Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ προετοιμάζει το έδαφος επιστροφής του στην εξουσία δια της πλαγίας οδού, κάνοντας όνειρα για πρόωρες εκλογές με «παρένθεση» την κυβέρνηση Μητσοτάκη, υπάρχουν φρέσκιες ειδήσεις από το μέτωπο των κυβερνήσεων μειοψηφίας: Στις 27 Ιανουαρίου, ο Σλοβένος πρωθυπουργός Μάριαν Σάρετς, επικεφαλής κυβέρνησης μειοψηφίας… πέντε κομμάτων ανακοίνωσε την παραίτησή του.

Ο κεντροαριστερός Σάρετς, πρώην ηθοποιός, πρωθυπουργός από τον Αύγουστο του 2018, ανακοίνωσε ότι ο κυβερνητικός του σχηματισμός, που διαθέτει μόνο 43 από τις 90 έδρες του σλοβενικού κοινοβουλίου δεν μπορεί να προωθήσει τις αλλαγές για τις οποίες έχει δεσμευτεί.

Σημειώστε ότι ο Σάρετς είχε σχηματίσει κυβέρνηση μειοψηφίας πέντε κομμάτων, αλλά επειδή και πάλι δεν επαρκούσαν οι έδρες τους για να υπάρχει πλειοψηφία στη Βουλή, στηριζόταν και στη θετική ψήφο (χωρίς συμμετοχή στην κυβέρνηση) του κόμματος «Η Αριστερά», που τον περασμένο Νοέμβριο απέσυρε την υποστήριξή του.

Έκτοτε, όπως ήταν φυσικό, ο Σάρετς έβλεπε τα νομοσχέδιά του να απορρίπτονται το ένα μετά το άλλο στη Βουλή. Στην παραίτηση φαίνεται ότι οδηγήθηκε λόγω των διαφωνιών στους κόλπους του κυβερνητικού του συνασπισμού όσον αφορά στη μεταρρύθμιση του συστήματος υγειονομικής ασφάλισης.

Τώρα δεν του αρέσει ο συνασπισμός του

«Με αυτόν τον συνασπισμό, μ' αυτή την κατάσταση στο κοινοβούλιο, δεν μπορώ να ανταποκριθώ στις προσδοκίες του κόσμου, θα μπορώ να το κάνω έπειτα από εκλογές», δήλωσε ο Σάρετς, ο οποίος είχε σχηματίσει κυβέρνηση αν και στις εκλογές της 3^ης Ιουνίου 2018 το κόμμα του είχε έλθει δεύτερο!

(Αυτό δηλαδή που ονειρεύεται ο κ. Τσίπρας κατά την διεξαγωγή εκλογικής αναμέτρησης με το σύστημα της απλής αναλογικής που φρόντισε να ψηφίσει).

Ο Σάρετς, που ουδόλως είχε σκεφθεί τις συνέπειες όταν αποφάσισε να στηρίξει τον πρωθυπουργικό του θώκο πάνω σε μια εξαιρετικά εύθραυστη συμμαχία, φοβάται τώρα πως και ο αντίπαλός του, ο Γιάνεζ Γιάνσα, αρχηγός του Σλοβενικού Δημοκρατικού Κόμματος (SDS), που είχε έλθει πρώτο στις εκλογές, θα επιχειρήσει έναν σχηματισμό ανάλογο με τον δικό του, προκειμένου να λάβει την εντολή και να βρεθεί στην πρωθυπουργία χωρίς εκλογές.

Γι’ αυτό και έσπευσε να δηλώσει πως «το πιο έντιμο πράγμα που θα μπορούσαμε να κάνουμε είναι πρόωρες εκλογές, να ρωτήσω τον λαό αν με εμπιστεύεται και αν θέλει να συνεχίσω».

Έτσι ο δεύτερος έγινε πρώτος!

Χρειάσθηκαν διαβουλεύσεις τριών μηνών προκειμένου ο Σάρετς να πετύχει τον στόχο του και να διαδεχθεί τον προηγούμενο, επίσης κεντροαριστερό, πρωθυπουργό Μίρο Τσέραρ, που έγινε ένας από τους συμμάχους του στον κυβερνητικό συνασπισμό.

Στις εκλογές του Ιουνίου 2018, στο σλοβενικό κοινοβούλιο εισήλθαν εννέα κόμματα, με αποτέλεσμα ο συντηρητικός Γιάνσα, με το 25% των ψήφων και παρά τη συμμαχία του με το μικρό κόμμα «Νέα Σλοβενία» (7,1%) να μην μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση.

Τότε, όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης είχαν αποκλείσει κάθε περίπτωση συνεργασίας με τον Γιάνσα, ο οποίος είχε αναπτύξει έναν έντονα αντιμεταναστευτικό λόγο (θυμίζω ότι το 2015 και το 2016 πέρασαν από την Σλοβενία, μια μικρή χώρα μόλις 2 εκ κατοίκων… 500.000 πρόσφυγες και μετανάστες)! Τότε μάλιστα, ο κεντροαριστερός Τσέραρ είχε υψώσει φράκτη μήκους 200 χιλιομέτρων στα σύνορα της χώρας με την Κροατία, ενώ είχε ψηφιστεί νόμος για ανάπτυξη του σλοβενικού στρατού κατά μήκος των συνόρων με την Κροατία.

