Γράφει ο
Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος

         Ο Αλ. Τσίπρας, τα στελέχη και οι προπαγανδιστές του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται σε σύγχυση και αμηχανία. Έχουν χάσει τον ιδεολογικό τους μπούσουλα, έστω αυτόν που θεωρητικά είχαν όταν αγωνίζονταν να εισέλθουν ως Κόμμα στη Βουλή. Δεν γνωρίζουν πλέον αν ανήκουν πλέον στην Αριστερά και αν ναι σε ποιου τύπου Αριστερά ανήκουν. Δεν ξέρουν αν πρέπει να παραμείνουν ένα Κόμμα με καταστατικό, που να εφαρμόζεται και με κομματικά όργανα, που να παίρνουν ουσιαστικές αποφάσεις, ή να μεταλλαγεί σε  αρχηγικό Κόμμα τύπου παλαιού ΠΑΣΟΚ, δηλαδή αστικό με αριστερά και λαϊκιστικά συνθήματα και δήθεν προοδευτικές μπροσούρες. Έχει όμως ο ΣΥΡΙΖΑ ένα μειονέκτημα αυτή την εποχή. Έχει βεβαρημένο παρελθόν. Το ψέμα και ο λαϊκισμός δεν περνούν πλέον.

         Η σύγχυση και το αδιέξοδο του ΣΥΡΙΖΑ οφείλεται στο ότι ο Αλ. Τσίπρας και οι επιτελείς του γνωρίζουν ότι το 30% του λαού δεν μπορεί το 2019 να κατέστη αριστερό στην ιδεολογία. Γνωρίζει ότι η Αριστερά, δηλαδή το ΚΚΕ, ο παλιός ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα περί αυτά Κόμματα δεν ξεπερνούν το 10%. Γνωρίζουν ότι δεν μπορεί να έγιναν λ.χ. ξαφνικά αριστεροί οι βενιζελικοί της Κρήτης, που έχουν  σαφώς αντικομμουνιστικά αισθήματα. Γνωρίζουν ότι το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ είναι πλαστό γιατί πατάει πάνω στο ναυάγιο του ΚΙΝΑΛ – ΠΑΣΟΚ.  Γνωρίζουν ότι αν παρουσιαστεί ένα σοβαρό πατριωτικό, φιλοευρωπαϊκό σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, με νέα στελέχη και άφθαρτο και ελκυστικό στο λαό ηγέτη δεν θα έχουν πλέον μέλλον, ότι τελειώνουν μια για πάντα.

         Απόδειξη του ότι το 30% υποχρεώθηκε να τους ψηφίσει, είναι ότι δεν τους πλησιάζει. Μετά από δέκα χρόνια λαϊκισμού, από τα οποία τα πέντε στην εξουσία, δεν έχουν πετύχει να αποκτήσουν εκλογική βάση. Οι βουλευτές και τα στελέχη του  αντιμετωπίζουν την απόλυτη κοινωνική αδιαφορία, που είναι χειρότερη από την αποδοκιμασία.

         Η αμηχανία και η σύγχυση, που επικρατεί στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ εξηγεί τη νευρικότητα και τις σπασμωδικές κινήσεις των στελεχών του. Οι ενέργειες του Μητσοτάκη στους δύο πρώτους μήνες τους έχουν ξαφνιάσει και πολλοί σκέφτονται γιατί αυτά τα φιλολαϊκά μέτρα δεν τα έκαμαν εκείνοι τα πέντε χρόνια που ήσαν στην εξουσία. Επίσης βλέπουν ότι οι αντιδράσεις τους για τα μέτρα που λαμβάνει η αστυνομία στα Εξάρχεια, και για τις αποφάσεις της Υπουργού Παιδείας να επανέλθει η αριστεία για τον σημαιοφόρο και η ιστορία να καλλιεργεί και πάλι την ελληνική συνείδηση, δεν είχαν καμία επίδραση στην κοινωνία.  

         Η αδυναμία εκφοράς πειστικού αντιπολιτευτικού λόγου από τα  στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τα οδηγεί σε υβριστικούς χαρακτηρισμούς και λαϊκιστική συνθηματολογία. Μέχρι Κιμ Ιλ Σονγκ ονόμασαν τον Μητσοτάκη. Ο ΣΥΡΙΖΑ όσο ήταν στην εξουσία έδειχνε ενωμένο, με καλυμμένη την ιδεολογική του αποξένωση από τις αρχές της ανανεωτικής Αριστεράς. Χάνοντας την εξουσία έχει φανεί η ιδεολογική γύμνια του και η αδυναμία του να αρθρώσει λογικό, φιλολαϊκό  και δημοκρατικό λόγο.