Γράφει ο
Νίκος Γιαννιός

Την Τουρκία την έχω αποκαλέσει σε παλαιότερο άρθρο μου: «το χυδαίο πρόσωπο της Ελληνικής παρακμής» και έτσι είναι. Οι σημερινοί Τούρκοι δεν είναι παρά οι εξισλαμισμένοι απόγονοι των Βυζαντινών πληθυσμών που ήσαν κάποτε Χριστιανοί, Έλληνες την καταγωγή ή εξελληνισθέντες άλλων εθνοτήτων, που ζούσαν αρμονικά μέσα σε ένα Ελληνικό κράτος. Πες το αν θες αυτοκρατορία για να υπογραμμίσουμε την πολύ - πολιτισμικότητά του.

Σήμερα απαγορεύεται στην Τουρκία η ανίχνευση του DNA διότι έχει αρχίσει να γίνεται γνωστό ότι η Μογγολική καταγωγή ανιχνεύεται σε ποσοστό έως 3% στις Δυτική Τουρκία και έως 16% στην ανατολική όπου κατοικούν και αρκετές χιλιάδες ατόφιοι Ουιγούροι. Ακόμη και το όνομά τους είναι Ελληνικό. Τούλκος αποκαλείται ο φέρων τούλη, τουρμπάνι δηλαδή και με τροπή του (λ) σε (ρ) Τούρκος. Είναι ένα όνομα που τους έδωσαν οι χριστιανοί και συγκεκριμένα οι Έλληνες της Ιωνίας. Το όνομά τους ήταν Οθωμανοί από τον Οσμάν (οθμάν), ιστορικό δημιουργό της στρατιωτικής τους δύναμης. Το Ουιγότοι, το γνήσιο όνομα του Μογγολικού φύλλου, το εγκατέλειψαν σύντομα διότι ο κυρίως όγκος αυτής της δύναμης προήλθε από τους εξισλαμισμένους χριστιανούς.

Οι Νεότουρκοι προσπάθησαν να φτιάξουν ένα έθνος από το πουθενά σαν τους Σλάβους των Σκοπίων. Αποτελούν μια κοινωνία σε βαθιά παρακμή ευάλωτη σε λαϊκιστές τύπου Μεντερές και Ερντογκάν για να αναφερθούμε μόνο σε δύο ακραίες περιπτώσεις.

Η άρχουσα τάξη γνωρίζει ότι οι εσωτερικές αντιθέσεις που δημιουργούνται από τις πάμπολλες εθνικές και θρησκευτικές μειονότητες δεν είναι εύκολα διαχειρίσημες. Οι προσπάθειες εθνοκάθαρσης, που κρίθηκαν αναγκαίες, έπληξαν κυρίως τις δύο κυρίαρχες χριστιανικές εθνικές μειονότητες, των Ελλήνων και των Αρμενίων αλλά δεν ξεκαθάρισαν το τοπίο, αφού επέζησαν αρκετοί οι οποίοι μάλιστα ομιλούν την εθνική τους γλώσσα και διατηρούν τα έθιμά τους ακόμη και αν έχουν αλλαξοπιστήσει. Υπολογίζονται γύρω στα 6 εκ. οι κρυπτοχριστιανοί γύρω στα 20 είναι οι Αλεβίτες άλλοι τόσοι και περισσότεροι οι Κούρδοι και 20 εκ. είναι οι Σουνίτες που αποτελούν τον κορμό του αμφιλεγόμενου Τουρκικού έθνους. Υπάρχουν ακόμη στην ανατολή μικρές εθνικές ομάδες Ουιγότων και διαφόρων Περσικών και άλλων φύλλων.

Τώρα που άρχισε να ξυπνά το ερώτημα τις καταγωγής προστίθεται ακόμη μια διστακτική προς το παρόν αλλά αδιαμφισβήτητη φυγόκεντρη δύναμη. Η Τουρκία είναι ένα πλαστό έθνος χωρίς ευγενή καταγωγή. Είναι ένα ετερόκλητο ανομοιογενές και ασταθές συνονθύλευμα. Στηρίζουν την ύπαρξή τους σε έναν ακραίο ανθελληνισμό. Είναι εκ των πραγμάτων υποχρεωμένοι να το κάνουν για να επιβιώσουν. Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει όσο υπάρχει η Τουρκία.

