Στις 7 Ιουνίου 2019 διάβασα ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην τρίτη «μεταμνημονιακή» έκθεση εποπτείας αναφέρει ότι η επίμαχη επισήμανσή της για την υπέρβαση του ορίου των συμβασιούχων δεν έγινε για πρώτη φορά τώρα, μετά τις ευρωεκλογές. Υπήρχε αυτούσια στη σελίδα 80 της 2ης έκθεσης ενισχυμένης εποπτείας, η οποία είχε δοθεί στη δημοσιότητα πριν από τρεις και πλέον μήνες, στις 27 Φεβρουαρίου: «Ο συνολικός αριθμός των προσωρινά απασχολούμενων αυξήθηκε σημαντικά το 2018. Ενώ αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε προσωρινό προσωπικό που απασχολείται σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου, τα στοιχεία της απογραφής για το 2018 δείχνουν επίσης ότι το προσωρινό προσωπικό των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης (εξαιρουμένων των ΝΠΙΔ), που καλύπτεται από το ανώτατο όριο, υπερέβη το όριο κατά περίπου 1.550 άτομα».
Κι όμως ο υπό προθεσμίαν πρωθυπουργός κ. Αλέξης Τσίπρας με δηλώσεις του προσπάθησε να κάνει-κατά την προσφιλή τακτική του- το μαύρο άσπρο, δαιμονοποιώντας πάλι, ύστερα από τέσσερα χρόνια(!) τους «συντηρητικούς» κύκλους των Βρυξελλών, κατηγορώντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι θα … εφαρμόσει όσα έχει δεχθεί από τους «συντηρητικούς» κύκλους των Βρυξελλών με υπογραφές Μνημονίων για τη σχέση 1:5 και λεονταρίζοντας ότι εκείνος εφαρμόζει τη σχέση 1:1. Διαβάστε και συνειδητοποιήστε σε ποιο πολιτικό και κομματικό τσουνάμι βρίσκεται η χώρα επί, τουλάχιστον, τριάντα χρόνια.
Υποστήριξε, λοιπόν, ο κ. Τσίπρας : «Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών άνοιξε την όρεξη τόσο στο παλιό πολιτικό κατεστημένο στην Ελλάδα όσο και σε ακραίους συντηρητικούς κύκλους στις Βρυξέλλες να αμφισβητήσουν τις πολιτικές μας επιλογές και να φέρουν προσκόμματα στο σχέδιό μας. Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να θέσουν ακόμα και ζήτημα απολύσεων συμβασιούχων στον Δημόσιο Τομέα. Είχαν να εγείρουν ζήτημα απολύσεων στο Δημόσιο από το 2014, τότε που αρμόδιος υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης ήταν ο κ. Μητσοτάκης… Η όρεξη αυτή άνοιξε, διότι, ακόμα και σήμερα, ο κ. Μητσοτάκης επιμένει διαρκώς να μιλά για την ανάγκη επιστροφής στη μια πρόσληψη για κάθε πέντε αποχωρήσεις, ενώ ήδη εμείς έχουμε κατακτήσει με σκληρές διαπραγματεύσεις το 1:1».
Κι όμως, πέρα από την τρίτη και τη δεύτερη της 27ης Φεβρουαρίου 2019, και η πρώτη «μεταμνημονιακή» έκθεση εποπτείας επισημαίνει τα ίδια, διαψεύδοντας τον κ. Τσίπρα ότι κατόρθωσε να κάνει με … «διαπραγματεύσεις» τη σχέση από 1:5 σε 1:1!!! Συγκεκριμένα, στην πρώτη αυτή έκθεση , η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα στις 21 Νοεμβρίου 2018, τονιζόταν ότι οι ελληνικές αρχές δεσμεύτηκαν για μείωση του προσωρινού προσωπικού και υπήρχε πίνακας, σύμφωνα με τον οποίο ο αριθμός των συμβασιούχων θα διαμορφωνόταν στις 62.439 πέρυσι (από 59.731 το 2017) και στη συνέχεια θα μειωνόταν στις 54.939 φέτος και την επόμενη τριετία…
Το πολιτικό αίσχος για τη μονιμοποίηση 47.000 εκτάκτων το 1989
Καλά τα έλεγε ο Μάρξ, αλλά ούτε οι «σύντροφοί του μαρξιστές» της σημερινής κυβέρνησης, ούτε οι προηγούμενοι «αντίπαλοί συντηρητικοί, φιλελεύθεροι» τον άκουγαν! Κι έτσι, η ιστορία αυτή (και με το θέμα των συμβασιούχων και εκτάκτων) επαναλαμβάνεται τη μια ως φάρσα (όπως σήμερα) και την άλλη ως τραγωδία (όπως μετά τις εκάστοτε εκλογές!).
Λοιπόν, έχουμε και λέμε: Το Μάϊο του 1989, δηλαδή λίγο πριν από τις εκλογές της 18ης Ιουνίου 1989 (όπως καλή ώρα τώρα), δηλαδή πριν από τριάντα χρόνια ακριβώς, έγινε μια πρωτοφανής πολιτική αγυρτεία για τη μονιμοποίηση των 45.000 εκτάκτων – συμβασιούχων, ρουσφετολογικώς προσληφθέντων για μια συγκεκριμένη, υποτίθεται, διάρκεια. Τότε, λοιπόν, το πρόβλημα της μονιμοποίησης των 45.000 ή 47.000 εκτάκτων υπαλλήλων του Δημοσίου μεταβλήθηκε σε πεδίο αντιπαράθεσης με οξείς τόνους . ΠΑΣΟΚ και ΝΔ συναγωνίζονταν σε μια πρωτοφανή πολιτική αγυρτεία και κοντά και ο Συνασπισμός της Αριστεράς με ένα όψιμο λαϊκισμό για την υπεράσπιση εργατικών συμφερόντων, όπως προκύπτει από δημοσίευμα στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» (18 Μαϊου 1989).
Τότε, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αφού οργίασε επί οκτώ χρόνια με αθρόες ρουσφετολογικές προσλήψεις, ψήφισε τελευταία, το 1987, το Νόμο 1735 , με τον οποίο ήθελε να πείσει ότι οι έκτακτοι σταματούν και ότι στο εξής οι προσλήψεις στο Δημόσιο θα γίνονται, τάχα, με αξιοκρατικά κριτήρια. Έτσι, προέκυψε ότι υπήρχαν … 47.000 έκτακτοι - συμβασιούχοι, παίζοντας το προεκλογικό γερό χαρτί, άφησε το θέμα αυτό να «ρυθμισθεί» λίγο πριν από τις εκλογές. Όμως, η Βουλή έκλεισε αιφνιδιαστικά και έτσι δεν ψηφίσθηκε η σχετική τροπολογία, αφού η ΝΔ με την αίτηση για ονομαστική ψηφοφορία ματαίωσε το απαράδεκτο φαινόμενο να επικυρώσουν την απόφαση 20 το πολύ βουλευτές. Ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου βρήκε μια πρώτη ευκαιρία δημοκοπίας υπέρ των εργαζομένων αυτή τη φορά και ανακοίνωσε ότι έκτακτοι θα μονιμοποιηθούν με … υπουργικές αποφάσεις. Κι επειδή οι υπουργικές αποφάσεις πρέπει να επικυρώνονται με νόμο ήταν σα να έλεγε: Δώστε μου την κοινοβουλευτική πλειοψηφία για να μονιμοποιηθείτε! Από την άλλη μεριά. η Νέα Δημοκρατία, ενώ είχε διακηρύξει ότι δεν θα αναγνωρίσει διορισμούς που έγιναν από την 1.1. 1989, μόλις συνειδητοποίησε ότι θα χάσει ψήφους από τη μη μονιμοποίηση των 47.000 εκτάκτων- συμβασιούχων χαρακτήρισε «κουρελόχαρτα» τις υπουργικές αποφάσεις, ψελλίζοντας ότι το πρόβλημα θα το αντιμετωπίσει η νέα κυβέρνηση!
Αυτού του πολιτικού αίσχους για τη μονιμοποίηση των 47.000 εκτάκτων – συμβασιούχων του Δημοσίου, είχε προηγηθεί ένα άλλο «δούλεμα» από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ! Τότε, στην υπ΄ αριθμόν 61/19.5.1989 Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου η μονιμοποίηση των εκτάκτων αυτών δικαιολογούνταν ως ακολούθως: «Εύλογα, οι υπάλληλοι κατέχονται από αίσθημα ανασφάλειας και αβεβαιότητας, η οποία μπορεί να επηρεάσει την υπηρεσιακή απόδοσή τους, καθώς και την αφοσίωσή τους στα καθήκοντά τους»!!! Δούλεμα και μάλιστα με «ψιλό γαζί»…
Επίδομα γάμου σε … χήρους, σε … διαζευγμένους και σε…άγαμους!!!
Μια φορά κι έναν καιρό, πριν από 24 χρόνια, το προεκλογικό έτος 1989, γίνονταν τέρατα και σημεία για ψηφοθηρικούς λόγους.
Του πολιτικού αυτού αίσχους και της κομματικής αγυρτείας είχε προηγηθεί (όπως τώρα, καλή ώρα!) καταιγίδα ρουσφετολογικών ποεκλογικών τροπολογιών, τις οποίες ο συνάδελφος Γιώργος Παπαχρήστος είχε την υπομονή να τις συγκεντρώσει και να τις παρουσιάσει σε μιαν έρευνά του στην εφημερίδα «Νέα» (16 Απριλίου 1989), η οποία αναδημοσιεύθηκε στη συνέχεια και στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» (18 Μαϊου 1989). Από την έρευνα του Γιώργου Παπαχρήστου παραθέτουμε μερικά από τα «κατορθώματα» των τότε κυβερνώντων:
Και μερικά φαιδρά και ευτράπελα
Σα να μην έφταναν αυτά τα τραγικά και αίσχιστα, είχαμε και τα ευτράπελα στη συνέχεις. Το Σεπτέμβριο του 1989, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εκτάκτων του Δημοσίου συνέχισε τον σκληρό αγώνα με κινητοποιήσεις και απεργίες για τη μονιμοποίηση των μελών της. Τότε, το αίτημά της ήταν η μονιμοποίηση των εκτάκτων εργαζομένων στο δημόσιο τομέα έως τις 31 Δεκεμβρίου 1988 και η η παράταση των συμβάσεων έως το Μάρτιο του 1990. Εκτός από τα δύο αυτά αιτήματα, η Πανελλήνια αυτή Ομοσπονδία συνέχιζε με την προβολή δύο ακόμα αιτημάτων μετά τη μονιμοποίηση τους. Το ένα ήταν … «κατάργηση του θεσμού των εκτάκτων» και το άλλο καθιέρωση της … «αξιοκρατίας, της διαφάνειας και του στοιχειώδους προγραμματισμού στις προλήψεις του Δημοσίου…». Ε, τι λέτε; Τρελαίνεστε ή δεν τρελαίνεστε με όλα αυτά;
Και μερικές προκλητικές κομματικές προσλήψεις, όπως οι … σημερινές!
Στις 20 Ιουνίου 1990, ο τότε βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Ευάγγελος Μεϊμαράκης κατήγγειλε στη Βουλή μερικές περιπτώσεις διορισμών.
-Στις 11 Μαρτίου 1989 (προεκλογικό έτος) προσλήφθηκαν στο Κέντρο Περίθαλψης Παιδιών Λεχαινών 68 υπάλληλοι χωρίς να υπάρχουν στο Κέντρο … παιδιά και το Μάϊο μετά βίας μάζεψαν … επτά παιδιά!
-Στο Κέντρο Άμεσης Βοήθειας Βέροιας για τέσσερα ασθενοφόρα υπηρετούσαν 14 οδηγοί και προσλήφθηκαν παράνομα άλλοι 11, οι οποίοι μονιμοποιήθηκαν με το Νόμο 1759/89.
-Σε υποκατάστημα ΙΚΑ Βορείου Ελλάδος προσλήφθηκαν πέντε τηλεφωνήτριες χωρίς να υπάρχει … τηλεφωνικό κέντρο!