Γράφει ο
Ιωάννης Μ. Ασλανίδης

Σήμερα, σύσσωμος ο Ελληνισμός εορτάζει την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου του 1940. Σήμερα και κάθε χρόνο από τότε το Ελληνικό έθνος ξαναζωντανεύει και ξαναζεί την αλησμόνητη εποχή του 1940-41.

Από αρχαιοτάτων χρόνων στην Ελλάδα υπήρχε αποτροπιασμός για τον πόλεμο. Αλλά παράλληλα υπήρξε και ανύμνηση του πολέμου στην Ελληνική Ιστορία. Η ανύμνηση όμως αυτή αντικείμενο είχε το ήθος και την ανδρεία μέχρις αυτοθυσίας των πολεμιστών και όχι τον ίδιο τον πόλεμο και όχι οιουδήποτε πολέμου, αλλά του δικαίου, δηλαδή του Αμυντικού ή του απελευθερωτικού πολέμου. Ο πόλεμος ο δίκαιος, είναι συνυφασμένος με την Ιστορία του Ελληνισμού, καταξιωμένος στην συνείδηση των Ελλήνων. Το μαρτυρούν τα Δημοτικά τραγούδια, καθώς και το πολυθρύλητο σύνθημα: «Ελευθερία ή Θάνατος», συχνά βιωμένο βαθύψυχα.

Στο ανά χείρας σας λίαν περιληπτικό επετειακό πόνημά μου, δεν θα εξιστορήσω τα δραματικά γεγονότα της εποχής εκείνης, ως και τους ανδρείους και ηρωϊκούς αγώνες της γενιάς του 1940 των Ελλήνων. Αλλά! στοιχειωδώς θ’ αναφέρω λεχθέντα των ηγετών και πρωταγωνιστών της εποχής εκείνης, για μια τελική αυτοκριτική που είναι η «Λυδία λίθος» που ξεχωρίζει την σοβαρότητα από την φθήνια, την ανθρώπινη ποιότητα από την ιδιοτέλεια και τη ναρκισσιστική ευτέλεια. Χρειάζεται σήμερα η αυτοκριτική περισσότερο από κάθε άλλη εποχή. Επειδή στις ημέρες μας επισωρεύονται σύννεφα απαράδεκτα ιστορικής ασυνέπειας και επειδή σημαντική μερίδα του Ελληνικού λαού, ενώ αξιώνει να διασωθεί η ιστορική προσφορά των Ελλήνων, δεν μεταφράζει όμως την αξίωση αυτή σε ρεαλιστική πολιτική πράξη.

Από της μεταπολιτεύσεως και εντεύθεν ο Ελληνικός λαός και ιδιαίτερα η νεολαία μας υφίσταται την πλέον ακραία παραπληροφόρηση για τους ηγέτες που διεξήγαγαν τον ένδοξο πόλεμο της Ελλάδος εναντίον της Φασιστικής Ιταλίας του Μουσολίνι και της Ναζιστικής Γερμανίας του Χίτλερ κατά το εξάμηνο 1940-41. Συγκεκριμένα διαγράφουν από τις σελίδες της ιστορίας την Ηγετική Τριάδα εκ των σημαντικοτέρων προσωπικοτήτων της πολιτικής, και στρατιωτικής ηγεσίας της χώρας της πολεμικής εκείνης περιόδου, τον ασκητή Βασιλέα Γεώριο Β΄, τον Αρχιστράτηγο της Νίκης, Αλέξανδρο Παπάγο, και κυρίως τον Εθνικό Κυβερνήτη Ιωάννη Μεταξά.

Πανελληνίως ακούγεται και προβάλλεται ότι το όνομα «Ιωάννης Μεταξάς» ισοδυναμεί με στυγνό δικτάτορα και επομένως είναι απαγορευτικό. Απίστευτο εν μέσω της διαφημιζομένης «πλέριας δημοκρατίας μας»! Λησμονείται βέβαια ότι ο Ιωάννης Μεταξάς ήταν εκλεγμένος Πρωθυπουργός προτού, με την αποδοχή του Βασιλέα Γεωργίου, επιβάλλει την δικτατορία. Γιατί όμως! για να οργανώσει τον Ελληνικό Στρατό και ν’ ανεβάσει το εθνικό φρόνημα των Ελλήνων, διαβλέπων, τα σύννεφα του πολέμου, που επικίνδυνα άρχισαν να συσσωρεύονται στον γαλάζιο Ελληνικό ουρανό μας. Αυτός ο μεγάλος ηγέτης μόνος του εις τις τρεις το μεσονύκτιο της 28ης Οκτωβρίου ανέτεινε την ιστορική και καταλυτική απάντηση στο ιταμό τελεσίγραφο του Gracci “Allors c’ est la guerre”. Το μεγάλο όχι, όπως έγραψε ο εκδότης της «Καθημερινής» Γεώργιος Βλάχος εις κύριο άρθρο του και έκτοτε έτσι αποκαλείται.

