21 Νοεμβρίου 2024
Το καθαρά προπαγανδιστικό χαρτί του χρέους εξακολουθεί να παίζει ο κ. Τσίπρας, όπου βρεθεί και όπου σταθεί – με τα αστειάκια περί γραβάτας να συνεχίζονται.
Επαναλαμβάνει τα ίδια και τα ίδια, ουσιαστικά βλάπτοντας τις προσπάθειες της χώρας και υποστηρίζοντας πως οι επενδυτές δεν έρχονται επειδή… δεν ξέρουν τι θα γίνει με το χρέος!
Προφανώς το θέμα αυτό είναι το τελευταίο που ενδιαφέρει τους επενδυτές – προηγούνται η βαριά φορολογία, τα capital controls, η δυστοκία στις διαπραγματεύσεις και στην αξιολόγηση, γενικά η αβεβαιότητα.
Μιλώντας στις 13 Σεπτεμβρίου σε ανοικτή συνεδρίαση της Υποεπιτροπής της Βουλής με θέμα το «Το χρέος και η Απομείωσή του», ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης ήταν σαφής – όσο και αν μετά προσπάθησε να πει πως για όλα φταίει η… μονταζιέρα.
Στην πραγματικότητα, ο κ. Δραγασάκης επανέλαβε αυτά που τους λέγαμε από τον καιρό που υπόσχονταν (πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015) ότι θα διαγράψουν το χρέος και θα επιβάλουν λύση αλά Γερμανία του 1953.
Είπε ξεκάθαρα – σε αντίθεση με τον κ. Τσίπρα που υποστηρίζει πως το θέμα πρέπει να λήξει ως το τέλος του 2016, ανεξαρτήτως των εκλογικών κύκλων των δανειστών – ότι «οι διαδικασίες μπορεί να είναι μακροχρόνιες, δηλαδή δεν είναι βέβαιο ότι θα τελειώσει γρήγορα το θέμα του χρέους». Διότι «το θέμα του χρέους μετριέται με δεκαετίες και σε ό,τι αφορά την ωρίμανση του προβλήματος και σε ό,τι αφορά τη διέξοδο από το πρόβλημα αυτό». Και συνέχισε:
«Δεύτερον, έχουμε μια συμφωνία του Eurogroup που εξ ορισμού ορίζει τρεις χρόνους: Άμεσα μέτρα, μέτρα μεσοπρόθεσμου χαρακτήρα και μια συζήτηση για το πώς το χρέος θα καταστεί μακροχρόνια βιώσιμο. Δηλαδή, τι θα γίνει εάν σε δέκα χρόνια ανέβουν τα επιτόκια διεθνώς, τι θα συμβεί αν η οικονομία ξαναπέσει σε μια ύφεση, πώς θα κλειδώσουμε από τώρα βαθμούς σταθερότητας και ασφάλειας. Επομένως, ακόμα και να έρθουν πολύ ευνοϊκά τα πράγματα, μιλάμε για μια διαδικασία που εξ ορισμού πάει και πέρα από το 2018».
Είπε επί λέξει ο κ. Δραγασάκης: «Σε πολλά θέματα το να αλλάζει κανείς άποψη είναι πολλές φορές και αναγκαίο, στα θέματα όμως του χρέους διατηρώ τις απόψεις που είχα. Δηλαδή, τι διατηρώ; Ότι ακόμη και την καλύτερη λύση να πετύχουμε σήμερα, έχουμε την εξής ιδιομορφία, ότι πιστωτές μας είναι και αυτοί υπερδανεισμένοι. Εμείς χρωστάμε στην Ιταλία, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία. Δεν θεωρώ, λοιπόν, εύκολο να πετύχουμε μεγάλη απομείωση του χρέους μόνο για την Ελλάδα χωρίς να απομειωθεί και το δικό τους χρέος. Άρα, η θέση που είχα από τότε και διατηρώ είναι ότι πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε τώρα, πρέπει να κερδίσουμε, να διεκδικήσουμε ό,τι μπορούμε να διεκδικήσουμε τώρα, να έρθουμε ει δυνατόν, έστω και στο ίδιο επίπεδο μακάρι και καλύτερο από τους άλλους, ούτως ώστε από κοινού και με άλλες χώρες να διεκδικήσουμε την ιδέα αυτή, ότι δηλαδή πρέπει να υπάρξει μια πανευρωπαϊκή ρύθμιση του χρέους που αυτή να είναι ριζική και να είναι και για όλους και για μας και για τις άλλες χώρες».
