Γράφει ο
Κώστας Δημ. Χρονόπουλος

Δεν είναι και ό,τι καλύτερο αυτή η διάσταση ανάμεσα στην κοινή λογική και την νοοτροπία ορισμένων εξουσιαστών μας.

Σε μια απέλπιδα προσπάθεια δικαιολόγησης των αδικαιολόγητων, καταφεύγουν σε (απολογητικούς, υποκριτικούς;) κλαυθμηρισμούς οι οποίοι επισύρουν τον οικτιρμό.

Το φαινόμενο είναι εγγενές στο ΚΣ (=Κομματικό Σύστημα) ως φερετζές συγκάλυψης των αδικαιολόγητων και άδικων αποφάσεων /μέτρων που λαμβάνουν οι αυθαιρετούντες κρατούντες.

Φαίνεται όμως πως οι πρωτοφανέρωτοι, καινοφανείς καινοθήρες της εξουσίας καινοτομούν σε βάθος με ένα ασυνήθιστα καινότροπο τρόπο. Κατά καιρούς διάφοροι σύντροφοι εμφανίστηκαν συντετριμμένοι (;) και ... "μετανιωμένοι" επειδή αναγκάστηκαν  να πάρουν σκληρά, ανάλγητα, αμετροεπή μέτρα (εξυπακούεται ότι το έκαναν για το ... καλό μας. Κάτι που το συνεχίζουν ίσως γιατί εμείς προφανώς ούτε το καταλαβαίνουμε , ούτε το εκτιμούμε).

Νομίζουν ότι έτσι θα συγκαλυφθούν οι άδηλες (αλλά τόσο πρόδηλες) προθέσεις τους. Ζήτημα νοημοσύνης/ IQ.

Δεν αντιλαμβάνονται ότι όλο και λιγοστεύουν οι πολίτες που υστερούν διανοητικά από το μετριότατο επίπεδο των εξουσιαστών τους. Αποτελεί πρόκληση η επιχειρούμενη υποτίμηση της νοημοσύνης όχι μόνον των πολιτών , αλλά και του συνόλου των βουλευτών (Συμπολίτευσης και Αντιπολίτευσης).

Ο κος Υπουργός  Οικονομικών κάλεσε  τους  ΕΘΝΟΓΟΝΕΙΣ να ψηφίσουν τον νέο προϋπολογισμό,   τον οποίο ο ίδιος  κατάρτησε  και τους ζήτησε να  τον  υπερψηφίσουν.  Όμως τον χαρακτήρισε ως:  άδικο, τόσο άδικο, που ακόμη και ο ίδιος θα τον καταψήφιζε (!...).

Πριν ο κάθε πικραμένος το ρίξει στον ... Καλαματιανό, ας σταθούμε σε δύο σημεία: Το διανοητικό και το ηθικό.

-Πόσο άραγε ανόητους /καθυστερημένους  θεωρεί τους συναδέλφους του ώστε να τους ζητεί να αγνοήσουν την δική του "πρόθεση" καταψήφισης του δημιουργήματος του και να εγκρίνουν το  "έργο" του;

- Θα πρέπει να μην έχει σε υπόληψη την προσωπικότητα, το ηθικό ανάστημα  των συναδέλφων του αφού τους  καλεί να ψηφίσουν τον άδικο (αντικειμενικά, αλλά και κατά ομολογία του) προϋπολογισμό τον οποίο μέχρι και αυτός θα καταψήφιζε;

Παραλογισμός; Αμοραλισμός ; Ανεπίτρεπτη υποτίμηση, ή μήπως όλα μαζί;

Ο εμπαιγμός, η υποτίμηση, η υποκρισία, τα μυξοκλάματα- κροκοδείλια δάκρυα όσων αδικούσαν με τα απαράδεκτα μέτρα τους, αφορούσαν /απευθύνονταν έως τώρα, μόνον στο πόπολο.

Μετά από όσα ακούστηκαν στο Κοινοβούλιο, διαπιστώνουμε μια προσπάθεια να συμπεριληφθούν, να μην εξαιρεθούν ούτε οι βουλευτές.

(Ίσως για λόγους ... δικαιοσύνης, ισονομίας, ισοπολιτείας, ισοπέδωσης).

Πρέπει να είμαστε όλοι ίδιοι και ίσοι απέναντι και στην ...αδικία λοιπόν;

Άφεριμ κε Υπουργέ!.

ΥΓ.  Οι βουλευτές της Συμπολίτευσης αντιμετώπισαν ένα ψευτοδίλημμα επιλογής, ανάμεσα στην κομματική γραμμή και την συνείδηση τους. Κάτι που παραδοσιακά συνεχίζεται ανεπίτρεπτα  εδώ και πολλά χρόνια.

Απόδειξη: η ψήφιση του προϋπολογισμού (!).