Γράφει ο
Παναγιώτης Καραφωτιάς

Στη χώρα αυτή επινοήθηκαν οι όροι «τραγωδία» αλλά και «κάθαρση». Ωστόσο, οι τραγωδίες συνεχίζουν απτόητες χωρίς, όμως, να υπάρχει, σε πολλές περιπτώσεις, κάθαρση. Δεν θα αναφερθούμε στις εμφύλιες διαμάχες στην αρχαία Ελλάδα, στη διάρκεια της Εθνικής Επανάστασης, ούτε στον πρώτο διχασμό, στη Μικρασιατική Καταστροφή, και στο δεύτερο εθνοκτόνο διχασμό, τον εμφύλιο, που είναι πολύ γνωστά, αλλά, δυστυχώς, για πολλούς δεν αρκούν να συνειδητοποιήσουν τα αίτια της συνεχιζόμενης παρακμής της χώρας η οποία έχει παγιδευτεί και αυτό-παγιδευτεί από ανθελληνικά κυκλώματα συμφερόντων με τους ασυνείδητους επιστάτες τους στο εσωτερικό.

Θα περιοριστούμε σε μια επιγραμματική επισήμανση των αιτίων ορισμένων σύγχρονων τραγωδιών που συνέβησαν και εξακολουθούν χωρίς, ακόμη, κάθαρση.

Ξεκινώντας από τη Βόρειο ΄Ηπειρο, που ενώ έπρεπε στο πλαίσιο Διεθνών Συμβάσεων να ενσωματωθεί στην Ελλάδα, χάριν συμφερόντων και της πολιτικής του «διαίρει και βασίλευε» ισχυρών Δυνάμεων, ιδιαίτερα «συμμάχων» και «φίλων», η Βόρειος ΄Ηπειρος παρέμεινε στο κράτος της Αλβανίας και εξακολουθεί να αποτελεί αιτία διενέξεων, προστριβών και συγκρούσεων, κατά παράβαση του Χάρτη του ΟΗΕ, της ΕΕ, του Διεθνούς Δικαίου και της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Κι όμως, κανένα από τα αρμόδια Διεθνή ΄Οργανα δεν έχει συγκινηθεί για να επιλυθεί το ζήτημα σύμφωνα με τις πρόνοιές τους. Κι οπωσδήποτε συνυπεύθυνες είναι και οι ηγεσίες της χώρας που αλλοπρόσαλλα και εθελόδουλα αδιαφορούν και ανέχονται τη διαιώνιση του προβλήματος. Τη δεκαετία του 1950, όταν η κυβέρνηση Παπάγου προσπάθησε να εγγράψει το ζήτημα στην Ημερησία Διάταξη της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, η τότε κυβέρνηση των ΗΠΑ την απέτρεψε με το πολύ «αφελές» και διαφιλονικούμενο επιχείρημα ότι «η Αλβανία θα πήγαινε με την ΕΣΣΔ». Και ύστερα από εξήντα περίπου χρόνια, η «φίλη» και «σύμμαχος» χώρα, «χωρίς περίσκεψη και χωρίς αιδώ», ενισχύει, συνεπικουρούμενη από άλλες Δυνάμεις, τον νέο-ιμπεριαλισμό της Αλβανίας με πρώτο-πάντοτε- θύμα την Ελλάδα και την ελληνική εθνική μειονότητα, που έχει υποφέρει και συνεχίζει να υποφέρει τα πάνδεινα, ακόμη και στυγνές δολοφονίες, επιδεικνύοντας μεγάλη αχαριστία προς την Ελλάδα στην οποίαν οφείλει σε μεγάλο βαθμό την επιβίωσή της τις τελευταίες δεκαετίες.

Στη συνέχεια, σύμφωνα με το περίφημο «η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα», η αμερικανική ηγεσία, υιοθετώντας και  εφαρμόζοντας την πολιτική Στάλιν και Τίτο της δεκαετίας του 1940, την οποίαν τότε είχε απορρίψει, αναγνωρίζει το τεχνητό κρατίδιο-συνονθύλευμα των Σκοπίων ως «Μακεδονία». Αν αυτό δεν αποτελεί φαλκίδευση της ιστορίας, εμπαιγμό και “πισώπλατο μαχαίρωμα” σε βάρος της Ελλάδας, που έχει προσφέρει στους Σύμμαχους όσο καμιά άλλη χώρα, τότε τι είναι; Προφανώς, ισχύει το αρχαίο ελληνικό ρητό «Η ισχύς διαφθείρει» και μπροστά στην ισχύ και τα κέρδη λησμονιούνται φίλοι, σύμμαχοι κ.ά. Και στην προδοτική αυτή στάση συνηγορούν ντόπιοι ηγέτες, προφανώς εντολοδόχοι, καρεκλοκένταυροι, θύματα της διαφθοράς από την αλαζονεία της εξουσίας.