Δεν θυμόταν βέβαια, αυτά που έλεγε πριν. Μερικά παραδείγματα:
29 Σεπτεμβρίου 2014, σε συνέντευξη στη Real News μιλά για «απόσυρση χρέους», για «πάγωμα».
9 Νοεμβρίου 2014, στον Alpha 9,89: «Η ανάπτυξη με δανεικά είναι ένα μοντέλο που ανήκει στο παρελθόν. Αν δεν πετύχουμε την διαπραγμάτευση του χρέους, θα προσπαθήσουμε να μην είμαστε μόνοι, αλλιώς θα παλέψουμε με ό,τι μπορούμε σε διμερή βάση».
2 Ιουνίου 2015, στο συνέδριο της ευρωομάδας: «Θέλω να καταστήσω σαφές ότι για μας η τρόικα τελείωσε. Η τρόικα τελείωσε και μαζί της έχουν τελειώσει τελεσίγραφα και εκβιασμοί και μπλόφες»!
Άλλαξε γνώμη, λοιπόν. Και άρχισε να λέει αυτά που λέγαμε και μας λοιδορούσε η παρέα του.
Ο κ. Τσίπρας, συνεχίζει το βιολί του, χωρίς να λαμβάνει υπόψη του ότι οι πρωθυπουργοί των άλλων υπερδανεισμένων χωρών δεν πρόκειται να πάνε στους λαούς τους και να τους πούνε πως θα λύσουν το θέμα του χρέους της Ελλάδας, ενώ οι ίδιοι έχουν δανειστεί πολύ πιο ακριβά για να μας δανείσουν.
Μόλις τις προάλλες, ανακοινώθηκε νέο ιστορικό ρεκόρ χρέους για την Ιταλία. Τον περασμένο Ιούλιο, έφθασε τα δυο τρισεκατομμύρια, διακόσια πενήντα δυο δισεκατομμύρια ευρώ. Σε σχέση με τον Ιούνιο, αυξήθηκε κατά τρία δισεκατομμύρια τετρακόσια εκατομμύρια ευρώ.
Υπάρχει περίπτωση ο Ρέντσι, με 2,5 τρις χρέος, να μιλήσει στους Ιταλούς για το ελληνικό χρέος;
Ούτε μία!
Αλλά ο κ. Τσίπρας επιμένει να αποπροσανατολίζει καταφεύγοντας στο ίδιο επιχείρημα.
Τα είπε από τις ΗΠΑ, όπου βρέθηκε πρόσφατα (εκεί πάντα συμφωνεί με το ΔΝΤ), τα είπε και στη συνέντευξη Τύπου στο πλαίσιο της ΔΕΘ (δυο μέρες πριν πει τα αντίθετα ο κ. Δραγασάκης).
Και μοίρασε (και επ’ αυτού) ψεύτικες υποσχέσεις.
Όπως είπε, για το θέμα του χρέους «είμαστε πιο κοντά σε λύση από ποτέ»!
Τα είπε και την προηγουμένη, στην ομιλία του στο πλαίσιο της ΔΕΘ: «Το δεύτερο βήμα, είναι να οριστικοποιηθούν τα μέτρα και οι τρόποι ελάφρυνσης του χρέους, σε συνέχεια των σχετικών αποφάσεων του Eurogroup».
Υποστηρίζουν, βέβαια (με πρώτη την κυβερνητική εκπρόσωπο, News 247, 15 Σεπτεμβρίου), ότι συμφωνούν με το ΔΝΤ στο θέμα της ελάφρυνσης του χρέους, αλλά διαφωνούν με τα μέτρα που θέλει να επιβάλει!
Με τη διαφορά ότι ο ΔΝΤ συνδέει άμεσα τα μέτρα για το χρέος με τα μέτρα λιτότητας!
Αυτά τα δύο πάνε μαζί! Δεν πρόκειται ο ΣΥΡΙΖΑ να διαλέξει αλά καρτ!
