(Συνέντευξη  Του  Δρ Βενιαμίν Καρακωστάνογλου στην εφημερίδα «Μακεδονία»)

1η Ερώτηση:   Πως αποτιμάτε πολιτικά την Συμφωνία των Πρεσπών;

Απάντηση:   Πάγια θέση μου αποτελεί ότι το κρατικό όνομα της ΠΓΔΜ, εφόσον σ’ αυτό περιέχεται καθ’ οιονδήποτε τρόπο ο όρος «Μακεδονία» (είτε με γεωγραφικό, είτε με χρονικό, είτε με εθνοτικό προσδιορισμό), αποτελεί «όπλο» ακαταμάχητο υπέρ της γειτονικής χώρας, καθώς δεν θα υπάρχει άλλο κράτος παγκοσμίως που να έχει στον τίτλο του το μακεδονικό κληροδότημα (ιστορικό, πολιτιστικό και γεωγραφικό) που ανήκει πλήρως ή πλειοψηφικά στην Ελλάδα και τους Έλληνες. Γι’ αυτό και είμαι αντίθετος με τη Συμφωνία των Πρεσπών.  Αργά ή γρήγορα λοιπόν η όποια σύνθετη απόδοση του όρου «Μακεδονία» σαν κρατικό όνομα της ΠΓΔΜ, θα κατέληγε σε σκέτο «Μακεδονία».   Άλλωστε σ’ αυτό στοχεύει και η κρατική ιδεολογία των Σκοπίων περί «μακεδονικού έθνους», πλήρως διαφοροποιημένου από το ελληνικό, που έχει αναχθεί σε έναν επικίνδυνο (ψευδο) αλυτρωτισμό.

Οι δηλώσεις και διακηρύξεις των ανώτατων αξιωματούχων της ΠΓΔΜ, μετά την υπογραφή της «Συμφωνίας των Πρεσπών» το αποδεικνύει περίτρανα, καθώς δεν χρησιμοποιείται πουθενά ο όρος Βόρεια Μακεδονία(!),  αλλά επαναλαμβάνεται μετ’ επιτάσεως το σκέτο «Μακεδονία-Μακεδόνες». Το Διεθνές Δίκαιο όμως επιβάλλει, ήδη από της υπογραφής μίας διεθνούς συμφωνίας (και πριν δηλαδή από την επικύρωσή της), τα συμβαλλόμενα κράτη να μην ενεργούν σε αντίθεση με το περιεχόμενο και τον σκοπό της συμφωνίας. Άρα έχουμε μία κραυγαλέα παρανομία ήδη από τις πρώτες στιγμές της νέας συμφωνίας.

2η Ερώτηση:  Ποια είναι η θέση σας απέναντι στα ζητήματα της ιθαγένειας της εθνότητας και της γλώσσας;

Απάντηση:  Η απίστευτη και ενδοτική εκχώρηση του ονόματος «Μακεδόνες» στον λαό και τους πολίτες της ΠΓΔΜ, τόσο ως ιθαγένεια / υπηκοότητα όσο και ως εθνότητα (nationality) είναι:

• Πρώτον, ασυνεπής προς τον κρατικό τίτλο «Βόρεια Μακεδονία», καθώς τουλάχιστον θα έπρεπε μία συνολική λύση, να ονόμαζε «Βορειομακεδόνες» τον λαό και τους πολίτες αυτής της χώρας.
• Δεύτερον, έρχεται να αφαιρέσει οποιαδήποτε διαχωριστική λειτουργία από τον τίτλο Βόρεια Μακεδονία, καθώς όταν ο λαός της «Βόρειας Μακεδονίας» καθορίζεται στην Συμφωνία ως «Μακεδόνες», επιβεβαιώνεται το κρατικό ιδεολόγημα της ΠΓΔΜ περί «Μακεδονικού Έθνους» (όχι βέβαια τμήματος του Ελληνισμού!).       

Έχω υποστηρίξει εξ αρχής, ότι το όνομα του λαού-εθνότητας είναι το σημαντικότερο στοιχείο που προωθεί τον Σκοπιανό (ψευδο)αλυτρωτισμό και την παράνομη και ανιστόρητη προσπάθεια ιδιοποίησης του ελληνικού ονόματος και πολιτιστικού κεκτημένου της Μακεδονίας. Άρα, λοιπόν, το άθροισμα, η συνύπαρξη των δύο στοιχείων από κοινού, υπέρ των Σκοπίων (κρατικό όνομα που περιέχει το «Μακεδονία» και όνομα λαού και εθνότητας ως «Μακεδόνες») αποτελεί την ολοκλήρωση και πλήρη αποδοχή της μονοπώλησης του Μακεδονισμού που επιχειρούν οι Σκοπιανοί. Κάτι που ο γεωγραφικός προσδιορισμός Βόρεια (που έτσι κι αλλιώς δεν θα ισχύσει στην πράξη) δεν μπορεί να αποτρέψει.

