Η εγχείρηση πέτυχε, αλλά ο ασθενής απέθανε Οι αποκαλύψεις περί χρηματοδοτήσεων, οι αλληλοκατηγορίες, οι ύβρεις και κυρίως ο χωρισμός των (λεγομένων) «ανεξάρτητων Ελλήνων» σε δύο στρατόπεδα – παλιοί και νέοι – έρχονται να αποδείξουν ένα παλαιό αξίωμα:

Οι άνθρωποι που με ευκολία στρέφονται κατά του χώρου (πολιτικού, κοινωνικού, επαγγελματικού, οικογενειακού) στον οποίο με πάθος κάποτε ανήκαν, υψώνοντας μια ευκαιριακή σημαία, δεν έχουν κανέναν δισταγμό να πράξουν το ίδιο και κατά της νέας «φωλιάς» τους.

Όταν διαβείς μια φορά τον Ρουβίκωνα και μάλιστα τόσο θορυβωδώς, δεν έχεις κανένα πρόβλημα να το πράξεις ξανά και ξανά – το ίδιο θορυβωδώς.
Όταν μια φορά αδιαφορήσεις για τις συνέπειες των πράξεών σου και λειτουργήσεις παρορμητικά, επιθετικά, διαλυτικά, είναι βέβαιο ότι δεν θα διστάσεις να επαναλάβεις την πράξη σου ξανά και ξανά.

Το συγκεκριμένο κόμμα γεννήθηκε μέσα από τα σπλάχνα της Νέας Δημοκρατίας.

Στις εκλογές του Μαΐου, συγκέντρωσε ένα αξιοσημείωτο (αποκλειστικά αντιμνημονιακό, βέβαια) ποσοστό της τάξης του 11%, το οποίο προστιθέμενο στο 19% της Νέας Δημοκρατίας, θα έφερνε ένα 30% - ποσοστό δηλαδή που στις εκλογές του Ιουνίου θα μπορούσε να εξασφαλίσει για το κόμμα από το οποίο αποστάτησαν (εδώ κολλάει η «αποστασία») την αυτοδυναμία.

Τώρα, βουλευτές και στελέχη που εγκατέλειψαν με πάταγο και φοβερές κατηγορίες (όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά, λέει ο σοφός λαός) το κόμμα του κ. Καμμένου, διακηρύσσουν σε όλους τους τόνους πως στη Νέα Δημοκρατία δεν επιστρέφουν – αλλά και, όπως λένε, δεν πάνε σπίτι τους, αφήνοντας να εννοηθεί πως θα ξαναδοκιμάσουν με άλλον πολιτικό σχηματισμό.

Φυσικά, κάθε μέρα δεν είναι… Πάσχα!

Και επομένως οφείλουν να γνωρίζουν πως δεν μπορεί κάθε φορά να παρουσιάζονται ως κάτι το καινούργιο, που άλλωστε δεν ήταν (κάτι το καινούργιο) ούτε όταν προσχώρησαν στο συγκεκριμένο κόμμα – ούτε οι ίδιοι, ούτε ο αρχηγός τους.

Πόσες φορές θα… ξεκαινουργιωθούν;

Όσο για την διαφωνία όσον αφορά μια μελλοντική συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, προς τι η έκπληξη;

Δεν γνώριζαν πως με την αποχώρησή τους από τη Ν.Δ. και την δημιουργία νέου κόμματος δεν ευνοούσαν άλλον από τον ΣΥΡΙΖΑ;

Αυτό δεν έγινε στην πράξη;

Στη μείωση της δύναμης της Νέας Δημοκρατίας δεν αποσκοπούσαν;

Ε, η εγχείρηση (η μείωση της δύναμης της Ν.Δ.) πέτυχε, αλλά ο ασθενής (το κόμμα Καμμένου) απέθανε!

Φυσικά, τους ακολούθησε και ένα τμήμα του λαού.

Ένα τμήμα λαού που αποπροσανατόλισαν, για να του πουν στο τέλος πως όλα ήταν μια απάτη από την αρχή ως το τέλος.

Ένα τμήμα λαού που το εκπαίδευσαν στη συνωμοσιολογία και σε κάθε είδους ασυναρτησία, ποντάροντας στην απόγνωση που έχει προκαλέσει η ξαφνική φτωχοποίηση της χώρας.

Και μια πρόβλεψη:

Τα ίδια προβλήματα θα αντιμετωπίσει συντόμως και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Στις τάξεις του έχει «φωλιάσει» το σύνολο του παλαιοκομματικού ΠΑΣΟΚ.

Και εκεί, στη ζεστασιά των υψηλών ποσοστών, δεξιοτεχνικά χορεύοντας ανάμεσα στις συνιστώσες, αυτό το παλαιό ΠΑΣΟΚ ανασυγκροτείται και ετοιμάζει την έξοδό του και την επανεμφάνισή του με άλλο σχήμα ή την προσχώρησή του σε επόμενο σχήμα.

Και σ’ αυτήν την περίπτωση, η εγχείρηση (το «φώλιασμα» του παλαιού ΠΑΣΟΚ μέχρι να περάσει η καταιγίδα) θα πετύχει, αλλά ο ασθενής (ο ΣΥΡΙΖΑ) θα πεθάνει…