Με πόσους νεκρούς αναβάλλονται ημερίδες και συνεδριάζουν διυπουργικές; Η διεθνής εμπειρία δείχνει πως όποτε συμβαίνει μια καταστροφή, μια τρομοκρατική ενέργεια, ένα έκτακτο ακραίο γεγονός με νεκρό, μια δραματική εξέλιξη, τέλος πάντων, οι ηγέτες που απουσιάζουν από την χώρα τους παίρνουν το πρώτο αεροπλάνο και επιστρέφουν σ’ αυτήν.

Σε όλες τις υπόλοιπες (φυσιολογικές) χώρες. Διότι στην Ελλάδα, συμβαίνει το αντίθετο. Ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν αλλάζει το πρόγραμμά του με τίποτε. Την ώρα που συμβαίνει το ακραίο γεγονός (και επαπειλούνται και άλλα), εκείνος παίρνει το αεροπλάνο και φεύγει.

Την προηγούμενη Πέμπτη, για παράδειγμα. Στην Αθήνα καιγόταν ο πελεκούδι. Με έναν νεκρό στο γκέτο της βίας και της ανομίας και με έναν διαδηλωτή σε κρίσιμη κατάσταση στην εντατική.

Διάφορες ομάδες συγκρούονταν μεταξύ τους και με την αστυνομία, στην κομμένη στα δύο (όπως στον καιρό του εμφυλίου) η πόλη. Η κατάσταση ήταν τόσο εκρηκτική, που ουδείς μπορούσε να προβλέψει την εξέλιξή της.

Και όμως. Ο πρωθυπουργός πήρε το αεροπλάνο και έφυγε για το Όσλο. Για ποιο λόγο; Μα επειδή είχε κατεβεί η ιδέα στο «Δίκτυο Προοδευτικής Διακυβέρνησης» (Θεέ μου, συγχώρησέ με) και στη Νορβηγική Ομοσπονδία Εργατικών Συνδικάτων να οργανώσουν διάσκεψη με θέμα «Η ατζέντα μετά την κρίση στην Κεντροαριστερά».

Και επειδή ήταν προγραμματισμένο να μιλήσει εκεί ο πρωθυπουργός με θέμα (άκουσον, άκουσον!) «Μελλοντικές θέσεις εργασίας και ανάπτυξη: Πώς μπορούν οι κεντροαριστερές κυβερνήσεις να κάνουν τη διαφορά». Το γεγονός πως την ημέρα που έφευγε όχι μόνο γινόταν ο κακός χαμός, αλλά είχε ανακοινωθεί ιστορικό ρεκόρ ανεργίας της τάξης του 15,9%, προφανώς αποτελούσε ανθυπολεπτομέρεια.

Ερώτημα: Με πόσους νεκρούς και διασωληνωμένους θα στερηθεί ο πρωθυπουργός την συμμετοχή του σε πάνελ; Και μάλιστα σε χώρες όπως η Νορβηγία, που όχι μόνο έχει λύσει τα προβλήματά της (διότι διαθέτει πολιτικούς με φιλότιμο), αλλά είναι και η χώρα όπου σταθερά αναδεικνύεται στην «καλύτερη χώρα να ζει κανείς», όποια κυβέρνηση κι’ αν βρίσκεται στην εξουσία (διότι έχει πολιτικούς με φιλότιμο σε όλα τα κόμματα);

Φεύγει. Αφήνοντας πίσω του το χάος. Όλο δικό μας. Τα παραδείγματα ουκ ολίγα.

Τον Σεπτέμβριο έκανε τον ανασχηματισμό (με τέτοιο μπλέξιμο αρμοδιοτήτων, που ακόμη δεν ξέρουμε ποιος είναι υπεύθυνος και για τί) και έφυγε για δυο εβδομάδες, εκ των οποίων η μία στη Νέα Υόρκη για τη Γ.Σ. του ΟΗΕ (τότε που η Συρία αναγνώρισε τα Σκόπια ως Μακεδονία και ο Γκιουλ μας θύμισε από το βήμα της γενικής συνέλευσης πως βάσει της Συμφωνίας της Μαδρίτης του 1997, Τουρκία και Ελλάδα έχουν κοινά δικαιώματα στο Αιγαίο)!

Προηγουμένως είχε διορίσει πρωθυπουργεύοντα τον κ. Ραγκούση και είχε εγκαταστήσει στο υπουργείο του (του Ραγκούση) ένα νέο όργανο «υπερυπουργών» που υποτίθεται ότι θα συνεδρίαζε συστηματικά και θα παρήγαγε έργο. Έγινε μάλιστα και... ανακατασκευή δύο ορόφων!

Στις 29 Νοεμβρίου 2010 έφυγε για την Λιβύη (για τον σύντροφο Καντάφι, για να μην ξεχνιόμαστε, επέστρεψε την 1η Δεκεμβρίου και έφυγε αμέσως για το Καζακστάν.