Έτσι λοιπόν, όπως κατοχυρώνει, βεβαίως, ουσιαστικά υπέρ των Σκοπίων το Άρθρο 7 της Συμφωνίας των Πρεσπών, η κάθε πλευρά (Σκόπια-Ελλάδα) θα δίνει το δικό της νόημα στους όρους «Μακεδονία» και «Μακεδόνας» και άρα (Άρθρο 7 §3) οι Σκοπιανοί θα εννοούν έτσι την επικράτεια, τη γλώσσα, τον πληθυσμό και τα χαρακτηριστικά τους. Συνεπώς με τις ίδιες λέξεις, με τους ίδιους όρους, θα ονομάζονται δύο διαφορετικά πράγματα: δύο επικράτειες (τα Σκόπια και η ελληνική Μακεδονία), δύο ξεχωριστοί λαοί (οι Σλάβοι, Αλβανοί και άλλοι των Σκοπίων και οι Μακεδόνες Έλληνες), δύο διακριτές γλώσσες (η σλαβική-βουλγαρική-σερβική και η ελληνική, δηλαδή η γλώσσα των Ελλήνων της ελληνικής Μακεδονίας).

Και μάλιστα με την τεράστια διαφορά, ότι εκείνοι θα διακινούν παγκοσμίως το κρατικό τους όνομα (Βόρεια) Μακεδονία, λέγοντας ότι είναι οι μόνοι «Μακεδόνες» και μιλούν την μόνη «μακεδονική» γλώσσα. Εμείς θα χρησιμοποιούμε κυρίως εντός Ελλάδας τους αντίστοιχους δικούς μας όρους (που τους έχουμε κατοχυρώσει εδώ και 2.900 χρόνια!), προσπαθώντας μέσω του τουρισμού ή των πολιτιστικών ανταλλαγών και της αρχαιολογίας να πείσουμε τη Διεθνή Κοινότητα ότι περίπου για τρεις χιλιετίες, μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα, οι όροι αυτοί είναι δικοί μας, αυθεντικά ελληνικοί (και γλωσσικά και ετυμολογικά!).

3^η Ερώτηση: Πως αποτιμάτε την αναθεώρηση του Συντάγματος της ΠΓΔΜ;

Απάντηση:  Με την δημοσίευση του περιεχομένου των τροπολογιών του Συντάγματος, που εισηγήθηκε η κυβέρνηση Ζάεφ, αποκαλύφθηκε σ’ όλο του το «μεγαλείο» (την φρίκη δηλαδή) ο κίβδηλος «Μακεδονισμός» που επιβιώνει και νομιμοποιείται στον Συνταγματικό Χάρτη της γειτονικής χώρας μετά την Συμφωνία των Πρεσπών.

Τα Σκόπια λοιπόν,  συνεχίζουν στο προοίμιο του Συντάγματος να προβάλλουν την ιδρυτική τους πράξη (Διακήρυξη ASNOM 1944 προς τον «μακεδονικό λαό»), η οποία μιλά για «επαίσχυντη κατάτμηση της Μακεδονίας» το 1912, για «καταπίεση του λαού της Μακεδονίας» και εύχεται «να σβήσουν τα σύνορα».

Τα Άρθρα 3 και 49, επαναλαμβάνουν υποχρεώσεις τους που ήδη υπάρχουν από την Ενδιάμεση Συμφωνία 1995, που μάλιστα δεν ετήρησαν, τουλάχιστον στην προπαγάνδα τους και στις διεθνείς διμερείς αναγνωρίσεις που προώθησαν. Και βέβαια στο Άρθρο 36 για τις συντάξεις των «αγωνιστών» των  εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων τους (δηλαδή και το αντάρτικο κατά της Ελλάδας 1944-1949) βρίσκουν αφορμή (με πρόσχημα την «ιστορική πτυχή») να διατηρήσουν τις αναφορές τους στην ξεχωριστή ταυτότητα του «μακεδονικού λαού» και της «μακεδονικής κρατικής υπόστασής» τους.  Στο δε Άρθρο 49, συνεχίζουν τα Σκόπια, στο υποτίθεται αναθεωρημένο Σύνταγμά τους, «να μεριμνούν για την κατάσταση και τα δικαιώματα των μελών του μακεδονικού λαού στις γειτονικές χώρες» (δηλαδή Ελλάδα, Βουλγαρία). Και βέβαια δεν εννοούν τους δικούς τους υπηκόους, γιατί αυτοί αναφέρονται ως άλλη κατηγορία! Άρα, παραμένει η θεωρία περί «μακεδονικών» μειονοτήτων που ζουν στην Ελλάδα και στη Βουλγαρία.

