Ποδηλατόδρομοι και μουσικές καρέκλες για τη λαθρομετανάστευση Δεν ήταν ακριβώς αυτό που περιμέναμε από ένα υπουργικό συμβούλιο που συνεδρίασε επί ώρες την επαύριο μιας τραγωδίας στο κέντρο της Αθήνας. Αν ήταν να χάσουν τόσες ώρες για να προαναγγείλουν την δημιουργία… ποδηλατοδρόμων, καλύτερα ας ασχολούνταν με το ζέον πρόβλημα της οικονομίας και το απειλητικό ύφος των συμμάχων – δανειστών.

Να υποθέσουμε επίσης ότι με την συγκεκριμένη «δέσμη μέτρων» που ανακοινώθηκε ασχολούνταν από μήνες (από τις 5 Ιανουαρίου) πλειάδα υπουργών;

Να υποθέσουμε ότι όλοι μαζί αποφάσισαν για άλλη μια φορά να ρίξουν στάχτη στα μάτια του πολιτικού τους προϊσταμένου και πρωθυπουργού;

Να υποθέσουμε ότι δεν έχουν αντιληφθεί ποιο είναι το πραγματικό πρόβλημα στο κέντρο της Αθήνας;

Ότι δηλαδή το κέντρο έχει καταληφθεί από ορδές λαθρομεταναστών;

Είναι ντροπή μετά από κυοφορία τόσων μηνών να ακούμε πως θα έχουμε καθημερινές πεζές και εποχούμενες περιπολίες σε συνεργασία με την δημοτική αστυνομία.

Άντε και περιπολούν. Άντε και διώχνουν τις ορδές από το κέντρο. Μήπως μπορούν να μας πουν πού θα πάνε όλοι αυτοί; Σε ποια άλλη περιοχή της Αττικής θα καταφύγουν;

Είναι προφανές ότι το θέμα δεν λύνεται δια της μεταφοράς των ορδών.

Αλλά για το πραγματικό πρόβλημα δεν ακούσαμε τίποτε. Ακούσαμε για «στοχευμένες δράσεις της Ομάδας Πρόληψης και Καταστολής Εγκλήματος», για «μεγάλες επιχειρήσεις γενικευμένων αστυνομικών ελέγχων, τουλάχιστον σε εβδομαδιαία βάση», για «λειτουργία τριών μονάδων υποκατάστασης (χορήγηση μεθαδόνης) σε νοσοκομεία».

Και για «μείωση αστικών αξιών στο κέντρο της Αθήνας» (προφανώς για να μην ανοίγει η όρεξη σ’ αυτούς που απαξιώνουν το κέντρο για να το αγοράσουν φτηνά).

Και για «μετατροπή παλαιών ξενοδοχείων του κέντρου σε φοιτητικές εστίες».

Και, κυρίως, για «δημιουργία δικτύου ποδηλατοδρόμων»!

Συγγνώμη, αλλά λύνουν κανένα πρόβλημα όλα αυτά; Και χρειαζόταν να συνεδριάσει κοτζάμ υπουργικό συμβούλιο για να αποφασιστούν όσα θα μπορούσαν να αποφασιστούν σε μια σύσκεψη του αρμόδιου υπουργού με τον δήμαρχο;

Βέβαια, αν είχε συμβεί κάτι τέτοιο, τότε μπορεί να αποφασίζονταν ακόμη πιο… σουρεαλιστικά πράγματα – αν κρίνουμε από τις προτάσεις του Δημάρχου σε ένα δημοτικό συμβούλιο όπου (ξανα)έγινε μύλος.

Όπως η «συνεργασία της ΕΛ.ΑΣ με τις κοινότητες νόμιμων μεταναστών». Τι σημαίνει αυτό; Τι σημαίνει αυτό στην πράξη και όχι ως θεωρητική συζήτηση για νάχουμε να λέμε; Διότι όλα τα υπόλοιπα που πρότεινε ο δήμαρχος, μεταξύ των οποίων η αποτροπή εισόδου άλλων αλλοδαπών και η απέλαση των μη νόμιμων μεταναστών, υποτίθεται ότι έχουν αποφασιστεί από καιρό.

Λυπάμαι, αλλά δεν πιστεύω ότι έχουν καταλάβει τι συμβαίνει και ποιο είναι το πρόβλημα.

Πιστεύω πως τους αρέσει να παριστάνουν ότι αναζητούν και βρίσκουν λύσεις, ενώ στην πραγματικότητα ούτε σπαζοκεφαλιάζουν για να βρουν αποτελεσματικές λύσεις, ούτε εφαρμόζουν αυτά που οι ίδιοι επανειλημμένα έχουν αποφασίσει.

