Γερμανικές αποζημιώσεις: Οι λεονταρισμοί είναι προσβολή στη μνήμη των θυμάτων Αυτή η υπόθεση των γερμανικών αποζημιώσεων έχει καταντήσει η ντροπή της μεταπολεμικής και μετεμφυλιακής Ελλάδας.

Καμιά κυβέρνηση δεν αποφάσισε να ασχοληθεί σοβαρά με το θέμα. Και όποτε το έπραξε – όποιος το έπραξε – σχετιζόταν περισσότερο με μια ενοχλητική προσπάθεια να ξεχαστεί το θέμα και να απαλλαγεί η Γερμανία των ευθυνών της και λιγότερο με αυτήν καθεαυτήν την διεκδίκηση.

Είναι γνωστό ότι τα θύματα της γερμανικής θηριωδίας δεν κατάφεραν να βρουν το δίκιο τους στην Ελλάδα, ενώ όσες ελληνικές δικαστικές αποφάσεις εκδόθηκαν, ουδέποτε εφαρμόστηκαν από ελληνική κυβέρνηση.

Για παράδειγμα, υπάρχει τελεσίδικη δικαστική απόφαση ελληνικού δικαστηρίου για κατάσχεση γερμανικών περιουσιακών στοιχείων στην Ελλάδα, όπως το κτίριο του Ινστιτούτου Γκαίτε.

Σύμφωνα με τον νόμο, για να προχωρήσει η κατάσχεση απαιτείται υπογραφή του υπουργού Δικαιοσύνης, αλλά τέτοια υπογραφή ουδέποτε μπήκε.

Μάλιστα, το 2005, ο Κ. Σημίτης, ως πρωθυπουργός, έφθασε στο σημείο να παρατείνει την θητεία του Προέδρου του Αρείου Πάγου Στ. Ματθία, ακριβώς για να γίνει δεκτή (τελικώς απερρίφθη), η προσφυγή της Γερμανίας, με το επιχείρημα της ετεροδικίας.

Καλά είναι, λοιπόν, τα λόγια από το βήμα της Βουλής. Καλό είναι, όμως, επίσης να μας πουν όλοι αυτοί τι έκαναν τον καιρό που η Ελλάδα δεν βρισκόταν στην σημερινή άθλια οικονομική κατάσταση, ώστε να λυθεί το θέμα.

Τα χρήματα που μας χρωστούν είναι πολλά. Αλλά δεν μας τα δίνουν και δεν τους τα ζητάμε. Επιδιδόμαστε μόνο σε ανέξοδους λεονταρισμούς. Και θυμόμαστε το θέμα όποτε μας βολεύει.

Αν η Ελλάδα, ως επίσημο κράτος, είχε διεκδικήσει αυτά τα χρήματα σε ανύποπτο χρόνο, θα μπορούσε σήμερα να επανέλθει, χωρίς να σκέπτεται πως κάτι τέτοιο θα θεωρηθεί υπεκφυγή από τις σημερινές υποχρεώσεις της.

Έτσι κι’ αλλιώς – να μην το ξεχνάμε – ο Πρόεδρος της Επιτροπής Πολεμικών Αποζημιώσεων Μανώλης Γλέζος έχει ξεκαθαρίσει πως ακόμη και αν εισπράττονταν αυτά τα χρήματα, κατ’ ουδένα τρόπο θα γινόταν αποδεκτό να διατεθούν για να αντικατασταθούν τα κλεμμένα.

Τα χρήματα αυτά ανήκουν στα πραγματικά θύματα της ναζιστικής θηριωδίας και όχι στους κουκουλοφόρους του χθες και του σήμερα που πλούτισαν τότε με ντενεκέδες λάδι και σήμερα με μίζες που τελικά πληρώθηκαν από τον ελληνικό λαό – τα καινούργια θύματα μιας καινούργιας θηριωδίας…