Γράφει ο
Γιώργος Χαροκόπος

«...Γνωρίζουμε ότι νικηφόρες μάχες μπορεί να οδηγήσουν σε ήττα και ότι ήττες μπορεί να προλειάνουν το έδαφος για την τελική νίκη...» HANS SPEIDEL – Γερμανός στρατηγός (Από το βιβλίο ‘’Αποφασιστικές μάχες του Β’ παγκοσμίου Πολέμου‘’).

Στις 5.15΄το πρωί στις 6 Απριλίου 1941 οι πάνοπλες και αήττητες από την αρχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (1-9-1939), Γερμανικές ένοπλες δυνάμεις – η τελειότερη πολεμική μηχανή που είχε γνωρίσει ποτέ ο κόσμος, από την εποχή των σιδηρόφρακτων Ρωμαϊκών λεγεώνων – εξαπέλυσαν μια τρομερή, χωρίς οίκτο και έλεος, επίθεση κατά της Ελλάδος και της Γιουγκοσλαβίας. Είκοσι επτά μεραρχίες εξοπλισμένες με τα τελειότερα όπλα της εποχής, υποστηριζόμενες από χίλια αεροπλάνα, από τα οποία 450 ήσαν κάθετης εφόρμησης ( τα τρομερά Στούκας ) λάμβαναν μέρος στην εκστρατεία αυτή. Από τις 27 Μεραρχίες, οι 7 ήσαν θωρακισμένες – το 1/3 των θωρακισμένων μεραρχιών που διέθετε τότε η ναζιστική Γερμανία.

Η επίθεση κατά της Ελλάδας είχε αποφασιστεί από τον Χίτλερ το Δεκέμβριο του 1940,  ύστερα από τις συνεχείς ήττες του Μουσολίνι στην Αλβανία και της ανατροπής των σχεδίων των δύο Δικτατόρων, που προέβλεπαν το κλείσιμο της διώρυγας του Σουέζ μέχρι τα Χριστούγεννα του 1940. Η επίθεση κατά της Γιουγκοσλαβίας αποφασίστηκε μόλις 10 ημέρες προηγουμένως, γιατί στις 27 Μαρτίου 1941 είχε αποσκιρτήσει από τον Άξονα Βερολίνου – Ρώμης, στον οποίο είχε προσχωρήσει στις 25 του ίδιου μήνα. Μετά δύο μόνο ημέρες δηλαδή.

Ο Dr Karl Gundelach ( Καρλ Γκούντελαχ ), αντ/ρχης της Γερμανικής αεροπορίας κατά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, στο βιβλίο «Αποφασιστικές μάχες του Πολέμου – η  Γερμανική άποψη « γράφει για την «Μαρίτα» την κωδική ονομασία της επίθεσης κατά της Ελλάδας:

“…Είχε καθοριστεί αρχικά για τον Μάρτιο 1941. Όμως, η έναρξή της αναβλήθηκε. Τελικά οι χερσαίες δυνάμεις δεν κατέστη δυνατό να κινηθούν μέχρι τις 6 Απριλίου και η διάταξή τους παρέστη ανάγκη να γίνει βεβιασμένα με αυτοσχεδιασμό. Τα εμπόδια οφείλονταν στην έλλειψη χρόνου λόγω της επικείμενης εκστρατείας κατά της Ρωσίας, τα σχέδια της οποίας είχαν λάβει στο μεταξύ τελική μορφή. Παρά ταύτα, η αρχική ημερομηνία 15 Μαΐου που είχε καθοριστεί για την εκστρατεία αυτή, παρέστη ανάγκη να εγκαταλειφθεί και μια νέα ημερομηνία ορίσθηκε για τέσσερεις εβδομάδες αργότερα…”

Όπως είναι γνωστό η αναβολή αυτή υπήρξε μοιραία για τη Χιτλερική Γερμανία, όπως υποστήριξαν μεταπολεμικά ορισμένοι πολιτικοί, στρατιωτικοί και ιστορικοί συγγραφείς. Υπάρχουν, όμως και άλλοι που δεν παραδέχονται την άποψη αυτή.

Η πρώτη νύξη

Η πρώτη αναφορά στο θέμα αυτό είχε γίνει κατά τον πόλεμο, από τον πρώτο Λόρδο του Αγγλικού Ναυαρχείου Χάρολντ Αλεξάντερ. Σε συγκέντρωση στο Λονδίνο τέλη Οκτωβρίου 1941 για τον εορτασμό της πρώτης επετείου του Ελληνικού ΟΧΙ, είπε τα εξής: “…Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η Ελλάδα ανέτρεψε ολοσχερώς τα Γερμανικά σχέδια με την αναβολή της εκστρατείας κατά της Ρωσίας για πέντε ολόκληρες εβδομάδες. Διερωτώμαι ποια θα ήταν σήμερα, αν δεν είχε γίνει αυτή η αναβολή, η θέση των Ρώσων συμμάχων μας…”

Στις 6 Νοεμβρίου του 1941 η εγκυρότερη εφημερίδα της μεγάλης τότε Βρετανικής αυτοκρατορίας, οι “TIMES” του Λονδίνου, έγραψαν:

«Εκατοντάδες Γερμανοί χάθηκαν και πρόκειται να χαθούν στα Ρωσικά χιόνια γιατί, σε μια γωνιά της Ευρώπης, ένας Βασιλιάς και ένας Λαός είπαν ότι οτιδήποτε και να συμβεί δε θα υποκύψουν».

Ο σιβηρικός χειμώνας, που είχε ενσκήψει, ενώ τα προκεχωρημένα Γερμανικά τμήματα πεζικού και θωρακισμένων μονάδων ήσαν 32 χιλιόμετρα ενόψει του Κρεμλίνου και είχε αρχίσει η εκκένωση της Μόσχας, καθήλωσε εκεί τις Γερμανικές δυνάμεις. Οι στρατιώτες και αξιωματικοί φορούσαν ακόμη τις θερινές τους στολές και χιλιάδες απ’ αυτούς χάθηκαν στις χιονοστιβάδες.

Τα τανκς κόλλησαν στις λάσπες και πάγωσαν από τον παγετό οι μηχανές των. Οι Ρώσοι, συνηθισμένοι στους σιβηρικούς χειμώνες, ανασυντάχθηκαν, μετέφεραν ενισχύσεις και με σύμμαχο τον «στρατηγό χειμώνα» απώθησαν τις εχθρικές δυνάμεις προξενώντας βαριές απώλειες. Η Μόσχα είχε σωθεί, με την ανατροπή των σχεδίων και χρονοδιαγραμμάτων του στρατηγείου του Φύρερ, λόγω της εκστρατείας του στα Βαλκάνια.

Οι αντίθετες απόψεις  

Όμως, δεν άργησαν να εμφανισθούν και οι αντίθετες απόψεις.  Άλλοι ιστορικοί υποστήριξαν ότι η Βαλκανική εκστρατεία του Χίτλερ δεν ήταν εκείνη που προκάλεσε την καθυστέρηση της επιχείρησης «Μπαρμπαρόσσα», όπως ήταν η κωδική ονομασία της επίθεσης κατά της Ρωσίας. Επειδή – όπως ισχυρίζονται – ήταν αδύνατο να εξαπολυθεί  ενωρίτερα γιατί το έδαφος και στην Πολωνία  και στα σύνορα Ρωσίας προς την πρώτη ήταν ακόμη λασπώδες και η στάθμη των νερών στους ποταμούς ήταν ακόμα ψηλά από τις βροχοπτώσεις. Έτσι ήταν δύσκολη η διάβαση των ποταμών και η κίνηση στο λασπώδες έδαφος του Γερμανικού πεζικού, των μηχανοκίνητων μεραρχιών και των τανκς. Η άποψη αυτή υποστηρίχθηκε από τον στρατιωτικό κριτικό των “New York Times” Χάνσομ Μπάλτουιν – Baldwing, στο βιβλίο του “Battles won and lost – Μάχες που κερδήθηκαν και μάχες που χάθηκαν «. 

Άλλοι ιστορικοί παραδέχονται ότι πράγματι η εκστρατεία του Χίτλερ στα βαλκάνια καθυστέρησε την επίθεση κατά της Ρωσίας. Όμως – υποστηρίζουν _ αυτό δε συνέβη λόγω της Ελληνικής Αντίστασης αλλά εξ’ αιτίας της επανάστασης στην Γιουγκοσλαβία και την ανατροπή του φιλοαξονικού καθεστώτος της χώρας λίγες ημέρες πριν την Γερμανική επίθεση κατά της Ελλάδος από την Βουλγαρία. Με την άποψη αυτή συντάχηκε αρχικά ο γνωστός Άγγλος συγγραφέας B.H.Liddel Hart, το βιβλίο του «Η άλλη πλευρά του λόφου», την οποία συνόψισε ως εξής:

«...Αλλά δεν ήταν η εισβολή στην Ελλάδα που προκάλεσε την αναβολή. Ο Χίτλερ είχε κάνει τους υπολογισμούς του όταν σχεδίασε την επίθεση κατά της Ελλάδος γιά το 1941 ως ένα προανάκρουσμα για την εισβολή του στη Ρωσία. Ο αποφασιστικός παράγοντας της αναβολής ήταν η απροσδόκητη επανάσταση στη Γιουγκοσλαβία που έλαβε χώρα στις 27 Μαρτίου 1941, όταν ο στρατηγός Σίμοβιτς και οι συνεργάτες του ανέτρεψαν την Κυβέρνηση, η οποία μόλις είχε εμπλέξει τη χώρα σε Σύμφωνο με τον Άξονα. Ο Χίτλερ εξοργίστηκε τόσο πολύ ώστε αποφάσισε αμέσως την ίδια μέρα, να καταφέρει συντριπτικό πλήγμα κατά της Γιουγκοσλαβίας. Οι πρόσθετες, χερσαίες και αεροπορικές δυνάμεις που χρειάζονταν για την εξαπόλυση πλήγματος τέτοιας έκτασης, δημιούργησαν μία εμπλοκή μεγαλύτερη από εκείνη που δημιουργούσε η επίθεση μόνο κατά της Ελλάδος. Έτσι ο Χίτλερ υποχρεώθηκε να λάβει την πιο αποφασιστική και περισσότερο μοιραία απόφαση να αναβάλει την εκστρατεία κατά της Ρωσίας».

Παρατηρήσεις και ερωτήματα

Κατ’ αρχήν έχουμε να παρατηρήσουμε ότι, προτού εκραγεί το πραξικόπημα του στρατηγού Σίμοβιτς, ο Χίτλερ είχε συγκεντρώσει στα Βουλγαρικά σύνορα με την Ελλάδα και στα νοτιοανατολικά με την Ελλάδα και τη Γιουγκοσλαβία 18 μεραρχίες από τις 27 που χρειάστηκε τελικά. Οι μεραρχίες που απαιτούντο για να χτυπηθούν ταυτόχρονα Ελλάδα και Γιουγκοσλαβία ( στα βόρεια, καθώς και στα ανατολικά της με τη Βουλγαρία και την Ελλάδα ), υπήρχαν ετοιμοπόλεμες στην Αυστρία και την Ουγγαρία. Το Ανώτατο Γερμανικό στρατηγείο δεν χρειαζόταν πολύ χρόνο για να τις κινητοποιήσει. Η τεθωρακισμένη ομάδα μεραρχιών του στρατηγού Φον Κλάιστ είχε την έδρα της σε μικρή απόσταση από τη Σόφια. Με ένα τεθωρακισμένο σώμα της που βρισκόταν στη Ρουμανία θα δρούσαν ταχύτατα για να καταλάβουν Νύσσα και Βελιγράδι, που θα σφυροκοπούσαν ανηλεώς εκατοντάδες στούκας.

Οι τρομερές ναζιστικές αεροπορικές δυνάμεις δεν χρειάζονταν καμία αναδιάταξη για να καταστρέψουν την Γιουγκοσλαβική πρωτεύουσα και να συνεχίσουν τη δράση τους σ’ όλο το Ελληνο-Γιουγκοσλαβικό μέτωπο. Για τη συντονισμένη δράση εναντίον των δύο χωρών δε χρειάστηκε αναβολή μεγαλύτερη της μίας εβδομάδας, δεδομένου ότι γιά την έναρξη της εισβολής στην Ελλάδα είχε καθορισθεί αρχικά η 28^η Μαρτίου. Δεν ήταν , λοιπόν, μεγάλο το πρόβλημα, όπως το παρουσιάζει ο Λίντελ Χάρτ. Αλλά και αν πράγματι η Γιογκοσλαβική εξέγερση προκάλεσε την αναβολή της εκστρατείας κατά της Ρωσίας, προκύπτει ένα ερώτημα: Ποιος ήταν ή ποιοι ήσαν οι παράγοντες που προκάλεσαν το πραξικόπημα του Σίμοβτς; Η απάντηση είναι αποστομωτική από τον Χαρτ. Ήσαν δύο:

“PRIMAVERA” – Ανοιξιάτικη επίθεση.

