Γράφει ο
Ιωάννης Γ. Κουλούρης

Το γεγονός ότι, παρά τα πολλά πλεονεκτήματα της χώρας μας , δεν έρχονται αξιόλογοι επενδυτές στην Ελλάδα, οφείλεται στο ότι στο σύνταγμά μας δεν κατοχυρώνονται εκείνες οι διατάξεις που θα τους εξασφάλιζαν ασφάλεια, κίνητρα και σταθερές προοπτικές για την επένδυσή τους. Αντίθετα υπάρχουν πολλές  διατάξεις που τους προκαλούν ανασφάλεια και αποτελούν αντικίνητρα. Τέτοιες διατάξεις που πρέπει να διορθωθούν ή να προστεθούν είναι:

Α. Εργασιακό καθεστώς.

Το εργασιακό καθεστώς το οποίο επικρατεί στη χώρα μας,  την καθιστά όμηρο των συνδικαλιστικών συντεχνιών, αποτέλεσε την κυριότερη αιτία της χρεωκοπίας της οικονομίας, και εξακολουθεί να αποτελεί τον μεγαλύτερο αποτρεπτικό παράγοντα για να γίνουν επενδύσεις στο μέλλον. Συγκεκριμένα πρέπει να κατοχυρωθούν συνταγματικά τα εξής:

1) Συνταγματική κατοχύρωση των κατωτάτων μισθών, του τρόπου αύξησης του λόγω ωρίμανσης , και των όρων εργασίας.

2). Συνταγματική κατοχύρωση  της υπερίσχυσης των επιχειρησιακών και ατομικών συμβάσεων έναντι των κλαδικών.

3). Συνταγματική απαγόρευση κήρυξης αιφνιδιαστικών απεργιών και θέσπιση διαδικασίας για την κήρυξή τους, η οποία θα προϋποθέτει προηγούμενη υποχρεωτική διαιτησία ενώπιον αμερόληπτου κρατικού οργάνου, και μόνο σε περίπτωση αποτυχίας τους δυνατότητα  κήρυξης απεργίας. Στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να κατοχυρωθεί συνταγματικά η δυνατότητα κήρυξης ανταπεργίας εκ μέρους των αντίστοιχων εργοδοτών.

4). Συνταγματική κατοχύρωση ότι για κήρυξη απεργίας απαιτείται η σύμφωνη γνώμη της πλειοψηφίας όλων των εργαζομένων τους οποίους αφορά. Όποιοι απεργούν παρά την αντίθετη απόφαση της πλειοψηφίας θα μπορούν να απολύονται από τον εργοδότη τους χωρίς αποζημίωση.  Απαγόρευση κάλυψης απεργίας από δευτεροβάθμια ή τριτοβάθμια συνδικαλιστικά όργανα για εργαζομένους που το πρωτοβάθμιο όργανο δεν έχει κηρύξει νομίμως απεργία.

5). Συνταγματική απαγόρευση κήρυξης απεργίας από δημοσίους υπαλλήλους ή υπαλλήλους οργανισμών που διοικούνται από το κράτος. Όσοι υπάλληλοι απεργούν θα απολύονται αυτοδίκαια και χωρίς αποζημίωση.  Για τους υπαλλήλους των κατηγοριών αυτών θα συσταθεί ειδικό εργασιακό δικαστήριο που θα επιλύει όσα θέματα αναφύονται.

6). Απαγόρευση κήρυξης  απεργιών  ή ανταπεργιών σε επιχειρήσεις, όταν αυτές προκαλούν  ζημία στο κοινωνικό σύνολο ή σε άλλες επιχειρήσεις ζωτικής σημασίας. Αυτό θα διαπιστώνεται από ειδικό δικαστήριο, και η απόφασή του θα λαμβάνεται πριν την κήρυξη της απεργίας. Εάν η απόφασή του είναι αρνητική για την κήρυξη απεργίας,  αυτή θα είναι παράνομη και όσοι απεργούν θα επιστρατεύονται αυτοδίκαια

7). Συνταγματική απαγόρευση της παρακώλυσης όσων επιθυμούν να εργαστούν σε περίπτωση απεργίας.

Τα ανωτέρω μέτρα μπορεί εκ πρώτης όψεως να φαίνονται αντεργατικά, όσοι όμως υποστηρίζουν αυτό πρέπει να λαμβάνουν υπόψη ότι για να υπάρχουν εργαζόμενοι πρέπει να υπάρχουν και εργοδότες, και αυτοί φέρνουν την ανάπτυξη.

Β. Φορολογικό καθεστώς.

1)Το φορολογικό καθεστώς πρέπει να κατοχυρωθεί συνταγματικά, να είναι αμετάβλητο και να περιλαμβάνει αναπτυξιακά κίνητρα για επενδύσεις.

2) Πρέπει να καθορισθούν συνταγματικά μέτρα για την πάταξη της φοροδιαφυγής, του λαθρεμπορίου και του παραεμπορίου.

Γ.  Καθεστώς ασφάλειας πολιτών και επιχειρήσεων.

1) Πρέπει να καθιερωθεί συνταγματικά η προστασία των πολιτών και των επιχειρήσεων από πράξεις μεμονωμένων πολιτών ή ομάδων .

2) Η προξένηση εκ προθέσεως ζημιών σε πολίτες δημόσια περιουσία και επιχειρήσεις πρέπει να είναι ιδιώνυμο αδίκημα διωκόμενο αυτεπάγγελτα και οι ένοχοι, αφενός να τιμωρούνται αυστηρά με ποινές χωρίς αναστολή,  και αφετέρου να είναι υποχρεωμένοι να αποζημιώνουν όσες ζημίες και φθορές προκάλεσαν, άμεσες  ή έμμεσες (διαφυγόντα κέρδη, ηθική βλάβη κλπ). Σε περίπτωση μη εξασφάλισης της αποζημίωσης αυτής από τους ενόχους, αυτή  πρέπει να καταβάλλεται από το κράτος και σε συνέχεια να χρεώνεται σε αυτούς  ως οφειλή προς το δημόσιο και να εισπράττεται σύμφωνα με τον κώδικα περί δημοσίων εσόδων.