Γράφει ο
Δημήτρης Κ. Μπάκας

Τα σύμβολα είναι μορφοποιημένες λεπτές πνευματικές αναδύσεις, όπως ιδέες, οράματα, πιστεύω.

Ως υλική έκφραση ένα σύμβολο μπορεί να φθαρεί με τον χρόνο ή από πράξεις ανθρώπων.

Ως πνευματικές αξίες, όμως, τα σύμβολα είναι άτρωτα. Αντέχουν στη χειρότερη βαρβαρότητα και προσβολή, και μάλιστα, τότε, εξαϋλώνονται, αναβαθμίζονται και καθίστανται αθάνατα.

Τα σύμβολα ως πνευματική σύλληψη είναι ωσάν ζωντανά όντα. Επικοινωνούν και συνδιαλέγονται με τους ανθρώπους και τους λαούς που τα ασπάζονται.  Επηρεάζουν τους ανθρώπους σε μέγιστο βαθμό. Οι άνθρωποι αντίστοιχα επηρεάζουν τα σύμβολα.

 Όσο υπάρχει αυτός ο αμοιβαίος δημιουργικός διάλογος, τα σύμβολα παραμένουν ζωντανά και δεν εκφυλίζονται. Καθίσταται αιώνιες αξίες και αποκτούν τεράστια πνευματική δύναμη.

Τα σύμβολα πεθαίνουν όταν διακοπεί ο δημιουργικός διάλογος με τους ανθρώπους.

Η Αγία Σοφία συνιστά πρότυπο σύμβολο θρησκευτικών και πολιτισμικών αξιών, οι οποίες διαποτίζουν και εξανθρωπίζουν όλη την ανθρωπότητα στο διηνεκές!

Ως κορυφαίο πνευματικό Σύμβολο η Αγία Σοφία δεν κινδυνεύει. Καμία προσβολή ή φθορά είναι ικανή να μειώσει την Αίγλη της, καθόσον οι αξίες, που εκφράζει: η αγάπη, ο σεβασμός προς στον Άνθρωπο την καθιστούν Πανανθρώπινο και αιώνιο Σύμβολο.

Είμαστε υποχρεωμένοι να τηρούμε πάντα ανοιχτό ζωντανό διάλογο με ταπνευματικά μας Σύμβολα.

Τους δίνουμε Ζωή και μας την ανταποδίδουν πιο φωτεινή.

Έθνος και Πατρίδα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης

Ο Πολίτης Δημοκρατίας προϋποθέτει αλληλεγγύη και υπευθυνότητα στο πλαίσιο τις Πατρίδας, που σημαίνει ρίζωμα στην Εθνική ταυτότητα.

Το κράτος Έθνος υπήρξε μία αξιοθαύμαστη πραγματικότητα, που εξαπλώθηκε επάνω στον Πλανήτη μας τους τελευταίους αιώνες και επιζεί κόντρα στη διεθνοποίηση και στις εσωτερικές διαιρέσεις. Συνιστά μία ζωντανή οντότητα με χαρακτήρα εδαφικό, ιστορικό, μυθικό και θρησκευτικό ταυτόχρονα.

 Ως κοινωνία αντιπαραθέτει αλλά και συνδέει συμφέροντα συναγωνισμούς και πολιτικές συγκρούσεις. Ως κοινότητα, κυρίως, απέναντι σε εξωτερικό εχθρό αποκτά θαυμαστή συνοχή.

Από ιστορική και πολιτισμική θεώρηση με κοινές αξίες, ήθη και έθιμα, πιστεύω, κοινές περιπέτειες και δοκιμασίες καθίσταται "κοινότητα πεπρωμένου". Απομνημονεύεται και μεταφέρεται από γενιά σε γενιά μέσω της οικογένειας και του σχολείου, συνδέει το εθνικό παρελθόν με το μέλλον αναβιώνοντας παραδόσεις και άθλους ηρώων.

 Η ταύτιση αυτή με το παρελθόν διατηρεί τη ζωή της Πατρίδας κάτω από το ίδιο πεπρωμένο και τύχη. Έτσι το έθνος ταυτίζεται με τη μητέρα Γη -Πατρίδα που συνιστά την Εστία του και αναδύονται συναισθήματα αγάπης ανάλογα με εκείνα προς τη βιολογική μητέρα. Εάν μάλιστα προστεθεί και η τεράστια πνευματική ισχύς των συμβόλων (σημαία και μνημεία ηρώων) και ολοκληρωθεί με το κοινό θρησκευτικό συναίσθημα, αναδύονται η Πίστη, η Ελπίδα και η Αγάπη.

Μία ευφορία παντοτινή μέσα στο πλαίσιο του αρίστου μέτρου. Το Κράτος -Έθνος ριζώνει στον τόφφο του ιερού χώματος της Γης-Πατρίδας, από τον οποίο αναδύεται ως ιερός μύθος, η Ψυχή του Έθνους. Μία ηθικής φύσεως συνεκτική δύναμη των πολιτών, καθόσον δημιουργεί σχέσεις Ελευθερίας ισότητας και Αδελφοσύνης.

 Τότε τα προβλήματα, το άγχος, ο πόνος οι θλίψεις και οι ανησυχίες καθίστανται κοινές -αδελφικές λόγω κοινού Πεπρωμένου. Η Ψυχή του Έθνους δίνει τη ζωή, με την οποία αναγεννάται διαρκώς η Πατρίδα και το Κράτος.

Η πλανητοποίηση(1492) και η παγκοσμιοποίηση (1989) της ζωής μας σε συνδυασμό με τα τεχνολογικά επιτεύγματα και το διεθνές εμπόριο, κατέστησαν τον Πλανήτη μας ουσιαστικά μία κοινή και μοναδική "Πατρίδα Πεπρωμένου" όλης της ανθρωπότητας. Ό,τι ισχύει στην κάθε κοινωνία ισχύει πλέον για όλον τον Πλανήτη: Όσα μέλη δεν διαθέτουν ηθική στάση αποβάλλονται, αργά ή γρήγορα, από τη Διεθνή Κοινότητα!

Τα έθνη-κράτη, εκτιμάται, ότι ουδέποτε θα καταργηθούν, παρά το ότι η απόλυτη εξουσία τους είναι φαλκιδεμένη λόγω παγκοσμιοποίησης. Κατά κανόνα οι λαοί, όπως άλλωστε και τα άτομα, που επικράτησαν με τη βία και τη βαρβαρότητα, έστω και αν πέτυχαν βραχυχρόνιες επιτυχίες, αφανίστηκαν,  ξεχάστηκαν ή καταγράφηκαν από την ιστορία ως κάκιστα παραδείγματα.

Μόνον όσα Έθνη προσέφεραν στην Ανθρωπότητα πολιτισμό και παιδεία παρέμειναν ζωντανά, γιατί συμβάλλουν σημαντικά στην ανθρωποποίηση του ανθρώπου και των κοινωνιών.

 Η δημοκρατία που τείνει να διαδοθεί σε όλα τα έθνη, ανεξάρτητα των αποκλίσεων  και τις πολυμορφίες, απαιτεί αντίστοιχη ολιστική παιδεία, καθόσον η εξουσία πού διαχέεται στον λαό απαιτεί πολίτες αλληλέγγυους και υπεύθυνους.

Δεν είναι δυνατόν να υπάρξει κόσμος χωρίς διαφορετικότητα και ενότητα ταυτοχρόνως. Χωρίς Πατρίδα και Έθνος ο άνθρωπος καθίσταται απάνθρωπος και πρωτεύον κατώτερης στάθμης, γιατί η Πατρίδα είναι το οικοσύστημα και η οικοφωλεά του, όπως είναι η οικογένειά του.

Χωρίς πατρίδα ο άνθρωπος χάνει την ταυτότητα του ως Πρόσωπο ευθύνης και αλληλεγγύης. Ουσιαστικά δεν είναι δημοκρατικός Πολίτης. Είναι απλά ιδιώτης!

Γιατί «πρώτα η πατρίδα»;

"Δε ζει χωρίς πατρίδα η ανθρώπινη ψυχή" (Κωστής Παλαμάς).

Η Πατρίδα είναι μία πολυσύνθετη και πολύπλοκη οντότητα, καθόσον μέλη της είναι άνθρωποι με άπειρες ετερογενείς επιθυμίες και βουλήσεις.

