Κακή αρχή, κ. αναπληρωτά εκπρόσωπε. Και πολλά βρέφη… αγνώστου πατρός! Έχει κάνει την εμφάνισή του νέος αστέρας της κυβερνητικής προπαγάνδας ή μου φάνηκε; Και μπήκε στη σκηνή κάπως ορμητικά κι’ ατσούμπαλα, στραβοπατώντας από την πρώτη στιγμή, επιτιθέμενος - αναίτια και με αναίδεια που δεν ταιριάζει σε νέο πολιτικό - σε αρχηγό κόμματος, τορπιλίζοντας μάλιστα την (λέμε τώρα) πολιτική της συναίνεσης;

Η γνωστή δικαιολογία περί της «ορμής του νεοφώτιστου» δεν ταιριάζει εδώ. Πολύ περισσότερο που ο αρμόδιος για τα οικονομικά υπουργός έχει πει πως η χώρα πρέπει να εμφανίζεται ως «μία φωνή» - κυρίως όταν απευθύνεται στο εξωτερικό.

Πολύ κακή αρχή έκανε το νέο μέλος της κυβέρνησης που φέρει τον τίτλο «αναπληρωτής κυβερνητικός εκπρόσωπος».

Ξαφνικά, λες και τον τσίμπησε κάποια μύγα, αποφάσισε να διεκδικήσει για λογαριασμό του πρωθυπουργού – ωσάν να ήθελε να τον ευχαριστήσει για το αξίωμα – την… πατρότητα του ευρωομολόγου!

Δεν θα άξιζε να ασχοληθούμε μαζί του, αλλά σε μια χρεοκοπημένη χώρα πρέπει να σταματήσουν όλοι να παίζουν παιχνίδια αυτοπροβολής, υποβάλλοντας σε... τεστ DNA το ευρωομόλογο!

Όλα όσα είπε το νέο κυβερνητικό στέλεχος είναι ανακριβή – θα μπορούσα άνετα να χρησιμοποιήσω τη λέξη «ψευδή», αλλά του αφήνω ένα περιθώριο να φανεί πιο προσεκτικός στο μέλλον.

Κυνηγώντας το… έκθετο!

Ο κ. Άγγελος Τόλκας, λοιπόν, (σωστά το καταλάβατε, περί αυτού πρόκειται) κατηγόρησε τη Νέα Δημοκρατία και τον πρόεδρό της ότι προσπαθεί «με εμφανή αγωνία» να… καρπωθεί την πατρότητα της ιδέας για την έκδοση ευρωομολόγου, «για την οποία αγωνίζεται επί δύο χρόνια διεθνώς ο πρωθυπουργός, σε όλα τα διεθνή και ευρωπαϊκά fora στα οποία συμμετείχε και στις κατ’ ιδίαν συναντήσεις του με Ευρωπαίους ηγέτες»!

Ήδη από τον Δεκέμβριο του 2009 δίνει την μάχη του ευρωομολόγου ο κ. Παπανδρέου, μας πληροφόρησε ο αναπληρωτής, αλλά ουδέν ψευδέστερον.

Κατ' αρχήν, πριν από δύο χρόνια υπήρχαν λεφτά. Και επομένως τι να το κάνει κανείς το ευρωομόλογο.
 

Τον δε Δεκέμβριο του 2009, ο κ. Παπανδρέου παρίστανε ακόμη ότι δεν τρέχει τίποτε, ετοιμαζόταν να γιορτάσει στο Ζάππειο τις πρώτες εκατό ημέρες της εμπνευσμένης διακυβέρνησής του και το μόνο που έκανε – όπως ο ίδιος ο Στρος Καν αποκάλυψε αργότερα – ήταν να βρίσκεται σε επαφές με το ΔΝΤ.

Ουδέποτε έγινε λόγος περί ευρωομολόγου τον Δεκέμβριο του 2009. Αντίθετα, ο, κατά τον αναπληρωτή, «πατέρας» του ευρωομόλογου είχε ήδη εξελιχθεί σε γεννήτορα της εκστρατείας δυσφήμησης της χώρας.

Στις 14 Δεκεμβρίου του 2009, ο κ. Παπανδρέου πήγε στην εκδήλωση που οργάνωσε η Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή στο Ζάππειο και εξήγγειλε 57 μέτρα – στόχους! Κανένα από αυτά δεν είχε να κάνει με το ευρωομόλογο!

