Γράφει ο
Νίκος Λυγερός

Η Τουρκία το 1995 πρόβαλε το επιχείρημα του Casus Belli για να μην γίνει επέκταση Αιγιαλίτιδας Ζώνης από την Ελλάδα που τότε κύρωσε την συμφωνία Montego Bay του Δικαίου της Θάλασσας που είχε υπογράψει το 1982.

Από τότε η Ελλάδα δεν έκανε αυτήν την κίνηση. Αλλά στο ενδιάμεσο μετά την ανακάλυψη του κοιτάσματος Αφροδίτη το 2011, η Ελλάδα άρχισε να συνειδητοποιεί ότι η Ελληνική ΑΟΖ είχε όλο και περισσότερη σημασία. Άλλωστε η Τουρκία δεν συμπεριέλαβε ποτέ την ΑΟΖ στην περίπτωση πολέμου. Αυτό το σημείο είναι σημαντικό για τη συνέχεια.

Επίσης η θέσπιση της ΑΟΖ γίνεται μονομερώς στο πλαίσιο του Δικαίου της Θάλασσας. Έχουμε τεμαχίσει θαλάσσιες περιοχές, έχουμε υπογράψει οριοθετήσεις, έχουμε κάνει συμβόλαια με πετρελαϊκές εταιρείες που είναι σε χώρες που έχουν ισχυρή στρατηγική και στρατιωτική δύναμη.

Ξέρουμε ότι η επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης είναι συνολική και όχι βέβαια τμηματική. Μάλιστα η Τουρκία θεωρεί ότι το Casus Belli εφαρμόζεται σε κάθε περίπτωση.

Κατά συνέπεια θεωρούμε ότι πρέπει πρώτα να θεσπίσουμε την Ελληνική ΑΟΖ, όπως η Κύπρος το έκανε το 2004 και στη συνέχεια αφού θα έχουμε ενισχύσει τη θέση μας και μάλιστα χωρίς κανένα ρίσκο, μετά θα περάσουμε στο θέμα της συνολικής επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης.

Αυτό το νοητικό σχήμα είναι πιο ανθεκτικό στις πιθανές επιθέσεις και στις παράλογες προκλήσεις της Τουρκίας, διότι λειτουργεί καταλυτικά σε συντονισμό με τις συμμαχίες μας.

Αν δεν ξέρεις ότι  η NAVTEX αφορά μόνο τον θαλάσσιο χώρο, είναι λογικό να την βγάζεις και στην ξηρά. Αλλά μετά πώς θέλεις να είσαι αξιόπιστη ως χώρα απέναντι στις άλλες.

Μπορεί το γελοίο να μη σκοτώνει, αλλά παραμένει γελοίο.

Οι εξηγήσεις που δίνεις στα εθνικά θέματα δεν πρέπει να είναι πολιτικές αλλά στρατηγικές.
Γιατί αυτό έχει ανάγκη η Ελλάδα σε αυτή τη φάση ενάντια στη βαρβαρότητα της Τουρκίας που νομίζει ότι δεν υπάρχει αποτελεσματική αντίσταση.

Η Ελλάδα ενισχύει τις θέσεις της επειδή τώρα η εξουσία πιστεύει και σε πολιτικό επίπεδο
ότι είναι σημαντική η ΑΟΖ για το μέλλον του Ελληνισμού ενώ πριν δεν πίστευε ότι υπήρχε
διέξοδος στην οικονομική κρίση.

Το ενεργειακό ποτάμι είναι πιο ισχυρό από ένα τραίνο που έχει προκαλέσει τεχνητά σύνορα, πιο σταθερά από τα φυσικά. Αυτό είναι το πλαίσιο της Ανατολικής Μεσογείου
ακόμα κι αν οι περισσότεροι δεν το έχουν δει προς το παρόν.

Η στρατηγική ακολουθία είναι: ΑΟΖ Κύπρου, θαλάσσια οικόπεδα, κοίτασμα Αφροδίτη, κοίτασμα Καλυψώ, κοίτασμα Γλαύκος, συμφωνίες οριοθέτησης με Αίγυπτο, με Λίβανο, με Ισραήλ. Συμφωνία EastMed. Κυρώσεις EastMed. Συμφωνία Total. Συμφωνία Eni. Συμφωνία ExxonMobil. Συμφωνία οριοθέτησης με την Ιταλία.

Όταν η μονάδα μέτρησης είναι ο αιώνας, εντοπίζεις θέματα που δεν φαίνονται σε όσους βυθίζονται στη ρηχότητα της καθημερινότητας και δεν βλέπουν απολύτως τίποτα πέρα
από τον ορίζοντα μιας κοινωνίας που έχει ξεχάσει την ιστορία του μέλλοντος.