ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΡΛΟΣ ΤΟΜΑΔΑΜε… οδηγό την Αργεντινή Μαθήματα από τη Λατινική Αμερική συνέχισε να λαμβάνει σε όλη τη διάρκεια της προηγούμενης εβδομάδας ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλέξης Τσίπρας, ενώ μεγάλη έμφαση δόθηκε στη συνάντησή του με τον υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων της Αργεντινής Κάρλος Τομάδα, ο οποίος από πολλούς θεωρείται ως ο «αρχιτέκτονας» της πολιτικής ανάκαμψης της οικονομίας στη χώρα.

Στη συνάντηση, που διήρκεσε πάνω από μία ώρα, ο κ. Τομάδα ανέλυσε, με συγκεκριμένα στοιχεία και παραδείγματα, το πώς η πολιτική που εφαρμόστηκε με βάση το δίπτυχο 'δημιουργία θέσεων εργασίας - μείωση της ύφεσης μέσω μέτρων που ενισχύουν την εσωτερική αγορά' οδήγησε στη βελτίωση των δεικτών της οικονομίας της χώρας.

«Βάλατε στόχο να ξανακερδίσετε την εργασία σε μια κατεστραμμένη χώρα και το πετύχατε», είπε ο Αλέξης Τσίπρας στον Κάρλος Τομάδα με τον τελευταίο να απαντά ότι «αυτά είναι από τα πιο ζεστά λόγια που έχω ακούσει».

Σε δηλώσεις του ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης επεσήμανε: «Αυτό που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον από την εμπειρία της Αργεντινής - με τις ομοιότητες αλλά και τις μεγάλες διαφορές από την περίπτωση της Ελλάδας - είναι να δούμε τι πρέπει να κάνουμε προκειμένου να αποφύγουμε τη δραματική εμπειρία της χρεοκοπίας, στην οποία οδήγησε τη χώρα η κυβέρνηση που ήταν προσκολλημένη στις συνταγές της λιτότητας και στις επιλογές του ΔΝΤ. Και ταυτόχρονα να μελετήσουμε σε βάθος τις πολιτικές της παραγωγικής ανασυγκρότησης, της ανάπτυξης, της τόνωσης της κατανάλωσης, που κατάφεραν να οδηγήσουν - από το 2003 και μετά - τη χώρα στην ανάκαμψη και στην έξοδο από την κρίση».

Στο Μπουένος Άιρες ο κ. Τσίπρας απευθύνθηκε και σε στελέχη του κυβερνητικού συνασπισμού της Αργεντινής.
 
Όπως είπε «αν ήξερα ότι έχουμε τόσο θερμούς φίλους στην Αργεντινή, θα ξεκινούσα τη μεγάλη προεκλογική εκστρατεία από το Μπουένος Άιρες»

Η ομιλία
.
Η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια και ο ελληνικός λαός έχουν γίνει το ελληνικό και διεθνές πειραματόζωο μιας συστημικής κρίσης, μιας κρίσης που αφορά όχι μόνο την Ελλάδα αλλά όλη την Ευρώπη και την παγκόσμια οικονομία.

Βρισκόμαστε σε μια γενικευμένη οικονομική κρίση, θα’ λεγε κανείς ότι είναι σα να βρισκόμαστε σε ένα παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο, μόνο που σε αυτόν τον πόλεμο δεν πολεμούν μεταξύ τους λαοί και έθνη, αλλά από τη μια μεριά είναι οι δυνάμεις της εργασίας και από την άλλη οι δυνάμεις του χρηματοπιστωτικού κερδοσκοπικού κεφαλαίου. Σε αυτές τις συνθήκες της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, θέλω να σας εξηγήσω πως τα συμφέροντα των εργαζομένων στην Ελλάδα, του Νότου και του Βορρά, είναι ταυτόσημα με αυτά του λαού της Λατινικής Αμερικής και του υπόλοιπου κόσμου.