Η απόκρουση από 9-15 Μαρτίου 1941 της μεγάλης επίθεσης που είχε σχεδιάσει και εξαπέλυσε ο Μουσολίνι κατά του Ελληνικού μετώπου στην Αλβανία με τεράστιες απώλειες για τους Ιταλούς και περαιτέρω καταρράκωση του κύρους του Ντούτσε. Ο ίδιος είχε μεταβεί αεροπορικώς για να δώσει το σύνθημα της έναρξής της και να απολαύσει το θρίαμβο που περίμενε από το παρατηρητήριο που παρακολουθούσε με τον αρχιστράτηγό του στρατηγό Καβαλέρο και τους κορυφαίους επιτελείς του φασιστικού καθεστώτος. Αν οι Γιουγκοσλάβοι δεν αμφιταλαντεύονταν και είχαν εγκαίρως προσχωρήσει στην Ελληνο- Βρετανική Συμμαχία και – όπως είχε σχεδιάσει 0 Τσώρτσιλ – εφαρμοζόταν σε πράξη το σχέδιό του, η κατάσταση στα Βαλκάνια θα δυσκόλευε πολύ τους Γερμανούς. Το σχέδιο αυτό προέβλεπε συμμαχία Τουρκίας – Ελλάδας – Γιουγκοσλαβίας             ( συνδέονταν άλλωστε αυτές οι τρεις χώρες με το Βαλκανικό Σύμφωνο του Φεβρουαρίου 1934 και επιπρόσθετα η Τουρκία είχε υπογράψει από το 1939 Συμμαχία με τους Αγγλο-Γάλλους )., αστραπιαία εισβολή της Γιουγκοσλαβίας στην Αλβανία, κύκλωση, αιχμαλωσία και ρίξιμο στη θάλασσα των Ιταλών.

Ο δεύτερος παράγοντας για τη Γιουγκοσλαβική εξέγερση ήταν η έναρξη της άφιξης στην Ελλάδα, αρχές Μαρτίου 1941 του Βρετανικού Εκστρατευτικού Σώματος,η οποία ολοκληρώθηκε στις 27 Μαρτίου και ανήλθε συνολικά σε 58.045 άνδρες ( Άγγλοι 24.200, Αυστραλοί 17.125, νεοζηλανδοί 16.720 ). Μικρή δύναμη. Την αποτελούσαν , όμως, γενναίοι και εμπειροπόλεμοι πολεμιστές με αρχηγό τον στρατηγό Μαίηνλαντ Ουίλσον, αργότερα αρχιστράτηγο της Μ. Ανατολής. Χωρίς τους ανωτέρω δύο παράγοντες και κυρίως τον πρώτο από τον οποίο εξαρτήθηκε και ο δεύτερος, η Γιουγκοσλαβία που προσεχώρησε στο Άξονα στις 25 Μαρτίου 1941 δεν επρόκειτο ποτέ να επαναστατήσει μετά 2 ημέρες και να αποσπαστεί από τους δικτάτορες. Κατά συνέπεια η άποψη του Λίντελ Χαρτ είναι μονομερής. Εξ’ άλλου, στην «Διαθήκη του Χίτλερ – The last days of Hitler “, που συνέγραψε ο ίδιος, αργότερα ο Φύρερ ομολογεί ότι η περιπέτεια του Μουσολίνι στην Αλβανία υπήρξε η αιτία της αποτυχίας του στη Ρωσία…

Η συμβολή της Γιουγκοσλαβίας – Τουρκίας

Η μόνη συμβολή των δύο χωρών ήταν το ότι έχουν προκαλέσει σύγχυση στα σχέδια άμυνας των Συμμάχων Ελλήνων  και Βρετανών. Η Τουρκία, όχι μόνο απέρριψε το σχέδιο του Τσώρτσιλ αλλά και διευκόλυνε τους Ναζί να κτυπήσουν πισώπλατα την Ελλάδα από τη Βουλγαρία. Ενώ ο Ίντεν και ο Αρχηγός του Βρετανικού Αυτοκρατορικού Επιτελείου στρατηγός Σερ Τζων Ντιλ βρισκόταν καθ’ οδόν προς την Άγκυρα, το δεύτερο δεκαήμερο  του Φεβρουαρίου 1941, η Τουρκία προέβη σε μία άνευ προηγουμένου διπλωματική ενέργεια.