Όταν απεβίωσε εις τον κολοφώνα της δόξης του, την 29ην Ιανουαρίου 1941, σύσσωμος ο λαός προσήλθε αυθορμήτως κατά χιλιάδας εις την κηδεία του. Με την ανακοίνωση του θανάτου του ο Υπουργός Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας, Άντονι Ήντεν, δήλωσε: «Σήμερα θρηνούμε διά τον θάνατον ενός σημαντικού και γενναίου ηγέτη, του στρατηγού Ιωάννου Μεταξά. Η δήλωση αυτή έγινε στο BBC την 29ην Ιανουαρίου 1941, ενώ συγχρόνως εκηρύχθη εθνικό πένθος με την αγγλική σημαία να κυματίζει μεσίστιος επί τριήμερον εις τα δημόσια καταστήματα της Βρετανίας. Παρόμοια τιμή έγινε μόνον για τον Γάλλο Στρατάρχη Φώς του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και τον Καναδό Πρωθυπουργό Μακένζι.

Στην συνέχεια θ’ αναφέρω δηλώσεις και απόψεις πρωταγωνιστών πολιτικών και Στρατιωτικών ηγετών της εποχής εκείνης για τους ηρωϊκούς αγώνες των Ελλήνων στον Ελληνοιταλικό και Ελληνογερμανικό πόλεμο:

Ο ΧΙΤΛΕΡ, μιλώντας με ιδιαιτέρως κολακευτικά λόγια για τους Έλληνες πολεμιστές του 1940-41, είπε μεταξύ άλλων στη διάσημη κινηματογραφήστρια φίλη του Leni Riefenstahl, που είχε προσκαλέσει στην κατοικία του την 30 Μαρτίου 1944:

«Η είσοδος της Ιταλίας στον πόλεμο, αποδείχτηκε καταστροφική για μας. Αν οι Ιταλοί δεν είχαν επιτεθεί στην Ελλάδα και δεν χρειάζονταν τη βοήθειά μας, ο πόλεμος θα είχε πάρει διαφορετική τροπή. Θα είχαμε προλάβει να κατακτήσουμε το Λένινγκραντ και τη Μόσχα, πριν μας πιάσει το ρωσικό ψύχος». Είπε επίσης : «Χάριν της ιστορικής αλήθειας οφείλω να διαπιστώσω ότι εξ όλων των αντιπάλων μόνον οι Έλληνες μας αντιμετώπισαν, επολέμησαν με παράτολμο θάρρος και υψίστη περιφρόνηση προς τον θάνατο» (Από λόγο που εκφώνησε την 4ην Μαΐου 1941 στο Ραιχσταγκ).

ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ, πρώτος Λόρδος του Βρετανικού Ναυαρχείου, στις 28/10/41 επεσήμανε: «Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η Ελλάδα ανέτρεψε το σύνολο των σχεδίων της Γερμανίας εξαναγκάσασα αυτήν να αναβάλει για έξι εβδομάδες την επίθεση κατά της Ρωσίας. Διερωτόμαστε ποια θα ήταν η θέση της Σοβιετικής Ένωσης χωρίς την Ελλάδα».