Η κρίση, η ελληνική και των χωρών του Ευρω-Νότου, προέκυψε ως ένα πρόβλημα ανταγωνισμού στην Ευρώπη σε σύγκριση με τις ανταγωνιστικές οικονομίες του Ευρω-Βορρά. Η στρατηγική των νεοφιλελεύθερων ηγεσιών του Βορρά και της κας Μέρκελ είναι να συμπιέσει τις οικονομίες του Νότου, κρατώντας χαμηλά και τους μισθούς των εργαζομένων του Βορρά. Ώστε με αυτόν τον τρόπο να δημιουργεί ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα για τις εξαγωγές της βιομηχανίας του Βορρά. Είναι, όμως, μια πολιτική η οποία είναι αδιέξοδη, κοντόφθαλμη και επικίνδυνη. Μπορεί να δημιουργεί κέρδη στο μεγάλο κεφάλαιο, τους τραπεζίτες, του βιομηχάνους, αλλά βάζει σε κίνδυνο την παγκόσμια οικονομία και σταθερότητα. Διότι η συνεχόμενη ύφεση των οικονομιών του Νότου πέρα από το ότι δημιουργεί συνθήκες ανθρωπιστικής κρίσης, απειλεί με επιβράδυνση την παγκόσμια οικονομία. Άρα, εξ αντανακλάσεως απειλεί και τις χώρες και τις οικονομίες που δεν έχουν επιλέξει τη νεοφιλελεύθερη οδό, όπως τις οικονομίες των αναπτυσσόμενων χωρών όπως η Αργεντική, η Βραζιλία, η Λ.Αμερική, οικονομίες που στηρίζουν τις πολιτικές της αναδιανομής. Αλλά για να μπορέσει κάποιος να εξάγει, πρέπει να βρίσκει κάποιον έτοιμο να αγοράσει. Έχουμε ένα κοινό συμφέρον οι λαοί του κόσμου, να σταματήσουμε αυτή την καταστροφική στρατηγική της κας Μέρκελ, που είναι κερδοφόρα μόνο για τον τραπεζικό τομέα.
 
Έχουμε φτάσει να έχει η Ελλάδα τα τελευταία τρία χρόνια 26% ανεργία, ενώ στους νέους πλησιάζει το 50%. Βιώνουμε ένα τραγικό φαινόμενο μιας νέου τύπου μετανάστευσης. Αυτή τη φορά δεν φεύγουν από τη χώρα οι ανειδίκευτοι εργάτες, αλλά φεύγει το πιο εξειδικευμένο προσωπικό. Η χώρα χάνει το πιο δυναμικό της κομμάτι, το αναγκαίο για να οργανώσει την ανάπτυξη. Την ίδια στιγμή, η φτώχεια έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο και πάνω από το ένα τρίτο του πληθυσμού βρίσκεται κάτω από το όριο.

Η απότομη μετάβαση από ένα καθεστώς κοινωνικής σταθερότητας έχει γεμίσει με απελπισία τον ελληνικό λαό. Έχουμε πάνω από 3000 αυτοκτονίες στην Ελλάδα.
Εμείς καλούμε τον ελληνικό λαό να πάρει τα πράγματα στα χέρια του, να μην απελπιστεί. Προσπαθούμε να τον πείσουμε ότι υπάρχουν παραδείγματα λαών που πέρασαν δυσκολίες, αλλά πίστεψαν στις δυνάμεις τους και κατάφεραν να ξεπεράσουν την κρίση με αξιοπρέπεια. Οι πολιτικοί μας αντίπαλοι χρησιμοποιούν ως όπλο τον φόβο και προσπαθούν να παραχαράξουν την πρόσφατη οικονομική ιστορία.

Παίζουν πλάνα από αυτά που δημιούργησαν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που και οι ίδιοι εφαρμόζουν. Προσπαθούν να παρουσιάσουν τα θύματα ως θύτες και τους θύτες ως θύματα.