Με αποτέλεσμα, πρωθυπουργός να γίνει ο Σάρετς που στις εκλογές είχε καταλάβει τη δεύτερη θέση με 12,7% των ψήφων, συνασπιζόμενος με το επίσης κεντροαριστερού Κόμμα του Σύγχρονου Κέντρου (SMC) του πρώην πρωθυπουργού Μίρο Τσέραρ, του οποίου το ποσοστό έπεσε στο 9,7%, τους σοσιαλδημοκράτες (10%) και το Κόμμα των Συνταξιούχων (4,9%).

Στη φυλακή οι αντίπαλοι

Εδώ να σημειώσουμε ότι ο Γιάνσα, πρωθυπουργός από το 2004 μέχρι το 2008, κέρδισε δεύτερη θητεία το 2012, αλλά αυτή διακόπηκε απότομα το 2013, όταν αναγκάστηκε να παραιτηθεί εξαιτίας ενός σκανδάλου διαφθοράς που οδήγησε στην καταδίκη του από τη δικαιοσύνη και τη φυλάκισή του για πολλούς μήνες το 2014. Τότε, το 2014, ο Γιάνσα διεξήγαγε την προεκλογική του εκστρατεία από τη φυλακή. Εκείνη η δικαστική απόφαση ακυρώθηκε και ο Γιάνσα επανήλθε στην πολιτική σκηνή.

Το Συνταγματικό Δικαστήριο έκρινε ότι το δικαστήριο απέτυχε να παρουσιάσει στοιχεία που αποδεικνύουν με βεβαιότητα ότι οι κατηγορούμενοι δέχθηκαν ή έδωσαν υπόσχεση για προμήθεια. Και ότι τα δικαστήρια παραβίασαν συνταγματικά δικαιώματα του Γιάνεζ Γιάνσα, καθώς κανένας δεν μπορεί να τιμωρείται για πράξη που δεν αποτελεί ποινικό αδίκημα.

(Και αυτό πρέπει κάτι να σας θυμίζει όσον αφορά στη μεθοδολογία Τσίπρα για στοχοποίηση και ενοχοποίηση των πολιτικών αντιπάλων, που και ο Τσίπρας επιχείρηση με τη σκευωρία της Νοβάρτις).

Αλλά και πάλι, παρ’ όλα αυτά, σε σοβαρά ζητήματα, οι Σλοβένοι καταλαβαίνουν πολύ περισσότερα από τους εγχώριους αριστερούς.

Τον καιρό που ο Τσίπρας έκανε το δημοψήφισμα – για το οποίο εξακολουθεί να μην μετανοεί, υποστηρίζοντας μάλιστα στην πρόσφατη συνέντευξή του στον Αντέννα και στο Ν. Χατζηνικολάου ότι χρησίμευσε για να… ξεσπάσει ο λαός (και μετά να πληρώσει το μάρμαρο) – ο κεντροαριστερός τότε πρωθυπουργός Μίρο Τσέραρ υπήρξε ξεκάθαρος:

«Αιφνιδιαστήκαμε από την απροσδόκητη και παραπλανητική τελευταίας στιγμής κίνηση της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία προκήρυξε δημοψήφισμα και διέκοψε τις συνομιλίες μονομερώς», δήλωσε.

Όσο για τον Γιάνσα, που τότε ήταν αρχηγός της αντιπολίτευσης, είπε μετά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, ότι αυτή «είναι θετική εξέλιξη για τη Σλοβενία, επειδή αν αυτό το 'πείραμα' δεν συνέβαινε στην Ελλάδα, πιθανώς να συνέβαινε στη Σλοβενία»!

Μόνο η Ενωμένη Αριστερά της Σλοβενίας (ZL), που τότε διέθετε μόλις έξι έδρες στη σλοβενική Βουλή, συνεχάρη τον ΣΥΡΙΖΑ για τη νίκη του, αναφέροντας:

«Πρώτα η Ελλάδα και στη συνέχεια ολόκληρη η Ευρώπη. Συγχαίρουμε κι εμείς για την ιστορική νίκη, η οποία έχει μεγάλη σημασία για όλα τα αντικαπιταλιστικά κόμματα και τα προοδευτικά κοινωνικά κινήματα που αλλάζουν την παλιά καπιταλιστική Ευρώπη και οικοδομούν μία κοινωνία δημοκρατικού σοσιαλισμού».

Το συγκεκριμένο κόμμα είχε ιδρυθεί το 2014 και στο ιδρυτικό του συνέδριο είχε σπεύσει ο κ. Τσίπρας και απέσπασε πολλά χειροκροτήματα όταν κραύγασε: «Μόνο η ενωμένη αριστερά μπορεί να σώσει την Ευρώπη από τα νεοφιλελεύθερα 'λόμπι' που υποστηρίζουν τη λιτότητα, την ανεργία και τη φτώχεια».

Καμιά αμφιβολία επομένως ότι ετερόκλητες συμμαχίες με τόσο ουσιώδεις διαφωνίες είναι καταδικασμένες σε αποτυχία και με τη σειρά τους καταδικάζουν όλες τις χώρες σε ακυβερνησία.