Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Τον τελευταίο καιρό η αξιωματική αντιπολίτευση λαμβάνει μέρος σε μια πρωτοφανή και με διεθνείς διαστάσεις (αφού ό,τι λέμε εντός συνόρων «ταξιδεύει» αμέσως στο εξωτερικό) δυσφήμηση της χώρας, υπονομεύοντας παράλληλα και τις ίδιες τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα.

Πότε με ανακοινώσεις του Τμήματος Οικονομικών του κόμματος, πότε με επαναλαμβανόμενες δηλώσεις του ίδιου του αρχηγού (με τελευταία «κρούσματα» αυτά στην Αλεξανδρούπολη και στην Κομοτηνή) μιλούν για «μαγείρεμα στοιχείων» - και μάλιστα με συγκεκριμένες αναφορές στα στοιχεία για το ΑΕΠ και την ύφεση – πότε αμφισβητώντας το πρωτογενές πλεόνασμα, πότε αμφισβητώντας το ύψος των κεφαλαιακών αναγκών των τραπεζών και πότε αμφισβητώντας τη δυνατότητα της Ελλάδας να βγει στις αγορές, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν κάνει τίποτε άλλο από το να δίνει επιχειρήματα στην τρόικα και να συμφωνεί με το ΔΝΤ (που θέλει να παραμείνουμε σε πρόγραμμα με παροχή νέου δανείου).

Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, με συνεντεύξεις του και στις πρόσφατες ομιλίες του στην Αλεξανδρούπολη και στην Κομοτηνή, δεν κουράστηκε να επαναλαμβάνει πως «στις αρχές Μαΐου ετοιμάζουν μια στημένη έξοδο στις αγορές. Ένα μικρό ποσό, με επιτόκιο γύρω στο 5%», πως το πλεόνασμα που θα ανακοινώσει η Eurostat στις 2 Απριλίου «έχει ήδη συμφωνηθεί και θα είναι η πρώτη φορά στην ιστορία που θα υπάρξει πλεόνασμα σε μία χώρα κατόπιν πολιτικής συμφωνίας», πως «έχουν στηθεί κανονικές μονταζιέρες και υπηρεσίες μεταφοράς δεδομένων και στην οικονομία. Λάστιχο έγιναν οι αριθμοί και τρένο οι λογαριασμοί. Εμφανίζουν μειωμένο το ΑΕΠ του 2012. Έτσι μεταφέρουν ύφεση από το 2013 στο 2012 για να εμφανιστούν ότι έπιασαν τους στόχους» και πως «τρομπάρουν τη Μπάρμπι του success story»!

Μάλιστα, το Τμήμα Οικονομικής Πολιτικής του κόμματος έφθασε στο σημείο να υποστηρίξει πως «η κινητικότητα που παρατηρείται γύρω από τις 4 συστημικές τράπεζες για την κάλυψη των νέων κεφαλαιακών αναγκών, που προέκυψαν από τα αποτελέσματα των stress tests, έχουν κύριο σκοπό αφενός να απαγκιστρωθούν από τον βασικό τους μέτοχο, που είναι το ΤΧΣ (δηλαδή το Ελληνικό Δημόσιο), και αφετέρου να μειώσουν τα ποσά, που πρέπει να καταβάλουν οι τραπεζίτες για να καλύψουν τις ζημιές των τραπεζών τους».

Δηλαδή, ενώ τόσον καιρό μας λένε πως όταν θα έλθουν στην εξουσία θα θέσουν υπό κρατικό έλεγχο τις τράπεζες, τώρα παραδέχονται πως αυτές τελούν υπό τον έλεγχο του ελληνικού δημοσίου.

Υποστηρίζουν δε πως η προσπάθεια για ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών (το ύψος της οποίας αμφισβητούν μαζί με τον Τόμσεν) σκοπό έχει αυτές να απαγκιστρωθούν από το δημόσιο.

Δηλαδή, θεωρούν ότι μπορούμε και στην ΕΕ να είμαστε και να μην έχουμε καμιά ιδιωτική τράπεζα – ποτέ!

Σωστά. Διότι την ίδια ώρα που δηλώνουν ότι οι τράπεζες τελούν υπό δημόσιο έλεγχο, υποστηρίζουν πως «για τον ΣΥΡΙΖΑ οι τράπεζες που χρησιμοποιούν δημόσιο χρήμα, πρέπει να τεθούν άμεσα υπό δημόσια ιδιοκτησία και έλεγχο».

Και όλα αυτά – οι διαρκείς αμφισβητήσεις, η διαρκής υπονόμευση, οι «καταγγελίες» για «μαγειρέματα» και «στημένα» και «τρομπαρίσματα» - εν μέσω διαπραγματεύσεων με την τρόικα που ακριβώς αυτά υποστηρίζει.

Όπως και διάφοροι οικονομολόγοι εντός και εκτός συνόρων, που επιμένουν πως το χρέος δεν είναι βιώσιμο, πως η Ελλάδα χρειάζεται νέο κούρεμα (και φυσικά νέα μέτρα) και νέο δάνειο (κατά συνέπεια και παράταση της παραμονής της τρόικας).

Ακόμη και έτσι να ήταν, δύσκολα μπορεί να βρει κανείς αντιπολίτευση επί του πλανήτου που να επιχειρεί να βλάψει τόσο πολύ τη χώρα που θέλει να κυβερνήσει.

Υ.Γ. Συγγνώμη, ξέχασα τον Γ. Παπανδρέου, που όσο βρισκόταν στην αντιπολίτευση έλεγε πως «λεφτά υπάρχουν» και υπονόμευσε τη χώρα - καταγγέλλοντάς την ως χρεοκοπημένη και διεφθαρμένη - αφού βρέθηκε στην εξουσία!