Είναι γεγονός ότι δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα για μια χώρα, από το να βρίσκεται στην εξουσία μια αδύναμη και χωρίς κύρος κυβέρνηση.
Μια κυβέρνηση που δεν μπορεί να υπερασπιστεί αποτελεσματικά τα συμφέροντα της χώρας και του λαού.
Κάθε μέρα που περνάει γίνεται φανερό, πως η τακτική της κυβέρνησης είναι να φτάσει τη διαπραγμάτευση όσο πιο μακριά μπορεί.
Ένεκα αυτού, δεν πρέπει να παραβλέψουμε το γεγονός πως οι εταίροι μας ζητούν αυτά τα μέτρα, λόγω των λαθών και των καθυστερήσεων του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν είναι οι δανειστές που επέβαλλαν το σημερινό μείγμα μέτρων που εφαρμόζει η κυβέρνηση, προκειμένου να φτάσει στους στόχους που προβλέπονται στο δικό της μνημόνιο. Η ίδια η κυβέρνηση είναι αυτή που επέλεξε τις συγκεκριμένες πολιτικές.
Για παράδειγμα, η υπερφορολόγηση των πολιτών και η μεγάλη αύξηση των εισφορών για τη διάσωση του ασφαλιστικού δεν γίνονται κατόπιν υποδείξεων των δανειστών, αλλά αποτελεί πολιτική επιλογή της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Υπήρχαν και άλλες λύσεις.
Επιπλέον η συγκυβέρνηση ευθύνεται και για τη δημιουργία ενός πρωτογενούς ελλείμματος εμπιστοσύνης.
Οι νευρώσεις της κυβέρνησης είναι σίγουρο πως θα ενταθούν ακόμα περισσότερο, όσο τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις θα τείνουν σε μονοψήφια νούμερα.
Είναι γεγονός πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι κάθε μέρα που περνάει η ζημιά για τη χώρα από την αβεβαιότητα μεγαλώνει.
Το θερμόμετρο της αβεβαιότητας ανεβαίνει επικίνδυνα, λόγω της εμπλοκής στην εξέλιξη των διαπραγματεύσεων.
Αυτό έχει μετατρέψει τη χώρα σε ζώνη υψηλού κινδύνου, με συνέπεια κάθε σταγόνα αβεβαιότητας, να ξεχειλίζει το ποτήρι του φόβου για το χειρότερο.
Όμως οι ψηφοφόροι όφειλαν να είναι ενήμεροι για τους κινδύνους της επιλογής τους, πριν ψηφίσουν.
Παρ’ όλα αυτά ανάμεσα στο χρήσιμο και το ευχάριστο, επέλεξαν το ευχάριστο.
Άρα έχουν απόλυτη ευθύνη όταν εξέλεξαν στην εξουσία τον ΣΥΡΙΖΑ. Όφειλαν να γνωρίζουν ότι τους έλεγε ψέματα.
Δυστυχώς για τη χώρα, η πρόκληση της Αριστεράς ήρθε στη χειρότερη ιστορική στιγμή μετά τη Μεταπολίτευση.
Ωστόσο, οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στο ΣΥΡΙΖΑ, διότι:
α) επί των ημερών του εμπεδώθηκε η αντίληψη ότι οι ιδιωτικοποιήσεις και η προσέλκυση επενδύσεων, δημιουργούν θέσεις εργασίας.
β) σήμερα, ο αντιαμερικανισμός στον οποίον επένδυσε πολύ η Αριστερά, έχει αποδομηθεί στην πράξη.
γ) ο κρατικός συνδικαλισμός είναι σκιά του εαυτού του. Οι απεργίες που μπλόκαραν το κέντρο της Αθήνας και τα λιμάνια, ανήκουν στο παρελθόν.
δ) απομυθοποίησε την Αριστερά και το «ηθικό της πλεονέκτημα», διότι στο παρελθόν έκανε πολλούς να πιστέψουν ότι επειδή η Αριστερά, όπως έλεγαν «μαρτύρησε», αγιοποιήθηκε.
Ίσως όμως έπρεπε να περάσουμε αυτή τη φάση προκειμένου να ενηλικιωθούμε και να ωριμάσουμε πολιτικά ως άτομα και ως κοινωνία.
Ωστόσο ο παραλογισμός που κυριάρχησε στην ελληνική κοινωνία, μπορεί να καλλιεργήθηκε στις οργανώσεις της Αριστεράς, αλλά δεν θα μπορούσε να πάει μακριά εάν δεν υπήρχαν τα λεγόμενα αστικά ΜΜΕ.
Αν οι επόμενες εκλογές πραγματοποιηθούν με βάση τη σημερινή δημοσκοπική εικόνα, όχι μόνο η συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι δεδομένη, αλλά είναι πολύ πιθανό αυτή να συνοδευτεί και από διάσπαση.
Η προσφυγή στις κάλπες δεν μπορεί να αποτραπεί. Το μόνο που μένει να δούμε, είναι πόση ζημιά ακόμη θα προκαλέσει αυτή η κυβέρνηση με την παραμονή της στην εξουσία.
Σήμερα η μόνη δημοκρατικά αποδεκτή λύση είναι μια κυβέρνηση που θα προκύψει από εκλογές, η οποία θα αναλάβει το βάρος να διαπραγματευτεί τη νέα συμφωνία.
Οτιδήποτε άλλο, θα είναι σωσίβιο στη ναυαγισμένη κυβέρνηση.
-Ο κ. Αθανάσιος Μπουρούνης είναι Επίτιμος Δ/ντής Σχολικής Μονάδας Δ. Ε.