Στις 3 του Δεκέμβρη, είναι η Παγκόσμια Ημέρα των Ατόμων, ή των Πολιτών όπως προτιμούν οι πιο πολιτικοποιημένοι/ες να αποκαλούνται, με Αναπηρία. Συνήθως μια ημέρα σαν κι αυτήν εστιαζόματε στο ζήτημα της προσβασιμότητας. Και πολύ κάνουμε καλά κάνουμε...

Μόνο που αν θέλουμε οι πολίτες με αναπηρία να αντιμετωπίζονται ως ισότιμοι και ολοκληρωμένοι άνθρωποι όπως εμείς (αν είμαστε άνθρωποι...) τότε θα πρέπει να πάψουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας ακόμη και σε κοινωνίες τόσο συντηρητικές όσο η δική μας και να μιλήσουμε για το δικαίωμά τους στην σεξουαλικότητα, δηλαδή στην σωματική και ψυχική υγεία.

Ακόμη και σε χώρες που μέσα στον ευρωκεντρισμό μας υποτιμούμε, όπως η Ταιβαν, υπάρχουν ομάδες εθελοντών, οι Angel Hands, που προσφέρουν με το χέρι τους αυνανισμό σε ανθρώπους που αδυνατούν να το πράξουν μόνοι και μόνες τους. Ενώ τα Συστήματα Υγείας των πιο «προηγημένων» χωρών όπως της Σουηδίας, επιτρέπουν θεραπευτικές επισκέψεις σε εξειδικευμένους/ες στις ανάγκες τους επαγγελματίες του σεξ.

Στις σελίδες Disabled World καΙ Sexuality and Disability από όπου αντλήθηκαν τα περισσότερα στοιχεία, αναφέρονται κάποιες από τις προκαταλήψεις μας που «δεν επιτρέπουν να χρησιμοποιήσουμε τις λέξεις αναπηρία και σεξουαλικότητα στην ίδια πρόταση».

  Τα στερεότυπα λοιπόν για την αναπηρία εντείνουν τον κοινωνικό σεξουαλικό και ψυχικό τους αποκλεισμό και το στίγμα που τους και τις ακολουθεί δυσχεραίνει την αντιμετώπισή τους ως ενηλίκων. Μερικοί από τους σχετιζόμενους μύθους ή στερεότυπα που έχουν εντοπιστεί είναι και οι ακόλουθοι:

   Οι άνδρες και οι γυναίκες με αναπηρία δεν έχουν σεξουαλικές ανάγκες. Οι άνδρες και οι γυναίκες με αναπηρία δεν μπορούν να έχουν σεξουαλική ζωή. Οι άνδρες και οι γυναίκες με αναπηρία δεν είναι σεξουαλικά ελκυστικοί. Τα παιδιά με αναπηρία δεν χρειάζονται σεξουαλική αγωγή. Οι άνδρες και οι γυναίκες με αναπηρία έχουν σημαντικότερα προβλήματα για να ενδιαφέρονται για την σεξουλικότητα. Οι άνδρες και οι γυναίκες με αναπηρία δεν θα πρέπει να κάνουν σεξ και δεν θα πρέπει να αναπαράγονται. Οι άνθρωποι που τους προσεγγίζουν το κάνουν μόνο από οίκτο ή από κέρδος.

Στην πραγματικότητα οι πολίτες με αναπηρία, εφόσον νιώθουν την ανάγκη, έχουν δικαίωμα να επιδιώξουν την σεξουαλική ζωή που τους ταιριάζει και εθελοντές όπως οι Angel Hands δεν κάνουν τίποτε «πρόστυχο». Όπως η προερχόμενη από τον φεμινιστικό και όχι μόνο ακτιβισμό και ακαδημαϊσμό Winder έχει παρατηρήσει ήδη από την δεκαετία του 80, δεν μπορείς να θεωρείς κάποιον ολοκληρωμένο άνθρωπο εάν του στερείς το δικαίωμά του στην σεξουαλικότητα. Σε μια κοινωνία που το σεξ θεωρείται το πιο ευπώλητο προϊόν που απευθύνεται σε αποχαυνωμένους καταναλωτές κι ενίοτε καταναλώτριες, ίσως θα έπρεπε κάποτε να συνδεθεί με κάτι πολύ ουσιαστικότερο, όπως είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα.