Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Δεν είχαμε την παραμικρή αμφιβολία ότι το πρότυπο του κ. Τσίπρα ήταν και παραμένει η Βενεζουέλα. Το φωνάζει ο άνθρωπος από τον καιρό που ως δημοτικός σύμβουλος υποσχόταν δωρεάν πετρέλαιο με χορηγό τον Τσάβες. Απλά μας το επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά από το βήμα της ΔΕΘ: Οραματίζεται να αυξάνει τους μισθούς αλά Μαδούρο. Ο πληθωρισμός θα τρέχει με 1.000% και αυτός θα δίνει αυξήσεις μαζί με κουπόνια για τρόφιμα.

Το είπε ξεκάθαρα ο κ. Τσίπρας: «Στο δικό μας μοντέλο δεν είναι η ανάπτυξη προϋπόθεση για την αύξηση των μισθών, αλλά η αύξηση των μισθών προϋπόθεση για την ανάπτυξη».

Μεγαλοφυής σκέψη! Αλλά κλεμμένη από τον Μαδούρο!

Στη Βενεζουέλα, το 64% του πληθυσμού εκτιμάται πως έχασε κατά μέσο όρο 11,4 κιλά σωματικού βάρους το 2017 και το 87% του πληθυσμού ζει σε συνθήκες φτώχειας, με το 61% μάλιστα να βρίσκεται σε καθεστώς ακραίας φτώχειας.

Η πείνα οδηγεί στον λαό σε πράξεις απελπισίας και λεηλασίας, με τους πεινασμένους να εφορμούν στα καταστήματα, να πέφτουν πάνω στα ψαράδικα αρπάζοντας τα ψάρια από τους επίσης πεινασμένους ψαράδες, να εισβάλλουν στην Κτηνιατρική Σχολή και να σφάζουν άλογα για να φάνε το κρέας τους, τρώνε σκυλιά, γάτες, περιστέρια και αρουραίους και πετροβολούν αγελάδες για να μην λιμοκτονήσουν, οι ζωολογικοί κήποι της χώρας έχουν αποδεκατιστεί. Με λίγα λόγια, στον «παράδεισο» της Βενεζουέλας οι άνθρωποι έφαγαν τα λιοντάρια!

Στα νοσοκομεία οι άνθρωποι – και κυρίως τα παιδιά – πεθαίνουν από υποσιτισμό και σύμφωνα με μαρτυρίες, συχνά τα παιδιά που κατορθώνουν να φθάσουν εκεί δεν ζυγίζουν πάνω από ένα νεογέννητο! Η παιδική θνησιμότητα έχει εκτιναχθεί από το 30% στο 65%, ενώ κάθε λογής συμμορίες κρατούν όμηρους τους πεινασμένους.

Τα ράφια των σούπερ μάρκετ είναι μονίμως άδεια και οι άνθρωποι περιμένουν με τις ώρες στις ουρές, για να ψωνίσουν πότε με τον λήγοντα της ταυτότητάς τους και πότε με το δακτυλικό τους αποτύπωμα, την ίδια ώρα που οι μπακάληδες κατηγορούνται ότι λαμβάνουν μέρος στον… οικονομικό πόλεμο κατά της κυβέρνησης και ο Μαδούρο πότε κλείνει τα πολυκαταστήματα και πότε τα επιτάσσει, βάζοντας τον στρατό να τηρεί την τάξη!

Και έχουμε κι’ άλλα. Τα μπλακ άουτ είναι τόσο συχνά, που στα νοσοκομεία γίνονται τοκετοί στο σκοτάδι, επιβάλλεται κατά διαστήματα εργασία δύο ημερών την εβδομάδα για τους δημόσιους υπαλλήλους, τα σχολεία μένουν κλειστά τις Παρασκευές, απαγορεύεται η  χρήση των σεσουάρ στα κομμωτήρια, ρεύμα με το δελτίο για όλους, ενώ οι πολύωρες διακοπές ρεύματος καταστρέφουν όσα προϊόντα οι Βενεζουελανοί κατορθώνουν να εξασφαλίσουν από τα σχεδόν άδεια ράφια των καταστημάτων. Και κάθε φορά που κόβεται το ρεύμα, χάνονται και μερικοί νεφροπαθείς που υποβάλλονται σε αιμοκάθαρση!

Και βέβαια, βίαιες ταραχές και λεηλασίες, μάχες σώμα με σώμα για λίγο ψωμί και καθαρό νερό, τρομερές ελλείψεις σε στοιχειώδη αγαθά όπως κρέας, φάρμακα, λάδι, χαρτί τουαλέτας, συμπλοκές μεταξύ πολιτών για να κλέψουν ο ένας από τον άλλο ένα κομμάτι ψωμί.

Και ποια είναι η απάντηση του Μαδούρο; Μα… οι συνεχείς αυξήσεις του κατώτερου μισθού για να… έλθει η ανάπτυξη!

Το 2016, ο Μαδούρο αύξησε τον κατώτατο μισθό κατά 30% τον Απρίλιο, στη συνέχεια 40% τον Οκτώβριο. Τον Ιανουάριο του 2017 ο Μαδούρο αύξησε τον κατώτατο μισθό κατά 50% - στα 40 μπολίβαρ, δηλαδή 60 δολάρια με την ανώτερη επίσημη συναλλαγματική ισοτιμία ή 12 δολάρια στη μαύρη αγορά.