Εμείς από την άλλη προσπαθούμε να δείξουμε ότι αναγνωρίζουμε και τις ομοιότητες και τις διαφορές. Όχι να αντιγράψουμε ένα μοντέλο αλλά να δείξουμε ότι πάντα υπάρχει άλλος δρόμος, όταν ο δρόμος που ακολουθείται είναι αδιέξοδος.

Αντιλαμβανόμαστε ότι το παράδειγμα της Αργεντινής, μετά το 2003, ενοχλεί και ενοχλεί γιατί είναι παράδειγμα που πάει κόντρα στο νεοφιλελεύθερο παράδειγμα που έχει την ηγεμονία.

Εμείς θέλουμε να αναδείξουμε τι πρέπει να αποφύγει ο ελληνικός λαός, προκειμένου να μην οδηγηθεί σε αυτή την κατάσταση που οδήγησαν την Αργεντινή τα ληγμένα φάρμακα του ΔΝΤ. Ληγμένα φάρμακα που δίνουν και στην Ελλάδα τώρα, για να αντιμετωπίσουν την κρίση. Έχουν λήξει από το 2001, όταν τα έδωσαν σε εσάς. Παράδοξο, ενώ βλέπουν ότι το φάρμακο είναι χειρότερο από την ασθένεια, αντί να το αλλάξουν ενισχύουν τη δόση.

Έτσι, ενώ όταν μπήκαμε στο μηχανισμό είχαμε χρέος 120% του ΑΕΠ, σήμερα έχουμε 170%, μετά από τρία χρόνια προσαρμογής και του χρόνου θα έχουμε 190%

Να σας εξηγήσω γιατί η ελληνική περίπτωση είναι διαφορετική. Η Ελλάδα έχει ως νόμισμα το ευρωπαϊκό νόμισμα. Αυτό μετατρέπει την Ελλάδα στην κρίσιμη εκείνη χώρα, όπου οι εξελίξεις δεν αφορούν μόνο αυτή, αλλά όλη την Ευρώπη. Η οικονομία της Ελλάδας είναι το 2,5% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ. Τόση φασαρία για το τι γίνεται στην Ελλάδα.

Η Αργεντινή είχε πολύ μεγαλύτερα μεγέθη και αφέθηκε στην τύχη της. Πιθανή κατάρρευση της Ελλάδας θα σημαίνει κατάρρευση της Ευρώπης. Κατάρρευση των ελληνικών τραπεζών, σημαίνει και των ιταλικών και των ισπανικών. Ντόμινο για όλες τις οικονομίες. Και τότε αυτή που θα αποφασίσει να φύγει δεν είναι η Ελλάδα, αλλά η Γερμανία.

Η Ελλάδα μπορεί από πειραματόζωο να μετατραπεί σε χώρα ελπίδας για όλη την Ευρώπη. Γι’ αυτό και στις εκλογές του Ιούνη είχαμε όλη αυτήν την επίθεση από τα διεθνή μίντια και από το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα. Αυτό που φοβούνται είναι ότι η μικρή Ελλάδα, αν έρθει στην εξουσία ο λαός θα γίνει ο κόκκος άμμου οπου θα μπει στα γρανάζια της ευρωπαϊκής πολιτικής να σταματήσει τη λιτότητα.

Μπορεί να σας φανεί παράξενο αλλά είμαστε όπως οι επιστήμονες την εποχή του Μεσαίωνα. Δεν λέμε βέβαια ότι η γη γυρίζει, αλλά λέμε κάτι εξίσου προφανές, ότι η λιτότητα καταστρέφει και οι αντίπαλοί μας μας στέλνουν στην Ιερά Εξέταση των μίντια που ελέγχουν. Είμαστε, όμως, βέβαιοι ότι στο τέλος ο Διαφωτισμός θα νικήσει τον Μεσαίωνα και η ελπίδα τον φόβο.