Πλήγμα στη Δημοκρατία είναι να μην εφαρμόζονται το Σύνταγμα και οι νόμοι Αν και περισσότερο δυσκολευτήκαμε να κατανοήσουμε τους λόγους για τους οποίους ένα από τα πρώτα νομοθετήματα της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου αφορούσε στην απόδοση του δικαιώματος ψήφου στις αυτοδιοικητικές εκλογές, στους νόμιμους μετανάστες (την ώρα ακριβώς που καιγόταν η γούνα μας και η χώρα όδευε ολοταχώς προς το Μνημόνιο), τώρα πραγματικά δυσκολευόμαστε να αντιληφθούμε τη στάση όλων εκείνων που διαφωνούν με την τροπολογία δια της οποίας καταργήθηκε ο περίφημος νόμος Ραγκούση.

Ο τελευταίος μάλιστα, αντί να προβληματιστεί από το γεγονός ότι έφτιαξε έναν νόμο που παραβίαζε το Σύνταγμα, ζητάει και τα ρέστα, μιλώντας για «απίστευτο πολιτικό μεσαίωνα» και για «πολιτικά εγκλήματα».

Αλλά γιατί να προβληματιστεί;  Εδώ δεν προβληματίστηκε (ή καθυστέρησε να προβληματιστεί) το 44% του λαού που έδωσε στον κ. Παπανδρέου και στη στενή παρέα του την  ευκαιρία να καταντήσουν τη χώρα εκεί που την κατάντησαν.

Ως γνωστόν, η κυβέρνηση αποφάσισε να καταθέσει τροπολογία με την οποία απαγορεύεται η συμμετοχή στις αυτοδιοικητικές εκλογές ομογενών και νομίμως διαμενόντων μεταναστών στην Ελλάδα ή αλλοδαπών υπηκόων τρίτων χωρών, συμπεριλαμβανομένων και των πολιτών χωρών της Ευρωπαϊκής Ζώνης Ελευθέρων Συναλλαγών (ΕΖΕΣ), δηλαδή Ιρλανδίας, Λιχτενστάιν, Νορβηγίας και Ελβετίας και προχθές αυτή υπερψηφίστηκε σε ονομαστική ψηφοφορία.

Όλοι όσοι διαμαρτύρονται και εκφράζουν τον αποτροπιασμό τους με αλλεπάλληλες ανακοινώσεις, όμως, γνωρίζουν πως με αμετάκλητη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, η συμμετοχή αλλοδαπών στις εκλογικές διαδικασίες κρίθηκε αντισυνταγματική.

Διότι το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι επιφυλάσσεται μόνο σε Έλληνες πολίτες.

Και επομένως, όσα λένε ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ, ΑΝΕΛ, Γ. Παπανδρέου και Ραγκούσης είναι εκ του περισσού.

Η απόφαση είναι αμετάκλητη και άμεσα εκτελεστή.

Επομένως, οι αυτοδιοικητικές εκλογές θα κινδύνευαν (σε περίπτωση μη συμμόρφωσης σε απόφαση ανωτάτου δικαστηρίου) να κριθούν παράνομες.

Αυτοί οι οποίοι επιθυμούν διακαώς να δώσουν ψήφο σε μη Έλληνες πολίτες, μπορούν να το επιδιώξουν μέσω της συνταγματικής αλλαγής – αν τους το επιτρέψει ο ελληνικός λαός, πράγμα που δεν το βλέπω.

Προς το παρόν, αυτό δεν γίνεται.

Τι δεν καταλαβαίνετε;

Όταν και αν (που δεν το βλέπω) ο ελληνικός λαός τους το επιτρέψει, μπορούν να βάλουν τους μετανάστες και να ψηφίζουν και να καθίσουν πάνω στο κεφάλι μας.