 Οσο για τη μαρτυρική Κύπρο, στην τραγωδία της οποίας συνέβαλαν ξανά τα ίδια συνωμοτικά ηγετικά κυκλώματα ισχυρών «φίλων» και «συμμάχων», έχουν περάσει 44 ολόκληρα χρόνια από την παράνομη εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων, τα οποία παραμένουν στο Νησί παρά τις δεκάδες αποφάσεις του ΟΗΕ, τον οποίον οι ίδιες ισχυρές Δυνάμεις διαρκώς αποδυναμώνουν και υπονομεύουν προάγοντας και αναδεικνύοντας την ανθρωποκτονία σαν την πιο επικερδή επιχείρηση! Και είναι άξιο ειδικής μελέτης ότι ενώ το ΝΑΤΟ ιδρύθηκε σαν περιφερειακή οργάνωση στο πλαίσιο του Κεφαλαίου 8 του Χάρτη του ΟΗΕ για να προασπίζει την ειρήνη, αλλά πάντοτε σύμφωνα με το Χάρτη, στη συνέχεια, σε ορισμένες περιπτώσεις υποκατέστησε τον ΟΗΕ (π.χ. π.Γιουγκοσλαβία) και τείνει να τον υποκαθιστά όπου νομίζει. Εκβιάζει δε την Ελλάδα σχετικά με τα Σκόπια, ισχυριζόμενο ότι το κρατίδιο αυτό θα ενισχύσει σημαντικά το ΝΑΤΟ ! Και δεν υπάρχει αντίρρηση, αλλά όχι με το όνομα, απλό ή σύνθετο, «Μακεδονία».   Ετσι, έχει γίνει αυτονόητη η ανοχή, αν όχι συνέργεια, των παραπάνω ισχυρών Δυνάμεων στο νέο-ιμπεριαλισμό Αλβανών, Σκοπιανών και Τούρκων (σε στενή συνεργασία), και οι συνεχείς προκλήσεις και απειλές εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου, κατά παράβαση του Χάρτη του ΟΗΕ, που προφανώς γράφουν στα παλιά τους υποδήματα.

Το επίσης ιδιαίτερα απογοητευτικό γεγονός είναι ότι ορισμένοι γγ του Οργανισμού λειτουργούν ως εντολοδόχοι ισχυρών Δυνάμεων κι όχι ως θεματοφύλακες του Χάρτη (όρα Σχέδιο Αναν για Κύπρο) και τώρα η αποδοχή από το νέο γγ της επαίσχυντης και αντιδημοκρατικής Συμφωνίας των Πρεσπών για τα Σκόπια, παραβλέποντας τις πρόνοιες του Χάρτη, ο οποίος ξεκινά στο Προοίμιό του με τη φράση «Εμείς οι λαοί των Ηνωμένων Εθνών…». Και αυτό υποδηλώνει με σαφήνεια το σεβασμό που πρέπει να έχουν τα μέλη του Οργανισμού-και συνεπώς οι ίδιοι οι γγ- στη λαϊκή ετυμηγορία, που με 76% απέρριψε το Σχέδιο  Αναν για την Κύπρο, όπως και για τη Συμφωνία Πρεσπών, που η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων απορρίπτει και αυτό φάνηκε πέραν από κάθε αμφιβολία και αμφισβήτηση στα ογκώδη συλλαλητήρια, στις δημοσκοπήσεις, στα ΜΜΕ, στις αντιδράσεις ελληνικών οργανώσεων στη διασπορά κ.λπ.

