Να φύγει και να μην ξανάλθει το 2010 «Να φύγει το 2010 και να μην ξανάλθει»: Ούτε κι’ εγώ ξέρω πόσες φορές άκουσα αυτή την ευχή την τελευταία εβδομάδα της χρονιάς. Ήταν σταθερά η μόνιμη επωδός στα χείλη όλων.

Να φύγει και να μην ξανάλθει!

Δεν θέλω να ακουστώ απαισιόδοξη τέτοιες χρονιάρες μέρες, αλλά όλοι όσοι επέλεξαν να ευχηθούν εξορκίζοντας το κακό,  γνώριζαν πως… θα ξανάλθει.

Δυστυχώς, ούτε κατά τις τελευταίες ημέρες του χρόνου είδαμε να αχνοφαίνεται κάποιο φως. Κάποια διαφορετική προοπτική.

Με την ψυχή στο στόμα πληρώσαμε (όσοι τα κατάφεραν) τις υποχρεώσεις προς το κράτος, μέσω σειράς φορολογικών αφαιμάξεων.

Με την ψυχή στο στόμα δίδεται η μάχη για την επόμενη (τέταρτη) δόση του δανείου.

Με την ψυχή στο στόμα είδαμε αυτές τις τελευταίες ημέρες να σκαρφαλώνει και πάλι το spread σχεδόν στις  940 μονάδες βάσης.

Ο κόσμος ήλθε τα πάνω κάτω αυτή τη μοιραία χρονιά.  Ήλθε το τέλος των ψευδαισθήσεων. Η χώρα βούλιαξε σε έναν φαύλο κύκλο χρεοκοπίας και προπαγάνδας.

Οι αγορές μας έδειξαν τα δόντια τους. Η φτώχεια μας έδειξε τα δικά της. Η ανεργία και τα λουκέτα το ίδιο. Η Τουρκία συνέχισε τις παραβιάσεις. Το δώρο των Χριστουγέννων έκανε φτερά. Οι πολιτικοί σταμάτησαν να περπατούν στους δρόμους.

Ας ευχηθούμε – και ας προσπαθήσουμε γι’ αυτό – ώστε του χρόνου τέτοιο καιρό να μην…  νοσταλγούμε το 2010, κατευοδώνοντας με φρίκη το 2011…