Σύμφωνα με τις οδηγίες που είχαν δοθεί από το Λονδίνο στον Άγγλο Πρεσβευτή στην Άγκυρα, ο τελευταίος είχε ζητήσει από την Τουρκία να συμμαχήσει με Ελλάδα και Γιουγκοσλαβία με τις οποίες συνδεόταν και με το Βαλκανικό Σύμφωνο του 1934, που προέβλεπε κοινή δράση κατά κάθε Βαλκανικής χώρας η οποία θα επετίθετο ή θα διέθετε το έδαφός της σε εξωβακλανική χώρα να επιτεθεί κατά μιας από τις συμβαλλόμενες χώρες. Στις τελευταίες ανήκε και η Ρουμανία. Όμως, από τον Οκτώβριο του 1941 είχε προσχωρήσει στον Άξονα και συνεπώς το Σύμφωνο ήταν κάπως μετέωρο. Είπαν, λοιπόν, στην Τουρκία οι Άγγλοι:  Δεν σε πιέζουμε να βοηθήσεις την Ελλάδα και να μπεις στον πόλεμο, αν δεν το επιθυμείς. Εκεινο που μπορείς να κάνεις, όμως,  είναι να προειδοποιήσεις τη Βουλγαρία ότι δεν θα μείνεις αδιάφορη αν επιτρέψει στις Γερμανικές δυνάμεις να περάσουν από το έδαφός της και να εισβάλλουν στην Ελλάδα. Η Γιουγκοσλαβική στάση δεν είχε διευκρινιστεί ακόμη.

Όταν λοιπόν ο Άγγλος Υπουργός Εξωτερικών και η ακολουθία του έφτασαν με καθυστέρηση 5 ημερών στην Άγκυρα, βρέθηκαν προ άνευ προηγουμένου στη διπλωματική ιστορία γεγονότος, προσβλητικού για τους Βρετανούς: Η Τουρκία στις 17/2/1941 είχε υπογράψει  «Συνθήκη μη Επιθέσεως» με την Βουλγαρία. Ο Κρίστοφερ Μπάκλευ, γράφει, στο “Greece and Crete” :

«...Η καθυστέρηση ήταν πράγματι σοβαρή γιατί οι Γερμανικές δυνάμεις στην Ρουμανία αυξάνονταν σταθερά και ήταν πιθανό να εισέλθουν στην συνένοχη Βουλγαρία κάθε στιγμή. Και στις 17 Φεβρουαρίου 1941 η Τουρκία είχε υπογράψει «Συνθήκη μη επιθέσεως – anonaggressionPact “ με τη Βουλγαρία. Καθώς οι  Γερμανοί γεφύρωναν τον Δούναβη και οι δυνάμεις των περίμεναν το σύνθημα να διαβούν τον ποταμό, η Συνθήκη δεν μπορούσε να έχει άλλη ερμηνεία: Η Τουρκία δε θα θεωρούσε ως  CasusBelli( αιτία πολέμου) την είσοδο των Γερμανικών στρατευμάτων στη Βουλγαρία, με σκοπό να εισβάλλουν στην Ελλάδα. Ο θρίαμβος αυτός της Γερμανικής διπλωματίας κατέστη δυνατός λόγω της παρουσίας ισχυρών Γερμανικών δυνάμεων στον Δούναβη. Ο Φον Πάπεν, Πρεσβευτής της Γερμανίας στην Κωνσταντινούπολη επέδειξε στους Τούρκους το σιδερένιο χέρι μέσα από το βελούδινο γάντι ( theironhandinthevelvetglove ). Ο κ. Ήντεν δεν είχε να επιδείξει παρά μόνο το γάντι...»

Αρνήθηκαν ακόμη και τα σμήνη των πολεμικών αεροπλάνων «ΧΑΡΙΚΑΙΗΝ» που τους πρόσφερε...

Αλλά, όπως γράφει και ο Ραιημόν Καρτιέ, ο γνωστός Γάλλος ιστορικός του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου «...Ο φόβος παγώνει τα πάντα!».

