Γράφει ο
Δρ. Νίκος Ερρ. Ιωάννου

Ο εποικισμός αποτελεί έγκλημα πολέμου και καταδικάζεται, τουλάχιστον θεωρητικά, απ’ όλες τις πολιτισμένες χώρες και τον Καταστατικό Χάρτη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.

Κραυγαλέα περίπτωση περιφρόνησης της διεθνούς νομιμότητας αποτελεί η σχετική δραστηριότης της Τουρκίας, από το 1974 και εντεύθεν στην Κύπρο.

Το τραγικό όμως είναι ότι ευρίσκονται και Έλληνες, μεταξύ μας, που υποστηρίζουν την νομιμοποίησιν του εγκλήματος. Και με ποιο επιχείρημα;; «Κι αυτοί άνθρωποι είναι, ρίζωσαν πια εκεί, δημιούργησαν οικογένειες πώς να τους χαλάσεις την ηρεμία τους!!»

Ιδού τώρα πολιτικόν ισοδύναμον στην σύγχρονη Ελλάδα. Απεκαλύφθησαν 2.500 υπάλληλοι του Δημοσίου οι οποίοι κατέλαβαν θέσεις με πλαστά πτυχία και κίβδηλα προσόντα. Θα περίμενε κάθε λογικά και δίκαια σκεπτόμενος άνθρωπος, ότι οι περί ού ο λόγος θα απελύοντο, θα ετιμωρούντο και θα υπήρχε κάποια απαίτηση αποζημιώσεως προς το κράτος που τους επλήρωνε για κάτι που μάλλον δεν έκαναν......

Τα «προοδευτικά» μυαλά όμως, απεργάζονται διαδικασίαν ταχείας επιμορφώσεως (;) και ετεροχρονισμένην αναγνώρισιν, ανύπαρκτων πτυχίων.

Οι αφελείς, σκληρά εργαζόμενοι προς απόκτησιν πραγματικών προσόντων, θα συνεχίσουν να παραμένουν αδιόριστοι, παρημελημένοι και αδικαίωτοι. Καθ’ ότι εκείνοι που εισέβαλαν από το παράθυρο, κατέλαβαν τις θέσεις, έφτιαξαν καριέρες και κοινωνικό περίγυρο, πώς να τους τα χαλάσεις;

Οι αντιστοιχίες με τους εποίκους είναι ανατριχιαστικές και είναι τραγική η διαπίστωση ότι άνθρωποι με αυτήν την νοοτροπία, στελεχώνουν την Κρατικήν μηχανή και διαχειρίζονται Εθνικά θέματα, Παιδείαν, Δικαιοσύνην και στο τέλος-τέλος την συνέχεια του Ελληνισμού.