Και όσοι αυτοί επιμένουν στο θέμα του χρέους, τόσο ενισχύουν το ΔΝΤ στις απαιτήσεις τους για νέα μέτρα!
Είναι γνωστό ότι η αυξητική δυναμική του χρέους «φρέναρε» με τη διπλή αναδιάρθρωση του 2012, όπως ανέφερε ο κ. Σταϊκούρας στην επιτροπή για το χρέος. Είπε:
«Όπως καταγράφει και η «Προκαταρκτική Ανάλυση Βιωσιμότητας του Χρέους για την Ελλάδα», της 25ης Ιουνίου 2015, την οποία η σημερινή Κυβέρνηση κατέθεσε στη Βουλή: «Το P.S.I. οδήγησε σε μείωση του δημοσίου χρέους κατά περίπου 100 δισ. ευρώ τον Μάρτιο του 2012 (52% του τότε Α.Ε.Π.)». Ενώ, με την επαναγορά, το Δεκέμβριο του 2012, το χρέος μειώθηκε περαιτέρω κατά περίπου 32 δισ. ευρώ. Αυτά τα στοιχεία τα επιβεβαιώνει και η Ετήσια Έκθεση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), που δημοσιεύτηκε πριν 3 μήνες, τον Ιούνιο του 2016». Και:
«Όπως επισημαίνει η προαναφερόμενη Έκθεση: «Η Ελλάδα έχει ήδη ωφεληθεί από μια σειρά μέτρων για τη μείωση του χρέους. Οι όροι σχετικά με το Greek Loan Facility έχουν αναθεωρηθεί τρεις φορές (επέκταση της περιόδου χάριτος και των ωριμάνσεων, μείωση των επιτοκίων). Και οι όροι του EFSF τροποποιήθηκαν το 2012 (επέκταση ωριμάνσεων, κατάργηση χρεώσεων και αναβολή πληρωμών τόκων)». Οπότε:
«Όλα αυτά τα επιβεβαιώνει ο προϋπολογισμός της σημερινής Κυβέρνησης για το 2016. Ενδεικτικά:
α) Το 2014, η μέση σταθμική υπολειπόμενη φυσική διάρκεια του δημοσίου χρέους ήταν τα 16,2 έτη. Το 2011, η διάρκεια ήταν 6,3 έτη.
β) Το 2014, οι τόκοι ανέρχονταν στα 5,5 δισ. ευρώ. Το 2011, ήταν στα 16,1 δισ. ευρώ.
γ) Το 2014, το μέσο σταθμικό επιτόκιο ήταν λίγο πάνω από το 2%. Το 2011, ήταν 4%».
Υπενθυμίζεται ότι ήδη το Eurogroup του Νοεμβρίου του 2012, συμφώνησε να εξετάσει, υπό προϋποθέσεις, επιπλέον παρεμβάσεις προκειμένου να ενισχυθεί περαιτέρω η βιωσιμότητα του χρέους.
Επιπλέον, η βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους επιδεινώθηκε ραγδαία μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015.
Όπως καταγράφει και η Έκθεση του Δ.Ν.Τ., της 25ης Ιουνίου 2015, την οποία η σημερινή Κυβέρνηση κατέθεσε στη Βουλή: «Οι βασικοί παράγοντες που οδήγησαν τους τελευταίους μήνες στην επιδείνωση της Ανάλυσης Βιωσιμότητας χρέους είναι η μείωση της οικονομικής ανάπτυξης, η αναθεωρημένη πορεία του πρωτογενούς ισοζυγίου, τα χαμηλότερα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις και πιθανές επιπρόσθετες οικονομικές ανάγκες του τραπεζικού συστήματος».
Αυτό επιβεβαιώνει και η τελευταία Έκθεση Βιωσιμότητας του ΔΝΤ, του Μαΐου του 2016, η οποία και ανεβάζει την επιπλέον επιβάρυνση, σε όρους χρηματοδοτικών αναγκών, σε σχέση με πριν από 1 χρόνο, στις 45 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ.
Μάλιστα, επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, οι αποφάσεις αυτές επιδεινώθηκαν, αφού η απόφαση του Eurogroup της 25ης Μαΐου 2016 αναφέρει ότι «δεν μπορούν να αναληφθούν απομειώσεις της ονομαστικής αξίας του χρέους».