Και επιτέλους, από πού και ως πού αυτή η ιστορία αποτελεί εκδήλωση «μεταρρυθμιστικού πνεύματος», όπως αναφέρει ο κ. Παπανδρέου στην ανακοίνωσή του;

Και από πού και ως πού αν ψηφίζουν οι μη Έλληνες πολίτες θα δημιουργηθούν «συνθήκες για μια βιώσιμη ανάπτυξη», όπως επίσης αναφέρει;

Και από πού και ως πού «υπονομεύεται η εθνική προσπάθεια για την αντιμετώπιση της κρίσης»;

Και σα να μην έφθανε αυτό, μας κατηγορεί πως το μεταρρυθμιστικό του έργο (λέμε τώρα), αποδομείται με το νόμο για τα πανεπιστήμια, την κατάργηση του open.gov (τότε που έκανε τέσσερις μήνες να βάλει γραμματέα για το ΕΣΠΑ) και την «ανακίνηση θέματος σχετικά με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του κ. Τσίπρα».

Και βέβαια, κατηγορεί την κυβέρνηση πως με την απόφασή της «θέλει να στερήσει το δικαίωμα φωνής σε ανθρώπους καθόλα νόμιμα διαβιούντες στην Ελλάδα, που δουλεύουν στις οικοδομές, στα εστιατόρια και τα ξενοδοχεία μας, στα σπίτια μας φροντίζοντας ασθενείς, παιδιά και υπερήλικες, που έχουν ανοίξει μικρές επιχειρήσεις βοηθώντας στην ανάπτυξη του τόπου».

Συγγνώμη, αλλά όλα αυτά προσδίδουν σε κάποιον την ιδιότητα του «πολίτη» μιας συγκεκριμένης χώρας – και ενώ η δική του χώρα εξακολουθεί να τον θεωρεί δικό της πολίτη;

Τι είναι; Πολίτες αλά καρτ;

Ψηφίζουν ανάλογα με τη χώρα στην οποία αποφάσισαν να εγκατασταθούν;

Και από πού και ως πού η κυβέρνηση – πάντα κατά τον κ. Παπανδρέου – οφείλει να αντιληφθεί ότι «επιφέρει πλήγμα στη Δημοκρατία και στα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα»;

Η Δημοκρατία δηλαδή εξαρτάται από το αν ψηφίζουν οι μετανάστες ή από το αν εφαρμόζεται το Σύνταγμα;

Κι’ όταν ο κ. Παπανδρέου (που προδίκασε την ψήφο του, λέγοντας ότι «δεν πρόκειται να δεχτεί ποτέ ή να ανεχτεί καμία οπισθοδρόμηση, πολύ περισσότερο όταν αυτή αφορά σε ζητήματα αρχών») ζητά από την «κυβέρνηση να προτάξει το εθνικό και το δημόσιο συμφέρον, αντί τις μικροπολιτικές σκοπιμότητες», τι εννοεί;

Ότι το εθνικό συμφέρον δεν εξυπηρετείται, αν δεν ψηφίζουν οι μετανάστες;

Κάπως έτσι τα βλέπει τα πράγματα και ο ΣΥΡΙΖΑ, που μας είπε πως «οι μετανάστες που ζουν νόμιμα στη χώρα επί πολλά χρόνια, δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται ως παρίες, στερούμενοι δικαιώματα που τους ενσωματώνουν στην πολιτική ζωή και διασφαλίζουν την ισότητα, τη δημοκρατία και την κοινωνική συνοχή».

Από κοντά και η ΔΗΜΑΡ, που μας είπε πως «οι μετανάστες που ζουν και εργάζονται νόμιμα στη χώρα μας δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας».

Συγγνώμη, αλλά το θέμα δεν είναι αν κάποιοι είναι πολίτες πρώτης, δεύτερης και τρίτης κατηγορίας ή παρίες, αλλά αν είναι ΠΟΛΙΤΕΣ της χώρας που λέγεται Ελλάς.

Και όλα τα υπόλοιπα, περί «δημοκρατικής υποχώρησης» και τα τοιαύτα, απλώς δεν λαμβάνουν υπόψη πως πραγματική δημοκρατική υποχώρηση είναι να μην εφαρμόζεις το Σύνταγμα, τους νόμους και τις δικαστικές αποφάσεις…