23-24 Νοεμβρίου 2024
Νίκος Αναγνωστάτος
Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ είχε πει «αλλοίμονο στο νέο που δεν είναι κομμουνιστής (επαναστάτης) στα 18 του, και εξακολουθεί να είναι μετά τα 30 του». Ο Αλέξης Τσίπρας χρειάστηκε να περάσει τα 40 για να το αντιληφθεί, αν το αντιλήφθηκε. Οι πέντε μήνες που ζήτησαν και πήραν από τους ευρωπαίους εταίρους μας ως «γέφυρα» (;), με τι αλήθεια; Μας αποκάλυψαν δύο εκδοχές: Η πρώτη ότι δεν γινόταν καμία διαπραγμάτευση, από τις δήθεν «σκληρές» και «επίπονες», όπως ο ίδιος ο κ. Τσίπρας αποκάλυψε, άθελά του (;), στην προσπάθειά του να εξηγήσει τη στάση του κ. Βαρουφάκη. Δηλαδή μας είπε ότι ο κ. Βαρουφάκης επέμενε ότι στο τέλος οι ευρωπαίοι θα υποχωρούσαν, άρα δεν διαπραγματευόμαστε και έτσι φθάσαμε στο τέλος της προθεσμίας χωρίς να υποχωρήσουν οι εταίροι μας και αντί άλλης ενέργειας, μας σέρβιραν το αμφιβόλου έννοιας, σημασίας και σκοπιμότητας δημοψήφισμα.
Ο κ. Βαρουφάκης, όπως μας απέδειξε με την ολόχαρη προσέλευσή του στο Μέγαρο Μαξίμου για το 61,3 % του δημοψηφίσματος και την αρνητική του ψήφο στη Βουλή για το νέο Μνημόνιο, δεν ήθελε καμία συμφωνία, αλλά συνθήκες και προϋποθέσεις αδιεξόδου, με πλήρη οικονομική αδυναμία, τις Τράπεζες σε capital control και τους Έλληνες σε απελπισία, δηλαδή τις πλέον κατάλληλες συνθήκες επιβολής ολοκληρωτικού καθεστώτος, ως … έσχατη και αναπόφευκτη λύση, πάντοτε σε σύμπνοια και συνεργασία με την λεγόμενη Αριστερή Πλατφόρμα του κ. Λαφαζάνη. Αυτή είναι η δεύτερη εκδοχή, την οποία ασφαλώς γνώριζε ο κ. Τσίπρας και συνοδοιπορούσε, όπως φαίνεται και από την απόρριψη της βελτιωμένης πρότασης του κ. Γιούνκερ το βράδυ της 30ης Ιουνίου που έληγε τα μεσάνυκτα ο χρόνος της «γέφυρας» που είχε δοθεί.
Το μεγάλο ερωτηματικό βέβαια, είναι ποιος άραγε ήταν ο λόγος για τον οποίο ο κ. Τσίπρας αναγκάστηκε να αποτρέψει την τελευταία στιγμή το πιο πάνω σχέδιο και να υπογράψει το Τρίτο Μνημόνιο το πρωί της 13ης Ιουλίου, ύστερα από ολονύκτιες συζητήσεις και διαπραγματεύσεις. Ίσως ήταν η πρώτη φορά που έγιναν διαπραγματεύσεις. Την απάντηση στο καίριο αυτό ερώτημα, ως προς το τι ώθησε τον κ. Τσίπρα να αποτρέψει αυτό το σχέδιο την τελευταία στιγμή, ίσως μας δώσει η ιστορία σε κάποιο μελλοντικό χρόνο, αλλά το σημαντικό είναι ότι … την γλυτώσαμε!
Αυτό όμως που πρέπει να εξηγηθεί και γρήγορα, είναι αν οι λόγοι που αποκαλούμε την υπογραφή του τρίτου Μνημονίου, ως προϊόν εκβιασμού, οπότε δεν πιστεύει ο κ. Τσίπρας στην ανάγκη εφαρμογής του, και τούτο ενέχει τον κίνδυνο να εμπλακούμε σε νέες περιπέτειες με τους εταίρους μας. Θέλω να πιστεύω ότι ο Τσίπρας χρησιμοποιεί αυτούς τους χαρακτηρισμούς ως δικαιολογία για την «εκτροπή» του, τόσο έναντι των προεκλογικών του εξαγγελιών, όσο και έναντι των συντρόφων και συνοδοιπόρων του.
