Ποιον ενδιαφέρει με ποιον πρωθυπουργό θα χάσει το ΠΑΣΟΚ; Όσοι σ’ αυτή την χώρα διατηρούν σώας τας φρένας, αν και αηδιασμένοι από το διαρκώς αυτογελοιοπούμενο – στην προσπάθειά του να διασωθεί – πολιτικό της προσωπικό, έχουν, πιστεύω, μια σειρά ερωτήματα να θέσουν. Προς διαφορετικές κατευθύνσεις.

Γνωρίζουν (οι διατηρούντες σώας τα φρένας) ότι δεν πρόκειται να λάβουν λογικές απαντήσεις.

Αλλά η κοινή και άδολη λογική – αν και είδος εν ανεπαρκεία - είναι πλέον ο μόνος τρόπος για να αποκαλύπτεται η αλήθεια. Μαζί με κάποια σχέδια…

Ερώτημα 1ο, απευθυνόμενο προς όλους εκείνους (Παπανδρέου, Βενιζέλο και άλλα ανησυχούντα σήμερα πρωτοκλασάτα στελέχη του ΠΑΣΟΚ), καθώς και προς φερέφωνα που ερμήνευαν τη βούληση του λαού, ο οποίος τάχατες δεν επιθυμεί εκλογές, αλλά… αλλαγές και που δήλωναν πως πρόωρες εκλογές θα ήσαν κάτι το καταστροφικό για τη χώρα:

Με συγχωρείτε, αλλά αυτό που συμβαίνει στη χώρα εδώ και δέκα μέρες (για να μην πάμε πιο πίσω) δεν είναι καταστροφικό, δεν αποτελεί εφιάλτη και δεν συνιστά διαλυτική κατάσταση;

Τι χειρότερο μπορούσε να μας βρει με μια σύντομη προεκλογική περίοδο, που θα οδηγούσε στην λαϊκή ετυμηγορία, προκειμένου να τεθεί ένα τέρμα σ’ αυτήν την φαρσοκωμωδία;

Ερώτημα 2ο, απευθυνόμενο προς εκείνους που, αν και δεν ανήκουν στον χώρο του ΠΑΣΟΚ, διαμαρτυρήθηκαν χθες για την επιλογή Πετσάλνικου, με το (σωστό) επιχείρημα ότι πρόκειται για το alter ego του Παπανδρέου, ότι είχε ταχθεί υπέρ του δημοψηφίσματος και ότι, τέλος πάντων, άλλαζε ο Μανωλιός και έβαζε τα ρούχα του αλλιώς.

(Σύμφωνα με πληροφορίες, βουλευτές της Ν.Δ. συγκέντρωναν χθες, μαζί με… βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, υπογραφές υπέρ του Παπαδήμου).

Συγγνώμη, αλλά εσάς τι σας κόφτει; Παραίτηση Παπανδρέου δεν ζητούσε η Νέα Δημοκρατία; Εκλογές δεν ζητούσε η Νέα Δημοκρατία; Τι σημασία έχει αν στις εκλογές θα πάμε με τον Παπανδρέου ή με τον κολλητό του;

Αν όλοι συμφωνούν πως όχι μόνο δεν θα γίνει δημοψήφισμα, αλλά και θα διασφαλιστούν οι αποφάσεις της 27ης Οκτωβρίου, τι μας νοιάζει με ποιον θα πάμε στις εκλογές;

Μια χαρά μπορούσε να πάμε σε εκλογές και με τον Παπανδρέου – όπως συμβαίνει κάθε φορά που διεξάγονται πρόωρες ή κανονικές εκλογές. Με τον υπάρχοντα πρωθυπουργό δεν πάμε σ’ αυτές, απλώς αλλάζοντας μερικούς υπουργούς και τοποθετώντας υπηρεσιακούς;

Η συμπεριφορά κάποιων είναι εντελώς ανεξήγητη. Τι δουλειά έχει η Ν.Δ. να μπλέξει στα εσωκομματικά του ΠΑΣΟΚ; Τι την ενδιαφέρει αν το ΠΑΣΟΚ θα χάσει με Παπανδρέου, Πετσάλνικο, Βενιζέλο και πάει λέγοντας;

Αρκούσε να γνωστοποιηθεί στον Παπανδρέου ότι η Ν.Δ. θα στηρίξει στη Βουλή τις αποφάσεις της 27ης Οκτωβρίου και θα δεσμευτεί για το μέλλον και η ιστορία θα είχε τελειώσει – και για τους Ευρωπαίους. Συναίνεση δεν ήθελαν; Ε, θα την είχαν.

Ερώτημα 3ο. Είναι δυνατόν να βλέπει και το τελευταίο βρέφος σ’ αυτή τη χώρα πως όλη αυτή η φασαρία γίνεται για να διασφαλίσει ο κ. Παπανδρέου τη θέση του μέσα στο ΠΑΣΟΚ και να ασχολούνται με το ποιος θα είναι ο μεταβατικός πρωθυπουργός;

Μόνο όσοι θεωρούν πως δεν πρόκειται για μεταβατική κατάσταση, αλλά μπορεί και να επιβιώσει μια τέτοια κυβέρνηση χωρίς λαϊκή εντολή, μπορούν να ασχολούνται με το συγκεκριμένο ζήτημα.