Είναι συνεπώς πασιφανής η απόπειρα παγίδευσης και αυτό-παγίδευσης των Ελλήνων μέσα από σκοτεινούς μαιάνδρους υπονόμευσης της εθνικής τους κυριαρχίας, συμπεριλαμβανομένης της απόπειρας αφελληνισμού των Ελλήνων της Διασποράς με πρώτο θύμα τη γλώσσα, αλλά και αδύναμων κρατών, αλλά μελών τού θεωρητικά πανίσχυρου ΟΗΕ, που κύριο μέλημά του είναι η διατήρηση της ειρήνης και η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα οποία, όμως, παραβιάζονται στυγνά από ορισμένα κράτη-μέλη με την ανοχή και συμπαιγνία ισχυρών της πολιτικής κονίστρας. Το τραγικό συμπέρασμα είναι ότι παρά την υποτίθεται πρόοδο του πολιτισμού, του ανθρωπισμού και  της δημοκρατίας, η ανθρωποκτονία, όπως προειπώθηκε, έχει εξελιχθεί στην πιο κερδοφόρα επιχείρηση, οπόταν μάλλον για πωλητισμό, απανθρωπισμό και δημιοκρατία πρέπει να μιλάμε. Και για του λόγου το αληθές, αν τα κράτη- μέλη του ΟΗΕ, ιδιαίτερα τα ισχυρά, που είναι παραγωγοί και έμποροι όπλων, ήθελαν πραγματικά να εφαρμόσουν το Χάρτη και να προάγουν την ειρήνη, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία, γιατί δεν θέτουν, μέσω του Συμβουλίου Ασφαλείας και της Γενικής Συνέλευσης, τον πόλεμο εκτός νόμου, όπως τόλμησαν για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία να προτείνουν οι ΥΠΕΞ Αμερικής και Γαλλίας Κέλλογκ και Μπριάντ στο πλαίσιο της ΚτΕ το 1928, αλλά η πρότασή τους απορρίφθηκε από τα κυκλώματα παραγωγής και εμπορίας όπλων, που είχαν, στο μεταξύ, γίνει «κράτος εν κράτει!»;

Γιαυτό, λοιπόν, συνεχίζουν οι τραγωδίες και γιατί το σύστημα στυγνού ανταγωνισμού επιβιώνει μόνον χάριν πραγματικών ή τεχνητών εχθρών. Σε αυτόν το φαύλο κύκλο έχουν παρασυρθεί πολλά κράτη-μέλη του ΟΗΕ και άλλα αδιαφορούν ή φοβούνται. Και η κάθαρση αποτελεί χίμαιρα! Είναι δε πιθανόν, μετά τις τραγωδίες της Μέσης Ανατολής, αν η κερδοφορία από το εμπόριο οπλικών συστημάτων, πρώτων υλών κ.λπ. δεν είναι ικανοποιητική, οι «άρχοντες των δαχτυλιδιών» να προκαλέσουν νέες στη γνωστή «Πυριτιδαποθήκη». Ισως η Ελλάδα να βρίσκεται ήδη στο στόχαστρο. Στην επικίνδυνη σημερινή συγκυρία, όσον αφορά στον ΟΗΕ, η προτροπή του αείμνηστου Γερουσιαστή Γουίλιαμ Φουλμπράιτ το 1972 «οι μικρές και μεσαίες χώρες να ενωθούν και να επιβάλλουν στις μεγάλες το σεβασμό προς τον ΟΗΕ», αποτελεί σημαντικό διαχρονικό μήνυμα!

Οσο για το εσωτερικό «μέτωπο», που επηρεάζεται από το εξωτερικό και αντιστρόφως, οι τραγωδίες συνεχίζουν με την οικονομική και κοινωνική «υποδούλωση», την εγκατάλειψη της επαρχίας και του πρωτογενούς τομέα, την αφαίμαξη εργατικού δυναμικού και εγκεφάλων, το ανέλεγκτο προσφυγικό «τσουνάμι», τον κομματικό κατακερματισμό και τον καλλιεργούμενο νεο-διχασμό, το κλίμα ανασφάλειας και φοβίας από τους «γνωστούς-άγνωστους», κ.ά. τρομοκράτες, την ψυχοφθόρα αναξιοκρατία, την αδιαφάνεια, τη γενικευμένη διαφθορά, την έξαρση  της εγκληματικότητας, την ασυδοσία, τα αδικαιολογήτως πολυάριθμα εργατικά κ.ά. ατυχήματα κ.λπ. υπανάπτυκτα φαινόμενα, που δεν συνάδουν με ευρωπαϊκή χώρα και την εκθέτουν διεθνώς, ενώ η κάθαρση βρίσκεται στα προεκλογικά «Θα» καθώς και σε άλλες δημαγωγικές εκφάνσεις. Ορισμένες δε ξένες ηγεσίες επιχαίρουν γιατί έτσι μας «υποδουλώνουν» ευκολότερα και μας χρησιμοποιούν ανάλογα.

Δημοκράτες, πατριώτες ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ!  Ο εχθρός εντός των τειχών!