 Το Έθνος, ως ανθρώπινο σύνολο στηρίζεται κατά βάση στο συναίσθημα που παγιώνεται στην Εθνική συνείδηση.

 Το Κράτος και η Πολιτεία, κυρίως, θεμελιώνονται στην ορθολογικότητα που επιβάλλει τις ανθρώπινες συμβατικές υποχρεώσεις.

Οι δεσμοί ηθικής υφής συνιστούν τις δυνάμεις συνοχής των κοινοτήτων και κοινωνιών.

Η Πατρίδα υπερκαλύπτει τις λοιπές ενώσεις των ανθρώπων. Αναδύεται σε ανώτερο ψυχικό επίπεδο εκεί, όπου κρυσταλλώνονται οι πεποιθήσεις και τα "πιστεύω" στην αξία της ιερότητας.

Η Πατρίδα είναι, ως εάν οικογένεια, γι' αυτό και παράγει νέες ποιότητες και ενέργεια που αδυνατούν τα άτομα.

Η ιερότητα μετουσιώνει τον γεννήτορα σε πατέρα και μητέρα. Τον πλησίον σε αδερφό. Τη συνύπαρξη σε αδελφοσύνη, η οποία μπορεί να συνθέσει τις αντιθέσεις που ανακύπτουν από τις απαιτήσεις της ελευθερίας και της ισότητας των ατόμων.

Την υπόσταση της Πατρίδας συνέχει το βιωματικό συναίσθημα, ότι ανήκουμε σε ένα σύνολο στο οποίο θέλουμε να ανήκουμε και εκείνο μας δέχεται με αγάπη ως μέλος του. Τότε αναδύονται η ευπείθεια, η αυτοπειθαρχία, η εμπιστοσύνη, η αγάπη.

Η Πατρίδα είναι αρμονική σύνθεση τεράστιας ποικιλότητας σε ενότητα. Το διαρκές πρόταγμα είναι να ξεπεραστεί ο εγωισμός και να θεωρήσουμε ως αξία το αρμονικό συνανήκειν. Αυτό απαιτεί θέληση και απορρέει από το εάν θεωρούμε ως αξία την ύπαρξη υγιούς Πατρίδας.

Μόνον η Πατρίδα καθιστά το άτομο Πρόσωπο.

Η ελληνική γλώσσα ετυμολογικά σηματοδοτεί την έννοια της Πατρίδας ως την ωραιότερη σύνθεση των κοινών ρόλων του πατέρα και της μητέρας. Πατρική αυστηρότητα και ισχύς μαζί με μητρική αγάπη και φροντίδα.

Ύπατος εξουσιαστής ο Νόμος, ο μόνος που εξασφαλίζει τα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα μας, την ελευθερία μας, αφού και εμείς τηρούμε τις υποχρεώσεις μας φυσικά.

Πατρίδα Σεβαστή στους άλλους που σημαίνει Σεβαστή πρώτα σε εμάς. Με ορθή κρίση να εκλέγουμε τους άξιους ηγέτες μας και εκείνοι να διαχειρίζονται την εξουσία για το καλό όλων μας. Πατρίδα ευυπόληπτη και αξιοπρεπή. Όχι απομονωμένη και τυφλή.

Τέτοια όμορφη Πατρίδα δημιουργούν όχι τα άτομα, αλλά οι σωστοί πολίτες, που αντίστοιχα πλάθονται με τη δοκιμασμένη ολιστική παιδεία.

Το αμύνεσθαι περί Πάτρης είναι προσωποπαγές δικό μας καθήκον όλων μας. Η εξασφάλιση της υπόστασης της Πατρίδας σημαίνει το συμφέρον του όλου υπερτερεί του ατομικού.

Με ευπείθεια τηρούμε τους Νόμους της και δεν νομιμοποιούμαστε, να τους παραβιάζουμε, επειδή κάποιος άλλος τους παραβιάζει.

Αναθέτουμε την εξουσία στους πιο ικανούς που υπηρετούν το συμφέρον της Πατρίδας,

οπότε ωφελούνται οι πολλοί και τόσα άλλα γνωστά και απλά, αλλά δύσκολα! Από τη διαρκή εξασφάλιση των Συνόρων μας μέχρι την καθαριότητα της αυλής του σπιτιού μας!