Ευρωφασισμός και εξορθολογισμόςΓια όσους έχουμε αφιερώσει το επιστημονικό μας έργο στη μελέτη της ΕΕ και το φα-ινόμενο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, η συμπεριφορά της Ένωσης έναντι της Ελλά-δας προκαλεί σοκ. Από φορέας κοινωνικών αλλαγών, εκδημοκρατισμού και εκσυγ-χρονισμού η ΕΕ μετεξελίσσεται σε ένα φασιστικής αντίληψης και θεσμικής εξωτερί-κευσης πλαίσιο αποδόμησης της δημοκρατίας στη χώρα μας.

Για όσους από εμάς δεν υφίστανται ζητήματα ιεράρχησης της αφοσίωσης έναντι του εθνικού κέντρου, με απλά λόγια για όσους δεν λειτουργούμε στα πλαίσια μίας παρα-μορφωτικής, εκτρωματικής ιδεοληψίας που θέλει τα εθνικά κράτη αναλώσιμες μονά-δες μίας απρόσωπης τεχνοκρατικής, μη δημοκρατικής διακυβέρνησης, η Ένωση συ-νιστά πλέον απειλή για τη συνταγματική τάξη πραγμάτων της χώρας και τα δημοκρα-τικά όχι συνδικαλιστικά κεκτημένα.

Με την εγκληματική συναίνεση ενός τμήματος της πολιτικής ελίτ η Ελλάδα εκχώρησε θεμελιώδη κυριαρχικά δικαιώματα ανοίγοντας τους ασκούς του Αιόλου σε ορέξεις πολιτικών, πολιτικάντηδων και διεθνών κερδοσκόπων.

Το ζήτημα δεν αφορά την απαιτούμενη στήριξη της χώρας από τους εταίρους μας, αλλά τους όρους εμπλοκής της Ένωσης σε μία διαδικασία που εξασφαλίζει κατά κύριο λόγω, αν όχι αποκλειστικά, τα συμφέροντα των δανειστών μας σε βάρος των δη-μοκρατικών θεσμών. Συνταγματικά, δικαιικά και θεσμικά η χώρα οπισθοδρομεί, αν και όλοι αναγνωρίζουμε την ανάγκη στοχευμένων και κοινωνικά δίκαιων διαρθρωτι-κών αλλαγών.

Με πρωτοβουλία της Ένωσης καταλύεται η δημοκρατία, ενώ διαφαίνεται πως γίνεται μία προσπάθεια συνολικής εμπλοκής του πολιτικού συστήματος σε μία διαδικασία σοβιετοποίησης της χώρας στα πλαίσια της οποίας η πολιτική διαφοροποίηση, ο πλο-υραλισμός και το αναφαίρετο δικαίωμα αντιπαράθεσης προτάσεων και εναλλακτικών επιλογών ποινικοποιείται. Αυτό συνιστά μία νεωτερική μορφή φασισμού την οποία πολλοί δυστυχώς αδυνατούν να κατανοήσουν.

Μη πολιτικά υπόλογα κέντρα εξουσίας στην Ένωση αναζητούν συνενόχους αποδό-μησης της ελληνικής δημοκρατίας ώστε να εξωραϊστεί θεσμικά μία καταίσχυντη συν-τονισμένη προσπάθεια μετεξέλιξης της Ελλάδας σε τριτοκοσμικό συνταγματικά και πολιτικά καθεστώς. Χρησιμοποιώ τον όρο «καθεστώς», αφού αυτό διαφοροποιεί τις ευνομούμενες πολιτείες, αυτές που κατά τη διάρκεια του διπολισμού αποκαλούσαμε δυτικά φιλελεύθερα καθεστώτα, από αυταρχικά μοντέλα διακυβέρνησης.

Η χώρα βρίσκεται σε συνθήκες πολέμου, απόλυτου πολέμου με όρους Κλαούζεβιτς, αφού τα μέσα που χρησιμοποιούν οι αντίπαλοι στοχεύουν στην συντριβή μας και όχι απλά στον απαιτούμενο εξορθολογισμό του κράτους. Το διακύβευμα δεν είναι πλέον η καταβολή μισθών και συντάξεων αλλά η συστημική αποδόμηση της συνταγματικής τάξης πραγμάτων της χώρας.     

       

--Ο κ. Γ. Βοσκόπουλος είναι Επίκουρος Καθηγητής στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊ-κών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας