Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Όσο και αν ψάξει κανείς, δεν θα βρει ούτε μια αλήθεια σε όσα κατά καιρούς έχουν πει ο ΣΥΡΙΖΑ, οι ΑΝ.ΕΛ, οι Τσίπρας-Καμμένος και όλα τα πρωτοκλασάτα στελέχη τους. 

Αυτόν τον καιρό υποστηρίζουν (το είπε επίσημα και η κυβερνητική εκπρόσωπος)ότι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ολοκληρώθηκε με… επιτυχία και ετοιμάζονται για το επόμενο εγχείρημά τους, δηλαδή το Ασφαλιστικό.

Αν κρίνουμε από το πού κατέληξε η περίφημη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, μπορούμε εύκολα να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας. 

Όχι μόνο επειδή η ανακεφαλαιοποίηση αυτή δεν χρειαζόταν, διότι είχε γίνει με επιτυχία από την προηγούμενη κυβέρνηση και οι τράπεζες ήταν πλήρως ανακεφαλαιοποιημένες όταν ο κ. Τσίπρας ανέτρεψε την προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά και επειδή η δική του ανακεφαλαιοποίηση οδήγησε στον πλήρη αφελληνισμό των ελληνικών τραπεζών και στην εξαφάνιση των κεφαλαίων τους.

Τον Ιούνιο του 2014, η αξία των μετοχών τους ήταν 37,8 δις. Σήμερα είναι μόλις 800 εκατομμύρια. Ο ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή κατάφερε να εξαφανίσει στη διάρκεια της καταστροφικής θητείας του των ολίγων μηνών 37 δις ευρώ! 

Και δεν είναι μόνο αυτό: Οι ελληνικές τράπεζες πέρασαν μέσα σε μια νύχτα σε ξένα χέρια. Πλέον, το ΤΧΣ (από το οποίο ο κ. Τσίπρας σύμφωνα με το περίφημο «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» θα έπαιρνε 3 δις για τα «κόκκινα δάνεια»), κατέχει μόλις το 26,5% των μετοχών και το υπόλοιπο 73,5% πέρασε σε ξένους και μάλιστα και στα «καταραμένα» funds, που ο κ. Τσίπρας συνήθιζε να καταγγέλλει από το πρωί ως το βράδυ.

Φυσικά, άλλα έλεγαν πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου, αλλά και μετά από αυτές. Τότε, στους πρώτους «επαναστατικούς» μήνες, όλοι (το είχε ξεκαθαρίσει και στις 9 Φεβρουαρίου ο κ. Δραγασάκης στη συνάντησή του με την ΟΤΟΕ, δεν σταμάτησε να το επαναλαμβάνει ο κ. Σταθάκης)διακήρυσσαν ότι θα δώσουν νέο περιεχόμενο στον ρόλο των τραπεζών για:

- Στήριξη της πραγματικής οικονομίας και των επενδύσεων μέσα από μια νέα αρχιτεκτονική που θα οδηγούσε σε έναν αναπτυξιακό ρόλο των Τραπεζών.

- Το Τραπεζικό Σύστημα θα γινόταν πυλώνας αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής, της διαφθοράς και της διαπλοκής.

- Θα δημιουργούσαν μια αναπτυξιακή Τράπεζα Επενδύσεων με κορμό το Ταμείο Παρακαταθηκών και δανείων και με επιμέρους δράσεις που θα αφορούν π.χ. στην αγροτική πίστη, στην έκδοση ομολόγων ειδικού σκοπού κ.α.

- Θα δημιουργούσαν ενδιάμεσο φορέα για την απευθείας διαχείριση των «κόκκινων δανείων»

- Το Δημόσιο θα χρησιμοποιούσε ως μοχλό το Τ.Χ.Σ. και τα δικαιώματα που είχε μέσω των μετοχών που διαθέτει.

-Το ΤΧΣ θα αναδιοργανωνόταν ριζικά, ενώ υπήρχαν και σκέψεις να γίνει Ανώνυμη Εταιρεία.

Φυσικά, ουδέν από τα παραπάνω συνέβη. Το αντίθετο: Χάσαμε κι’ αυτά που είχαμε! 

Και τι να πρωτοθυμηθούμε από το ζήτημα αυτό; 

Στις 23 Μαΐου 2014, ο κ. Τσίπρας, μιλώντας στο Ηράκλειο της Κρήτης, είχε διαβεβαιώσει: «Αναλαμβάνουμε την ευθύνη και δεσμευόμαστε: Για τον δημόσιο έλεγχο του τραπεζικού συστήματος».

Και τι έγινε; Όχι μόνο δεν υπήρξε δημόσιος έλεγχος, αλλά οι τράπεζες έφυγαν και από τα ελληνικά χέρια. 

Ήδη από το 2011 ο κ. Τσίπρας μας έλεγε πως «πρέπει να σταματήσει αυτό το ανέκδοτο με τις τράπεζες και να υπάρξει ισχυρός δημόσιος πυλώνας» (Real Fm, Ν. Χατζηνικολάου 9 Μαΐου 2011). 

Από το 2012 έλεγε πως οι ελληνικές τράπεζες είναι ζόμπι και ότι το ελληνικό τραπεζικό σύστημα έχει καταρρεύσει και ότι τα χρήματα των ανακεφαλαιοποιήσεων δεν διοχετεύονται στην πραγματική οικονομία. 

Οπότε, σκέφθηκε να… τα εξαφανίσει εντελώς! 

