Γράφει ο
Κώστας Παδουβάς

 Λίγες ημέρες πριν από τις Ευρωεκλογές και τις Αυτοδιοικητικές εκλογές, η  Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ διέθεσε «μικρά επιδόματα-φιλοδωρήματα» στα εκατομμύρια των σημερινών συνταξιούχων με το χαρακτηρισμό «επαναφορά 13^ηη Σύνταξης» και όχι μόνο. Με αμφιλεγόμενες  μεθοδεύσεις, μείωσε τα έσοδα του κράτους από ΦΠΑ (στην εστίαση κ. λπ.), ρύθμισε υπό προϋποθέσεις την καταβολή ληξιπρόθεσμων  οφειλών σε 120 δόσεις κ.ά.

Οι μονομερείς κυβερνητικές αποφάσεις αυτές, επέσυραν τεκμηριωμένες κριτικές από τους πολίτες, όχι μόνο για το χρόνο καταβολής πολύ μικρού ποσοστού της 13^ης σύνταξης λόγω υπερφορολόγησης, αλλά και για τις λοιπές φορολογικές ελαφρύνσεις και ρυθμίσεις θεωρούμενες σκόπιμες, αφού δε μειώνουν ουσιαστικά την εξαθλίωση που έφεραν τα φορολογικά μέτρα της κυβέρνησης στον Ελληνικό πληθυσμό.

Με άλλους λόγους, η σημερινή κυβέρνηση παρουσιάζεται προεκλογικά ως «δωροδόκος» με εμφανή στόχο  να παρασύρει ψηφοφόρους να  δώσουν ψήφο  υπερβολικής ανεκτικότητας στο κόμμα (ΣΥΡΙΖΑ), που συμμετέχει αυτούσιο και με επίπλαστες αξιώσεις στις επικείμενες εκλογές, ώστε μετεκλογικά να συνεχίσει απρόσκοπτα να κυβερνά  μέχρι  τις Εθνικές εκλογές (όποτε προσδιοριστούν χρονικά).Αντίστοιχα οι πολυπληθείς συνταξιούχοι Έλληνες πολίτες ως «δωρολήπτες» κατά τις προσεχείς εκλογές της 26^ης Μαΐου, αντιμετωπίζουν μια πρωτόγνωρη προσπάθεια εξαγοράς συνειδήσεων, μια μεθόδευση χωρίς προηγούμενο να βιώνουν αδιάλειπτα το διαφημιζόμενο « ενάρετο ηθικό πλεονέκτημα της αριστερής κυβέρνησης για πρώτη φορά!…».

Κατά τις προεκλογικές ομιλίες του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ τα  έτη 2014-2015,  είχε τονιστεί επανειλημμένα  με παρόμοιο πνεύμα το ίδιο περίπου ηθικό πλεονέκτημα λέγοντας ότι  «Δεν είχε πλεονάσματα να μοιράσει στο λαό, που δεν τον θεωρεί λαό ηλιθίων…», ενώ τώρα ο ίδιος μοιράζει πλεονάσματα που  «προέρχονται από την εξυγίανση των κρατικών οικονομικών πόρων που προήλθαν από τη σώφρονα οικονομική διαχείριση», επιδιώκοντας αφενός να κερδίσει ψήφους και αφετέρου να ικανοποιήσει την αλαζονεία και την καθεστωτική νοοτροπία της αριστεράς που συνοψίζεται επιγραμματικά ως εξής:  «Ζητήσαμε την ψήφο του Ελληνικού λαού και την πήραμε αφού τον ενημερώσαμε με πληρότητα για την κατάσταση της χώρας…». Αυτοπροσδιορίζονται, δηλαδή,  «ενάρετοι», καπηλευόμενοι τη γενική φτωχοποίηση που οδήγησαν τους πολίτες, ώστε να αποδέχονται ακόμη και τα φιλοδωρήματα ψελλίζοντας τα παρηγορητικά αλλά υποτιμητικά λόγια « καλά είναι και αυτά από το τίποτα»…