Α. ΗΝΤΕΝ, υπουργός Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας, τόνιζε στις 24/9/42:
«Ασχέτως προς ότι θα πουν οι Ιστορικοί του μέλλοντος, εκείνο το οποίο μπορούμε να πούμε εμείς από τώρα, είναι, ότι η Ελλάδα πρώτη έδωσε αλησμόνητο μάθημα στον Μουσολίνι, ότι αυτή υπήρξε ή αφορμή της εθνικής επανάστασης εναντίον του άξονα στη Γιουγκοσλαβία, ότι αυτή, με τη μικρή βοήθεια που σταθήκαμε τότε ικανοί να της δώσουμε, κράτησε τους Γερμανούς στο ηπειρωτικό έδαφος και στην Κρήτη επί έξι εβδομάδες, ότι αυτή ανέτρεψε τη χρονολογική σειρά όλων των σχεδίων του Γερμανικού Επιτελείου και έτσι έφερε ριζική μεταβολή στις εκστρατείες του και ίσως στην όλη πορεία του πολέμου».

ΡΑΔΙΟΣΤΑΘΜΟΙ ΤΗΣ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΕΩΣ μετέδιδαν στις 27/4/42 προς τους Έλληνες: «Πολεμήσατε εναντίον πάνοπλων και νικήσατε. Πολεμήσατε μικροί εναντίον μεγάλων και επικρατήσατε. Ως Ρώσοι κερδίσαμε, χάρη στη θυσία σας, χρόνο για να αμυνθούμε. Σας ευγνωμονούμε».

ΟΥΙΝΣΤΩΝ ΤΣΩΡΤΣΙΛ (1874-1965) Πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας. «Μαχόμενοι οι Έλληνες εναντίον του κοινού εχθρού θα μοιραστούν μαζί μας τα αγαθά της ειρήνης». (Από λόγο που εκφώνησε την 28ην Οκτωβρίου 1940 μόλις εξεδηλώθη η Ιταλική επίθεση κατά της Ελλάδος). Επίσης θα πει: «Μέχρι τώρα λέγαμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες. Τώρα θα λέμε ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες». (Από λόγο που εκφώνησε στο ΒΒC τις πρώτες ημέρες του Ελληνο-Ιταλικού πολέμου).

ΓΚΙΟΡΚΙ ΖΟΥΚΟΦ (1869-1974) Στρατάρχης του Σοβιετικού Στρατού. «Εάν ο Ρωσικός λαός κατόρθωσε να ορθώσει αντίσταση μπροστά στις πύλες της Μόσχας, να συγκρατήσει και να ανατρέψει τον Γερμανικό χείμαρρο το οφείλει στον Ελληνικό λαό που καθυστέρησε τις Γερμανικές Μεραρχίες όλον τον καιρό που θα μπορούσαν να μας γονατίσουν. Η γιγαντομαχία της Κρήτης υπήρξε το κορύφωμά της».

ΚΑΡΟΛΟΣ ΝΤΕ ΓΚΩΛ (1890-1970) Πρόεδρος της Γαλλίας 1958-1969, Αρχηγός της Γαλλικής αντίστασης κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. «Αδυνατώ να δώσω το δέον εύρος της ευγνωμοσύνης που αισθάνομαι δια την ηρωική αντίσταση του λαού και των ηγετών της Ελλάδος» (Από ομιλία του στο Κοινοβούλιο μετά τη λήξη του πολέμου).

ΜΩΡΙΣ ΣΟΥΜΑΝ (1911-1992) Υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας 1969-1973 Μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας 1974. «Η Ελλάδα είναι το σύμβολο της μαρτυρικής υποδουλωμένης, ματωμένης, αλλά ζωντανής Ευρώπης… Ποτέ μια ήττα δεν υπήρξε τόσο τιμητική για εκείνους που την υπέστησαν».

ΦΡΑΓΚΛΙΝΟΣ ΡΟΥΣΒΕΛΤ: Όταν και οι πλέον ατρόμητοι άνδρες έχουν χάσει κάθε ελπίδα, ο Ελληνικός λαός τόλμησε με υπερηφάνεια ν’ αμφισβητήσει το αήττητο του Μηχανοκινήτου Θηρίου του Γερμανικού Στρατού.

ΦΑΜΠΙΟ ΝΤΕΛ ΦΡΙΟΥΛΙ (Στρατηγός μαχητής 1940-41) γράφει: «Οι Ιταλοί στρατιώτες οι λαβόντες μέρος εις την Ελληνοϊταλική σύρραξη έφεραν διακριτικό σήμα, διότι πολέμησαν εναντίον στρατού υψηλής ποιότητας και μαχητικής αξίας παγκοσμίου αναγνωρίσεως».

