Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Επτά μήνες πριν από τις ευρωεκλογές, οι Ευρωπαίοι ηγέτες δίνουν την εντύπωση ότι εξακολουθούν να κυνηγούν την ουρά τους.

Αφού άφησαν ανοχύρωτη τη γηραιά ήπειρο έναντι της αμερικανικής οικονομικής κρίσης του 2008 και μετά έφεραν έναν ελεγχόμενο από τις ΗΠΑ οργανισμό, το ΔΝΤ να… τη σώσει, αφού ακολούθησαν τις πιο αντιφατικές πολιτικές όσον αφορά στη μετανάστευση, αφού προκάλεσαν μια ψυχική απόσταση μεταξύ ευρωπαϊκού Βορρά και Νότου, καλλιεργώντας τη λογική ότι ο πλούσιος Βορράς πληρώνει για τον «άσωτο» Νότο, τώρα τρέχουν να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα.

Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ο χρόνος ως τις ευρωεκλογές επαρκεί για να αντιστραφεί το κλίμα.

Το γαλλικό ακροδεξιό κόμμα της Μαρίν Λεπέν προαλείφεται για πρωτιά στις ευρωεκλογές – κάτι που πέτυχε σε πρόσφατες τοπικές εκλογές.

Στις αρχές Οκτωβρίου, το γαλλικό περιοδικό Νουβέλ Ομπζερβατέρ δημοσίευσε δημοσκόπηση, σύμφωνα με την οποίας το Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν έρχεται πρώτο με 24%, έναντι του 22% του κεντροδεξιού UMP και ενός 19% του Σοσιαλιστικού Κόμματος.

Το βρετανικό Κόμμα της Ανεξαρτησίας (Ukip) αναμένεται να έλθει επίσης πρώτο μεταξύ των βρετανικών κομμάτων.

Μπροστά στις ενόψει των ευρωεκλογών δημοσκοπήσεις έρχεται και το ολλανδικό αντιμεταναστευτικό κόμμα PPV του Χέερτ Βίλντερς, που μάλιστα βρίσκεται σε στενή συνεργασία με τη Λεπέν, η οποία φιλοδοξεί να θέσει υπό την διεύθυνσή της όλα αυτά τα κόμματα.

Άνοδος και αύξηση εδρών στο ευρωκοινοβούλιο προβλέπεται και για το  αυστριακό ακροδεξιό Κόμμα της Ελευθερίας και για τα αντίστοιχα κόμματα της Σουηδίας, της Βουλγαρίας και της Ουγγαρίας.

Από τη Φινλανδία επελαύνουν οι ευρωσκεπτικιστές Αληθινοί Φινλανδοί, που στις εθνικές εκλογές του Απριλίου 2011, πέτυχαν πρωτιά με 20,4% των ψήφων και 43 έδρες και συμμετέχουν στην εξακομματική κυβέρνηση.

Ευρωβουλευτές πιθανόν να αποκτήσει και το γερμανικό αντιευρωπαϊκό κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD) που επαγγέλλεται την έξοδο της Γερμανίας από το ευρώ και στις πρόσφατες εκλογές, στην πρώτη του εμφάνιση, συγκέντρωσε ένα ανέλπιστο 4,7%.

Στις πρόσφατες εθνικές εκλογές, σχηματίστηκε κυβέρνηση με το ακροδεξιό Κόμμα της Προόδου, το κόμμα στο οποίο μέχρι το 2006 ανήκε ο Άντερς Μπρέιβικ, ο δολοφόνος 77 νέων ανθρώπων στην παρανοϊκή επίθεση στην Ουτόγια, το 2011.

Και δεν φαντάζομαι να βρεθεί κανείς να υποστηρίξει πως η πάμπλουτη Νορβηγία, με τον πακτωλό των χρημάτων από τα πετρέλαια να πηγαίνουν στο ασφαλιστικό της σύστημα, υποφέρει από καμιά οικονομική κρίση.