Η «δέσμη μέτρων» που ανακοινώθηκε προχτές είναι εντελώς προσβλητική για τους νοήμονες πολίτες της χώρας.

Και αποδεικνύει ότι ο πρωθυπουργός έχει επιλέξει για συνεργάτες του πρόσωπα που δεν κοροϊδεύουν μόνο τον κόσμο, αλλά και τον ίδιο.

Του πρότειναν μια σειρά χιλιοειπωμένα μέτρα και εκείνος, μην μπορώντας να τους απολύσει όλους μαζί, δέχθηκε να ανακοινωθούν ως «μεγάλη ανακάλυψη».

Αν δεν είναι έτσι, τότε τα πράγματα είναι ακόμη πιο σοβαρά.

Διότι δεν είναι δυνατόν να μας σερβίρουν αυτά τα φληναφήματα χωρίς να μας λένε ΠΟΥ θα πάνε οι λαθρομετανάστες οι οποίοι θα φύγουν από το κέντρο, χάρη στις διαρκείς επιχειρήσεις της αστυνομίας.

Μα συναντηθήκαμε για να μιλήσουμε για το Ιστορικό Κέντρο της πόλης, θα απαντήσουν.

Τόσο το χειρότερο. Έπρεπε να συναντηθείτε για να αποφασίσετε τι θα γίνει με τις ορδές που τώρα θα καταλάβουν τα προάστια και την υπόλοιπη χώρα.

Το χρονικό της αδράνειας

Τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο απογοητευτικά, αν ρίξουμε μια ματιά στο ιστορικό της αναποτελεσματικότητας:

Στις 25 Αυγούστου του 2010 είχε συγκληθεί και πάλι άτυπο υπουργικό συμβούλιο με θέμα και πάλι το Ιστορικό Κέντρο και, όπως είπαν, «το εύρος του μεταναστευτικού προβλήματος, που «έχει πάρει διαστάσεις ζητήματος εκτάκτου ανάγκης». (Η ανάγκη ήταν τόσο έκτακτη, που ένα χρόνο μετά μαθαίνουμε ότι θα αντιμετωπιστεί με… ποδηλατοδρόμους).

Οι μήνες πέρασαν – χωρίς να γίνει τίποτε γι’ αυτήν την «έκτακτη ανάγκη». Μέχρι που φθάσαμε στις περιφερειακές εκλογές, οπότε εφαρμόστηκε ο νόμος για την ψήφο στους μετανάστες. (Υπενθυμίζω ότι έναν χρόνο νωρίτερα, ασχολήθηκαν με τον νόμο περί ιθαγένειας, αντί να κοιτάξουν πώς θα αποφύγουμε το μνημόνιο).

Μέσα στη σύγχυση, και ενώ παρέμεναν άλυτα τα πραγματικά προβλήματα, το υπουργικό συμβούλιο ασχολήθηκε (18 Νοεμβρίου 2010) με τον νέο νόμο και το προεδρικό διάταγμα για τις διαδικασίες χορήγησης ασύλου.

Υποτίθεται για να σταλεί το μήνυμα πως οι διαδικασίες στην Ελλάδα δυσκολεύουν, αφού έμπαινε τέρμα στις «μαζικές νομιμοποιήσεις παράνομων μεταναστών, με την δημιουργία δύο αυτοτελών υπηρεσιών και την προσαρμογή στην κοινοτική οδηγία σχετικά με την διαδικασία επαναπροώθησης των παράνομων μεταναστών και χορήγησης καθεστώτος ανοχής έως ότου απομακρυνθούν». Ουφ!

Η επαναπροώθηση έμεινε στα χαρτιά, όσο για τις «αυτοτελείς υπηρεσίες» δεν ξέρουμε τι ακριβώς έχουν πετύχει μέχρι σήμερα.

Στα μέσα Δεκεμβρίου είχαμε την δήλωση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη ότι «ντρέπεται ως Έλληνας για την κατάσταση που επικρατεί στον Έβρο».

Και στις 3 Ιανουαρίου 2011, είχαμε την ανακοίνωση περί φράχτη στον Έβρο – του οποίου η τύχη αγνοείται, αν και ψηφίστηκε στη Βουλή με ευρεία πλειοψηφία. 

