Γράφει ο
Τάσος Παπαδόπουλος

Οι προκλητικές ενέργειες της Άγκυρας δεν συνιστούν μια απλή διαφορά για τις θαλάσσιες ζώνες ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία. Συνιστούν σοβαρές γεωπολιτικές ανακατατάξεις, τις οποίες η Ευρωπαϊκή Ένωση τις αντιμετωπίζει με χαλαρότητα  και αρκετή αδιαφορία.

Τα σημάδια είναι τόσα πολλά, που μόνο κάποιος τυφλός δεν τα βλέπει. Η Τουρκία μετά το 1999, όπου υπήρξε μια σοβαρή προώθηση της ενταξιακής της πορείας στην ΕΕ, έκανε στροφή 180 μοιρών και μετά από μια δεκαετία, βλέποντας ότι επ’ ουδενί δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις που συνεπάγεται μια τέτοια πορεία άλλαξε ρότα.

Παράλληλα η εκρηκτική αύξηση του πληθυσμού της, σήμερα ανέρχεται στα 83 εκατομμύρια με προοπτική να φτάσει τα 100 στην προσεχή εικοσαετία, την έκανε να πιστεύει ότι έχει ανάγκη από μεγαλύτερο «ζωτικό χώρο» κατά το πρότυπο του Χίτλερ.

Ο Μουσταφά Κεμάλ ιδρυτής της σύγχρονης Τουρκίας, με πολέμους και συμφωνίες εν συνεχεία, επιχείρησε να κερδίσει γη και όχι επήρεια στη θάλασσα. Κι αυτό, γιατί πριν 100 χρόνια δεν είχε αξιοποιηθεί  ο πλούτος που υπάρχει, στον βυθό των θαλασσών.

Ο Ερντογάν έβαλε στόχο να ξεπεράσει τον ιστορικό ηγέτη της Τουρκίας Μουσταφά Κεμάλ και άρχισε να ονειρεύεται ρόλο ενός Σουλτάνου,  που παραπέμπει στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, και στους κατακτητικούς πολέμους εκείνης της εποχής.

Για τις επεκτατικές του βλέψεις ο σημερινός Χαλίφης, που θέλει να πάρει την θέση του χθεσινού Χαλίφη, οργάνωσε μια αξιοπρόσεκτη πολεμική βιομηχανία και παράλληλα έκανε τεράστιες αγορές σύγχρονου πολεμικού υλικού από Δύση και Ανατολή.

Το πραξικόπημα που έγινε πριν τέσσερα χρόνια, τον βοήθησε να κάνει σημαντικές εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στο εσωτερικό του μέτωπο, φυλακίζοντας στρατιωτικούς, πολιτικούς, δικαστικούς, δημοσίους υπαλλήλους και δημοσιογράφους. Φίμωσε τα ΜΜΕ και κάθε λογής αντίθετη φωνή. Τους βάφτισε όλους συλλήβδην Γκιουλενιστές και τους έστειλε στα δικαστήρια για να εισπράξουν πολυετείς ποινές.

Η Ευρώπη που τώρα κόπτεται για τον Λουκασένκο στη Λευκορωσία, δεν άκουσε και δεν είδε τίποτα για τις φυλακίσεις και τα στημένα δικαστήρια στην Τουρκία.

Είναι πολλά τα οικονομικά συμφέροντα κάποιων κρατών – μελών της ΕΕ και γι’ αυτό κάνουν στραβά μάτια, στα όσα συμβαίνουν στο εσωτερικό της Τουρκίας. Αντιδρούν χλιαρά στη Λιβύη καθώς και στην παραβίαση από την Τουρκία του εμπάργκο όπλων, που συμφωνήθηκε τον περασμένο Φεβρουάριο στο Βερολίνο.

Άφησαν Τραμπ και Πούτιν τον Ερντογάν να κάνει παιχνίδι εντός της Συρίας. Δεν είδαν και δεν άκουσαν τίποτα για  το γεγονός ότι προσεταιρίστηκε τους τζιχαντιστές, του λεγόμενου ισλαμικού κράτους και έναντι αδρά αμοιβής, τους στέλνει να πολεμήσουν στη Λιβύη.

Δεν λένε κουβέντα για τους βομβαρδισμούς στο Βόρειο Ιράκ και τέλος δεν έκαναν εδώ και αρκετό καιρό τίποτα για τον Αττίλα 3, με την εισβολή στις θαλάσσιες ζώνες στο νότιο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, που με διμερείς συμφωνίες έχει οριοθετήσει τις θαλάσσιες ζώνες της με όμορα κράτη, στέλνοντας σεισμογραφικά και γεωτρύπανα συνοδεία πολεμικών πλοίων.

Όμως ο επίδοξος συνεχιστής των σφαγών του Σουλεϊμάν και του Μπαρμπαρόσα, δεν το κρύβει για το που το πάει. Πλησιάζοντας προς τον εορτασμό των 100 ετών το 2023, από την ίδρυση του σημερινού τουρκικού κράτους, που ανέτρεψε τον Σουλτάνο και κινήθηκε έκτοτε στους βηματισμούς της δύσης, ο νέο-Οθωμανός  ισλαμιστής ηγέτης της Άγκυρας έβαλε πλώρη για στις θάλασσες, τις οποίες θέλει να κουρσέψει.

Ο μεγαλοϊδεατισμός του άρχισε από το παλάτι που των χιλίων δωματίων έστησε στην Άγκυρα, προχώρησε με «την πατρίδα των ονείρων μας» και επιχειρεί τώρα τον υλοποιήσει παρουσιάζοντας τον χάρτη της «γαλάζιας πατρίδας».

Και για να αφιονίσει το κοινό του, με εθνικιστικές και ισλαμικές ιαχές έστησε στις 29 Μαΐου ένα show τύπου Disneyland μπροστά στην Αγία Σοφία, με μια άθλια αναπαράσταση  από την πολιορκία και την πτώση της Πόλης, το 1453, στη συνέχεια με δήθεν δικαστική απόφαση μετέτρεψε ένα σημαντικό μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, σε τζαμί.

Δεν έμεινε όμως εκεί, προχώρησε και στην μετατροπή της Μονής της Χώρας με τα απαράμιλλης τέχνης ψηφιδωτά και αγιογραφίες, σε τζαμί. Πήγε στο Ματζικέρτ για να στήσει κι εκεί μια φιέστα και να γιορτάσει την νίκη των Σελτζούκων προγόνων του, εναντίον του Βυζαντίου το 1017, ενώ ταυτόχρονα υποβάθμισε τις γιορτές της 30ης Αυγούστου, που συνδέονται με τη νίκη του Μουσταφά Κεμάλ στο Σαγγάριο.

Όλες αυτές οι αναφορές στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, πολύ απλά οδηγούν στο αβίαστο συμπέρασμα ότι ο νέο-Οθωμανός ισλαμιστής χαλίφης της Άγκυρας, έχει βάλει σκοπό αμέτι-μουχαμπέτι, που λένε και οι Τούρκοι, να ανατρέψει διεθνείς συμφωνίες, μια και δεν καταλαβαίνει τίποτα  από Διεθνές Δίκαιο και Διεθνή Δικαστήρια, και αναγνωρίζει μόνο το Δίκαιο του ισχυρού, το οποίο και προβάλλει με πολεμικές ιαχές, νυχθημερόν.

Άραγε θα ανοίξει τα μάτια της  η Ευρώπη, ή θα μείνει με στα μικροσυμφέροντά της, αγνοώντας ότι εδώ εκκολάπτεται το αυγό του φιδιού, μια και ένας σύγχρονος χιτλερίσκος έχει βάλει σκοπό να αιματοκυλίσει ολόκληρη τη Μεσόγειο, προκειμένου να επεκταθεί στο Νότο και προς Δυσμάς;