Ανάμεσά τους και (τι αστείο!) μισθολογικές αυξήσεις στο Δημόσιο που ΘΑ κάλυπταν τον πληθωρισμό. Και για όσους είχαν αποδοχές άνω των 2.000 ευρώ το μήνα, υποσχέθηκε μόνο μισθολογική ωρίμανση – πάντως κάτι θα έπαιρναν κι’ αυτοί!

Οπότε, κύριε αναπληρωτά, δεν υπήρχε κανένα θέμα και καμιά ανάγκη για ευρωομόλογο. Πολύ περισσότερο που εκείνη την ημέρα, ο προϊστάμενός σας πρωθυπουργός είχε δηλώσει το περίφημο: «Θα αποδείξουμε στην πράξη ότι λεφτά υπάρχουν. Ούτε ήπια προσαρμογή, ούτε σκληρά μέτρα».  Βλέπετε να του χρειαζόταν κανένα ευρωομόλογο;

Άλλωστε, όπως μας είπε, αυτό ήταν το «δικό του Σύμφωνο Σταθερότητας», το οποίο περιλάμβανε μέτρα με ορίζοντα τετραετίας – άλλο τώρα τι έγινε πριν κλείσει η διετία!

Επίσης, εκείνο τον (χωρίς ευρωομόλογο) Δεκέμβριο του 2009, ο μετέπειτα «πατέρας» του εργαλείου οργάνωσε σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για τη διαφθορά και ξεκίνησε την βιομηχανία των εξεταστικών – με την γνωστή γελοία κατάληξη.

Εκείνο τον Δεκέμβριο, ο κ. Παπανδρέου δήλωνε πως «δεν θα υιοθετήσουμε συνταγές που το μόνο αποτέλεσμα που θα είχαν θα ήταν να βυθίσουν την οικονομία μας σε ακόμη μεγαλύτερη ύφεση και κρίση, να διευρύνουν τις ανισότητες και τα κοινωνικά προβλήματα. Τα βαθιά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας δεν λύνονται ούτε σε 50 ούτε σε 100 ημέρες με κινήσεις εντυπωσιασμού και πυροτεχνήματα, αλλά θα λυθούν μεσοπρόθεσμα, με δουλειά, συλλογική προσπάθεια, μακρόπνοο, σοβαρό, αλλά και κοινωνικά δίκαιο σχέδιο».

Και πάλι πουθενά το ευρωομόλογο

Εκείνον τον Δεκέμβριο, ο κ. Παπανδρέου έλεγε στα «Νέα» (12-13): «Δεν θα πληρώσουν την κρίση οι μισθωτοί. Σκληρά μέτρα ναι, αλλά μόνον απέναντι στη διαφθορά». Άφαντο πάλι το ευρωομόλογο…

Και από τις Βρυξέλλες έλεγε: «Είμαστε στη φάση της επιτήρησης της οικονομίας που μπορούν να μας προτείνουν και μέτρα. Αυτό είναι μια μερική άρση της κυριαρχίας. Η αξιόπιστη πολιτική είναι και κλειδί για τις αγορές. Το πώς θα το κάνουμε όμως αυτό είναι δικό μας ζήτημα. Εγώ έχω βάλει το στοίχημα να το πετύχω προστατεύοντας το εισόδημα του πολίτη, χτυπώντας στη ρίζα το πρόβλημα». (Και πάντως όχι με ευρωομόλογο).

Εκείνον τον Δεκέμβριο (του 2009) το ξέκοβε με ανακοίνωση, μάλιστα: «Δεν συζητώ πάγωμα μισθών» (οπότε τι να το έκανε το ευρωομόλογο;).

Εκείνον τον Δεκέμβριο ασχολούνταν όλοι με τα περίφημα βιογραφικά (με τις γνωστές παρενέργειες…).

Και, κυρίως, εκείνο τον Δεκέμβριο (του 2009, για να μην ξεχνιόμαστε), ο πρωθυπουργός προχώρησε σε δραματικές διαπιστώσεις για την οικονομία (επαναλαμβάνοντας τη γνωστή φράση του πατέρα του  «ή η χώρα θα αφανίσει το χρέος ή το χρέος θα αφανίσει τη χώρα»), αλλά δεν ανακοίνωσε μέτρα αντιμετώπισης της κρίσης.