ΜΠΟΥΡΕ (Γάλλος Στρατηγός), γράφει: «Παρακολουθήσαμε τις νίκες σας εις την Αλβανία με ενθουσιασμό και με ζωηρά πάλλουσα καρδία. Η Γαλλία θα σας ενθυμείται με θαυμασμό και ευγνωμοσύνη διότι οι ηρωισμοί των Ελλήνων ενέπνευσαν τας ισχυροτέρας ελπίδας στην δεινοπαθούσα ανθρωπότητα από τις δυνάμεις της βίας».

ΡΕΜΑΡΚ (Συγγραφέας), γράφει: «Στο σκοτάδι της νικημένης Ευρώπης μόνο η Ελλάδα στάθηκε όρθια. Και να πάλι η Ελλάς αυτός ο υπέροχος συνδυασμός νεανικού κάλλους και ανεσπέρου φωτός, παραδειγματίζει όλους εμάς τους καταπτοημένους, πώς να ακολουθήσουμε το δρόμο της τιμής!»

ΑΝΤΡΕ ΖΙΝΤ (Φιλόσοφος), γράφει: «Γενναίε ελληνικέ λαέ, ζήσαμε μήνες εξευτελισμών και απελπισίας και ξαφνικά η φωνή σου ακούστηκε δυνατή να ανεβαίνει από τους βόμβους της κόλασης! Με τόση συγκίνηση την ακούμε! Είσαι για μας ο θρίαμβος της αρετής, η αληθινή αξία».

ΑΝΤΡΕ ΜΩΡΟΥΑ (διακεκριμένος συγγραφέας), γράφει: «Σ’ αυτό τον πόλεμο εμείς οι Δυτικοί νοιώθουμε υπερήφανοι από το θαυμαστό θάρρος των Ελλήνων που μας έμαθαν πώς να ζούμε, πώς να σκεφτόμαστε και πώς να πολεμούμε».

ΤΡΕΒΟΡ-ΡΟΠΕΡ (Βρετανός Ιστορικός), γράφει: «Την 13ην Δεκ. 1940 εξεδόθη από τον Χίτλερ η μυστική κατευθυντήριος οδηγία αριθ. 20 με το Κωδικό όνομα «Επιχείρησις Μαρίτα», με τις γενικές γραμμές του σχεδίου επιθέσεως εναντίον της Ελλάδος «υπό το φως της απειλητικής καταστάσεως στην Αλβανία…» Το σχέδιο προέβλεπε την χρησιμοποίηση ενός συνόλου μέχρι 24 Μεραρχιών συμπεριλαμβανομένων και αλεξιπτωτιστών διά την κατάληψη Ελληνικών νήσων».

P. ZHILIN (γνωστός Ρώσος Στρατιωτικός Ιστορικός), γράφει: «Το γεγονός ότι, τον Απρίλιο του 1941, ο Χίτλερ επετέθη εναντίον των Βαλκανίων, ήταν χωρίς αμφιβολία, η κυρία αιτία της αναβολής της επιθέσεως εναντίον της Σοβ. Ενώσεως. Οδηγίες που εξέδωσε ο Κάϊτελ, στις 3 Απριλίου 1941, ανέφεραν ότι, ως αποτέλεσμα της επιχειρήσεως των Βαλκανίων, η επιχείρησις «Βαρβαρόσα» θα ανεβάλλετο τουλάχιστον δια τέσσαρες εβδομάδες».

ΠΛΑΤΟΡΟΒ (Υποστράτηγος Ιστορία Β΄ ΠΠ – Εκδόσεις Υπουργείου Αμύνης Ε.Σ.Σ.Δ), γράφει: «Αρχικά η συγκέντρωση και ανάπτυξη των δυνάμεων προβλεπόταν να έχει πλήρως ολοκληρωθεί στις 15 Μαΐου 1941, δηλαδή την ημέρα κατά την οποία είχε ορισθεί η έναρξις της επιθέσεως εναντίον της Σοβ. Ενώσεως. […]. Εν όψει της διεξαγωγής της εκστρατείας στα Βαλκάνια, το Χιτλερικό Αρχηγείο έλαβε την απόφασή ν’ αναβάλει την έναρξη του πολέμου εναντίον της Ε.Σ.Σ.Δ. κατά 4-6 εβδομάδες και την καθόρισε τελικώς διά τις 22 Ιουνίου 1941».

