Στο όνομα του Έθνους και οι… αγκαλιές; Δεν είχαμε καμιά αμφιβολία πως όλα αυτά τα περί σωτηρίας της χώρας η οποία προηγείται ήσαν κουραφέξαλα.

Αλλά ήλθαν οι ασπασμοί των αγγέλων προς τ’ άστρα και μας (διπλο)επιβεβαίωσαν.

Όπως και να το κάνεις, όμως, οι τρυφερότητες και οι εναγκαλισμοί πάνω στα ερείπια της χώρας και ενώπιον του καθημαγμένου λαού της, ξεπερνούν κάθε φαντασία.

Τρεις μέρες τώρα ασχολούμεθα με το καινούργιο «νικηφόρο σχήμα» που απέκτησε το ΠΑΣΟΚ, αυτό το εκπληκτικό δίδυμο των συνταγματολόγων που μας σώζει αυτή τη στιγμή που μιλάμε και ετοιμάζεται να μας σώσει και στο μέλλον.

«Ένα λεπτό πριν από τη συμφωνία», όπως μας διαβεβαιώνουν τα πλέον αρμόδια (λέμε τώρα) χείλη, την ώρα δηλαδή που οι διαπραγματεύσεις βρίσκονταν στο ζενίθ, οι κύριοι Βενιζέλος και Λοβέρδος βρήκαν τον χρόνο να τα συζητήσουν και να τα συμφωνήσουν.

Μόλις πριν από λίγες μέρες, στις 27 Ιανουαρίου, ο κ. Βενιζέλος δήλωνε μετά τη συνάντησή του με την τρόικα: «Είμαστε ένα βήμα πριν από την ολοκλήρωση των διαδικασιών για το PSI και έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια σειρά από ανοικτά σκληρά θέματα για το νέο πρόγραμμα».

Όπως μας είπε μάλιστα, αυτή η διαπραγμάτευση – όχι μόνο για το PSI, αλλά κυρίως για τη δανειακή σύμβαση που θα φέρει νέα δεινά στη χώρα – είναι πολύ δύσκολη και πολύ λεπτή και, κυρίως, γίνεται στο… όνομα του έθνους!

(Να έγιναν άραγε και οι δημόσιες αγκαλιές στο όνομα του έρημου του έθνους;)

Μας προειδοποιούσε δε πως «τώρα είναι η ώρα της διαπραγμάτευσης, δεν υπάρχει επαναδιαπραγμάτευση μετά τη συμφωνία, μετά τις υπογραφές, μετά την ψήφο του κοινοβουλίου».

Αλλά, όπως όλοι είδαμε, τελικά «τώρα» ήταν η ώρα για να ξεκινήσει την κούρσα της διαδοχής, δένοντας στο άρμα του τον κ. Λοβέρδο, που έτσι κι’ αλλιώς μας είχε προειδοποιήσει (στις 20 του περασμένου Δεκεμβρίου) πως η ανάμιξή του στις εσωκομματικές εξελίξεις θα γίνει «με τον πιο λιτό τρόπο»!

Φυσικά, δεν ίσχυσε τίποτε από τα παραπάνω. Οι δυο τους οργάνωσαν εν μέσω «σκληρών» (λέμε τώρα) διαπραγματεύσεων μια κοινή συνέντευξη Τύπου και ο κ. Λοβέρδος απηύθυνε ολόκληρο διάγγελμα περί της ενότητας του ΠΑΣΟΚ, την ώρα που εξαιτίας του ΠΑΣΟΚ, του αρχηγού του, του Βενιζέλου, του ίδιου, διαλύεται εντελώς η χώρα.

Και το καταπληκτικότερο όλων: Μόλις στις 14 Ιανουαρίου, πριν από είκοσι μέρες δηλαδή, ο κ. Βενιζέλος, από το βήμα του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, μας έλεγε πως δεν θα μπορέσει να παρακολουθήσει τις εσωκομματικές διεργασίες, έτσι αφοσιωμένος που είναι ο άνθρωπος στο PSI.