Το ανησυχητικό για την κοινωνίας μας και το μέλλον της ταλαίπωρης χώρας μας, είναι το γεγονός ότι μεγαλο-δημοσιογράφοι και καθηγητές πανεπιστημίου ακόμη, προκειμένου να υπερασπίσουν τις ιδεοληψίες τους και την ανιδιοτελή(;) υποστήριξή τους στον Τσίπρα, δεν ορρωδούν προ ουδενός και συντάσσονται με την επίκληση του εκβιασμού, χαρακτηρίζοντας τους ευρωπαίους εταίρους μας, ακόμη και ως «πολιτική μαφία». Μου είναι δύσκολο να πιστέψω ότι δεν αντιλαμβάνονται τη αξία και σημασία του όποιου Μνημονίου και … ανοηταίνουν τόσο ασύστολα, όπως θα εξηγήσουμε πιο κάτω την έννοια και τον σκοπό του Μνημονίου. Η λεγόμενη Αριστερά Πλατφόρμα, είναι οι μόνοι ειλικρινείς και συνεπείς στα πιστεύω τους, στις απόψεις τους, στην ιδεολογία τους και στις προγραμματικές δηλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, ασχέτως αν κανείς συμφωνεί ή διαφωνεί με αυτές και ασχέτως αν βλάπτουν ή ωφελούν τη χώρα μας και τους Έλληνες πολίτες.
Σε προηγούμενα σημειώματά μου, όπως «Απομυθοποίηση της έννοιας Μνημόνιο» της 25.9.2014 και«Περιορίζεται στην ασφαλή εκτέλεση του προϋπολογισμού μας» της 8/7/2015, αναλύαμε την έννοια και τον σκοπό των Μνημονίων. Από τη στιγμή που έχουμε ανάγκη χρημάτων ακόμη και για την κάλυψη των πρωτογενών αναγκών της κυβέρνησης, δηλαδή για την πληρωμή μισθών και συντάξεων, οι φίλοι ευρωπαίοι εταίροι μας, προσφέρονται να μας δανείσουν αυτά τα χρήματα και μάλιστα με όρους ασυγκρίτως καλύτερους από οποιονδήποτε άλλο δανειστή ή από τις «αγορές». Για τον δανεισμό μας αυτόν συντάσσουμε μια σύμβαση την οποία αποκαλούμε Μνημόνιο, Memmorandum of Understanding, MOU, διότι περιέχονται και οι όροι του δανεισμού. Ένας δεύτερος σκοπός του Μνημονίου, είναι να προβούμε σε ορισμένες μεταρρυθμίσεις στη λειτουργία του κράτους, ώστε να γίνουμε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Μέρος των μεταρρυθμίσεων αποτελούν και οι αποκρατικοποιήσεις, αντιλαμβανόμενοι ότι το κράτος επιχειρηματίας έχει αποτύχει παγκοσμίως και το κράτος πρέπει να περιοριστεί στον ελεγκτικό και καθοδηγητικό του ρόλο.
Όλα αυτά τα έχουμε ανάγκη και αυτά περιλαμβάνονται και στο τρίτο Μνημόνιο που υπέγραψε ο κ. Τσίπρας. Η διαφορά που το κατατάσσει ως χειρότερο των προηγουμένων, συνίσταται στα συμπληρωματικά ελλείμματα, προβλήματα και κακοδιαχείριση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ από τον Ιανουάριο μέχρι την υπογραφή αυτού του τρίτου Μνημονίου, τα οποία κατ’ ανάγκη συμπεριελήφθησαν σε αυτό και το κατέστησαν αναγκαίο, ενώ το δεύτερο Μνημόνιο στην ουσία είχε τελειώσει τον περασμένο Δεκέμβριο και δεν προέκυπτε ανάγκη άλλου Μνημονίου. Επομένως να χαρακτηρίζουμε την υπογραφή του ως προϊόν εκβιασμού, δεν είναι μόνο λάθος, αλλά και βλασφημία και προσβολή προς τους εταίρους μας, οι οποίοι, χωρίς όφελος δικό τους, αισθάνονται την ανάγκη να μας βοηθήσουν λόγω της συμμετοχής μας στη Ε.Ε. και την Ευρωζώνη ιδιαίτερα. Επειδή όσα λέγονται και γίνονται εδώ στην Ελλάδα, τα γνωρίζουν και οι ευρωπαίοι εταίροι μας και θα πρέπει να αισθανόμαστε ευτυχείς και ευγνώμονες, διότι δεν αντιδρούν αναλόγως σε όλες αυτές τις ανοησίες μας και μας ανέχονται ως κακομαθημένα παιδιά που χρειαζόμαστε νουθεσίες.
Thiakos.blogspot.com
