Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Για όποιον γνωρίζει τα θέματα και ξέρει να διαβάζει ανάμεσα στις γραμμές, στο θέμα της λεγόμενης μειονότητας, οι Σκοπιανοί –αφού πήραν όσα ήθελαν - απλά σφυρίζουν αδιάφορα.

Έχουμε δύο πρόσφατα παραδείγματα που είναι πολύ χαρακτηριστικά:

Στην αποκλειστική συνέντευξη που ο Σκοπιανός υπουργός των Εξωτερικών Ντιμιτρόφ έδωσε στον Σκάι και στον Αλέξη Παπαχελά, υπενθύμισε μεν το άρθρο 4, παράγραφος 3 της περίφημης συμφωνίας που προβλέπει να μην αναμιγνύεται το ένα μέρος στις εσωτερικής υποθέσεις του άλλου.

Και είπε ότι το συγκεκριμένο θέμα «είναι κάτι για τον ελληνικό εσωτερικό πολιτικό διάλογο, ίσως είναι ζήτημα διεθνών υποχρεώσεων, αλλά δεν νομίζω ότι είναι χρήσιμο για εκεί που θέλουμε να πάμε, δηλαδή για το ότι ανοίξαμε μια νέα σελίδα, ξεκλειδώσαμε μια τεράστια δυναμική φιλίας και συνεργασίας, για μας να εμπλακούμε σε μια τέτοια συζήτηση. Αυτό θα πρέπει να είναι θέμα ελληνικής συζήτησης».

Δηλαδή, αφού με τη συμφωνία πέτυχαν για τους εαυτούς τους το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού – πρόνοια πάνω στην οποία προφανώς θα επιδιώξουν να στηριχθούν οι εγχώριοι ψευτομακεδόνες, υποστηρίζοντας πως δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα να αναγνωρίζει δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού σε πολίτες άλλου κράτος, αλλά όχι στο δικό τους – τώρα μας λένε ότι το πρόβλημα είναι εσωτερικό δικό μας και… ίσως θέμα διεθνών υποχρεώσεων της Ελλάδας.

Μας είπε δηλαδή ο Ντιμιτρόφ ότι η Ελλάδα έχει διεθνείς υποχρεώσεις όσον αφορά στον… σεβασμό των δικαιωμάτων των μειονοτήτων. Δεν λέει δηλαδή ότι δεν υπάρχει τέτοια μειονότητα, δεν μας λέει καν ότι δεν αναγνωρίζουν τέτοια μειονότητα, αλλά ότι κάποιο πρόβλημα έχουμε εμείς που πρέπει να δούμε πώς θα το λύσουμε!

Κατά τα λοιπά, στην ίδια συνέντευξη, ο Ντιμιτρόφ απέφυγε να πει τι θα συμβεί αν τις εκλογές στη χώρα του κερδίσουν οι αντίπαλοι της συμφωνίας, ενώ αποκάλυψε, όσον αφορά στη  πρόταση για «Μακεδονία του Ίλιντεν», ότι έψαχναν για  «κάτι που έχει βαθύ νόημα για εμάς και να μην έχει σημασία για εσάς. Έτσι φτάσαμε σε αυτό».

Μας είπε δηλαδή ότι το Ίλιντεν είχε βαθύ νόημα γι’ αυτούς, αλλά όχι για τους ανιστόρητους και ανελλήνιστους που μας κυβερνούν – και οι οποίοι ούτε ήξεραν τι ήταν το Ίλιντεν και πόσο μεγάλη σημασία έχει για την Ελλάδα, από την ανάποδη βεβαίως!

Πάμε τώρα στο δεύτερο παράδειγμα:

Όπως πληροφορηθήκαμε, στην Αυστρία όπου βρισκόταν την περασμένη εβδομάδα, ο Ζάεφ πληροφορήθηκε ότι στη Φλώρινα και στις Σέρρες κυκλοφόρησαν φυλλάδια που μιλούν για αυτονομία και «αμέσως έδωσε εντολή για απόλυτη  καταδίκη του αλυτρωτισμού».

Έτσι, ο εκπρόσωπός του Μίλε Μποζνιακόφκσι δήλωσε αποκλειστικά στο Star: «Η κυβέρνησή μας καταδικάζει με τον πιο ισχυρό  τρόπο όλες τις  πράξεις αλυτρωτισμού που αντιτίθενται στις αρχές της συμφωνίας των Πρεσπών».

Μάλιστα! Αλλά αυτό δεν αποτελεί καταδίκη κάθε πράξης αλυτρωτισμού, αλλά μόνο εκείνων των πράξεων αλυτρωτισμού που έρχονται σε αντίθεση με τις Πρέσπες.

Κι’ αυτό διότι, όπως δεν θα βαρεθούμε να λέμε, η περίφημη συμφωνία της λίμνης επιτρέπει τον αυτοπροσδιορισμό. Και επομένως, κάθε πράξη αλυτρωτισμού που απορρέει από αυτήν την πρόνοια της συμφωνίας περί αυτοπροσδιορισμού, δεν καταδικάζεται!

Σοφόν το σαφές και οι πλαστογράφοι της Ιστορίας φροντίζουν να είναι πολύ προσεκτικοί στις διατυπώσεις τους.

Και ο αλυτρωτισμός επιστρέφει ολοζώντανος!