Γράφει ο
Νίκος Λυγερός

Ξέραμε και ξέρουμε πόσο σημαντική είναι η τριπλή συμμαχία της Ελλάδας, της Αιγύπτου και της Κύπρου στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά βέβαια και η άλλη τριπλή συμμαχία μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ αλλά τώρα μπαίνουμε σε μια νέα περίοδο, αφού η Γαλλία έρχεται να ενισχύσει την πρώτη με την ενεργή παρουσία της μετατρέποντας την σε τετραπλή συμμαχία λόγω των κοινών συμφερόντων που έχουν δημιουργηθεί στην περιοχή χάρη στα κοιτάσματα Αφροδίτη (2011), Ζορ (2015), Καλυψώ (2018) και Γλαύκος (2019).

Έτσι αυτές οι τέσσερις χώρες που έχουν μια κοινή στρατηγική στα ενεργειακά, έρχονται όλο και πιο κοντά σε επίπεδο υψηλής στρατηγικής. Δεν πρόκειται λοιπόν μόνο για μια απλή στρατιωτική συνεργασία. Όλες βλέπουν το κοινό μέλλον που θα έχουν στην Ανατολική Μεσόγειο και προσπερνούν κάθε δυσκολία που προσπαθεί να παρεμποδίσει το κοινό τους όραμα.

Άλλωστε η Total δεν θα είχε δραστηριοποιηθεί σε τόσα θαλάσσια οικόπεδα στην Κυπριακή και Ελληνική ΑΟΖ αν δεν είχε πίσω της και τη γαλλική επίσημη στρατηγική πολιτική να προστατέψει τα ενεργειακά της συμφέροντα. Έτσι με αυτόν τον εποικοδομητικό τρόπο η τετραπλή συμμαχία αποκλιμακώνει  μια τεχνητή κρίση, για να δείξει σε όλους ποια είναι η πορεία του μέλλοντος για όλη την περιοχή χωρίς παράλογες φοβίες.

Συμμαχία Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ και βλέμμα των ΗΠΑ

Δεν είναι μόνο η συμμαχία της Ελλάδας με την Κύπρο και την Αίγυπτο που αγγίζει τη Γαλλία, υπάρχει και η συμμαχία της Ελλάδας με την Κύπρο και το Ισραήλ που αγγίζει τις ΗΠΑ. Επειδή οι ΗΠΑ έχουν μία χρονοστρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ, βλέπουν πολύ θετικά την τοποστρατηγική συμμαχία του με την Ελλάδα και την Κύπρο.

Έτσι ολοκληρώνεται ένα συμμαχικό πλαίσιο υψηλής στρατηγικής που αφορά στην ουσία πέντε χώρες. Διότι τόσο η ExxonMobil όσο και η Total είναι εθνικά εργαλεία για τις ΗΠΑ και τη Γαλλία. Συνδυάζονται τρεις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τρεις χώρες του ΝΑΤΟ και δύο χώρες που έχουν άμεση σχέση με το Σουέζ. Και τώρα έρχονται και τα Επιμελητήρια να ενισχύσουν αυτές τις στρατηγικές καινοτόμες συμμαχίες. Είναι μάλιστα αυτές που λειτουργούν καταλυτικά για τα θέματα των οριοθετήσεων των ΑΟΖ.

Βλέπουμε έτσι τη μεγάλη εικόνα της Ανατολικής Μεσογείου που έχει διαμορφωθεί λόγω της ενέργειας που προέρχεται από τα κοιτάσματα φυσικού αερίου που βρίσκονται στη θάλασσα αλλά βέβαια και αυτά που αναμένουμε σε συνδυασμό με τα μεγέθη τους, αφού πρόκειται για υπεργιαγαντιαία κοιτάσματα που έχουν βέβαια στρατηγική σημασία για το μέλλον.

Είναι ένα χειροπιαστό παράδειγμα αναβάθμισης γεωπολιτικής λόγω της καινοτομίας της γεωοικονομίας. Έτσι εμφανίζεται και ο αποτελεσματικός συνδυασμός της στρατηγικής και της ενέργειας.