Ούτε, βέβαια, μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα το Καντόνι της Γενεύης, όπου άνοδο εμφανίζει το Κίνημα των Πολιτών της Γενεύης (MCG) και μάλιστα με την υποστήριξη του… Αλέν Ντελόν, που δήλωσε:

«Είμαι γκολικός εδώ και 40 χρόνια, αλλά πρέπει να προσαρμοστώ στους καιρούς μας. Πρέπει κανείς να προσαρμόζεται. Είμαι γκολικός και είμαι σαρκοζικός. Δεν μπορείς να είσαι γκολικός σ’ έναν κόσμο ολαντισμού. Με το Εθνικό Μέτωπο δεν θα είχαμε φτάσει εδώ, εάν βρισκόταν ακόμη στην εξουσία ο Σαρκοζί. Τελεία».

Όπως έχουμε επανειλημμένα καταδείξει οι περισσότερες από αυτές τις χώρες δεν μαστίζονται από την οικονομική κρίση – αντίθετα τα επίπεδα της φτώχειας εκεί είναι πολύ χαμηλότερα από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.

Μάλιστα, ο Κας Μούντε, Ολλανδός ειδικό στα εξτρεμιστικά κόμματα, δήλωσε στον ιστότοπο ευρωπαϊκής ενημέρωσης EUObserver πως «δεν μπορούμε να κάνουμε το γενικό ισχυρισμό ότι η οικονομική κρίση οδηγεί στην άνοδο της ακροδεξιάς».

Και δίνει τα στοιχεία:

Σε 8 από τα 28 κράτη μέλη δεν υπάρχουν συγκεκριμένα ακροδεξιά κόμματα και σ’ αυτές συμπεριλαμβάνονται οι τέσσερις από τις πέντε χώρες που βρίσκονται σε πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής (Ισπανία, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Κύπρος.

Δηλαδή, μόνο εμείς είμαστε οι «έξυπνοι» - αν και ήδη παίρνουν μαθήματα οι Ισπανοί, με την «Εθνική Συμμαχία» του Πέδρο Πάμπλο Πένια, να ελπίζει να επωφεληθεί από την οικονομική κρίση και να αυξήσει το ποσοστό του (ο,3% στις εθνικές εκλογές του 2011) στις ευρωεκλογές.

Επίσης:

Από τις 20 χώρες όπου υπάρχει σημαντική παρουσία ακροδεξιών κομμάτων, εκλογική άνοδος σημειώθηκε σε 11 χώρες μεταξύ 2005-2013.

Δηλαδή, η άνοδός τους άρχισε πολύ πριν από την κρίση, ενώ στις υπόλοιπες 9 δεν παρατηρήθηκε το φαινόμενο αυτό.

Κατά τον Mούντε, η Ευρωπαϊκή Ένωση ή η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση δεν απειλούνται από την ακροδεξιά, αλλά από την πλήρη απουσία οράματος από εκείνους που έχουν την εξουσία στην ΕΕ, γεγονός που προκαλεί απόγνωση και αναταραχή.

Στην πρόσφατη συζήτηση με θέμα «η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη» που πραγματοποιήθηκε στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ο εκπρόσωπος του Συμβουλίου της ΕΕ, παραδέχθηκε ότι το Συμβούλιο δεν έχει αντιμετωπίσει μέχρι στιγμής το θέμα της ανόδου της ακροδεξιάς στην Ευρώπη.

Εκ μέρους της Κομισιόν, η αρμόδια Επίτροπος Βίβιαν Ρέντινγκ, που προορίζεται και για πρόεδρος της Επιτροπής, κάνοντας αναφορά στο ελληνικό φαινόμενο, παραδέχθηκε πως οι κίνδυνοι του εξτρεμισμού στην Ευρώπη είναι υπαρκτοί, ενώ  υπενθύμισε ότι εδώ και τρία χρόνια έχει τεθεί σε ισχύ μία Συμφωνία-πλαίσιο μεταξύ των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, με βάση την οποία, τα κράτη μέλη υποχρεούνται να επιβάλλουν ποινές σ' όσους αποδεικνύεται ότι εμπλέκονται σε πράξεις ρατσιστικής και ξενοφοβικής βίας.

Και ενημέρωσε ότι μέχρι το τέλος του 2013, η Κομισιόν θα έχει υποβάλει έκθεση σχετικά με το πόσα από τα κράτη-μέλη της ΕΕ έχουν συμμορφωθεί.   

Με τη διαφορά ότι τότε, η απόσταση από τις ευρωεκλογές θα είναι μόλις τέσσερις μήνες…