BLUMENTRITT G. (Γερμανός Στρατηγός, αρχηγός επιτελείου της 4ης Στρατιάς 1940-41 και αρχηγός Επιχειρήσεων του Ανωτάτου Αρχηγείου του Γερμανικού Στρατού το 1943), γράφει: «Οι προετοιμασίες μας διά την επιχείρηση «Μπαρμπαρόσα» διεκόπησαν μερικώς την άνοιξη από την εξέλιξη των γεγονότων στην Βαλκανική […]. Η σημασία της ( εννοεί την εκστρατεία των Βαλκανίων), όσον αφορά την τύχη της επιχειρήσεως «Μπαρμπαρόσα» ήταν ότι καθυστέρησε την έναρξη της επιχειρήσεώς μας εναντίον της Ρωσίας».

READER E. (Γερμανός Αντιναύαρχος), γράφει: «Εν τούτοις όλα τα σχέδια δια την αιφνιδιαστική επίθεση εναντίον της Ρωσίας έπρεπε να παραμερισθούν προς το παρόν εξ αιτίας της απερίσκεπτης και αποτυχημένης επιθέσεως του Μουσολίνι εναντίον της Ελλάδος […]. Κατά συνέπεια, στις αρχές Απριλίου 1941, ο Χίτλερ διέταξε να αναβληθούν τα προπαρασκευαστικά μέτρα δια την επίθεση εναντίον της Ρωσίας έως ότου ο Γερμανικός στρατός επανορθώσει την κατάσταση τόσο στην Γιουγκοσλαβία όσο και προπαντός στην Ελλάδα».

ANDERS W. (Στρατηγός των Ελευθέρων Πολωνικών Δυνάμεων στον Β΄ Π.Π.), γράφει: «Ο Χίτλερ καθόρισε την 15ην Μαΐου 1941, ως ημερομηνία της εξορμήσεως […]. Η κατάκτησης των Βαλκανίων … αργοπόρησε την επίθεση εναντίον της Ρωσίας. Η ημερομηνία της επιθέσεως εχρειάσθη ν’ αναβληθεί, πρώτα δια 4 εβδομάδες και τελικά δια την 22 Ιουνίου. Η αναβολή αυτή είχε σημαντικές συνέπειες…».

L. HART (Βρετανός Ιστορικός), γράφει: «Η ταχεία κατάκτηση των Βαλκανίων εξαρχάτο από την χρησιμοποίηση τεθ/νων μεραρχιών και θα χρειάζετο την κάθε μία από αυτές προτού μπορέσει ν’ αποτολμήσει να εξαπολύσει την επίθεση εναντίον της Ρωσίας. Έτσι, την 1η Απριλίου το «Μπαρμπαρόσα» ανεβλήθη από τα μέσα Μαΐου στο δεύτερο 15νθήμερο του Ιουνίου […], η αναβολή ήταν μόνο πέντε εβδομάδες. Αλλά ήταν ένας συντελεστής διά να χάση τις πιθανότητές του νίκης, εναντίον της Ρωσίας».

XALNTER (Γερμανός Στρατηγός, αρχηγός του Γερμανικού Επιτελείου μέχρι τον Σεπτ. 1942), όταν συνάντησε το Στρατάρχη ΑΛΕΞ. ΠΑΠΑΓΟ στο Νταχάου τον Μάΐο του 1944, όπου ο ΠΑΠΑΓΟΣ κρατείτο ως όμηρος, ομολόγησε εις αυτόν: «…Η Ελληνική αντίσταση, παραταθείσα επί εξ ολοκλήρους μήνες, ανάγκασε το Γερμανικό Στρατηγείο να μεταβάλει επανειλημμένως τα σχέδιά του, τελικώς δε να αναβάλει την έναρξη της εκστρατείας εναντίον της Ρωσίας, παρά την σαφή επίγνωση ότι η αναβολή αυτή θα ηδύνατο να αποβεί εν τέλει καταστρεπτική δια τον Γερμανικό Στρατό και τις επιχειρήσεις του…». Συμπερασματικά θα πρέπει να επισημάνουμε τα παρακάτω:

α.  Ο Χίτλερ εισέβαλε στην Βαλκανική, αφ’ ενός μεν να βοηθήσει τους Ιταλούς, λόγω των αποτυχιών των στην Αλβανία και ιδιαιτέρως μετά την αποτυχία της Ιταλικής εαρινής επιθέσεως (Μαρτ. 1942), και αφ’ ετέρου να εξασφαλίσει τα νώτα και τα πλευρά των Γερμανικών δυνάμεων που θα επιτεθούν εναντίον της Σοβ. Ενώσεως, φοβούμενος δημιουργία μετώπου στα Βαλκάνια  όπως και κατά τον Α΄ Π. Πόλεμο.