«Για να ξεκινήσει καλά ο χρόνος, αποφάσισα την αύξηση του κατώτατου μισθού», είχε πανηγυρικά ανακοινώσει ο Μαδούρο κατά την εβδομαδιαία εκπομπή του στη δημόσια τηλεόραση.

Στις 2 Ιουλίου 2017, ο Μαδούρο ανακοίνωσε νέα αύξηση των μισθών κατά 50%. Για τρίτη φορά μέσα στο 2017, αφού τον είχε ξαναυξήσει κατά 60% τον Απρίλιο.

Μέσα στο 2017, ο Μαδούρο ανακοίνωσε επίσης ότι την αύξηση της αξίας των κουπονιών τροφίμων που συνοδεύουν τον κατώτερο μισθό για να φθάσει τα 153.000 μπολίβαρ (περίπου 58 δολάρια, ή 51 ευρώ).

Φτάσαμε έτσι αισίως – και με… μεγάλη ανάπτυξη – στο 2018, οπότε, τον Φεβρουάριο, ο Μαδούρο βρήκε άλλο κόλπο:

Στη χώρα-πρότυπο του κ. Τσίπρα ξεκίνησε η πώληση 38,4 εκατομμυρίων petros, δηλαδή ενός νέου ψηφιακού νομίσματος που βασίζεται στα αποθέματα πετρελαίου της χώρας.

Και αφού βρήκε ένα κρυπτονόμισμα, η αξία του οποίου είναι ίση με αυτή ενός βαρελιού πετρελαίου, ο Μαδούρο συνέχισε τις αυξήσεις της… ανάπτυξης (άλλες πέντε φορές μέσα στο 2018) και υποτίμησε το εθνικό νόμισμα κατά 95%.

Οπότε, η Κεντρική Τράπεζα της Βενεζουέλας (BCV) τύπωσε νέα χαρτονομίσματα, αξίας εκατονταπλάσιας εκείνων που κυκλοφορούσαν στη χώρα. Το χαρτονόμισμα των 50.000 μπολίβαρ είναι το μεγαλύτερο σε αξία και αντιστοιχεί σε 8,1 δολάρια. Είναι μεγαλύτερο και από τον κατώτατο μισθό των 40.000 μπολίβαρ (6,5 δολάρια) και αρκεί για να αγοράσει κανείς δύο κιλά κρέας.

Σημειώστε ότι το χαρτονόμισμα των 500 μπολίβαρ, που ήταν το μεγαλύτερο μέχρι την υποτίμηση, δεν αρκούσε για να αγοράσει κανείς ούτε ένα αυγό!

Μέσα στην παραζάλη του από την πολλή ανάπτυξη που έφεραν οι απανωτές αυξήσεις μισθών, ο Μαδούρο δημιούργησε άλλο ένα νέο νόμισμα το…«sovereign bolivar» που συνδέεται με την αξία του κρατικού κρυπτονομίσματος Petro.  

Να (ξανα)κλείσω με το αγαπημένο μου: Ο Τσίπρας, που τον Μάρτιο του 2013 είχε σπεύσει στην κηδεία του Τσάβεςγια να μας δηλώσει ότι ήταν ένας «ονειροπόλος σύντροφος», ένας «μεγάλος ηγέτης», ένας «σπουδαίος επαναστάτης», ο «εμπνευστής των ιδεών της Δημοκρατίας και των μεγάλων επαναστατικών δημοκρατικών και προοδευτικών κατακτήσεων», που μετέτρεψε τη χώρα του σε «δημιουργικό εργαστήριο», είχε δηλώσει:

«Ο Ούγκο Τσάβες, κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, μπόρεσε να οδηγήσει το λαό του και τους λαούς της Λατινικής Αμερικής σε δρόμους δημοκρατίας, λαϊκής κυριαρχίας και κοινωνικής απελευθέρωσης» και «σε καιρούς δύσκολους, έστρεψε τα φώτα της παγκόσμιας κοινότητας σε μία ολόκληρη ήπειρο, που αυτή τη φορά δεν ήταν πειραματόζωο βάρβαρων νεοφιλελεύθερων πολιτικών, αλλά δημιουργικό εργαστήριο δημοκρατικής διακυβέρνησης και εθνικής ανεξαρτησίας. Ο Ούγκο Τσάβες εναντιώθηκε στην καταπίεση και υπεράσπισε τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Έδωσε μεγάλες μάχες, ώστε να εξαλειφθεί η φτώχεια και η κοινωνική εξαθλίωση. Γι' αυτό και έγινε σύμβολο για την συντριπτική πλειοψηφία του λαού του. Οι άνθρωποι φεύγουν, η σπορά τους όμως μένει. Είμαι βέβαιος ότι ο λαός του Μπολίβαρ θα συνεχίσει να πορεύεται τον δρόμο της απελευθέρωσης και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Δρόμο που, αργά ή γρήγορα, θα πορευτούν και άλλοι λαοί, σε ολόκληρο τον κόσμο»!

Το εννοούσε τότε και το εννοεί και σήμερα!