Το Ολυμπιακό πνεύμα στο βωμό της αριστερίστικης νοοτροπίαςΟ πρόσφατος αποκλεισμός της πρωταθλήτριας Ελλάδας στο τριπλούν Βούλας Παπαχρήστου, από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, με απόφαση της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, κατ’ εντολή της Αριστεράς, επειδή διέδωσε μέσω ΤWITTER, ένα αστείο (ας το πούμε ανέκδοτο) για τους Αφρικανούς και τα κουνούπια του Δ. Νείλου, απέδειξε για άλλη μια φορά ότι σε αυτόν τον δύστυχο τόπο που λέγεται Ελλάς, συνεχίζει να κυβερνά η Αριστερά από το 1974 έως σήμερα.

Μια Αριστερά που ελέγχει απόλυτα τα μεγάλα ΜΜΕ, ιδιαίτερα μετά την πασοκική επιβολή το 1981. Μια Αριστερά που μολονότι δεν κυβέρνησε ποτέ επίσημα τη χώρα, ως αναδεικνυόμενο πρώτο κόμμα σε εκλογές, κατόρθωσε να κινεί τα νήματα στο πολιτικό παρασκήνιο της χώρας και να αναγκάζει ενίοτε την Κεντροδεξιά να κάνει αριστερές κωλοτούμπες για να γίνει αρεστή στα διάφορα κομπλεξικά υποκείμενα της υποκουλτούρας, τα οποία κατά επαναλαμβανόμενη «σύμπτωση», είναι θιασώτες κατά τρόπο εμετικό, της εθνικής μειοδοσίας, της ορθοδοξοφοβίας και της δίχως όριο λαθρομεταναστολαγνείας.

Όλο αυτό το φαιδρεπίφαιδρο σύστημα, βάσει του οποίου ακόμα και ο Γιώργος Ζαμπέτας θα κινδύνευε να χαρακτηριστεί ρατσιστής επειδή συνέθεσε τη μεγάλη λαϊκή επιτυχία «ο μαύρος ο σκύλος ο ταμ ταμ ταμ», είναι ανεκτικό στις καθημερινές σφαγές και βιασμούς που υφίσταται ο ελληνικός λαός από τους φίλους της Αριστεράς λαθρομετανάστες. Έπρεπε όμως να δείξει την πυγμή του εναντίον μιας 23χρονης και πολλά υποσχόμενης αθλήτριας, κατακρίνοντας ως ρατσιστικό ένα αθώο παιδιάστικο ανέκδοτο που ειπώθηκε από μια κοπέλα που δεν έφθασε δα και στην ώριμη ηλικία για να πάψει να αστειεύεται. Ένα ανέκδοτο που αν είχε ειπωθεί από τους «ΡΑΔΙΟ ΑΡΒΥΛΑ», θα γελούσαμε ακόμα 9 από τα 10 εκ Ελλήνων, χωρίς να τρέχει τίποτα.

Επειδή όμως η Βούλα Παπαχρήστου δεν είναι Αριστερή, έπρεπε να τοποθετηθεί στην πυρά. Ακούστηκε ότι ευχήθηκε στον Βουλευτή της Χρυσής Αυγής, Ηλία Κασιδιάρη, μέσω του ΙΝΤΕΡΝΕΤ για την ονομαστική του εορτή. Ε και λοιπόν τι σημαίνει αυτό; Ποια Δημοκρατία απαγορεύει και ποινικοποιεί τις κοινωνικές σχέσεις των ανθρώπων; Γιατί χαρακτηρίστηκε μόνο και μόνο γι’ αυτόν τον λόγο, ρατσίστρια και οπαδός του μαύρου και απάνθρωπου χιτλερικού φασισμού; Δηλαδή αν έστελνε ευχές στον Αλέξη Τσίπρα ή σε ηγετίσκους των συριζοσυνιστωσών,   θα   ήταν   δίκαιο   να   χαρακτηριστεί   οπαδός  του
«υπαρκτού»-«ανύπαρκτου» σοσιαλισμού και του αιμοσταγούς σταλινισμού; 

Ας καταλάβουμε κάποια στιγμή το αυτονόητο. Στη δημοκρατία, ακόμα και τα άκρα έχουν τα πολιτικά δικαιώματα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι. Επίσης, αναφαίρετο δημοκρατικό δικαίωμα είναι το δικαίωμα του πολιτικού αυτοπροσδιορισμού. Όποιος ετεροπροσδιορίζει πολιτικά οποιονδήποτε, φερ’ ειπείν ως φασίστα, χωρίς ο δεχόμενος την κατηγορία να το αποδέχεται, τότε αρχιφασίστας του κερατά είναι ο εκτοξεύων λάσπη.

Ως Έλλην Πατριώτης, αυτοπροσδιοριζόμενος πολιτικά στο χώρο της καθαρόαιμης Λαϊκής Πατριωτικής Δεξιάς, δηλώνω υπερήφανα ότι η Παράταξη που υπηρετώ, είναι η μόνη που πολέμησε κατά τη δεκαετία του 1940, εναντίον δύο διαφορετικών ειδών φασισμού, του μαύρου χιτλερισμού και του ερυθρού σταλινισμού. Δύο εκ διαμέτρου αντίθετων ιδεολογιών εξίσου φρικαλέων όμως, που ως κοινό είχαν την προσπάθεια υποδούλωσης της Ελλάδας, ακολουθώντας ο καθένας τις δικές του μεθόδους.

Ως βαθιά συνειδητοποιημένος Δημοκράτης, διαφωνώ με καθετί ακραίο, θεωρώ όμως ότι τα άκρα έχουν δικαίωμα λόγου και πολιτικής ύπαρξης, αρκεί η δύναμή τους να απορρέει από την Αρχή της Λαϊκής Κυριαρχίας.

Δυστυχώς για τη Βούλα Παπαχρήστου και τον Ελληνικό Αθλητισμό, για άλλη μια φορά αυτομαστιγωθήκαμε και μάλλον στερηθήκαμε ένα πιθανό χρυσό μετάλλιο στους φετινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Για να φέρει κανείς χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες, πρέπει πέραν των σωματικών και αθλητικών ικανοτήτων του, να διέπεται ως προσωπικότητα από το Αθάνατο Ολυμπιακό Πνεύμα και να διαθέτει Ελληνική Ψυχή. Να αγκαλιάζεται με την Ελληνική Σημαία και να ριγεί. Να δακρύζει και να τρέμει σύγκορμος από Εθνική Υπερηφάνεια, κατά την ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου.

Και τον αγνό αυτόν πατριωτισμό, δε μπορεί να τον οικειοποιηθεί αποκλειστικά για τον εαυτό του κανένα κόμμα, ούτε δεξιό, ούτε κεντρώο, ούτε αριστερό. Σίγουρα όμως δεν τον διαθέτουν αυτοί που καίνε την ελληνική σημαία, αυτοί που εθελοτυφλούν μπροστά στο μείζον κοινωνικό πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης. Δεν διαθέτουν σίγουρα πατριωτισμό αυτοί που ονειρεύονται την κατάργηση της προσευχής από τα σχολεία, αυτοί που στηρίζουν τα Σκόπια για να πάρουν το όνομα της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΜΑΣ, αυτοί που καλούν τους Γκρίζους Λύκους στη Θράκη, και αυτοί που θεωρούν «συνωστισμό» τη σφαγή των Ελλήνων της Σμύρνης, από τον Κεμάλ.

Στις εκλογές της 17ης Ιουνίου, οι Έλληνες αποφάσισαν να δώσουν την τελευταία ευκαιρία στην Ενωμένη Κεντροδεξιά, να σώσει τη χώρα από την οικονομική κρίση και να επαναφέρει τις ρημαγμένες και ξεχασμένες από την αριστερίστικη πολιτική λογική, Εθνικές δομές, αρχές, αξίες και ιδανικά. Ασφαλώς σε ένα μήνα δεν γίνονται θαύματα. Επιβάλλεται όμως σε κάποιο βάθος χρόνου να σφυρηλατηθεί μια τέτοια πολιτική, που θα αντιστέκεται στις παλιές και επικίνδυνες πολιτικές νοοτροπίες. Νοοτροπίες που καταδικάσθηκαν, γιατί ο λαός ξύπνησε και δεν ανέχεται τον αντεθνισμό που πρεσβεύουν.

Η Πατρίδα βρίσκεται σε δύσβατα μονοπάτια και κινδυνεύει να ζήσει ακόμα χειρότερες ημέρες. Κι αν στα οικονομικά θέματα, τα πράγματα δεν εξαρτώνται μόνο από εμάς, έτσι που τα κατάφερε ο Γιώργος Παπανδρέου, για την επικράτηση των Εθνικών και Δημοκρατικών Αξιών, το μόνο που απαιτείται είναι ισχυρή ελληνική πολιτική βούληση.

Ήλθε η ώρα να την αποκτήσουμε.