Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Οι αγρότες που εξάγουν τα φρούτα και τα λαχανικά τους στη Ρωσία και βλέπουν τα φορτηγά να γυρίζουν πίσω, τα προϊόντα τους να σαπίζουν απούλητα και το εισόδημά τους να συρρικνώνεται, έχουν απόλυτο δίκιο.

Γι’ αυτό και καταβάλλεται κάθε προσπάθεια είτε οι επιπτώσεις από τα αντίμετρα της Ρωσίας στις κυρώσεις της Δύσης να ελαχιστοποιηθούν, είτε να υπάρξουν οι αναγκαίες αποζημιώσεις, ώστε μέσα από κοινοτικά και εθνικά κονδύλια να μην πληγούν τα εισοδήματα των ανθρώπων αυτών που δίνουν μεγάλη και καθημερινή μάχη για να κρατήσουν όρθια την ελληνική παραγωγή.

Αυτά ως προς την κινητοποίηση του Κράτους, που οφείλει να πράττει το καθήκον του έναντι των αγροτών μας, που οπωσδήποτε δεν μπορούν και δεν πρέπει να υποστούν τα επίχειρα μιας τόσο μεγάλης διεθνούς κρίσης.

Από εκεί, όμως, ως τον πρωτοφανή λαϊκισμό να ζητούν κάποιοι – κόμματα και πολιτικοί – να αλλάξουμε την εθνική και την εξωτερική μας πολιτική, να «τα σπάσουμε» με τους θεσμικούς μας εταίρους, να απομακρυνθούμε από την ΕΕ στην οποία ανήκουμε – σε λίγο θα μας (ξανα)πούν να φύγουμε και από το ΝΑΤΟ – να καταγγέλλουμε τη χώρα μας στον Πούτιν, λέγοντάς του στην ουσία πως δεν έχουμε Δημοκρατία και πως έχει χαθεί η Δεδηλωμένη και πως δια της βίας βρίσκεται στην εξουσία η κυβέρνηση, υπάρχει μεγάλη απόσταση.

Υπάρχει μεγάλη απόσταση μεταξύ του να αποζημιώνουμε τα ροδάκινα και του να ασκούμε εξωτερική πολιτική του… ροδάκινου!

Και όμως. Με αφορμή τις κυρώσεις και τα αντίμετρα, δημιουργήθηκε και πάλι το γνωστό και επικίνδυνο αντιευρωπαϊκό μέτωπο:

Ο ΣΥΡΙΖΑ βρήκε την ευκαιρία να ζητήσει να διακόψει «εδώ και τώρα» τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας.

Η Χρυσή Αυγή ζήτησε «άμεση εμπορική και οικονομική στροφή προς τη Ρωσία».

Οι ΑΝ.ΕΛ κατηγόρησαν την κυβέρνηση ότι συμπλέει με την «μερκελική εξωτερική πολιτική της ΕΕ».

Και το ΚΚΕ (πάντα σταθερό) ζήτησε να διαχωρίσει η Ελλάδα τη θέση της από την πολιτική της ΕΕ κατά της Ρωσίας.

Για άλλη μια φορά, αν δεν ανέφερε κανείς ποιος λέει τι θα δυσκολευόμαστε να τους ξεχωρίσουμε.

Ας αφήσουμε που λένε πράγματα που ούτε η Ρωσία δεν έχει πει.

Διότι η Μόσχα γνωρίζει και αναγνωρίζει ότι μια χώρα – ειδικά μια χώρα που βρέθηκε στο χείλος του γκρεμού – δεν μπορεί να εγκαταλείψει από τη μια στιγμή στην άλλη τις συμμαχίες στις οποίες ανήκει για μερικά φορτία ροδάκινα, τα οποία απλώς φροντίζει να αποζημιώνει.

Η Μόσχα γνωρίζει πως μια χώρα που έχει δανειστεί από μια συμμαχία χωρών στην οποία ανήκει και οι οποίες έχουν αναλάβει τα χρέη της, δεν μπορεί να καταστρέψει τα πάντα για να σώσει τις φράουλες και τα ροδάκινα.

Θα χάναμε και τα αυγά και τα πασχάλια

Γιατί σ’ αυτήν την περίπτωση δεν θα είχε ούτε φράουλες, ούτε ροδάκινα και θα έσκαγαν τα ομόλογά της αλά Αργεντινή – οπότε θα επήρχετο η ολοσχερής καταστροφή και θα χάναμε και τα ροδάκινα και τα αυγά και τα πασχάλια.

Η Μόσχα γνωρίζει επίσης τα εθνικά μας θέματα, τα οποία σοβούν και τα οποία δεν μπορούμε να εγκαταλείψουμε για τα ροδάκινα – που, επαναλαμβάνω, ούτως ή άλλως θα αποζημιωθούν.

Μόνο κάποιοι εδώ, που άκριτα και αλόγιστα προτείνουν ό,τι νάναι, δεν μπορούν να κάνουν μια στοιχειώδη σκέψη.

Δεν μπορούν (στην πραγματικότητα η ιδιοτέλειά τους δεν τους αφήνει) να σκεφθούν το εξής απλό:

Αν η Ελλάδα αποδεχθεί – και μάλιστα με τόσο ενεργητικό τρόπο – ότι μπορούν να γίνονται αποσχίσεις, προσαρτήσεις και αλλαγές συνόρων, τότε πολύ εύκολα η Τουρκία θα έβαζε τον Έρογλου να κάνει ένα δημοψήφισμα αλά Κριμαία στο κατεχόμενο βόρειο τμήμα της Κύπρου, το δημοψήφισμα θα κατέληγε προς όφελός της (αφού είναι περισσότεροι οι έποικοι) και η Τουρκία θα προχωρούσε στην προσάρτηση.

Σε ποιον θα φωνάζαμε μετά εμείς;

Στην ΕΕ;

Δεν θα μας απαντούσαν πως δεν λέγαμε το ίδιο στην περίπτωση της Κριμαίας;

Τι θα τους λέγαμε;

Ναι, αλλά σκεφθήκαμε να δώσουμε την μισή Κύπρο για μερικά φορτία ροδάκινα – που ούτως ή άλλως θα αποζημιώνονταν;

Επιτέλους, τι δεν καταλαβαίνετε;

Ας αφήσουμε που όταν τους ακούς να μιλούν για μονομερείς ενέργειες (σε οικονομικά και εξωτερικά θέματα) της καταχρεωμένης Ελλάδας, το μόνο που έρχεται στο μυαλό είναι η γνωστή ρήση «κι’ η Μυλωνού τον άντρα της με τους πραματευτάδες»!

Τι κάνουν οι συνετοί άνθρωποι όταν μαλώνουν τα βουβάλια;

Παριστάνουν και οι ίδιοι το… βουβάλι ή κοιτάνε να δούνε πως θα ελαχιστοποιήσουν τις δικές τους ζημιές, περιμένοντας να τα βρουν τα (πραγματικά) βουβάλια;

Και να που τα βουβάλια τα βρίσκουν

Ήδη, σε επίπεδο… βουβαλιών, καταβάλλονται προσπάθειες να βρεθεί λύση, η οποία μάλιστα θα μπορούσε να οδηγήσει και σε συνολική λύση του προβλήματος στην Ουκρανία – οπότε ποιος ο λόγος να ρίξει κανείς λάδι στη φωτιά;

Ο Ρώσος πρωθυπουργός Μεντβέντεφ είπε πως «οι απαγορεύσεις μπορούν να αρθούν αν οι εταίροι μας υιοθετήσουν εποικοδομητική προσέγγιση».

Το περασμένο Σάββατο, ο Ρώσος Πρόεδρος Πούτιν, τάχθηκε υπέρ μιας αυξημένης οικονομικής συνεργασίας με τη Δύση στο όνομα της «κοινής λογικής» και παρά τον κύκλο των αμοιβαίων κυρώσεων που επεβλήθησαν τις τελευταίες ημέρες από την μια πλευρά στην άλλη εξαιτίας της ουκρανικής κρίσης».

Πού τα είπε αυτά ο Πούτιν; Μα στα επίσημα εγκαίνια του έργου μιας ρωσοαμερικανικής εξερεύνησης για πετρέλαιο στην Αρκτική!

Ενημερώνω τους πάντα… ετοιμοπόλεμους (δυστυχώς μόνο για να βλάψουν την πατρίδα τους) πολεμάρχους του γλυκού νερού, πως η αμερικανική εταιρεία Exxon Mobil και η ρωσική κρατική επιχείρηση Rosneft ξεκίνησαν από κοινού έρευνες σε ένα οικόπεδο στη θάλασσα της Κάρα, βόρεια της Σιβηρίας, που προβλέπεται ότι θα διαρκέσει ως τα τέλη Οκτωβρίου, όταν το νερό θα έχει καλυφθεί από πάγο.

«Χαιρετίζουμε ασφαλώς (το έργο) και είμαστε διατεθειμένοι να επεκτείνουμε τη συνεργασία μας με τους εταίρους μας», δήλωσε ο Πούτιν, μιλώντας μέσω βιντεοδιάσκεψης από το Σότσι, στη νότια Ρωσία.

Και συνέχισε: «Οι επιχειρήσεις, περιλαμβανομένων των κυριότερων ρωσικών και ξένων επιχειρήσεων, αντιλαμβάνονται πολύ καλά την αναγκαιότητα μιας τέτοιας συνεργασίας. Ο πραγματισμός και κοινή λογική επικρατούν παρά τις δυσχέρειες στο τρέχον πολιτικό περιβάλλον και αυτό είναι πολύ ικανοποιητικό».

Σημειώστε επίσης ότι, σύμφωνα με τις ρωσικές αρχές, το έργο των ερευνών στην Αρκτική δεν επηρεάζεται, από τις πρόσφατες δυτικές κυρώσεις στη Ρωσία, που συμπεριλαμβάνουν, πέραν της απαγόρευσης της εξαγωγής όπλων, και την απαγόρευση της εξαγωγής ορισμένων ειδών εξοπλισμού για πετρελαϊκές επιχειρήσεις στη Ρωσία.

Προφανώς!

Διότι στη Θάλασσα της Κάρα εκτιμάται ότι υπάρχουν κοιτάσματα που ανέρχονται σε 100 δις βαρέλια αργού πετρελαίου, σύμφωνα με τον επικεφαλής της Ροσνιέφτ Ιγκόρ Σέτσιν, αλλά η Ρωσία χρειάζεται δυτική τεχνολογία για να αντλήσει τις ποσότητες πετρελαίου αυτές.

Δηλαδή:

Οι εγχώριες ιδιοφυίες μας καλούν να τα σπάσουμε με τους συμμάχους μας, την ώρα που τα ίδια τα «βουβάλια» – και μάλιστα στη διάρκεια των κυρώσεων και των αντιμέτρων – συνεχίζουν κανονικά τη συνεργασία τους.

Τελικά, υπάρχουν και βουβάλια με μυαλό…

(Για κάτι άλλους, δεν ξέρω!)