Μήπως εκτός από μίσος στις λέξεις, έχετε και αίμα στα χέρια; Ως γνωστόν, η ηθική νομιμοποίηση και η αναζήτηση «δίκαιων στόχων» αποτελούν ουσιώδη στοιχεία κάθε τρομοκρατικής ενέργειας.

Στην Ελλάδα, για πολλά χρόνια η ηθική νομιμοποίηση της τρομοκρατίας παρασχέθηκε με διάφορους τρόπους, με αποτέλεσμα αρκετές φορές να εξασφαλιστεί η συναίνεση της κοινής γνώμης.

Μετά τη δικτατορία οι «δίκαιοι στόχοι» ήσαν αμερικανικοί ή στελέχη των κατασταλτικών μηχανισμών της χούντας.

Δημιουργήθηκε έτσι ένας εθισμός, μια συναίνεση, οπότε η τρομοκρατία πέρασε στους επόμενους στόχους – πολιτικούς, οικονομικούς, δικαστικούς, επιχειρηματικούς, εκδοτικούς.

Στην Ελλάδα, η ηθική απομόνωση της τρομοκρατίας επιδιώχθηκε με δραματική καθυστέρηση – και πάντως κατόπιν… εθισμού, αφού ακούσαμε και… επιχειρήματα υπέρ της κατάργησης των αντιτρομοκρατικών νόμων.

Αργότερα, οι «δίκαιοι στόχοι» άρχισαν να μεταλλάσσονται ανάλογα με τις ανάγκες της εποχής – τράπεζες, αστυνομικοί, το κοινοβούλιο.

Όλα αυτά αποτέλεσαν τμήμα της λεγόμενης «ένοπλης προπαγάνδας», κατά την οποία οι τρομοκράτες αποσκοπούν στη διαφήμιση των πράξεών τους με συζητήσεις γύρω από τα διάφορα χτυπήματα και δημοσιοποιήσεις και αναλύσεις των προκηρύξεών τους, που παρουσιάζονται δίκην πολιτικών μανιφέστων.

Αντικειμενικός σκοπός της «ένοπλης προπαγάνδας» δεν είναι αυτός καθαυτός ο φόνος, αλλά το ηχηρό προπαγανδιστικό μήνυμα που αποστέλλεται μέσω μιας τόσο αποτρόπαιης πράξης.

Οι συζητήσεις που προκαλούνται, οι αντιπαραθέσεις γύρω από πρακτικές και πρόσωπα, οι περισπούδαστες αναλύσεις, η αναζήτηση ιδεολογικού υποβάθρου, είναι βούτυρο στο ψωμί των τρομοκρατών – από τον Μπιν Λάντεν ως τους εγχώριους.

Άλλωστε προπαγάνδα και τρομοκρατία είναι αδέλφια δίδυμα.

Διότι ο κατ’ εξοχήν στόχος της τρομοκρατίας είναι η κοινή γνώμη.

Υπήρξαν μάλιστα περίοδοι που η ανοχή προς την τρομοκρατία προσέλαβε σκανδαλώδεις διαστάσεις.

Τώρα, βρισκόμαστε στο επόμενο στάδιο.

Οι «δίκαιοι στόχοι» δεν είναι πια προσωποποιημένοι, έχουν εξελιχθεί σε… ξεπερασμένη προϋπόθεση, η συναίνεση του λαού δεν ενδιαφέρει πλέον και τα χτυπήματα γίνονται τυφλά.

Σε πολιτικό επίπεδο, σήμερα, η εκ των υστέρων «ηθική νομιμοποίηση» υποβοηθείται από την «θεσμοθετημένη υπόθαλψη».

Η καταδίκη τρομοκρατικών ενεργειών έχει εξελιχθεί σε γραφειοκρατική διαδικασία.

Οι ίδιοι που καταδικάζουν από τα γραφεία των κομμάτων τους, μπαίνουν μέσα στην αίθουσα του κοινοβουλίου ή… βγαίνουν στα τηλεοπτικά παράθυρα και αρχίζουν τις αγορεύσεις του μίσους:

Ανατροπή, η σύγκρουση θα είναι σκληρή, κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, καλπονοθεία, χούντα με κοινοβουλευτικό μανδύα, προδότες, εθνικοί μειοδότες που ξεπουλούν τη χώρα, νενέκοι, Τσολάκογλου, γερμανόδουλοι και άλλα.

Λαμβάνουν δηλαδή μέρος στην «ένοπλη προπαγάνδα» με κηρύγματα μίσους.

Φυσικά, έχουν προηγηθεί δύο εκλογικές αναμετρήσεις, αλλά αυτό δεν τους ενδιαφέρει.

Φυσικά, αν αρχίσουν να εκδίδονται ταξιδιωτικές οδηγίες σε βάρος της Ελλάδας, θα καταστραφεί ο τουρισμός, μοναδική πηγή άμεσης χρηματοδότησης της χώρας πλην των δανείων.

Αλλά ούτε αυτό τους ενδιαφέρει.

Και απλώνουν το χαλί πάνω στο οποίο πατούν οι τρομοκράτες.

Τους προσφέρουν δηλαδή την αναγκαία ηθική νομιμοποίηση για πυρ κατά βούληση.

Την επόμενη φορά, όλοι αυτοί οι εξουσιομανείς, ίσως χρειαστεί να κοιτάξουν αν, εκτός από μίσος στις λέξεις τους, έχουν και αίμα στα χέρια τους…