Αντίθετα επέμεινε στην εφαρμογή του κυβερνητικού (προεκλογικού) του προγράμματος – για το οποίο το μόνο που δεν χρειαζόταν ήταν το ευρωομόλογο! Μερικά τσουβάλια λίρες χρειαζόταν!

Εκείνον τον Δεκέμβριο μάθαμε, επίσης, πως ζήτησε από τον γνωστό σκηνογράφο Γιάννη Μετζικώφ να ανακαινίσει το πρωθυπουργικό γραφείο του με… μηδενικό κόστος. (Οπότε, αν είχε το νου του στη ντεκορασιόν, σίγουρα δεν το χρειαζόταν το ευρωομόλογο).

Επίσης, δεν χρειαζόταν κανένα ευρωομόλογο για να αναγγείλει την δημιουργία πέντε νέων  λεωφορειολωρίδων!

Εκείνον τον Δεκέμβριο, όπως έγραψε στις 13 η εφημερίδα «Το Βήμα», «δεκαεννέα “αποκλειστικές” συνεντεύξεις και 21 δημόσιες δηλώσεις του κ. Παπακωνσταντίνου εδραίωσαν την πεποίθηση ότι είμαστε στο χείλος της χρεοκοπίας». 

Αλλά και πάλι δεν είχε τεθεί θέμα ευρωομόλογου για να σωθούμε από την χρεοκοπία.

Εκείνον τον Δεκέμβριο, είχαμε και live υπουργικό συμβούλιο με τον Αρχιεπίσκοπο – αλλά δεν φαντάζεται κανείς πως ο κ. Παπανδρέου παρουσίασε στον κ. Ιερώνυμο την «ιδέα» του για το ευρωομόλογο.

Έλεγε επίσης (Βήμα, 30 Δεκεμβρίου) ο κ. πρωθυπουργός: «Δεν φοβάμαι απόρριψη του Προγράμματος Σταθερότητας. Δεν πρόκειται για εξετάσεις που δίνεις και μπορεί να κοπείς. Το θέμα είναι να καθίσεις και να συζητήσεις μαζί τους, ούτως ώστε να καταλήξεις στις ενδεδειγμένες λύσεις. Μπορεί να σου προτείνουν κάτι που εσύ δεν είχες σκεφθεί και να το δεχθείς». (Αν είχε να σκεφθεί το ευρωομόλογο, θα περίμενε να του προτείνουν αυτοί κάτι;).

Και την ώρα που ο κ. Παπανδρέου έβαζε… σκιώδεις υπουργούς στην ίδια του την κυβέρνηση, ο τότε υπουργός Οικονομικών εξήγγειλε σειρά μέτρων «για να μειωθεί το έλλειμμα χωρίς να πληγούν οι ασθενέστεροι»!. Άφαντο πάλι το ευρωομόλογο…

Α, και να μην το ξεχάσω: Εκείνον τον Δεκέμβριο μας υποβάθμισε ο οίκος Moody’s, αλλά ο προκάτοχος του κ. Μόσιαλου είπε το περίφημο «είναι πιο θετική από τις άλλες υποβαθμίσεις» και στον Τύπο αναφέρθηκε ως… «βελούδινη υποβάθμιση» - την ευχαριστήθηκαν πολύ και στον ορίζοντα ούτε που φαινόταν κανένα ευρωομόλογο!

Πολλοί «πατέρες»

Ο κ. Παπανδρέου αναφέρθηκε για πρώτη φορά στο ευρωομόλογο στις 18 Δεκεμβρίου του 2010 – και ενώ η ιδέα είχε πέσει ήδη στο τραπέζι, προφανώς από άλλους, και είχε ήδη απορριφθεί από την Γερμανία στις 12 Δεκεμβρίου. Επομένως, πάει και η πατρότητα του Δεκεμβρίου 2010.