Οι αλαζονικές και καθεστωτικές νοοτροπίες των σημερινών κυβερνώντων δεν περιορίζονται μόνο στα παραπάνω λεκτικά περιεχόμενα, αλλά καταγράφονται πολύ πιο προκλητικά στις διοικητικές πράξεις της καθημερινότητας, όπως π.χ.  αποσιωπούν τις παντοειδείς οφειλές του δημοσίου για να προκύψουν πλεονάσματα χορηγούμενα ως «κοινωνικά μερίσματα», ακόμη αναβάλλουν την απονομή εκατοντάδων χιλιάδων  μειωμένων  κατά 38% συντάξεων με τον ισχύοντα νόμο, για να διατηρούν στην ομηρία ψηφοφόρους, συμπεριλαμβάνουν την ελαστική εργασία για να μειώσουν τους δείκτες της ανεργίας,  «βαπτίζουν» το επίδομα ως επαναφορά της 13^ης  σύνταξης (προσωπικά έλαβα  174, 96 ευρώ ως 13^η σύνταξη, όταν η κύρια σύνταξη μου είναι 1146,32 ευρώ!, ως διπλοσυνταξιούχος), ενώ την ίδια χρονική περίοδο  οι αναπτυξιακοί συντελεστές είναι ασήμαντοι για τη βελτίωση των συντάξεων που μειώθηκαν συνολικά πάνω από 50% την τελευταία δεκαετία  κ.ά., με όσες ουσιαστικές παθογένειες κρίσεων προκύπτουν σε βάρος των Ελλήνων πολιτών.

Απέναντι στη σημερινή ζοφερή κατάσταση των Ελλήνων ψηφοφόρων της χώρας, μια και μόνη δύναμη τους απομένει αλώβητη, η ψήφος τους, που είναι ικανή να δώσει ελπίδα στον ιθαγενή Έλληνα στις εκλογές της 26^ης  Μαΐου, για να επαναδρομολογηθεί με υγιή τρόπο η αλλοπρόσαλλη ανωμαλία στη χώρα και αποδοκιμαστούν έμπρακτα οι μεθοδεύσεις περαιτέρω εξαθλίωσης είτε επιβίωσης στα όρια της αναξιοπρέπειας των συνταξιούχων και των οικογενειών τους, αν και είναι γνωστό ότι κατέβαλαν αυξημένες τις νόμιμες εισφορές τους επί πολλές δεκάδες χρόνια, για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες της τρίτης ηλικίας με αξιοπρέπεια και όχι με απατηλά εφευρήματα.

Η ψήφος του Έλληνα ψηφοφόρου και ιδιαίτερα του συνταξιούχου μπορεί να κάνει την ανατροπή, αρκεί να δοθεί ύστερα από μεγάλη περίσκεψη, ώστε να διατηρήσει την αξία της σε ολόκληρη την επόμενη πενταετία και όχι μόνο για το μεσοδιάστημα μεταξύ των δυο επόμενων εκλογών (μέχρι των Εθνικών).  

Σε κάθε περίπτωση, η ψήφος είναι το ασφαλές έρεισμα και η ελπίδα να μη συνεχιστεί η λιτότητα των Ελλήνων που βιώνουν τα θύματά της (μεγαλύτερα είναι οι συνταξιούχοι), με ορατό κίνδυνο μιας μεγαλύτερης κρίσης φτωχοποίησης από εκείνη της προηγούμενης δεκαετίας, να δρομολογηθούν  νέες εγχώριες αναπτυξιακές-παραγωγικές διαδικασίες-πορείες για να βελτιωθούν και οι συντάξεις-ισοπέδωσης του δημοσίου τομέα, να αποκατασταθούν οι δυσμενείς επιπτώσεις του μεταναστευτικού (των νέων Ελλήνων επιστημόνων σε ξένες χώρες και ξένων νόμιμων και μη μεταναστών προς τη χώρα), να αντιμετωπισθεί αποτελεσματικά η τρομοκρατία και η κρατική ελαστικότητα προς τους στυγερούς και αμετανόητους δολοφόνους συνανθρώπων μας κ.ά. που εξασφαλίζουν  ένα πιο ευοίωνο  μέλλον της χώρας.