Επίσης στις 13 Σεπτεμβρίου, ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε στη δημοσιότητα την απάντηση Μοσκοβισί σε Παπαδημούλη, όπου καλεί την κυβέρνηση να δώσει έμφαση στην ολοκλήρωση της αξιολόγησης και να αφήσει τα του χρέους, διότι τα βήματα έχουν αποφασιστεί στο Eurogroup.
Επομένως, αυτά που λέει ο κ. Τσίπρας (όπως, για παράδειγμα, στη συνέντευξή του στη Real News, στις 27 Αυγούστου, όταν δήλωσε «Δεν διεκδικούμε απλά, απαιτούμε»), είναι αέρας κοπανιστός.
Και το χειρότερο: Επί των ημερών του, το χρέος έφθασε τα 328,3 δις ευρώ. Μόνο το δεύτερο τρίμηνο του 2016, αυξήθηκε κατά 7,3 δις ευρώ!
Αλλά στις 9 Αυγούστου, ο κ. Τσίπρας έκρινε ότι έπρεπε να «γιορτάσει» με ανάρτησή του την επέτειο από τη Διάσκεψη του Λονδίνου για το χρέος της Γερμανίας, το 1953. Ανέφερε:
«Σαν σήμερα, στις 8 Αυγούστου του 1953, ολοκληρώνεται η σχεδόν 6μηνη διαπραγμάτευση ανάμεσα στη Γερμανία και τους πιστωτές της, με την υπογραφή της «Συμφωνίας του Λονδίνου».
Η καταχρεωμένη και κατεστραμμένη από τον πόλεμο Γερμανία απολαμβάνει τη μέγιστη κίνηση αλληλεγγύης στη σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία με τη διαγραφή του 60% του χρέους της, αποπληρωμή σε 30 χρόνια και ρήτρα εμπορικού πλεονάσματος.
Η Συμφωνία υλοποιείται και με την υπογραφή της Ελλάδας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ από την εποχή που βρισκόταν στην αντιπολίτευση αλλά και σήμερα ως κυβέρνηση θέτει επί τάπητος το ζήτημα του ελληνικού χρέους έχοντας πλέον κερδίσει σημαντικό έδαφος με συγκεκριμένα αποτελέσματα που αποτυπώνονται στην απόφαση του Eurogroup της 24ης Μαΐου.
Η Ευρώπη οφείλει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, να στρέψει το βλέμμα της στο μέλλον, συνυπογράφοντας ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο που θα διασφαλίζει την ευημερία των λαών της».
Προφανώς, καμία σχέση! Ανιστόρητα πράγματα, καθώς όλοι γνωρίζουμε πως μετά το τέλος του πολέμου η Γερμανία ήταν ισοπεδωμένη, ξεκινούσε ο Ψυχρός Πόλεμος και δεν επρόκειτο να αφήσουν μια μαύρη τρύπα στην καρδιά της Ευρώπης, την ώρα που στην άλλη πλευρά θριάμβευε ο σταλινισμός.
Και μέσα στη σύγχυση, ο υπουργός Επικρατείας (αφού… έλυσε όλα τα προβλήματα στην Ελλάδα) πήγε κι’ αυτός στην Αμερική να μιλάει για το χρέος!
Συναντήθηκε λέει με τον Ειδικό Απεσταλμένο, Συντονιστή Διεθνών Ενεργειακών Θεμάτων και επικεφαλής του Γραφείου Ενεργειακών Πηγών του State Department, Άμος Χοχστάιν και τον ενημέρωσε «για τη θέση της ελληνικής κυβέρνησης ότι είναι πλέον επιτακτική η ανάγκη για άμεση και οριστική διευθέτηση του ελληνικού χρέους, όπως άλλωστε έχει συμφωνηθεί και χωρίς περαιτέρω καθυστερήσεις»!
Τι ρόλο μπορεί να παίξει επί του θέματος ο Χοχστάιν; Προφανώς κανέναν!
Τελικά, το μόνο που πετυχαίνουν με τις κουβέντες που κάνουν δεξιά και αριστερά είναι να φορτώνουν τους Έλληνες με περισσότερους φόρους και μέτρα και να παραδίδουν τη χώρα και τον δημόσιο και ιδιωτικό πλούτο της σε ξένα κεφάλαια και ξένα funds!
