Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Είναι πραγματικά εκπληκτικό: Ο κ. Τσίπρας κατάφερε να γίνει ο πρώτος πρωθυπουργός στην παγκόσμια Ιστορία και επί του πλανήτου που, αφού διόρισε το υπουργικό του συμβούλιο, κλείστηκε στο γραφείο του και ούτε έβλεπε, ούτε άκουγε.

Και επομένως, δεν φταίει για τίποτε.

Ούτε ο κ. Τσίπρας, ούτε ο κ. Παππάς, ούτε ο κ. Φλαμπουράρης, ούτε κανένας άλλος από τους λεγόμενους «προεδρικούς» γνώριζαν το παραμικρό από όσα έκαναν ή σχεδίαζαν αυτοί τους οποίους αυτό το ολέθριο κονκλάβιο διόρισε ή έβαλε στις λίστες των υποψηφίων – διότι προφανώς κανένας δεν βρέθηκε στη Βουλή χωρίς να μπει σε λίστα υποψηφίων και κανένας δεν κατσικώθηκε σε υπουργείο μόνος του.

Παρ’ όλα αυτά, οι υπεύθυνοι για όλα αυτά κλαψουρίζουν και κάνουν τα θύματα.

Διότι οι άνθρωποι δεν ήξεραν!

Δεν ήξερε ο κ. Τσίπρας τι έκανε ο υπουργός του των Οικονομικών κ. Βαρουφάκης στα φανερά και στα κρυφά – διαβάζουμε πως ακόμη και… χάκερ είχε προσλάβει για να προετοιμάσει το σενάριο του παράλληλου νομίσματος και τελικά της δραχμής.

Δεν τον ήξερε ο κ. Τσίπρας τον κ. Λαφαζάνη όταν τον τοποθετούσε στο κορυφαίο υπουργείο της Παραγωγικής Ανασυγκρότησης. Δεν ήξερε πως σε κάθε Πολιτική Απόφαση του κόμματος ο ίδιος και η ομάδα του της Αριστερής Πλατφόρμας επέβαλαν το σύνθημα «καμιά θυσία για το ευρώ», καθώς ονειρεύονταν πάντα να μετατρέψουν την Ελλάδα σε… Κούβα της Μεσογείου.

Δεν τον ήξερε ο κ. Τσίπρας τον κ. Στρατούλη, ούτε είχε ακούσει ποτέ τις απόψεις του.

Δεν την ήξερε ο κ. Τσίπρας την κ. Κωνσταντοπούλου, ούτε την είχε δει σε δράση στην προηγούμενη κοινοβουλευτική περίοδο.

Δεν τις ήξερε ο κ. Τσίπρας τις συνιστώσες του, ούτε ήξερε πως ουδέποτε αυτοδιαλύθηκαν.

Όχι, καλέ, αυτοί δεν ήξεραν τίποτε.

Και κατηγορούσαν και λοιδορούσαν όποιον προεκλογικά προειδοποιούσε για όσα με μαθηματική ακρίβεια θα συνέβαιναν.

Γιατί το μόνο που ήθελαν ήταν να αρπάξουν την εξουσία.

Χρησιμοποιώντας και όλους αυτούς που σήμερα κάνουν ότι καταγγέλλουν και με τη στάση των οποίων κάνουν ότι εκπλήσσονται και δυσφορούν…

Και βέβαια, τώρα, κατόπιν καταστροφής, για άλλη μια φορά δεν βαράμε τον γάιδαρο, αλλά το σαμάρι.