Οι Γιουγκοσλάβοι

Και συνεχίζει ο Καρτιέ, αναφερόμενος στους Γιουγκοσλάβους  «...Το πραξικόπημα του Σίμοβιτς έγινε χωρίς αιματοχυσία. Ο στρατός συνέλαβε στον ύπνο τους κυριότερους θιασώτες της Συμμαχίας με τον Άξονα. Ο στρατηγός Σίμοβιτς, όμως, δεν είναι ο ισχυρός άνδρας που νόμιζαν όλοι. Οι επαναστάτες είναι διχασμένοι, αναμετρώντας τον κίνδυνο που έχουν ν’ αντιμετωπίσουν. Ο ίδιος ο Σίμοβιτς πληροφορεί το Βερολίνο ότι το πραξικόπημά του δε μεταβάλλει το φιλογερμανικό προσανατολισμό της χώρας του. Αλλοίμονο! Ο φόβος της Γερμανίας αποθαρρύνει τους πάντες!»  Εκτός της Ελλάδας, φυσικά, γιατί προηγουμένως ο Καρτιέ εκφράζει το θαυμασμό του για την απόφαση της Ελλάδος να πολεμήσει και τον Χίτλερ« Ένας λαός 7 εκατομμυρίων –υπογραμμίζει – εναντίον μιας ολόκληρης Ηπείρου...»

Ο Χίτλερ, όμως, οργισμένος, είχε λάβει τις αποφάσεις του για την Γιουγκοσλαβία και οι διαβεβαιώσεις του Σίμοβιτς έπεσαν στο κενό. Το κατάλαβαν την τελευταία στιγμή οι Γιουγκοσλάβοι αλλά ήταν πλέον αργά. Και όταν αποφάσισαν να συνταχθούν με τους Συμμάχους, Έλληνες και Βρετανούς, και πάλι δε συμφωνήσαμε τις υποδείξεις του Έλληνα αρχιστράτηγου Παπάγου να συγκεντρώσουν την άμυνά τους στα νοτιοανατολικά τους σύνορα με Ελλάδα και Βουλγαρία. Το αποτέλεσμα ήταν ότι δεν μπόρεσαν να συγκρατήσουν ούτε ένα 24ωρο τις δυνάμεις του στρατάρχου Φον Λιστ, που προέλασαν ακάθεκτες και πέρασαν «αβρόχοις ποσίν» τα στενά προς τη Φλώρινα.

Έτσι υπερφαλάγγισαν τα γενναίως αμυνόμενα οχυρά της γραμμής Μεταξά, κατέλαβαν τη Θεσσαλονίκη. Παράλληλα, η δεξιά πτέρυγά των προέλασε ταχύτατα και κατέλαβε το Μέτσοβο, αποκόπτοντας την ένδοξη Ελληνική στρατιά της Αλβανίας, αποκλείοντας έτσι κάθε προσπάθεια μετακίνησης τμημάτων της στα νοτιότερα για σύνδεσή τους με τους Βρετανούς.

Οι τελευταίοι υποχρεώθηκαν να υποχωρήσουν από τις προκεχωρημένες γραμμές των στον Αλιάκμονα, αφού πολέμησαν με γενναιότητα. Από τη στιγμή εκείνη δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτε  άλλο από ηρωικό αγώνα οπισθοφυλακών για να εκκενώσουν την Ελλάδα, σφυροκοπούμενοι από τις εκατοντάδες των αεροπλάνων της Λουφτβάφε. Η Ελλάδα φλεγόταν και το Βελιγράδι είχε ήδη μεταβληθεί σε καπνίζοντα ερείπια. Οι θωρακισμένες μεραρχίες του Φον Λιστ έφθασαν καταδιώκοντας τους Βρετανούς μέχρι την Καλαμάτα ενώ τον Ισθμό της Κορίνθου κατέλαβαν αιφνιδιαστικά Γερμανοί Αλεξιπτωτιστές. Την εύκολη σχετικά νίκη στην Ηπειρωτική Ελλάδα και στην Γιουγκοσλαβία χάρις στην Τουρκική προδοσία και την Γιουγκοσλαβική αναποφασιστικότητα, επρόκειτο να πληρώσουν οι Γερμανοί στην Κρήτη.