Γιατί να επιβιώσει μια τέτοια κυβέρνηση; Μα επειδή έτσι κερδίζεται χρόνος και όλο και κάποιο θαύμα μπορεί να συμβεί – οπότε θα σωθούν και οι λαμβάνοντες διάφορες πρωτοβουλίες.

Διαφορετικά, με κάποιο δηλαδή από τα γνωστά στελέχη του ΠΑΣΟΚ (Πετσάλνικου συμπεριλαμβανομένου) καθίσταται ξεκάθαρο ότι πρόκειται για κάτι το μεταβατικό και αναπόφευκτα οδεύουμε προς εκλογές – με ό,τι αυτό συνεπάγεται για όσους προσπαθούν να διασωθούν.

Είναι αδύνατον να διανοηθεί κανείς πως το ΠΑΣΟΚ θα έμενε επί δύο χρόνια ακίνητο, με τον Γιώργο πρόεδρο στο κόμμα και τον Φίλιππο πρόεδρο στην κυβέρνηση.

Και επομένως, πού κολλάνε οι «απ’ έξω» να αναμιγνύονται στις εσωκομματικές υποθέσεις του αντιπάλου;

Ερώτημα 4ο. Τι είναι αυτή η ιστορία με τον χρόνο που χρειάζεται για να ολοκληρωθεί το PSI; Η διαδικασία του «κουρέματος» μπορεί να αρχίσει αύριο το πρωί, αμέσως μόλις υπάρξει οποιουδήποτε είδους πολιτική σταθερότητα στη χώρα.

Μπορεί να συνεχίζεται και στη διάρκεια μιας ήρεμης προεκλογικής περιόδου, κατά την οποία θα έχει ξεκαθαριστεί και συμφωνηθεί (διότι αυτό το απλούστατο πράγμα έγινε στην Πορτογαλία και τίποτε άλλο) ότι όποιος ή όποιοι κι’ αν σχηματίσουν κυβέρνηση την επομένη των εκλογών, οι δεσμεύσεις είναι δεσμεύσεις.

Αρκούσε να εκπεμφθεί αυτή η σιγουριά. Και, βέβαια, κανείς δεν περιμένει (εκτός από τον κ. Ραγκούση και την κ. Διαμαντοπούλου) από τον (όποιον) πρωθυπουργό να γνωρίζει από ανταλλαγές ομολόγων – όπως έλεγαν διάφοροι πρωτοκλασάτοι του ΠΑΣΟΚ για να πάρουν θέση μάχης στις εσωκομματικές διεργασίες.

Θα μπορούσε, λοιπόν, μια χαρά, ο κ. Παπαδήμος, που όπως υποστηρίζουν μόνο αυτός μπορεί να διασφαλίσει την διαδικασία, να κληθεί απευθείας ως υπουργός των Οικονομικών (αφού άλλωστε όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται στο Eurogroup, όπου θα πήγαινε) και να μην του δημιουργηθούν πρωθυπουργικές προσδοκίες.

Ο υπουργός των Οικονομικών μπορεί να είναι ένας τεχνοκράτης. Ο πρωθυπουργός, όμως, ποτέ. Ούτε για το μεσοδιάστημα ως τις εκλογές.

Ερώτημα 5ο. Τον λαό θα τον ρωτήσετε ποτέ ή θα συνεχίσετε τις εκτροπές και τη συγκέντρωση υπογραφών;

Είσθε σίγουροι ότι δεν θα υπάρξει μεγάλη ανωμαλία; Είσθε σίγουροι ότι ξαφνικά ένα πρωί θα ξυπνήσουν όλοι πρόθυμοι να συνεργαστούν με μια μη εκλεγμένη κυβέρνηση, κάνοντας όλα τα χατίρια του κ. Παπαδήμου ή οποιουδήποτε άλλου;

Ναρκωτικά θα μοιράσει ο κάθε κ. Παπαδήμος; Πόθεν η σιγουριά του πως αν μπουν σ’ αυτό το μόρφωμα στελέχη από όλα τα κόμματα, θα ηρεμήσει αυτομάτως και ο κόσμος;

Πιστεύει κανείς πως υπάρχει κάποιο μαγικό ραβδί, που αν κουνηθεί από περισσότερους του ενός θα ησυχάσει η φύσις;

Συμπέρασμα: Η Ν.Δ. έπρεπε από την αρχή να πει αυτό που είπε χθες, δεσμευόμενη παράλληλα για τις αποφάσεις της 27ης Οκτωβρίου: Δεν μας ενδιαφέρει ποιος θα είναι πρωθυπουργός, αρκεί αυτός να δρομολογήσει τις εκλογές. Και επομένως δεν θα χρειάζονταν τα περί τεχνοκρατών.

Επιτέλους, υπάρχει δυνατότητα να έχουμε λογικές απαντήσεις σε μερικά λογικά ερωτήματα;

Υ.Γ. Αν κάποιοι αναζητούν νέο αρχηγό, δικαίωμά τους. Αλλά να τον βάλουν να ματώσει στις εκλογές. Όχι να τον διορίσουν πρωθυπουργό, εμφανίζοντάς τον ως μεσσία.