Γράφει ο
Νίκος Παναγόπουλος

Η πρώτη αντιστασιακή πράξη στην Ευρώπη. Το κουρέλιασμα της σβάστικας στην Ακρόπολη από τον Μανώλη Γλέζο και το Λάκη Σάντα ήταν η πρώτη πράξη που σκόρπισε φως και ελπίδα στην Ευρώπη μετά τη χιτλερική καταιγίδα – τη μαύρη καταχνιά. Ήταν πράξη απαράμιλλου ηρωισμού. Χάρισε στην ανθρωπότητα την αισιοδοξία και στους ήρωες την αθανασία. Ο Λάκης Σάντας έφυγε από τη ζωή χωρίς να τιμηθεί κατά το άμετρο μέγεθος της πράξης του. Ο Μανώλης Γλέζος εξακολουθεί να μας διδάσκει, να μας ξαφνιάζει ευχάριστα.

Ένα κόκκινο γαρίφαλο και ο Όμηρος. Με περασμένα τα 95 χρόνια ο Μανώλης Γλέζος περπάτησε αργά τη νύχτα – όμοια με τη νύχτα που ανέβηκε στην Ακρόπολη 76 χρόνια πριν – έχοντας στο χέρι του ένα κόκκινο γαρίφαλο και στην καρδιά τον Όμηρο – αυτόν τον υπέροχο παραμυθά, τον αυθεντικότερο ιστορικό του Ελληνισμού. Ανηφόρισε στο σπίτι των Μητσοτάκηδων για να συλλυπηθεί την οικογένεια και να δώσει το μήνυμα του Ομήρου για το μόνοιασμα της πατρίδας μας – για την απίστευτη κατάρα του εμφυλίου πολέμου. Ο Μανώλης Γλέζος υψώνει πάντα την ελληνική σημαία πάνω από την Ακρόπολη – έως τον Άνθρωπο.

Εθνική Συμφιλίωση = Κωνσταντίνος Καραμανλής: Ο άνθρωπος που ένωσε τους Έλληνες είναι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής – αυτός που απάλλαξε τη χώρα από το καρκίνωμα του πολιτειακού – την κατάργηση του ανθελληνικότερου των θεσμών. Το γεγονός πως η Δημοκρατία γύρισε στον τόπο που τη γέννησε είναι έργο 100% του Μεγάλου Μακεδόνα. Η δική του καθαρή στάση και οι δικοί του χειρισμοί κατοχύρωσαν τη θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας  του λαού μας. Απόλυτα λογικό είναι να μη θέλουν οι Γκλύξμπουργκ να ακούσουν για Καραμανλή. Ολότελα παράλογο είναι πως κάποιοι το ξεχνούν. Η ιστορική μνήμη πάντως δεν θα το ξεχάσει. Θα αναγνωρίσει τη μοναδική συμβολή του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην επανένωση των Ελλήνων.

Ο Γρηγόρης Λαμπράκης και ο Κάρολος Ντε Γκωλ. Το Μάιο του 1963 σκοτώθηκε ο Απρίλης των πολιτικών μας ανδρών – ο Γρηγόρης Λαμπράκης. Ήταν πράξη ξεχωριστής δόξας των παλατιανών – με όλα τα καθάρματα που τους πλαισιώνουν. Τις ίδιες ημέρες έγινε όμως και κάτι άλλο που δεν πρόσεξε – ζαλισμένος από το χυμένο αίμα – ο λαός μας. Ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής είχε προσκαλέσει τον ηγέτη της Γαλλίας τον οραματιστή μιας αναγεννημένης Ευρώπης, τον Κάρολο ντε Γκωλ στην Ελλάδα. Αυτό εξαγρίωσε τους Αμερικανούς. Μπορεί να μην είχαν φτάσει οι Αμερικάνοι τότε στην ξεφτίλα του Τραμπ, έβλεπαν όμως εχθρικά κάθε κίνηση για μια αυτόνομη Ευρώπη. Το μήνυμα για μια Ευρώπη από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια φούντωνε το μίσος των ΗΠΑ. Το παλάτι και οι ΗΠΑ έδιωξαν τον Καραμανλή – αλλά η Ελλάδα δε γιατρεύτηκε. Κρεμάστηκε πάλι στο σταυρό με τη χούντα – και το δράμα της Κύπρου.

Η αριστερά της αγάπης και του έργου θα ενώσει την Ευρώπη. Μπορεί τον προφητικό λόγο για μια Ευρώπη από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια να τον είπε ένας υπέροχος δεξιός. Αν είναι όμως να φτάσει στην πραγμάτωση αυτός ο λόγος αυτό θα το πετύχει η αριστερά του αύριο που καμιά σχέση δεν έχει με αυτό το απόπλυμα που εμφανίζεται σήμερα ως αριστερά. Η αριστερά αυτή θα εμπνέεται από το ήθος του Λαμπράκη και του Γλέζου και θα μάθει καλά πως ο κρατισμός είναι ο πιο μαύρος φασισμός.