β.  Η σκέψη του Χίτλερ διά την επέμβαση στην Βαλκανική εξεδηλώθη το πρώτο στις αρχές Νοεμ. 1940 ήτοι, μετά την αποκατάσταση της τοποθεσίας αμύνης του Θ.Ε. της Ηπείρου και την έναρξη επιθετικών επιχειρήσεων από τον Ελληνικό Στρατό εντός του Αλβανικού εδάφους. Ενισχύθη δε αυτή και ελήφθη η απόφασης της εκστρατείας στα Βαλκάνια να πραγματοποιηθεί άμεσα, μετά την αποτυχία της εαρινής Ιταλικής επιθέσεως.

γ.  Η εμπλοκή των Γερμανικών δυνάμεων στην εκστρατεία των Βαλκανίων είχε ως αποτέλεσμα την αναβολή της ενάρξεως της επιθέσεως εναντίον της Ρωσίας κατά πέντε εβδομάδες και όχι λόγω της «ασυνήθιστα υγρής ανοίξεως».

δ.  Η αντίσταση της Ελλάδος κατά του Άξονος άλλαξε την έκβαση του Β΄Π. Πολέμου. Υπήρξαν αρνητικές πολιτικοστρατιωτικές συνέπειες δια τον Άξονα, από την απόφαση της Ελλάδος ν’ αμυνθή.

ε.  Οι Γερμανικές Μονάδες στα Βαλκάνια ήταν περί τις επτά Μεραρχίες κατά το Ιούνιο 1941, δηλαδή αφού είχαν περατωθεί οι επιχειρήσεις. Στην επίθεση εναντίον μόνον της Ελλάδος έλαβαν μέρος αρκετές μονάδες Στρατού (περίπου 11 Μεραρχίες) Μονάδες Αλεξιπτωτιστών και Αεροπορίας (126 Α/Φ). Οι Μονάδες αυτές μείωσαν τον όγκο των προβλεπομένων, διά την επίθεση εναντίον της Ρωσίας, δυνάμεων. Έλαβαν μέρος στην επιχείρηση το σχεδίου «Μπαρμπαρόσα», αρχικώς, ελάχιστες από αυτές και άλλες αργότερα, λόγω κοπώσεως, φθοράς, απωλειών και ανασυγκροτήσεώς των.

στ.  Δεν αμφισβητείται από όλους σχεδόν τους ιστορικούς, αλλά και από τους πρωταγωνιστάς της εποχής εκείνης, ότι η αντίσταση της Ελλάδος και μόνον ήταν η κυριότερη αιτία που επιβράδυνε την έναρξη της επιθέσεως του Γερμανικού Στρατού, εναντίον της Σοβ. Ενώσεως.

ζ. Εδώ τελειώνοντας τα συμπεράσματά μας, αξίζει τον κόπο να μνημονεύσουμε ότι, η μεγάλη επιτυχία του Ελληνικού Στρατού, οφείλετο:

- Στο υπάρχον τέλειο Σχέδιο Επιστρατεύσεως
- Στους Ελληνικούς Σιδηροδρόμους
- Στο φλογερό πατριωτισμό των Ελλήνων, και
- Στη μεγάλη προθυμία του αμάχου πληθυσμού.