Και το ακόμη πιο εξωφρενικό: Στις 5 Ιανουαρίου συνεδρίασε η διυπουργική επιτροπή με θέμα το ιστορικό κέντρο της Αθήνας. Υπό την προεδρία Ραγκούση και με την συμμετοχή Πάγκαλου, Παπακωνσταντίνου, Μπιρμπίλη, Παπουτσή, Διαμαντοπούλου, Γερουλάνου, Ρέππα Ρόβλια, Σηφουνάκη και Βούγια. Και δεσμεύτηκαν να παραδώσουν τη… δέσμη τους στα τέλη Μαρτίου.

Αν και η συνεδρίασή τους προβλήθηκε πομπωδώς – «έπιασε δουλειά η διυπουργική» και τα λοιπά – είναι προφανές ότι δεν ξανασχολήθηκαν με το θέμα μέχρι την ώρα που έμαθαν ότι θα γινόταν ειδική συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου. Προχθές (15 Μαΐου και μετά από τραγικά περιστατικά στο κέντρο της πόλης)!

Προηγουμένως, λέει, ο δήμαρχος κ. Καμίνης είχε παραδώσει στον κ. Ραγκούση τις δικές του προτάσεις (τον Ιανουάριο, για να μην μπερδευόμαστε) με σκοπό να αξιοποιηθούν για τη «δέσμη» του Μαρτίου, που τελικά ανακοινώθηκε στα μέσα Μαΐου.

Α, να μην ξεχάσω. Μέσα στον οίστρο του Ιανουαρίου, πληροφορηθήκαμε ότι πρώην στρατόπεδα θα γίνουν κέντρα υποδοχής λαθρομεταναστών.

Φτάσαμε στον Φεβρουάριο, οπότε πραγματοποιήθηκε σύσκεψη υπό τον πρωθυπουργό για την λαθρομετανάστευση – αυτή τη φορά με Ραγκούση, Παπουτσή, Κατσέλη, Κουτρουμάνη, Νταλάρα, Αηδόνη.

Είπαν πως αυτή η σύσκεψη είχε… διερευνητικό χαρακτήρα και πως εντός των επομένων δέκα ημερών θα πραγματοποιείτο και δεύτερη (σύσκεψη). Έγινε, δεν έγινε; Θα σας γελάσω, ένα μυαλό είναι αυτό. Όσο για την συμμετοχή των υπουργών από το Εργασίας, αυτή είχε σκοπό την... υιοθέτηση ελαστικότερης πολιτικής ενσήμων!

Στο μεταξύ, χαλούσε ο κόσμος με τους 300 μετανάστες (Χανίων, Νομικής, Υπατίας και ξανά Χανίων). Αλλά στη σύσκεψη με… εργασιακά θέματα, αποφασιζόταν να… ξαναμετρηθούν οι μετανάστες στη χώρα!

Μετά είχαμε το νομοσχέδιο για την καταπολέμηση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας (!), την απεργία πείνας στην Υπατία, την ικανοποίηση των αιτημάτων των εισβολέων (μέχρι στιγμής δεν έχει τιμωρηθεί κανείς) και τον κ. Ραγκούση να λέει ότι τους… έφερε σε επαφή με την αστυνομία – η οποία αστυνομία τα βρήκε όλα εντάξει και τους έδωσε τα χαρτιά της ανοχής, αλλά και την δυνατότητα για ταξίδια μετ’ επιστροφής στους τόπους καταγωγής τους.

Φτάσαμε στον Απρίλιο και ακόμη ψάχναμε για τα ανενεργά στρατόπεδα που θα λειτουργούσαν ως χώροι υποδοχής.

Τώρα, κοντεύει να βγει ο Μάης και ετοιμάζουμε… ποδηλατοδρόμους! Στην Ιταλία, με το γνωστό πρόβλημα της Λαμπεντούσα, τα στρατόπεδα ετοιμάστηκαν σε χρόνο-ρεκόρ, ένα σε κάθε περιφέρεια, πλην της σεισμόπληκτης. Αντέδρασαν οι «βόρειοι», αλλά ο Μπερλουσκόνι δεν άκουσε κουβέντα.

Εδώ, κάνουμε ακόμη υπουργικά. Και αλλάζουμε συντονιστές. Προχτές, ο Πάγκαλος αντικατέστησε τον Ραγκούση – ο οποίος από… πρωθυπουργεύων βλέπει να του αφαιρούνται ακόμη και τα θέματα της αρμοδιότητάς του.

Να υποθέσουμε ότι πρόκειται για το γνωστό παιχνίδι με τις μουσικές καρέκλες; Και ότι μέχρι να καθίσουν όλοι στις καρέκλες δεν θα έχει μείνει κολυμπηθρόξυλο στην Αθήνα;