Γράφει ο
Αθανάσιος Μπουρούνης

       Ο κανόνας λέει πως όταν ένα κόμμα εκλέγεται να κυβερνήσει, τότε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο χάνει την επαφή του με την κοινωνία.

       Χάνει τη σχέση του με τις κοινωνικές δομές, ενώ παύει να ακούει τα πραγματικά αιτήματα των ανθρώπων, εξαντλώντας την όποια δραστηριότητά του στην άσκηση της εξουσίας.

       Από αυτόν τον κανόνα, μέχρι σήμερα, ελάχιστοι κομματικοί μηχανισμοί ξέφυγαν.

       Ο Κυριάκος Μητσοτάκης  γνωρίζοντας ότι η επαφή με τον κόσμο είναι ένα στοιχείο που τον έφερε στην εξουσία, προσπαθεί να μην πέσει στην παγίδα των προηγούμενων.

       Πιστεύει ότι η διακυβέρνηση δεν είναι διακηρυκτική και διοικητική πράξη.  Όσο και να είναι αναγκαίος αυτός ο δρόμος, βρίσκεται στον αντίποδά του. Πεποίθησή του είναι ότι η διακυβέρνηση είναι η οργάνωση της πορείας μιας κοινωνίας στο χρόνο.

       Με τη μέριμνα της αντιμετώπισης των προβλημάτων του παρόντος σε προτεραιότητα, σε ένα διαρκώς επεξηγούμενο δρόμο που διανοίγεται με τη συμμετοχή των ανθρώπων που νοείται σε μια συνθήκη σχετικής ισότητας και πρόταξης της κοινής μοίρας.

       Το έργο είναι πολιτικό και όχι διοικητικό.

       Είναι «αξιοθαύμαστη» η προσπάθεια της αξιωματικής αντιπολίτευσης να προσπαθεί συνεχώς να φθείρει την εικόνα του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη.

       Προσπαθούν  να εγκαταστήσουν λίγο – λίγο εντός μας, μια άλλη προοπτική θέσης του κόσμου, σπέρνουν αμφιβολίες, φτάνουν ακόμη και να επηρεάσουν την κρίση, να καταστρέψουν τους μηχανισμούς προσέγγισης της αλήθειας.  

       Με την  κατανάλωση λάσπης  και προπαγανδιστικών κειμένων, είναι εμφανής η προσπάθειά τους να διεγείρουν το θυμικό προκειμένου να πετύχουν το στόχο τους που είναι να προσφέρουν στους πολίτες εκτόνωση με   θυμό,  φόβο και  ακραία συναισθήματα.

       Η στάση της δεν δείχνει μόνο αμηχανία, αδυναμία διατύπωσης ενός σύγχρονου λόγου και μιας ολοκληρωμένης αντιπολιτευτικής τακτικής που να πείθει και παράλληλα να συμβάλει στην εθνική προσπάθεια, ασκώντας και αυστηρή αλλά και στοιχειοθετημένη  κριτική στην κυβέρνηση.

       Η στάση της είναι παθογένεια, κραυγές, αποκρουστικά αντανακλαστικά, πολλά ερωτηματικά και σε πολλούς για το εάν θέλει λύσεις ή  ποντάρει σε κάθε καταστροφή υγειονομική, οικονομική, κοινωνική, εθνική, επενδύοντας σ’ αυτήν προκειμένου  να επανέλθει στην εξουσία. Αυταπατάται και αυτό θα το πληρώσει πολιτικά.

       Για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται ότι το κόμμα που οι παρεμβάσεις στελεχών του δείχνει ότι μέσα στη συρρίκνωση των δυνάμεών του, καθίσταται επικίνδυνο για την εθνική συστράτευση που είναι απαραίτητη αυτές τις στιγμές, είναι αναμφίβολα ο ΣΥΡΙΖΑ.

       Ο δημόσιος λόγος, όταν διαποτίζεται από πολιτικό φανατισμό, μπορεί να αποβεί εγκληματικός. Η δημοκρατία μας έχει πληρώσει ακριβά τη μισαλλοδοξία και τον κιτρινισμό.

       Ωστόσο η προσπάθεια αυτή έχει το στοιχείο της άσκοπης θυσίας, διότι  τα ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι δεν έχουν την παραμικρή  τύχη.

       Το ερώτημα είναι γιατί δεν προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τον κ. Μητσοτάκη πολιτικά, με προτάσεις ουσίας πάνω στα θέματα που απασχολούν τον ελληνικό λαό. Αυτό όμως σίγουρα απαιτεί δουλειά.

       Είναι γνωστό ότι εκεί που η φιλελεύθερη σκέψη αναζητούσε τον μετασχηματισμό και τον πετύχαινε  σε μεγάλο βαθμό, η Αριστερά επεδίωκε τη σύγκρουση και την ανατροπή, αποτυγχάνοντας  κατά σύστημα.

       Αυτή η Αριστερά δεν έχει παρόν, αλλά δεν έχει και μέλλον.

-Ο κ. Αθανάσιος Μπουρούνης είναι Επίτιμος Δ/ντής Σχολικής Μονάδας Δ.Ε.