Γράφει η Μαρίνα Κουρμπέλα

Πήγαινα στη Θεια Ορμήνεια, αυτή τη φορά, να τη συμβουλευτώ  σε κάτι προσωπικό, αλλά, δεν. Τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά 

Πέρνα, πέρνα, έχω ωραία νέα σήμερα, μου είπε μόλις άνοιξε την πόρτα.. Το προσωπό της έλαμπε.

Κάτσε! Θυμάσαι που απορούσα γιατί  ο άντρας μου κάθε τόσο με πλησίαζε, με κοιτούσε στα μάτια και μου έλεγε: Σήμερα γνωριστήκαμε!

Ναι, ναι, απορούσα και εγώ.

Σήμερα έμαθα το λόγο. Έλειπε στο εξωτερικό για δουλειά. Δε μου αρέσει, γιατί κουράζεται και ταλαιπωρείται, Αλλά αν είναι κάτι που του δίνει χαρά, όπως η συμφωνία που μου είπε πως έκλεισε, τότε είναι καλά. Τότε, 'όταν χαίρεται, είμαι και εγώ χαρούμενη.

Και άν, εκεί που είναι...

Σσσσ..Χαμογέλασε με νόημα, Κατάλαβε τι ήθελα να πω, και με σταμάτησε.

Η αγάπη διώχνει τον φόβο. Το έχεις ακούσει. Μπορεί να σκεφτούμε κάτι, να παραλείπουμε, η να υπερβάλλουμε στη σχέση μας, να αναλογιστούμε αυτό η το άλλο. Η αγάπη σκεπάζει κάθε ατέλεια, διώχνει οσα δεν της αρέσουν, η της είναι ξένα.

Και ο χρόνος;

Ο χρόνος δεν είναι δική μας δουλειά. Δεν έχει νόημα να ασχοληθούμε με κάτι που δεν μπορούμε να το επηρεάζουμε, 'Κοιτάζουμε μπροστά. Αν θέλεις να κοιτάζεις  πίσω να θυμάσαι τι έπαθε η γυναίκα του Λωτ, η Ιουδήθ.

Μα δεν κοιτάζω πίσω.

Αν μετράς, η σκέφτεσαι το χρόνο που πέρασε στη ζωή σου, πίσω κοιτάζεις. Όχι, όχι. Μόνο μπροστά, και κάνε το ανθρώπινο δυνατό, Φτάνει. Είναι αυτό που μπορείς, και είναι ωραίο. Θα δεις!

Α!

Γύρισε, λοιπόν , και πριν βγει καλά, καλά, από το αυτοκίνητο μου λέει : Σήμερα γνωριστήκαμε. Η αγάπη μας δεν έχει χθες. Εχει  σήμερα. 

Δημοσιεύτηκε στο:pelazkarabo.blogspot.com