Η «πύρρειος» νίκη

Στην Κρήτη τελείωσε η Βαλκανική Εκστρατεία του Φύρερ, με την εμφάνιση νέου μυστικού όπλου. Η πρώτη εισβολή από τον αέρα στα χρονικά των πολέμων, από μία επίλεκτη μεραρχία αλεξιπτωτιστών που υποστηρίχθηκε και από μία επίλεκτη, επίσης, αερομεταφερόμενη μεραρχία αλπινιστών κατέληξε σε «πύρρεια νίκη» των εισβολέων». Για πρώτη φορά από την αρχή του πολέμου, ανετράπησαν οι προθεσμίες που είχαν τεθεί για μία επιχείρηση του Ανώτατου Γερμανικού στρατηγείου. Η ολοκληρωτική κατάληψη της νήσου, με στρατιωτικό περίπατο 3 ημερών όπως είχε υπολογισθεί, χρειάστηκε τον τριπλάσιο χρόνο. Δεν επιτεύχθηκε ο απώτερος και κύριος αντικειμενικός σκοπός που ήταν η εν συνεχεία κατάληψη της Κύπρου, η ενίσχυση της επανάστασης κατά των Βρετανών που είχεν εκραγεί στο Ιράκ και η κατάληψη των μεγαλύτερων αποθεμάτων πετρελαίου του κόσμου, πλευροκόπηση της Ρωσίας από τα νότια ενώ επέκειτο η επίθεση εναντίον της από την Πολωνία και την βόρεια ανατολική Ευρώπη.

Οι δηλώσεις του αρχηγού των αλεξιπτωτιστών στρατηγού Κουρτ Στούντεντ, που έγιναν μετά τη λήξη του πολέμου, όταν συνελήφθη αιχμάλωτος είναι αποκαλυπτικές – βλέπε Greece and Crete, σελίδα 303. Είπε μεταξύ άλλων :

“…Ο Φύρερ δυσαρεστήθηκε τα μέγιστα. Οι απώλειές μας στην Κρήτη υπήρξαν πολύ μεγάλες για την εποχή εκείνη. Ολόκληρη η εκστρατεία της Γαλλίας δεν μας είχε στοιχήσει περισσότερους νεκρούς από όσους μόνο μία μάχη κατά τον πόλεμο του 1870. Το ίδιο συνέβη στα Βαλκάνια με εξαίρεση την Κρήτη, όπου είχαμε 4.000 νεκρούς και αγνοούμενους από χρησιμοποιηθείσα δύναμη 20.000 ανδρών. Ο ισχυρισμός των Άγγλων ότι η σκληρή αντίστασή τους στην Κρήτη έσωσε την Μέση Ανατολή είναι απόλυτα αληθής».

Δεν αναφέρει, όμως, τις συνολικές απώλειες που έφθασαν τις 6.000 και τα 220 περίπου αεροπλάνα και ανεμόπτερα που κατερρίφθησαν.

Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ

Από τον 3^ο τόμο της ιστορίας του, σελίδες 268 – 259 :

“…Μέχρι τότε δεν ξέραμε πόσες μεραρχίες αλεξιπτωτιστών διέθετε η Γερμανία. Διέθεταν μόνον μία,, την 7^η μεραρχία αεραγημάτων. Πάνω από πέντε χιλιάδες από τους γενναίους άνδρες της σκοτώθηκαν και η όλη δομή και οργάνωσή της επλήγησαν ανεπανόρθωτα. Δεν κατορθώθηκε ποτέ η αναδιάρθρωσή της και δεν ξαναφάνηκε σε αποτελεσματικό σχηματισμό. Οι Νεοζηλανδοί και οι άλλες Αυτοκρατορικές και Ελληνικές δυνάμειςπου πολέμησαν στη συγκεχυμένη, απογοητευτική και μάταιη πάλη για την Κρήτη, μπορούν να αισθάνονται υπερηφάνεια γιατί έπαιξαν σημαντικό ρόλο σ’ ένα γεγονός που μας έφερε απροσδιόριστης έκτασης ανακούφιση σε μία αποφασιστική στιγμή. Η απώλεια των Γερμανών της αιχμής του δόρατος των πλέον αξιόμαχων ανδρών τους, απομάκρυνε το φοβερό όπλο των αλεξιπτωτιστών από όλα τα περαιτέρω γεγονότα στην Μέση Ανατολή...».