Άλλωστε, δεν υπάρχει θέμα πατρότητας, κ. αναπληρωτά. Διότι η συζήτηση για το κρίσιμο θέμα της δημιουργίας μόνιμου μηχανισμού οικονομικής στήριξης για την ευρωζώνη έγινε στις Βρυξέλλες στις 16 και 17 Δεκεμβρίου, ενώ, την προηγουμένη, στις 15 Δεκεμβρίου, η καγκελάριος Μέρκελ, δεχόταν τα πυρά του επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης Φραν Βάλτερ Σταϊνμάγιερ, ο οποίος την κατηγορούσε για καθυστερήσεις και παλινωδίες, επιμένοντας ότι διαχειρίστηκε την κρίση με «μισές αλήθειες και ψέματα», τασσόμενος υπέρ μιας περιορισμένης έκδοσης ευρωομολόγου, αλλά και υπέρ της «έξυπνης συμμετοχής» των ιδιωτών επενδυτών σε περίπτωση που μια χώρα αδυνατεί να πληρώσει το χρέος της.

Επομένως, θα μπορούσε και ο Σταϊνμάγιερ να είναι πατέρας του ευρωομολογοβρέφους!

Την επομένη, 18 Δεκεμβρίου, και ενώ ο καυγάς για το ευρωομόλογο είχε ανάψει στην Ευρώπη, ο κ. Παπανδρέου το παρουσίασε ως δική του ιδέα.

Ήταν τότε που ενώπιον της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ που, κατά τη γνώμη του πρωθυπουργού, ετοιμαζόταν «να γράψει Ιστορία» (την οποία τελικώς και έγραψε πάνω σε μια από τις γνωστές μαύρες σελίδες), αναφέρθηκε σε «πέντε καινούργιους στόχους», μεταξύ των οποίων – για πρώτη φορά επισήμως – και το ευρωομόλογο.

Εξήγγειλε μάλιστα και πανευρωπαϊκή εκστρατεία για συγκέντρωση 1 εκ υπογραφών για τα ζητήματα που άπτονται του μέλλοντος της Ευρώπης, αρχής γενομένης από τα θέματα της οικονομικής διακυβέρνησης και της έκδοσης ευρωομολόγου.

Πρότεινε και την δημιουργία ομάδας εργασίας «από την Κ.Ο, τους ευρωβουλευτές και το Κίνημα, βάζοντας στο τραπέζι και τα προτεινόμενα από τον ίδιο ονόματα: Βάσω Παπανδρέου (Πρόεδρος της Επιτροπής Οικονομικών), Πέτρος Ευθυμίου (Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του ΟΑΣΕ), τους βουλευτές Ντίνο Βρεττό, Νάσο Αλευρά, Παντελή Οικονόμου, Ηλία Μόσιαλο, την ευρωβουλευτή Άννυ Ποδηματά και τον πρώην Πρόεδρο της ΓΣΕΕ και Πρόεδρο της ΟΚΕ Χρήστο Πολυζωγόπουλο).

Μήπως μπορεί να μας πει ο αναπληρωτής – ας ρωτήσει τον προϊστάμενό του κ. Μόσιαλο – πόσες υπογραφές μαζεύτηκαν στο μεταξύ, αντί να καθυβρίζει τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης;

Από τον Ιανουάριο η επιστολή Σαμαρά

Πολύ περισσότερο που αμέσως ο κ. Σαμαράς συμφώνησε με την προώθηση της ιδέας (όχι βέβαια με την συλλογή υπογραφών, διαφορετικά έπρεπε να ήμαστε ακόμη ξαμολημένοι στην Ευρώπη και να τις μαζεύουμε) του ευρωομολόγου και στις 6 Ιανουαρίου του 2011 μπήκε στη μάχη, αναλαμβάνοντας να ασκήσει και αυτός τις ανάλογες πιέσεις.

Έστειλε επιστολή στον Πρόεδρο της Κομισιόν Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, την οποία κοινοποίησε στον Πρόεδρο του Eurogroup Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος Βίλφρεντ Μαρτένς.

Σ’ αυτήν, ο κ. Σαμαράς εξέφραζε την πλήρη στήριξη της Ν.Δ. προς την πρόταση για έκδοση ευρωομολόγων, καθώς, όπως έγραφε, είναι «η μόνη διέξοδος από την κρίση χρέους, όχι μόνο για κράτη - μέλη που αντιμετωπίζουν προβλήματα, αλλά για την Ευρωζώνη συνολικά».