Ήδη από το 2013, σε όλες του τις Πολιτικές Αποφάσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ διακήρυσσε ότι θα θέσει το τραπεζικό σύστημα υπό την ιδιοκτησία και τον έλεγχο του Δημοσίου.

Και τι έγινε; Έφυγαν και από τους Έλληνες ιδιώτες! 

Ο κ. Τσίπρας μας έλεγε («Αυγή», 17 Νοεμβρίου 2013), πως «οι τράπεζες θα περάσουν υπό δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο» και ότι σχεδίαζε μια… νέα δομή του τραπεζικού συστήματος!

Από κοντά και όλοι οι μετέπειτα αποχωρήσαντες από το κόμμα του να διακηρύσσουν μέχρι τις αρχές του καλοκαιριού ότι οι τράπεζες θα εθνικοποιηθούν μονομερώς!

Και από την άνοιξη του 2014, όταν, ενόψει των ευρωεκλογών, ο κ. Τσίπρας έθεσε σε εφαρμογή το σχέδιο της ανατροπής, οπότε άρχισαν να λέει τα διάφορα μεγαλόστομα περί παροχής χρημάτων στους τραπεζίτες που «ζουν και βασιλεύουν» και ελέγχουν την κοινωνία και αρπάζουν από το τραπέζι το ψωμί του φτωχού και άλλα τέτοια. 

Είχε μάλιστα καταθέσει και επίκαιρη ερώτηση περί «απόκτησης των ελληνικών τραπεζών από ξένα κερδοσκοπικά funds».

Και τι έγινε; Τις έδωσε ο ίδιος στα ξένα κερδοσκοπικά funds που είχε τάχα βάλει στο στόχαστρό του. 

Είχε συγκεκριμένα πει ο κ. Τσίπρας στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, στις 23 Μαρτίου 2014:

«Το χειρότερο όμως είναι ότι αν ισχύσουν οι όροι αύξησης Μετοχικού Κεφαλαίου που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, κινδυνεύουμε από την έφοδο κερδοσκοπικών fund, που έναντι ενός ευτελούς συνολικού τιμήματος θα αποκτήσουν τον ουσιαστικό έλεγχο των τραπεζών. Και το Δημόσιο θα έχει υποστεί ζημία στα υπενδεδυμένα κεφάλαια του στις τράπεζες, περίπου κατά 50%».

Και στις 16 Απριλίου 2014, από την Χαλκίδα είχε καταγγείλει:  «Οι τράπεζες ανακεφαλαιοποιήθηκαν με χρήματα του ελληνικού λαού και τώρα χαρίζονται σε εγχώριους και ξένους ολιγάρχες».

Σωστά! Διότι στις 25 Απριλίου 2014, στη Διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ για τις Ευρωεκλογές, έλεγαν: «Η Αριστερά αγωνίζεται και διεκδικεί: Δημοκρατικό έλεγχο και ριζική αλλαγή του ρόλου και του προσανατολισμού της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Η ΕΚΤ θα πρέπει να χρηματοδοτεί απευθείας τα κράτη και να θέτει άλλα κριτήρια και προτεραιότητες στη νομισματική πολιτική -μεταξύ των οποίων το κριτήριο της περιορισμένης ανεργίας και της κάλυψης των κοινωνικών αναγκών».

Έτσι πήγε μέχρι τις εκλογές του Ιανουαρίου και μετά από αυτές. Στις 8 Φεβρουαρίου 2015, στην ομιλία του επί των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης, ο κ. Τσίπρας είχε πει: «Συγκεκριμένα, είναι αναγκαία η τροποποίηση του νόμου για το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, ώστε το δημόσιο να ασκήσει χωρίς περιορισμούς τα δικαιώματά του στις συστημικές τράπεζες -που ανακεφαλαιοποιήθηκαν άλλωστε με χρήματα του ελληνικού λαού- λαμβάνοντας βεβαίως πάντα υπόψη και τα δικαιώματα των ιδιωτών μετόχων».

Το ίδιο παραμύθι μέχρι τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, οπότε, στις 7 του μήνα, από τη ΔΕΘ, ο κ. Τσίπρας μας ξαναείπε:«Με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, το Δημόσιο ανακτά τον έλεγχο του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και ασκεί πλήρως τα δικαιώματά του στις ανακεφαλαιοποιημένες τράπεζες».

Και το παραμύθι συνεχίστηκε μέχρι και μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου. Στις 5 Οκτωβρίου, μιλώντας (ξανά) επί των προγραμματικών δηλώσεων, ο κ. Τσίπρας είπε: «Βιώσαμε, λοιπόν, όλοι μας μία παγκόσμια πρωτοτυπία, το ελληνικό κράτος να αγοράζει επί της ουσίας τις τράπεζες, αφήνοντας όμως τη διοίκησή τους, το μάνατζμεντ τους στους προηγούμενους μετόχους. Είναι και αυτό άλλο ένα επεισόδιο που αποδεικνύει τις βαθιές σχέσεις διαπλοκής και εξάρτησης της πολιτικής εξουσίας από την οικονομική ολιγαρχία στον τόπο μας. Δεσμευόμαστε, λοιπόν, ότι αυτή η αρνητική παγκόσμια πρωτοτυπία αυτήν τη φορά δεν πρόκειται να επαναληφθεί. Οι τράπεζες που θα χρειαστούν ανακεφαλαιοποίηση με χρήματα του ελληνικού Δημοσίου θα έχουν και το αντίστοιχο μάνατζμεντ».

Μετά από όλα αυτά, παρέδωσε τις ελληνικές τράπεζες σε ξένους ιδιώτες και κερδοσκοπικά funds…