Είχε πει επί λέξει:

«Δεν μπορώ να παρακολουθώ πώς θα κινούνται τα πράγματα στο ΠΑΣΟΚ. Θα τα παρακολουθώ αποστασιοποιημένα. Δεν μπορώ να συμμετάσχω στην υπολανθάνουσα αντιπαράθεση. Έχω προτεραιότητες τις οποίες δηλώνω και υπηρετώντας τες προσφέρω στην παράταξη».

Πρόσθεσε μάλιστα πως «αυτοί οι τρεις μήνες είναι οι κρισιμότεροι μετά τον Ιούλιο του 1974 για τη χώρα».

Στην ίδια ομιλία είπε και το περίφημο «μπορεί να πικράναμε τον λαό άλλα σώσαμε την χώρα»!

Κατ’ αρχήν, δεν είμαστε πλέον σε θέση να γνωρίζουμε ποιοι ακριβώς είναι οι κρίσιμοι για τη χώρα μήνες κατά τον κ. Βενιζέλο.

Μετά τις (γελοίες) αποφάσεις της 21ης Ιουλίου, μας είχε πει πως οι κρίσιμοι μήνες ήσαν οι καλοκαιρινοί.

Αλλά δεν έπεισε τον κ. Παπανδρέου που την έβγαλε πάνω στο κανό και έτσι έπρεπε (ο κ. Βενιζέλος) να αναζητήσει άλλους «κρίσιμους» μήνες.

Τους βρήκε, μετά τις αποφάσεις της 27ης Οκτωβρίου – αλλά κάπου τους έχασε πάλι.

Και τους ξαναβρήκε τον Ιανουάριο – για να τους ξαναχάσει στην... πορεία προς τη νίκη.

Επιπλέον, αποδείχθηκε πως όχι μόνο στο διάστημα που μεσολάβησε από το Εθνικό Συμβούλιο μέχρι σήμερα δεν παρακολούθησε τα πράγματα «αποστασιοποιημένα», αλλά και έχτισε συμμαχίες και ξεκίνησε την προεκλογική του εκστρατεία για την ηγεσία του κόμματος.

Μια χαρά, λοιπόν, μπόρεσε να παρακολουθήσει τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ, παρά τους περί του αντιθέτου όρκους του.

Και δεν τις παρακολούθησε απλώς. Παρενέβη. Τις δημιούργησε!

Μάλιστα, σχεδόν απαρατήρητο είχε περάσει το γεγονός ότι την Παρασκευή, 13 Ιανουαρίου, προηγουμένη του Εθνικού Συμβουλίου και αμέσως μετά την ανακοίνωση της διακοπής των συνομιλιών για το PSI και την αιφνιδιαστική αναχώρηση του Νταλάρα, ο κ. Βενιζέλος είχε συνάντηση με βουλευτές και στελέχη του κόμματος – ωσάν να μην είχε συμβεί τίποτε!

Και όμως, την επομένη διεκήρυσσε πως δεν μπορεί να παρακολουθήσει «πώς κινούνται τα πράγματα στο ΠΑΣΟΚ»!

Για τον κ. Λοβέρδο, τι να πούμε; Στο Εθνικό Συμβούλιο μας το είχε πει ξεκάθαρα: «Βασικός πυλώνας της επόμενης κυβέρνησης πρέπει να είναι το ΠΑΣΟΚ»!

Για ποιο λόγο; Άγνωστο!

Το μόνο βέβαιο είναι πως πλέον κάποιοι διέρχονται το τελευταίο στάδιο του μιθριδατισμού.

Οπότε, τη μια στιγμή μπορούν να λένε το ένα και την άλλη το ακριβώς αντίθετο, χωρίς να αισθάνονται την παραμικρή ντροπή.