Δεν πάθαμε κρίση αμνησίας. Απλώς κάνουμε ότι δεν ακούμε! Στο ΠΑΣΟΚ υποστηρίζουν ότι το κόμμα έπεσε μαζί με την Ελλάδα και θα ανέβει μαζί με την Ελλάδα.

Είναι μια πολιτική εκτίμηση που έχουν δικαίωμα να κάνουν και την οποία μπορεί να συμμεριστεί κανείς – υπό την έννοια ότι θα επιστρέψουν στο κόμμα όλοι εκείνοι που «φώλιασαν» στον ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή στον επόμενο «λεφτά υπάρχουν».

Αλλά για να ξανασηκωθεί η Ελλάδα, πρέπει να πετύχει η παρούσα κυβέρνηση, στην οποία μετέχει.

Επομένως, ειλικρινά δυσκολεύομαι να αντιληφθώ τι μπορεί να κερδίσει το ΠΑΣΟΚ, που μετέχει στη συγκεκριμένη συμμαχική κυβέρνηση (η οποία αν επιτύχει θα οδηγήσει και στην δική του ανάκαμψη), από τις επιθέσεις στη Νέα Δημοκρατία.

Οποιαδήποτε αυτή τη στιγμή επίθεση στη Νέα Δημοκρατία, δεν μπορεί να αποσκοπεί σε οτιδήποτε άλλο από πρόσκαιρα και πάντως αμφισβητούμενα οφέλη.

Δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή κάτι που να αποδεικνύει πως έστω και ένας «αποσκιρτήσας» ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ  θα επέστρεφε αυτή την ώρα στο κόμμα, μόνο και μόνο επειδή αυτοί που απέμειναν πλειοδοτούν σε επιθέσεις κατά του βασικού κυβερνητικού εταίρου τους.

Ο κ. Βενιζέλος δεν χάνει ευκαιρία να μέμφεται τη Νέα Δημοκρατία για την διαχείριση της περιόδου 2007-2009 και για την αντιμνημονιακή της στάση την περίοδο της διακυβέρνησης Παπανδρέου.

Για την πρώτη περίπτωση, υποστηρίζει πως αυξήθηκαν τα χρέη και τα ελλείμματα, ενώ οι σκελετοί στη ντουλάπα μαρτυρούν πως τα χρέη αυξήθηκαν λόγω αυξημένων τοκοχρεολυσίων (12 δις ευρώ ετησίως) από δανεισμούς της προηγούμενης διακυβέρνησης Σημίτη.

Και όχι μόνο αυτό: Το ΠΑΣΟΚ και τα στελέχη του παραλείπουν να παραδεχθούν πως αυτό που πληρώσαμε ακριβά είναι το περίφημο προεκλογικό «λεφτά υπάρχουν» του κ. Παπανδρέου και οι (επίσης προεκλογικές του 2009 με σκοπό την εξουσία) υποσχέσεις για αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό, την ώρα που ούτε λεφτά υπήρχαν, ούτε αυξήσεις μπορούσαν να δοθούν.

Αποφεύγουν να παραδεχθούν το πρώτο εξάμηνο της απόλυτης αδράνειας, αλλά και το μαγείρεμα των στατιστικών στοιχείων, ώστε να εμφανιστεί ένα θηριώδες έλλειμμα.

Αποφεύγουν να παραδεχθούν πως όταν ο Κ. Καραμανλής ζητούσε συνεννόηση των κομμάτων, ο κ. Παπανδρέου διακήρυσσε πως «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» και μάζευε υπογραφές μαζί με την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ για το ασφαλιστικό, που μετά το ΠΑΣΟΚ αναγνώρισε ότι έπρεπε να αναμορφωθεί.

Διαμαρτύρονται δε ότι η Νέα Δημοκρατία δεν στήριξε την κυβέρνηση του Παπανδρέου όταν αποφάσισε να προσφύγει στον μηχανισμό και να πάρει μέτρα, αναπτύσσοντας έναν «λαϊκιστικό αντιμνημονιακό λόγο» και υποστηρίζοντας πως εκ των υστέρων η Ν.Δ. αναγνώρισε το… λάθος της!

Αυτό μας φέρνει στη δεύτερη περίπτωση. Σ’ αυτήν το ΠΑΣΟΚ και τα στελέχη του παραλείπουν να αναγνωρίσουν πως η Ν.Δ. ήταν αντίθετη με το πρώτο μνημόνιο, αλλά υποχρεώθηκε να προσαρμοστεί διότι στο μεταξύ η χώρα είχε λάβει οκτώ δόσεις από νέα δάνεια, μέσω του μηχανισμού, που δεν μπορούσε να επιστρέψει ώστε να επανέλθει στην προτέρα κατάσταση.

Τελευταίο κρούσμα αυτής της εντελώς αψυχολόγητης συμπεριφοράς (που επαναλαμβάνω βλάπτει την κυβέρνηση και οπωσδήποτε δεν αποφέρει οφέλη στο ΠΑΣΟΚ) είναι η ανακοίνωση του Τομέα Αγροτικών Συνεταιρισμών και Συλλόγων του ΠΑΣΟΚ, με την οποία καταγγέλλεται ο πρωθυπουργός για επικοινωνιακά παιχνίδια.

«Φαίνεται ότι ο Πρωθυπουργός δεν γνωρίζει, και δεν ενημερώθηκε, ότι οι πληρωμές εδώ και τρία χρόνια γίνονται στην ώρα τους σύμφωνα με τον προγραμματισμό των προηγούμενων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ», αναφέρεται στην ανακοίνωση.

Συγγνώμη, αλλά φαίνεται ότι ο «Τομέας» δεν γνωρίζει και δεν θυμάται πως παραλίγο να βρεθούμε εκτός ευρώ εξαιτίας διαφόρων ασυναρτησιών περί δημοψηφίσματος – και επομένως ο περίφημος «προγραμματισμός» θα πήγαινε περίπατο, διότι δεν θα υπήρχαν ευρώ για τις «προγραμματισμένες» επιδοτήσεις.

Συμπέρασμα: Ηρεμήστε, διότι μπορεί να κάνουμε ότι δεν ακούμε, αλλά δεν έχουμε πάθει και κρίση αμνησίας…