Την Τουρκία την κρατούν ακόμη όρθια τα ξένα συμφέροντα που διαγκωνίζονται εκεί για την αποκομιδή κερδών και τα δικά μας λάθη. Παρόλα ταύτα είναι τόσο οξύς ο εσωτερικός φυγοκεντρισμός που μια σπίθα αρκεί για να ανάψει η φωτιά. Ο μπουρλοτιέρης μας λείπει. Που θα πάει όμως, κάποια στιγμή θα εμφανισθεί. Είναι μια ιστορική αναγκαιότητα.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Το ίδιο συνέβη και με τους Ρωμαίους. Απόγονοι Ελλήνων από την Χαλκίδα υπό τον πρίγκιπα Ιανό γύρω στο 1.100 π.Χ , είναι οι κάτοικοι του Λάτσιο. Ξέχασαν γρήγορα την καταγωγή τους, διαφοροποίησαν την μητρική αιολική διάλεκτο σε ένα νέο ιδίωμα, διαφοροποίησαν θρησκεία ήθη και έθιμα και όταν κοίταξαν προς την Αθήνα του 5^ου  αιώνα και θαμπώθηκαν, αρχικά προσπάθησαν να μιμηθούν και στην συνέχεια ήλθαν να λεηλατήσουν και να καταστρέψουν εκείνον τον λαμπρό πολιτισμό που τους θάμπωσε. Τον αφάνισαν και στην θέση του έφτιαξαν έναν νέο ασταθή κόσμο που εύκολα αφομοιώθηκε από ένα θρησκευτικό παραμύθι που η ελληνική σπίθα που σοβούσε το μετέτρεψε σύντομα πάλι σε Ελληνικό. Δημιουργείται τότε μια νέα ελληνική κοινωνία που στηρίζει τον πολιτισμό στην πίστη, έτσι σαν να ξανάρχισε απ’ την αρχή αλλά και πάλι κάποια στιγμή έφτασε στο θαύμα που φώτισε ο Πλήθων ο Γεμιστός και πυροδότησε την ευρωπαϊκή αναγέννηση. Το Ιωνικό θαύμα ξεκινά αυτήν την φορά από την Φλωρεντία.  Δεν έχει ως κινητήρια δύναμη την λυρική ποίηση, όπως κάποτε στον 7^ου π.Χ αιώνα,  αλλά το «Περί ων Αριστοτέλης προς Πλάτωνα διαφέρεται» του Γεμιστού.

Την διαδικασία ανέκοψε, αυτή την φορά, το Ντου του Μωαμεθανικού Ισλάμ που δεν επέτρεψε στην Ελληνική Ορθοδοξία  να διαδραματίσει τον ιστορικό της ρόλο. Ο πολιτισμένος κόσμος έχασε την ευκαιρία αφού αυτό το Δήθεν που παρήγαγε ο Καθολικισμός δεν μπόρεσε να το εξευγενίσει ο Καντ με τον κρητικό ιδεαλισμό του.  Ακόμη οι άνθρωποι αυτοί συγχέουν τον πολιτισμό με τον «καθωσπρεπισμό».

Βέβαια η διαδικασία της πολιτισμικής ανασυσκότισης ξεκινά πάλι με βάρβαρους. Αυτήν τη φορά κάποια βόρεια δασόβια και ελόβια Γερμανικά φύλλα που τους είπαν Φράγκους από το τσεκούρι (Φρανκ) που κρατούσαν μας ήλθαν αφού επεκράτησαν στην Ευρώπη, να κλέψουν και να χορτάσουν, με πρόσχημα την Χριστιανική τους πίστη. Η απληστία αυτών των απολίτιστων Γερμανικών φύλλων  και η ολιγωρία της Μακεδονικής δυναστείας παρέδωσαν το Βυζάντιο σε μια χούφτα Μογγόλων.

Δεν ήσαν περισσότεροι από 2.000 – 2.500  οι 400 περίπου οικογένειες των  Ουιγότων τους οποίους ο παππούς του Οσμάν Ερντογούλ κουβάλησε στην περιοχή αρνούμενος να ακολουθήσει την φάρα του που επέστρεφε στα πάτρια εδάφη του Χορασάν. Εγκαταστάθηκαν αρχικά κοντά σο Ικόνιο το 1.235 και αργότερα στο Δορύλαιο (Εσκί Σεχίρ) και μέσα σε λίγες γενιές κατάφεραν να πολλαπλασιαστούν και να προσηλυτίσουν στον Ισλαμισμό και στην συνέχεια να αφομοιώσουν τους γύρω τους Ελληνικούς πληθυσμούς.

Τους Οθωμανούς - Μωαμεθανούς τους πολέμησαν, όταν ξεκινά η παρακμή τους, Ρώσοι, Άγγλοι και Γάλλοι κυρίως που βοήθησαν το νεοσύστατο Ελληνικό κράτος, με το αζημίωτο φυσικά. Το αντίστροφο συνέβη λίγο μετά τον 1^ο παγκόσμιο πόλεμο. Όλοι με τους Νεότουρκους, ακόμη και οι Ιταλοί κάποτε Έλληνες αλλά και οι φιλέλληνες Γερμανοί. Όλοι εναντίον της Ελλάδος, με το αζημίωτο βέβαια.

Εκεί βρισκόμαστε ακόμη σήμερα και πάμε δήθεν σε συνομιλίες για να μην ξεσαλώσουν οι φίλοι μας της ΑΝΤΑΤ που μετά την διεύρυνσή της την είπαν Ευρωπαϊκή ένωση και τα βάλουν μαζί μας, γιατί δεν είμαστε καλά παιδιά.

Αυτά μέχρι να ξυπνήσει ο μαρμαρωμένος Βασιλιά που τον κάναμε μπρούτζινο και τον στήσαμε στην ακτή του Φαλήρου να κοιτάζει απέναντι.