Και εδώ ερχόμαστε στην ουσία του ζητήματος: Αν η διατύπωση των αναθεωρημένων διατάξεων του σκοπιανού Συντάγματος δεν είναι επαρκής και αρκούντως σαφής τότε τι θα πράξει η Ελλάδα;    Δεν έχει προβλεφθεί στην Συμφωνία η ελληνική συγκατάθεση ή συνδιαμόρφωση για την διατύπωση αυτών των τροποποιήσεων.

Εκτός βέβαια αν αρνηθούμε την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών ή και την καταγγείλουμε (με μία άλλη κυβέρνηση προφανώς!).

Ενώ σε άλλα θέματα όπου η Ελλάδα παρέχει ποικίλα ωφελήματα στα Σκόπια, η Συμφωνία είναι λαλίστατη και αναλυτικότατη, στο μείζον της συνταγματικής αναθεώρησης δεν προβλέπει τίποτε, ως προς την ουσία της αναθεώρησης.

Και εδώ ο συνολικός ενδοτισμός και υποχωρητισμός της ελληνικής πλευράς είναι έκδηλοι!

Έτσι λοιπόν «άνθρακες ο θησαυρός» της Συμφωνίας των Πρεσπών. Η συνταγματική αναθεώρηση των Σκοπίων το απέδειξε περίτρανα.

4^η Ερώτηση:    Ποιοι είναι οι όροι για την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ  με βάση την Συμφωνία των Πρεσπών;

Απάντηση:   Το δημοψήφισμα στην ΠΓΔΜ είναι όρος για τη συναίνεση της Ελλάδος όσον αφορά την ένταξη του γειτονικού κράτους στο ΝΑΤΟ. Το συμπέρασμα αυτό, που δεν έχει απασχολήσει τη δημόσια συζήτηση στην Ελλάδα, προκύπτει σαφώς από το άρθρο 2, § 4.β.ii της Συμφωνίας των Πρεσπών. Η Ελλάδα ανέλαβε την υποχρέωση, μετά την κύρωση της Συμφωνίας από τα Σκόπια (που έγινε ήδη τον Ιούνιο): Πρώτον, να δώσει την συναίνεσή της για την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων των Σκοπίων με την ΕΕ και δεύτερον να συμφωνήσει ώστε το ΝΑΤΟ να απευθύνει πρόσκληση ένταξης προς τα Σκόπια.

Η δεύτερη αυτή υποχρέωση της Ελλάδος, όμως, τελεί υπό δύο όρους: «πρώτον, της έκβασης δημοψηφίσματος συνάδουσας με την παρούσα Συμφωνία», εάν αποφασίσουν την διεξαγωγή του τα Σκόπια και «δεύτερον, της ολοκλήρωσης των συνταγματικών τροποποιήσεων, που προβλέπονται στην παρούσα Συμφωνία». Όταν αυτά ολοκληρωθούν, η Ελλάδα θα κυρώσει το Πρωτόκολλο για την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, ταυτόχρονα με τη διαδικασία κύρωσης της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Η χώρα μας όμως ήδη, χωρίς να αναμείνει την εκπλήρωση των παραπάνω δύο κρίσιμων όρων, έδωσε (ήδη τον Ιούνιο) την συναίνεσή της για να αρχίσει η διαδικασία ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Η αποτυχία του δημοψηφίσματος των Σκοπίων, όμως, αποκάλυψε το πρωθύστερο και την αντίφαση που υπάρχει στην Συμφωνία, ανάμεσα στην έγκριση της Ελλάδος (που πρέπει να δοθεί «χωρίς καθυστέρηση») και στην εκπλήρωση των δύο όρων από τα Σκόπια, που μπορεί να μην συμβεί ή να αργήσει αρκετά.

5^η Ερώτηση:    Τί προτείνετε τελικώς να πράξει η Ελλάδα;

Απάντηση:   Ήδη και οι δύο προϋποθέσεις που είχαν τεθεί στην απαράδεκτη αυτή Συμφωνία στο Άρθρο 2 § 4.β, (δηλαδή το δημοψήφισμα στα Σκόπια και η ορθή συνταγματική αναθεώρηση) δεν έχουν εκπληρωθεί από την γειτονική χώρα. Συνεπώς, η Ελλάδα δικαιούται να καταγγείλει την Συμφωνία των Πρεσπών και να μην επιτρέψει την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.   Μία διαφορετική πραγματικά πατριωτική Κυβέρνηση να επιδιώξει, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν, την σύναψη μίας νέας δίκαιης συμφωνίας που θα διασφαλίζει την ελληνική ιδιοκτησία στο μακεδονικό μας κεκτημένο των 3.000 ετών, που επιτεύχθηκε με πολλούς αγώνες, θυσίες και αίμα.

Εν κατακλείδι, οι ευθύνες των κυβερνώντων που διέπραξαν τα ατοπήματα αυτά είναι ιστορικές και απαράγραπτες. Και ο ελληνικός λαός, μέσω εκλογών ή και δημοψηφίσματος, πρέπει να τις αποδώσει.

(Μόνιμος Λέκτορας Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου Νομικής Σχολής Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης)