Θέλετε να έλθετε σε επαφή με την αστυνομία; Κάντε μια απεργία πείνας! Συγγνώμη, για να καταλάβουμε, όλη αυτή η φασαρία με τα πήγαιν’ έλα των υπουργών, των ασθενοφόρων και των προστατών έγινε για να… έλθουν οι μετανάστες σε επαφή με την αστυνομία; Τόσο ακριβοθώρητη έχει γίνει η ελληνική αστυνομία, που για να έλθεις σε επαφή μαζί της χρειάζεται να κάνεις απεργία πείνας επί 45 ημέρες; Τόσο δύσκολη είναι η επικοινωνία μαζί της, που χρειάζεται να κινητοποιηθεί το σύνολο του υπουργικού συμβουλίου;

Και οι μετανάστες μετά των συνοδών – προστατών τους  (που φαντάζομαι ότι μόλις λήξει η διαδικασία σίτισης δεν θα αφήσουν τους προστατευομένους τους στους πέντε δρόμους, χωρίς δουλειά και εξασθενημένους από την πείνα, αλλά θα τους φιλοξενήσουν στα σπίτια τους) πανηγυρίζουν προετοιμάζοντας, όπως λένε, τους επόμενους αγώνες, στο πλαίσιο μιας «προκλητικής και ψεύτικης επικοινωνιακής συμπεριφοράς»;

Είναι δυνατόν αυτά να λέγονται και, κυρίως, να διανοείται αυτός που τα λέει ότι γίνεται πιστευτός; Και, όμως. Αυτά ισχυρίστηκε χθες (στον Real Fm) ο υπουργός των Εσωτερικών κ. Γ. Ραγκούσης, που φαίνεται ότι προκαλεί την τύχη του – αλλά και την δική μας.

Και αφού όλοι μαζί ένωσαν τις δυνάμεις τους και πέτυχαν κάτι που έμοιαζε σχεδόν ακατόρθωτο – να φέρουν 300 μετανάστες χωρίς άδειες σε επαφή με την ελληνική αστυνομία – τι σκοπεύουν να κάνουν με τους υπόλοιπους εκατοντάδες χιλιάδες; Πώς θα φέρουν και αυτούς σε επαφή με την ελληνική αστυνομία;

Επειδή όλα τα παραπάνω ανήκουν στη σφαίρα του παραλόγου, είναι προφανές πως άλλο μήνυμα έστειλε η κυβέρνηση στους μετανάστες (και όχι μόνο στους 300) και άλλο επιχειρεί τώρα να στείλει σε όλους εμάς.

Αν ισχύει αυτό που ο κ. Ραγκούσης είπε, ότι δηλαδή τώρα που κατορθώσαμε να… τους φέρουμε σε επαφή με την ελληνική αστυνομία, αυτή, ως μόνη αρμοδία θα κρίνει κατά περίπτωση, τότε θα πρέπει να υπάρξουν και κάποιοι εκ των μεταναστών που θα απορριφθούν. Διαφορετικά, θα πρόκειται για άλλη μια λύση – πακέτο, και μάλιστα ούτε καν σαν αυτή που διαφημίζει ο πρωθυπουργός σχετικά με την διάσωση της χώρας. Διότι η μεν πρώτη (για τους μετανάστες) είναι βέβαιη, η δε δεύτερη (για την χώρα), παραμένει αβέβαιη.

Όσο για την διασάλευση της τάξης με την κατάληψη της Νομικής, ο υπουργός είπε πως… η υπόθεση ερευνάται από την Δικαιοσύνη. Και πως αν διαπιστωθεί ότι έχουν ευθύνες οι 300 μετανάστες, τότε «αυτομάτως θα έχουν πρόβλημα, όπως προβλέπεται από το νόμο».

Θέλει και τα λέει; Δηλαδή κατέλαβαν τη Νομική και υπάρχει ζήτημα ΝΑ διερευνηθεί ΑΝ υπάρχει πρόβλημα; Και αν η Δικαιοσύνη διαπιστώσει το διαπιστωμένο, ότι δηλαδή έκαναν κάτι παράνομο, τι θα γίνει; Θα συλληφθούν οι μετανάστες και θα δικαστούν;

Στους ίδιους τα είπε όλα αυτά ο κ. Ραγκούσης όταν τα συμφωνούσε μαζί τους; Τους είπε δηλαδή πως «εγώ σας φέρνω σε επαφή με την αστυνομία, εκείνη θα κρίνει αν θα δεχθεί τα αιτήματά σας» ή «και κοιτάξτε, αν η Δικαιοσύνη αποφανθεί πως παρανομήσατε καταλαμβάνοντας τη Νομική, τότε εγώ νίπτω τας χείρας μου»;

Το πρόβλημα με τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ είναι πως έχουν μάθει καλά μια τέχνη, την τέχνη της προπαγάνδας, που έχει γίνει δευτέρα φύση τους. Και είναι πρόβλημα, διότι δεν κατανοούν πως πλέον ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙΠΟΤΕ. Η προπαγάνδα είναι καλή, όταν γίνεται πιστευτή. Όταν αυτό δεν συμβαίνει, τότε επέρχεται η γελοιοποίηση.

Μόνο από την χτεσινή (πάντα πλούσια σε προπαγάνδα) ημέρα, σταχυολογώ άλλα δύο περιστατικά:

Ο υπουργός των Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου είπε ότι εξετάζεται το ενδεχόμενο υποβολής μήνυσης στον οίκο Moody’s για την υποβάθμιση της χώρας και έδωσε στην δημοσιότητα επιστολή προς τους κ.κ. Γιούνκερ, Ρεν, Μπαρνιέ και Τρισέ, με την οποία τους ζητά, μεταξύ άλλων, να ρυθμίσουν τα… ρυθμισμένα.

Αδυνατώ να πιστέψω ότι ο υπουργός των Οικονομικών (και επί πολλά χρόνια θητεύσας στην ΕΕ) δεν γνωρίζει ποιες χρονοβόρες διαδικασίες ακολουθούνται εκεί. Αδυνατώ να πιστέψω (διαφορετικά υπάρχει πρόβλημα άγνοιας, πολύ σοβαρότερο από αυτό των δέκα βουλευτών του ΠΑΣΟΚ που ζητούσαν τα ίδια από τον υπουργό) ότι δεν γνωρίζει πως ήδη έχουν ληφθεί αποφάσεις, οι οποίες βρίσκονται στην διαδικασία εφαρμογής τους (elzoni.gr).

Αλλά και αδυνατώ να κατανοήσω πώς είναι δυνατόν, ενώ τα γνωρίζει όλα αυτά (όπως και την απάντηση που θα του έδιναν με μία προς μία τις ρυθμίσεις που θα μπουν σε εφαρμογή από τον Ιούνιο του 2010), να τους στέλνει ολόκληρη επιστολή ζητώντας τους να ασχοληθεί με τους διεθνείς οίκους το Eurogroup και το Ecofin.

Διότι, άντε και ασχολούνται. Τι θα γίνει; Θα καθίσουν όλοι κάτω, θα ξορκίσουν τις κακές εταιρίες αξιολόγησης, θα πουν ότι η ΕΕ έχει δικούς της τρόπους αξιολόγησης και δεν τους λαμβάνει υπ’ όψη (σε αντίθεση με τις αγορές που στέλνουν τα spread στα ύψη) , θα θυμηθούν ότι ήδη έχουν ληφθεί αποφάσεις σε επίπεδο Κομισιόν και Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και θα τελειώσει η παράσταση. Τι άλλη αρμοδιότητα έχουν αυτά τα όργανα; Να καταργήσουν τους οίκους αξιολόγησης; Να αγνοήσουν τα επίσημα ευρωπαϊκά χρονοδιαγράμματα για τον έλεγχό τους; Να κάνουν πέρα την Κομισιόν και το Ευρωκοινοβούλιο, αφαιρώντας τους την αρμοδιότητα κατάρτισης κανονισμών;

Επικοινωνιακή, λοιπόν, ήταν και η επιστολή του κ. Παπακωνσταντίνου. Για τις ανάγκες της προπαγάνδας. Για να μπορεί να πει στην επόμενη υποβάθμιση – χθες ξαναϋποβαθμίστηκε ο ΟΤΕ – ότι έκανε το καθήκον του: Έστειλε επιστολή! Όπως οι βουλευτές αισθάνονται ότι εξαντλούν την κοινοβουλευτική τους υποχρέωση κάνοντας ερωτήσεις. Εγώ το λέω στον σκύλο μου κι’ ο σκύλος στην ουρά του.

Και για να καταλάβετε πόσο γελοία είναι η κατάσταση, οι παραλήπτες της επιστολής Παπακωνσταντίνου, εξέδωσαν κοινή ανακοίνωση που λένε ακριβώς πως το καλοκαίρι θα μπει τάξη!

Είχαμε κι’ άλλη περίπτωση προπαγάνδας χθες. Αυτή τη φορά, με τις λέξεις έπαιξε η υπουργός Εργασίας κ. Λούκα Κατσέλη (Βήμα FM): Στα εργασιακά, είπε, το μνημόνιο προέβλεπε υπερίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων έναντι των κλαδικών. Αυτό, είπε, άλλαξε και έγινε… κάτι άλλο! Κατά την γνώμη της, αυτό το «άλλο» λέγεται «ειδικές επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις»! Και επομένως, είπε, προσαρμογές έγιναν!

Συγγνώμη, αλλά ποια είναι η διαφορά μεταξύ των «επιχειρησιακών συμβάσεων» και των «ειδικών επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων»; Φαντάζομαι ότι και γι’ αυτήν την περίπτωση υπάρχει τρόπος να παίξει κανείς με τις λέξεις, αλλά η ουσία θα είναι πάντα η ίδια.

Συμπέρασμα: Στην προπαγάνδα, δεν λέμε κάτι αν δεν επιθυμούμε να επιτύχουμε ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα (Γκέμπελς). Το πρόβλημα είναι πως στα χάλια που βρίσκεται η χώρα, ακόμη και η προπαγάνδα σηκώνει τα χέρια ψηλά. Όχι, όμως, και οι αθεράπευτοι προπαγανδιστές…