Την ίδια ώρα επικρατούσε χάος στα λιμάνια λόγω των επαναλαμβανόμενων απεργιών της ΠΝΟ. Και μια-δυο μέρες πριν τις εξορμήσεις, ο ίδιος ο πρωθυπουργός είχε διαπιστώσει καθυστερήσεις στο πρόγραμμα προσαρμογής και είχε ανακοινώσει πως αναλαμβάνει ο ίδιος.

Ανέλαβε και μετά έφυγε, αφήνοντας την διαχείριση του χάους στους παραδυναστεύοντες. Τους είχε ονοματίσει κιόλας: Πάγκαλος, Παπακωνσταντίνου, Ραγκούσης. «Αναλαμβάνει τριανδρία», διαβάσαμε σε πηχυαίους τίτλους.

Στις 5 και 6 Ιανουαρίου έπαιρνε μέρος σε ημερίδα του γαλλικού υπουργείου των Οικονομικών στο Παρίσι, εκφωνώντας ομιλία με θέμα… «Νέος κόσμος, νέος καπιταλισμός»!

Στις 7 Ιανουαρίου βρισκόταν κιόλας στο Ερζερούμ για να πάρει μέρος στην σύνοδο των (Τούρκων πρέσβεων) – κάτι που προβλήθηκε περίπου ως πράξη ηρωισμού, επειδή, λέει, μίλησε για το casus belli. Τους φόβισε τόσο πολύ, που έκτοτε δεν έχει περάσει μέρα χωρίς παραβιάσεις στον ελληνικό εναέριο χώρο.
Εκείνες ακριβώς τις ημέρες των ημερίδων και των εισηγήσεων σε Παρίσι και Ερζερούμ, τα spread πλησίαζαν με ιλιγγιώδη ταχύτητα τις χίλιες μονάδες βάσης. Θα πείτε, αν έμενε εδώ, θα τα συγκρατούσε; Ξέρω γω; Αυτή δεν είναι η δουλειά του;

Στις 27 Ιανουαρίου βρισκόταν κιόλας στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός, μια άνευ σημασίας πλέον σύναξη και κουβέντιαζε με τον Κλίντον. Ήδη από τις 23 Ιανουαρίου στη Νομική είχαν κλειστεί οι 300 μετανάστες από τα Χανιά και στο κέντρο επικρατούσε πολεμική ατμόσφαιρα.

Αυτές τις μέρες έχουμε πάλι τα ίδια. Από τον περασμένο Αύγουστο ασχολούνται και συνεδριάζουν για το θέμα του ιστορικού κέντρου. Στις 5 Ιανουαρίου συνεδρίασε η διυπουργική επιτροπή για το Ιστορικό Κέντρο, υπό την προεδρία Ραγκούση, παρακαλώ. Ανέλαβε να συνεδριάζει τακτικά και να παρουσιάσει δέσμη μέτρων στα τέλη Μαρτίου (του 2011).

Προχτές, ο πρωθυπουργός έφυγε για το Όσλο, λέγοντας ότι τα μέτρα θα ανακοινωθούν τη Δευτέρα (16 Μαΐου του 2011). Που σημαίνει ότι η διυπουργική χωρίς νεκρό δεν ξεκουνιέται. Που σημαίνει επίσης ότι ο πρωθυπουργός δεν γύρεψε ευθύνες από αυτούς που «ξέχασαν» να ανακοινώσουν και να λάβουν μέτρα στον χρόνο που τους είχε ανατεθεί και είχαν (λέμε τώρα) δεσμευτεί.

Μήπως μπορούν να μας πουν οι κύριοι (Ραγκούσης, Πάγκαλος, Παπακωνσταντίνου, Μπιρμπίλη, Παπουτσής, Διαμαντοπούλου, Γερουλάνος, Ρέππας, Ρόβλιας, Σηφουνάκης, Βούγιας) πόσες φορές συνεδρίασαν (προφανώς καμία, αλλιώς θα το είχαμε μάθει) και κουβέντιασαν τα μέτρα που θα ανακοινώσουν τη Δευτέρα; Ή ήταν μόνο για την πρώτη φορά, τις φωτογραφίες και την προπαγάνδα;

Μήπως μπορεί να μας πει ο πρωθυπουργός τι μέτρα έλαβε κατά των υπουργών του που ούτε συνεδρίασαν, ούτε είχαν έτοιμη την «δέσμη μέτρων» στο τέλος Μαρτίου, όπως είχαν οι ίδιοι αποφασίσει;

Και επιτέλους, πόσοι πρέπει να σκοτωθούν για να συνεδριάσει μια κ…διυπουργική και να αναβάλει ο πρωθυπουργός την συμμετοχή του σε πάνελ για τον ρόλο των σοσιαλιστών και της κεντροαριστεράς γενικότερα;