Τα επίχειρα της ανικανότηταςΝύχτα τρόμου και παιχνίδια στην πλάτη της χώρας Στο αποκορύφωμά της βρέθηκε η ελληνική τραγωδία τη νύχτα, με τη χώρα όμηρο σειράς καταστροφικών αποφάσεων που ξεκίνησαν με αυτή για την είσοδο στον περίφημο «μηχανισμό στήριξης» και κατέληξαν στον σχηματισμό μιας κυβέρνησης πλήρους ασυνεννοησίας, που στηρίχθηκε σε μια Βουλή η οποία είχε εκλεγεί με βάση το σύνθημα «λεφτά υπάρχουν».
 
Μετά από οκτώ ώρες συζήτησης, ο πρωθυπουργός κ. Παπαδήμος εξέδωσε ανακοίνωση περί «συμφωνίας σε όλα πλην ενός», αλλά το τοπίο συνέχισε να παραμένει συγκεχυμένο.

Η εμμονή στην με κάθε μέσο αποφυγή των εκλογών, που οδήγησε σε μια απίστευτα μακρά προεκλογική περίοδο, χωρίς να υπάρχει μια κυβέρνηση ευθύνης, έφερε τη χώρα μπροστά σε έναν τοίχο, πάνω στον οποίο σπάει συνεχώς τα μούτρα της.

Οι διαπραγματεύσεις με τους δανειστές αφέθηκαν στα χέρια ενός μη εκλεγμένου πρωθυπουργού, ο οποίος, μαζί με τον υπουργό των Οικονομικών, από τις 11 του περασμένου Νοεμβρίου δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να μεταφέρουν τις απαιτήσεις των εταίρων, χωρίς να προβαίνουν στην παραμικρή πολιτική διαπραγμάτευση.

Οι αρχηγοί των κομμάτων που «στηρίζουν» την κυβέρνηση, δεν σταμάτησαν στιγμή να λειτουργούν με το βλέμμα στις επερχόμενες εκλογές, την ώρα που ο μόνος ο οποίος δείχνει να αδιαφορεί για το περιεχόμενο της νέας δανειακής σύμβασης (και επομένως και για τις εκλογές) είναι ο κ. Παπανδρέου, αν και έδειξε πως επικεντρώνει το ενδιαφέρον του στις ΔΕΚΟ, βάζοντας εκεί τις κόκκινες γραμμές του. 

Και αυτό, επειδή γνωρίζει πως σε κάθε περίπτωση, ο ίδιος και το κόμμα του θα χάσουν κατά κράτος – και επομένως ενδιαφέρονται για παράταση του βίου της παρούσας κυβέρνησης (όπως θρασύτατα ζήτησε χθες ομάδα βουλευτών υπό τον κ. Νιώτη) μήπως και ανακάμψει το ΠΑΣΟΚ.

Από την πλευρά του, ο κ. Καρατζαφέρης, αφού έδωσε μάχη για να σχηματιστεί η υπό τον κ. Παπαδήμο παρούσα κυβέρνηση, τώρα προσπαθεί να διασωθεί πολιτικά δηλώνοντας πως «δεν αποφασίζει με το πιστόλι στον κρόταφο» και επιμένοντας σε έγγραφες διαβεβαιώσεις, προετοιμάζοντας από καιρό την ηρωική του έξοδο.

Ο κ. Σαμαράς, παραμένει σταθερός στην κατά της ύφεσης πολιτική που έχει υιοθετήσει, αλλά βρίσκεται αντιμέτωπος με το λάθος της καθυστερημένης αντίδρασης, τον καιρό (31 Οκτωβρίου 2011) που ο κ. Παπανδρέου, έντρομος μπροστά στη λαϊκή αντίδραση της 28ης Οκτωβρίου, προκήρυσσε δημοψήφισμα, οδηγώντας στα τάρταρα όσα υπολείμματα αξιοπιστίας διέθετε η χώρα.

Αν οι εκλογές είχαν διεξαχθεί μέχρι τις 4 Δεκεμβρίου, τότε θα υπήρχε μια κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή που και θα μπορούσε να διαπραγματευτεί και θα διέθετε την αναγκαία λαϊκή νομιμοποίηση για να εφαρμόσει την πολιτική της.

Την ίδια ώρα, σύμφωνα με κυβερνητική μάλιστα πηγή την οποία επικαλείται το πρακτορείο Ρόιτερ’ς, η ύφεση το 2012 θα κινηθεί μεταξύ του 4% και του 5% - ενώ ο προϋπολογισμός περιλαμβάνει πρόβλεψη της τάξης του 2,8%!

