Γράφει ο
Θανάσης Παπανδρόπουλος

Στη Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή η Τουρκία δεν μπορεί να κρύψει πλέον τα χαρτιά της. Προσπαθεί με θρησκευτικά κυρίως μέσα να ενδυναμώσει την παρουσία της στην Αφρική και  σε κάποιους αφελείς Ευρωπαίους λέει ότι αυτό που κάνει είναι υπέρ της Ευρώπης. Στην ουσία προσπαθεί μέσω της προώθησης του εξισλαμισμού της Αφρικής να δημιουργήσει προϋποθέσεις αποσταθεροποίησης της Νότιας Ευρώπης, μέρος της οποίας είναι βέβαια η Ελλάδα και η Κύπρος.

Έτσι, πέρα από τα τζαμιά που Τουρκία και Κατάρ χρηματοδοτούν και ιδρύουν σε συγκεκριμένες χώρες της Αφρικής (Νιγηρία, Αλγερία, Μαλί κ.α.), εσχάτως ο κ. Ερντογάν στέλνει στον Νίγηρα για παράδειγμα τζιχαντιστές που οι υπηρεσίες του είχαν συλλάβει στη Συρία.

Και βέβαια αυτά τα λαμπρά μπουμπούκια – δολοφόνοι, άμα τη αφίξει τους επιδίδονται στο θεάρεστο έργο τους της σφαγής,  όλως συμπτωματικά, αντιισλαμιστών στρατιωτών. Υπενθυμίζουμε ότι στη Νιγηρία που είναι χωρισμένη σε Χριστιανούς και Μουσουλμάνους, δρα η ισλαμική συμμορία Μπόκο Χαράμ, η οποία πέρα από τη Νιγηρία, φιλοδοξεί να εξαπλωθεί στο Τσαντ, στο Νίγηρα και στο Καμερούν.

Υπάρχουν δε υποψίες ότι στο πλαίσιο της αντιπαράθεσης Τουρκίας, Κατάρ με τη Σαουδική Αραβία, ο αφρικανικός τζιχαντισμός ενισχύεται από τις δύο πρώτες χώρες, οι οποίες επιλεκτικά παίζουν και διπλό παιχνίδι στις σχέσεις τους με τη Δύση. Αυτός είναι ο λόγος εξάλλου για την καχύποπτη στάση της Κίνας απέναντι στην Τουρκία και στον πρόεδρό της, ο οποίος θεωρείται και «μαιτρ» διγλωσσίας και άρα υποκρισίας.

Αξίζει τον κόπο στο σημείο αυτό να επισημάνουμε ότι ο παγκοσμίου φήμης Αλγερινός συγγραφέας και δημοσιογράφος σήμερα, Kamel Daoud, πριν ο Ρετζίπ Ταγίπ Ερντογάν επισκεφθεί την Αλγερία το 2018, σε σημαντική τότε ανοικτή επιστολή του προς αυτόν, που είδε το φως της δημοσιότητας στον ιστότοπο Χάφινγκτον Πόστ, ασκούσε εις βάρος του σκληρή κριτική για τα έργα και τις ημέρες του στην Τουρκία.

«Ο Ισλαμισμός - του έγραφε- που έχεις επιλέξει για το βιοπορισμό σου, κόστισε πολλά σε εμάς προ ετών. Ακριβό ήταν το τίμημα που καταβάλαμε σε όσους είχαν τότε εκτιμήσει τις ιδέες και το συμφέρον τους  πιο πολύτιμα από τη ζωή μας. Σε αυτούς που κρατούσαν αιχμάλωτα τα παιδιά μας, λεηλάτησαν τις ψυχές μας και εξάλειψαν κάθε ελπίδα μας για ένα καλύτερο μέλλον». Δεν σταματούσε όμως εδώ ο Daoud.

Τουναντίον συνέχιζε. Και  σε τόνο ακόμη πιο επικριτικό, ισχυριζόμενος ότι ο Τούρκος Πρόεδρος χρησιμοποιεί τη θρησκεία ως σκαλοπάτι, τον δε Θεό ως εμπορεύσιμο προϊόν με αποκλειστικό στόχο να φθάσει στον προορισμό του, ως ένα κακό βέβαια και αιματηρό αντίγραφο των Οθωμανών προκατόχων του. «Μισείς, τόνιζε, την ελευθερία, μισείς την ανεξάρτητη σκέψη και εκπροσωπείς το αντίθετο όλων των αξιών που πρεσβεύει ο Αλγερινός λαός». Και κατέληγε με το ερώτημα: "Πως είναι δυνατόν  ένας άνθρωπος που αφενός σκορπά το θάνατο στους ομόθρησκους του Κούρδους και σε όσους τον αντιπολιτεύονται να προθυμοποιείται αφετέρου να βοηθήσει την Αλγερία και να συνδράμει οικονομικώς στην επίλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η οικονομία της»;

Υποθέτουμε ότι σήμερα, που ο λαός της Αλγερίας λογικά διαμαρτύρεται και σαμποτάρει τις προεδρικές εκλογές – παρωδία στη χώρα του, προέκταση του καθεστώτος Μπουτεφλίκα, στενού φίλου του κ. Ερντογάν, ο τελευταίος θα πρέπει να προβληματίζεται. Ίσως οι καιροί να μην είναι τόσο καλοί για χαλίφες και Σουλτάνους. Όμως αυτό ακριβώς το γεγονός τους κάνει δραματικά επικίνδυνους.