Τ’ ανωτέρω ελάχιστα αναφερθέντα, από τα πάν πολλά ειπωθέντα από τους πρωτεργάτες των πολεμικών επιχειρήσεων 1940-1941, Πολιτικούς και Στρατιωτικούς, τεκμηριώνουν ότι, η αντίσταση της Ελλάδος εναντίον του Άξονος, ήταν η κυριότερη αιτία που επιβράδυνε την Έναρξη της Επιθέσεως εναντίον της Σοβ. Ενώσεως. Σήμερα, δυστυχώς βλέπουν το φως της δημοσιότητας, ιστορικά κείμενα για την εποχή εκείνη, μετά από μισό αιώνα και, παραποιώντας τα πραγματικά γεγονότα της εποχής εκείνης, με τα οποία να προσπαθούν κάποιοι όψιμοι ιστορικοί και με αστήρικτες δικαιολογητικές σκέψεις, του τύπου: «ο Μάιος του 1941 ήταν εξόχως υγρός κ.λπ.» να μειώσουν την προσφορά της Ελλάδος κατά τον Β΄ Π.Π.. Φαίνεται κάποιοι ιστορικοί καλυπτόμενοι, πίσω από την επιστημονική ασπίδα του Ιστορικού σκόπιμα αγνοούν τα γεγονότα και επιχειρούν να γράψουν μία νέα Ιστορία, διαστρεβλωμένη και μη αντικειμενική κατά την οποία προσπαθούν να ερμηνεύσουν τα γεγονότα  όπως εξυπηρετεί τους κάποιους σκοπούς των. Υπ΄όψιν λοιπόν των ταγών της πατρίδος μας για ανάλογο εγρήγορση και όπου απαιτείται εκδήλωση ενεργειών.

Το Δίδαγμα που μας στέλνει και σήμερα η γενιά του 40 είναι, η ενότης ενός λαού, όταν αυτός σύσσωμος γιγαντώνεται και ανθίσταται απέναντι αδικίας είναι κάτι το ακαταμάχητο και ακατάβλητο.

Εορτάζοντας σήμερα και πάλι την επέτειο της εποποιίας του ’40, ας αποτίσουμε ελάχιστο φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης στους νεκρούς ήρωες και ας δώσουμε όλοι μαζί, ιδίως οι νέοι όπως και τότε έκαμε η γενιά του ’40, την δική μας υπόσχεση, ότι τα κατορθώματα τους θ’ αποτελούν για εμάς οδηγό και φάρο στην δύσκολη πορεία του έθνους μας.

Η θυσία τους ας γίνει για εμάς χρέος ενότητας και προσήλωση στα ιδανικά της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας.

Βαρύτατες οι υποχρεώσεις μας έναντι αυτής της ανεκτίμητης Εθνικής κληρονομιάς. Ιδιαίτερα η νέα γενιά, η ελπίδα του ΑΥΡΙΟ, πρέπει να ενστερνισθεί τα διδάγματα της εποποιΐας του ’40 και να αντιληφθεί ότι μόνο με την Εθνική ενότητα, την Ιστορική μνήμη του λαού μας και το δημοκρατικό πολίτευμα θα διαφυλάξουμε αυτήν την ιερή πατρίδα.

Τέλος ας ευτυχήσουν οι ερχόμενες γενεές να έχουν την εθνική και πολιτική Ελευθερία χωρίς την φρίκη του πολέμου, να υπάρξουν όμως αξίες της Ειρήνης, που θα κρατήσουν προπάντων υψηλά την ηθική στάθμη του βίου των Ελλήνων.        

ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ

1. «Αναβολή έναρξης της επιθέσεως κατά της Ε.Σ.Σ.Δ. (ταξρχος ε.α. Χαρ. Νικολάου Καθηγητού Στρατ. Ιστορίας στην Σ.Σ.Ε.)
2. «Η Ελληνική Συμβολή στην Συμμαχική νίκη» (Υποναυάρχου Π.Ν. ε.α. Σωτηρίου Γεωργιάδη)
3. «Σαν Μυθιστόρημα» (Τηλέμαχος Μαράτος της Ε.Μ.Ε.Ι.: δημοσιεύσεις «ΕΣΤΙΑΣ»)
4. «Καταφρονείται η Ιστορία» (Βασ. Α. Κόκκινος – δημοσιεύσεις «ΕΣΤΙΑΣ»)
5. «Η Συμβολή της Ελλάδος στον Β΄ Π.Π.» (Ιωάννης Ν. Αντωνακέας αντιστράτηγος ε.α. – Δημοσιεύσεις ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΥ ΤΥΠΟΥ)
6. «Οι Ηγέτες του έπους του ’40 δεν διαγράφονται» (Γεράσιμος Μεταξάς καθηγητής Ορθοπεδικής – δημοσιεύσεις «ΕΣΤΙΑΣ»)