Και την ίδια ώρα που ζούσαμε άλλο ένα ολονύχτιο θρίλερ, με τον κ. Παπαδήμο και τους αρχηγούς να συσκέπτονται επί οκτώ ώρες, ο διεθνής οίκος Standard & Poor's, μας προειδοποιούσε πως η Ελλάδα πιθανόν να μην επιτύχει να καταστήσει το χρέος της βιώσιμο με ένα «κούρεμα» των ομολόγων των ιδιωτών πιστωτών της κατά 70%.

Και αυτό, διότι ενώ αναφερόμαστε στο PSI ως όχημα σωτηρίας της χώρας, στην πραγματικότητα οι ιδιώτες ομολογιούχοι (που η κ. Μέρκελ επέβαλε να εισέλθουν στο ελληνικό χρέος και ο κ. Παπανδρέου αποδέχθηκε), κατέχουν μικρό μόνο μέρος του χρέους, ενώ το μεγαλύτερο βρίσκεται στα χέρια της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και άλλων θεσμών.

Και ενώ όλα αυτά – και η ύφεση και η αναποτελεσματικότητα του PSI – και γνωστά ήσαν και προβλέψιμα, ο κ. Παπανδρέου και οι περί αυτόν συνέχισαν να οδηγούν τη χώρα στον γκρεμό μέχρι τη στιγμή της «μεγάλης απόδρασης» (του κ. Παπανδρέου, διότι όλοι οι άλλοι παρέμειναν).

Τις τελευταίες ημέρες αυτό που παρακολουθούμε είναι ένα γαϊτανάκι αμφίσημων δηλώσεων.

«Ο χρόνος ως σημείο εκβιασμού από τους δανειστές μας, με προβληματίζει για τις βαθιές τους προθέσεις», δήλωσε ο κ. Καρατζαφέρης κατά την άφιξή του χθες στο Μέγαρο Μαξίμου και αμέσως άρχισαν οι ερμηνείες των λόγων της… Πυθίας.

Στη διάρκεια των πολύωρων συσκέψεων και της μελέτης (γραμμή προς γραμμή, ακούστηκε) του τελικού 50σέλιδου κειμένου της τρόικας, βουλευτές διαφόρων κομμάτων άρχισαν να εκφράζουν ο καθένας και από μία άποψη, ενώ καθένας απ’ αυτούς έβαζε και την δική του «κόκκινη γραμμή».

Ο πρώην πρόεδρος της Βουλής, Απόστολος Κακλαμάνης είπε μιλώντας στη Βουλή πως «η εθνική γενική συλλογική σύμβαση δεν μπορεί να καταργηθεί με κανένα μνημόνιο και με κανένα κατεπείγοντα νόμο, που μπορεί να περάσει κυριακάτικα από το Κοινοβούλιο».

Την ίδια ώρα, άλλοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δήλωναν πως δεν θα ψηφίσουν τα νέα μέτρα και άλλοι ζητούσαν παράταση του βίου της παρούσας κυβέρνησης, προκειμένου να δώσουν την ψήφο τους.

Στο στρατόπεδο της Νέας Δημοκρατίας πάλι, ακούστηκαν (συνδικαλιστικές) φωνές που καλούσαν τον κ. Σαμαρά να πει «όχι» στα νέα μέτρα.

Παρ’ όλα αυτά, ο κ. Γιουνκέρ ανακοίνωνε σύγκληση του Eurogroup για την Πέμπτη αν και θεωρητικά, την ώρα που αποφασιζόταν η συγκεκριμένη συνεδρίαση, στην Ελλάδα τα πάντα βρίσκονταν στον αέρα.

Το κλίμα βάρυνε ακόμη περισσότερο όταν η γερμανική έκδοση των Financial Times αναφέρθηκε στην ύπαρξη γερμανικού σχεδίου για καθυστέρηση της έγκρισης του συνολικού πακέτου στήριξης της Ελλάδας των 130 δις ευρώ, ανάβοντας πράσινο φως μόνο για τα πρώτα 30 δις ευρώ, που έτσι κι’ αλλιώς θα είναι αναγκαία για τη στήριξη των τραπεζών μετά την ολοκλήρωση του PSI.

Η πληροφορία προκάλεσε την ενόχληση των άλλων εταίρων, καθώς αποκαλύπτει την αδυναμία της γερμανικής κυβέρνησης να υλοποιεί τις αποφάσεις, λόγω του φόβου καταψήφισής τους στη γερμανική Βουλή.

Σκορποχώρι εντός και εκτός Ελλάδας, με τη χώρα στην κόψη του ξυραφιού…