Προσπάθησε μάλιστα να αντιστρέψει το επιχείρημα αυτών που αντιδρούν και οι οποίοι υποστηρίζουν πως η έκδοση ευρωομόλογου θα ήταν ένα είδος άφεσης αμαρτιών προς τις δημοσιονομικά «απείθαρχες» χώρες και θα τους άναβε το πράσινο φως για να συνεχίσουν τις «αταξίες», χαλαρώνοντας τα σκληρά δημοσιονομικά τους προγράμματα.

Υποστήριζε (ο κ. Σαμαράς στις 6 Ιανουαρίου 2011, έχοντας συμφωνήσει με τον πρωθυπουργό) πως το ευρωομόλογο θα αποτελούσε την ευκαιρία να βάλουν τάξη στα του οίκου τους χώρες που στο παρελθόν υπέπεσαν σε σφάλματα, αλλά τώρα θέλουν να αποκαταστήσουν την δημοσιονομική τάξη.

(Επίσης, στην ίδια επιστολή, αμφισβητούσε την αποτελεσματικότητα του μόνιμου μηχανισμού στήριξης, κυρίως επειδή είχε υιοθετηθεί η συμμετοχή ιδιωτών που, όπως έγραφε, θα οδηγούσε στα ύψη τα επιτόκια).

Μόλις έγινε γνωστή, κ. αναπληρωτά, η πρωτοβουλία Σαμαρά, η κυβέρνηση, δια του τότε κυβερνητικού εκπροσώπου, την καλωσόρισε, αν και δεν παρέλειψε να θυμίσει πως η Ν.Δ. είχε χαρακτηρίσει την πρωτοβουλία του πρωθυπουργού για συγκέντρωση ενός εκατομμυρίου υπογραφών με το ίδιο αντικείμενο «επικοινωνιακό πυροτέχνημα».

(Και ήταν, διαφορετικά θα τις είχατε μαζέψει, έτσι δεν είναι;).

Επομένως, προς τι η προχθεσινή επίθεση του νεαρού αναπληρωτή; Ο κ. Παπανδρέου πρότεινε κάτι (με τον τρόπο που το πρότεινε και πάντως όχι τον Δεκέμβριο του 2009), ο κ. Σαμαράς συμφώνησε και μπήκε στη μάχη, η κυβέρνηση εξέφρασε την ικανοποίησή της. Πού κολλάει η όψιμη αντίδρασή του νεοφώτιστου;

Δεν μας λέει καλύτερα αν η, υπό την Βάσω Παπανδρέου, επιτροπή έκανε τίποτε από όσα είχε προαναγγείλει ο κ. Παπανδρέου, σύμφωνα με τον οποίο (η ομάδα εργασίας) «θα επεξεργαστεί όλες αυτές τις προτάσεις, αλλά και τις κινήσεις που χρειάζεται να κάνουμε, για να μπορέσουμε να προωθήσουμε αυτή την πρωτοβουλία αποτελεσματικά»;

Δεν μας λέει καλύτερα αν έγινε ποτέ καμιά επεξεργασία και αν αποφασίστηκαν οι κινήσεις; Αν συνεδρίασε έστω και μία φορά μόνη της η επιτροπή – εκτός από εκείνη της 2ας Ιανουαρίου 2011, όταν ο πρωθυπουργός συγκάλεσε σύσκεψη, με τη συμμετοχή της κ. Παπανδρέου, του κ. Παπακωνσταντίνου και του κ. Λ. Παπαδήμου;

Εγκατέλειψαν το νόθο, για τους ιδιώτες

Α, να μην το ξεχάσω: Στις 4 και 5 Μαρτίου είχαμε φιλοξενήσει στην Αθήνα την Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, που είχε συμπέσει με την 11η Σύνοδο του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, ενώ είχε προηγηθεί και η συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου του Κινήματος.

Στο πρόγραμμα του Εθνικού Συμβουλίου της 4ης Μαρτίου υπήρχε και δεκαπεντάλεπτη ομιλία της κ. Βάσως Παπανδρέου για το ευρωομόλογο.

Παρουσία των φιλοξενουμένων σοσιαλιστών ηγετών, η κ. Παπανδρέου (επικεφαλής της γνωστής επιτροπής που είχε συστήσει ο πρωθυπουργός στις 18 Δεκεμβρίου 2010 για την προώθηση του ευρωομολόγου), είχε υπεραμυνθεί του ευρωομολόγου, λέγοντας πως μπορεί να διαδραματίσει ρόλο-κλειδί για να ξεπεραστεί η κρίση χρέους και να διασφαλιστεί η σταθερότητα.

Ύστερα ήλθε η συνεδρίαση του Eurogroup της 11ης Μαρτίου – θυμάστε, τότε που ελήφθησαν και πάλι «γενναίες αποφάσεις». Αλλά σ’ εκείνον τον «σημαντικό σταθμό» δεν έγινε κουβέντα για το ευρωομόλογο.

Συγγνώμη, κ. αναπληρωτά, αλλά τόσο άσπλαχνο πατέρα να εγκαταλείπει το βρέφος του από τη μια στιγμή στην άλλη, σπάνια έχουμε την ατυχία να συναντήσουμε.

Πήραμε την επιμήκυνση, μας φόρτωσαν τους ιδιώτες πιστωτές με τους οποίους τραβιόμαστε τώρα, αλλά περί ευρωομολόγου, ούτε λόγος! Ετέθη ή έπαψε να είναι τόσο σημαντικό και το εγκαταλείψαμε το… αγνώστου πατρός βρέφος;

Είχε διερωτηθεί τότε και ο κ. Σαμαράς τι απέγιναν οι διακηρύξεις περί ευρωομολόγου, καθώς ψάχναμε όλοι να βρούμε σε ποιον σκουπιδοτενεκέ είχε πεταχτεί το… έκθετο.

Και κάτι ακόμη: Ο κ. αναπληρωτής κάλεσε προχθές τον κ. Σαμαρά «να εγκαταλείψει τη μικροκομματική τακτική και την ανέξοδη εσωτερική ρητορική της και να προωθήσει την ιδέα του ευρωομολόγου στον πολιτικό χώρο όπου συναντά τη μεγαλύτερη αντίσταση, δηλαδή στους κόλπους των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Φιλελευθέρων».

Λάθος και πάλι, κ. αναπληρωτά εκπρόσωπε: Το πρόβλημα το έχουν οι σοσιαλδημοκράτες, τους οποίους το δικό σας κόμμα δεν έχει πείσει, καθώς μιλούν για «ευρωομόλογο περιορισμένου εύρους» - που δεν αντιλαμβανόμαστε τι θα είναι – ενώ υιοθέτησαν την άποψη περί συμμετοχής των ιδιωτών, που τελικά μας οδήγησε στην υποβάθμιση και στην περιορισμένη χρεοκοπία.

Υ.Γ. Και επειδή, κ. αναπληρωτά, έχετε πάρει φόρα και οσονούπω θα διεκδικήσετε για τον αρχηγό σας και την… πατρότητα του «Ευρωπαϊκού Σχεδίου Μάρσαλ» (τι οσονούπω, δηλαδή, που έχει συμβεί, αν και εδώ την πατρότητα την διεκδικεί και ο κ. Καρατζαφέρης), ακούστε και αυτό:

Ο Πέτερ Μπόφινγκερ, ένας από τους «σοφούς» της γερμανικής οικονομίας (που τελικά αυτός πρώτος είχε μιλήσει για το ευρωομόλογο «ως ανταμοιβή προς τις χώρες που πραγματικά καταβάλλουν προσπάθειες»), στις 20 Ιανουαρίου 2011, σε συνέντευξή του στην διαδικτυακή έκδοση της γερμανικής εφημερίδας Handelsblatt, είχε πρώτος μιλήσει για την ανάγκη υιοθέτησης ενός «Ευρωπαϊκού Σχεδίου Μάρσαλ» για τα κράτη μέλη της ευρωζώνης που ασφυκτιούν υπό το βάρος των δημοσιονομικών χρεών τους.

Με λίγα λόγια δεν κάνατε μόνο εισαγωγή της ιδέας για ευρωομόλογο, αλλά και της προπαγάνδας περί Σχεδίου Μάρσαλ!

Άντε, γιατί πολλά έκθετα μαζεύτηκαν τριγύρω…