«TheLynch-pinπεριοχή ζωτικής σημασίας»

Ο Κρίστοφερ Μπάκλευ (Christopher Buckley) στο κεφάλαιο «Η Σβάστικα πάνω από τα Βαλκάνια» του βιβλίου «GREECE AND CRETE» γράφει ότι η Μέση Ανατολή,  όταν ο Μουσολίνι επιτέθηκε κατά της Ελλάδος ( με τη στρατιά του στρατάρχη Γκρατσιάνι να έχει εισχωρήσει εκατό χιλιόμετρα από τη Λιβύη στην Αίγυπτο ), ήταν «ζωτικής σημασίας» περιοχή για την Βρετανική Αυτοκρατορία. Αν πραγματοποιούνταν τότε τα σχέδια του Άξονα γιά κλείσιμο του Σουέζ μέχρι τα Χριστούγεννα του 1940,  θα ήταν το ίδιο σαν να είχε καταληφθεί η ίδια η Αγγλία. Θα ήταν υποχρεωμένη να έλθει σε ειρηνευτικές συνομιλίες με το Χίτλερ. Το ΟΧΙ, λοιπόν, της 28^ης Οκτωβρίου 1940, που επανελήφθη στις 6 Απριλίου 1941, υπήρξε ο αστάθμητος παράγων – ο από μηχανής Θεός – που έσωσε τότε την κατάσταση και έδωσε την ευκαιρία και το χρόνο που χρειάζονταν οι Σύμμαχοι γιά να κερδίσουν τον πόλεμο.

Το αν η αναβολή έναρξης της επιχείρησης «Barbarossa – Μπαρμπαρόσσα» οφείλεται ή όχι στη Βαλκανική εκστρατεία του Χίτλερ ή στις βροχές στα ανατολικά σύνορα της Πολωνίας με την Ρωσία ή σε άλλους λόγους, που προβάλλονται από ξένους ιστορικούς, με σκοπό την υποβάθμιση της αποφασιστικής συμβολής της Ελλάδος στη Συμμαχική νίκη, φαίνεται από όσα εκθέσαμε στην παρούσα ιστορική αναφορά.  Αποδεικνύεται έτσι σαφώς ότι στην Ελλάδα και στην μέση Ανατολή κρίθηκε η έκβαση του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η μάχη της Μόσχας,  που υπήρξε πράγματι μία από τις συγκλονιστικές και σημαντικές μάχες του Β΄ παγκοσμίου Πολέμου, δεν θα ήταν αποφασιστική και μοιραία για τον Άξονα αν η Μέση Ανατολή είχε χαθεί για τους Συμμάχους, πριν αρχίσει η εισβολή του Χίτλερ στη Ρωσία στις 22 Ιουνίου 1941...

Η Ελλάδα έγινε ολοκαύτωμα και έρχεται δεύτερη σε θυσίες μεταξύ των τότε Συμμάχων της. Η σημερινή στάση, που τηρούν έναντι της υπερχρεωμένης πατρίδος μας είναι αχαρακτήριστη. Όχι μόνον πίεσαν την Ελλάδα μεταπολεμικά να παραιτηθεί των επανορθώσεων χάριν της νέας Γερμανίας, αλλά ενώ γνωρίζουν καλώς ότι μας χρωστά το Δάνειο των Κατοχικών Δυνάμεων, ούτε ενδιαφέρονται, ούτε το συζητούν.

Σύμφωνα με άρθρο του Προέδρου της Δημοκρατίας* που δημοσιεύθηκε στις  9 Φεβρουαρίου 2015 στην ηλεκτρονική εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ», ανέρχονται σήμερα στα 170 δισεκατομμύρια Ευρώ...

Η Ελλάδα, όπως έχουμε γράψει και πάλι, δεν χρωστά τίποτα σε κανένα, πολλοί, όμως, της χρωστούν ΠΟΛΛΑ!...

• Δεν είχε εκλεγεί ακόμη. Έγραφε ως Προκόπης Παυλόπουλος με επικεφαλίδα    «Ο Σόιμπλε κάνει λάθος».
  
  
  

-Ο κ. Γεώργιος Ευθυμίου Χαροκόπος είναι τ. Εκπαιδευτικός – Ιστορικός Μέλος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών.