Γράφει ο
Νίκος Ερρ. Ιωάννου

Στην επική ταινία «Η γέφυρα του ποταμού Κβάι» ένας αιχμάλωτος Άγγλος Συνταγματάρχης με αυστηρή πειθαρχία και αφοσίωση επιτυγχάνει να κατασκευάσει με τους άνδρες του μία καταπληκτική γέφυρα. Όταν μία ομάδα δολιοφθορέων επιχειρεί να την ανατινάξει, γιατί εξυπηρετεί σημαντικά στρατηγικά συμφέροντα των Ιαπώνων, παραβλέπει την τακτική κατάσταση και αποβλέποντας στη διατήρηση του «έργου» του επιχειρεί  να την σώσει. Πέφτοντας από ίδια πυρά, το νεκρό του σώμα, πιέζει τον μοχλό πυροδοτήσεως που δεν πρόλαβε ο καταδρομέας ο οποίος απεκαλύφθη από τις φωνές του. Ο ιατρός της αποστολής σχολιάζει την όλη εξέλιξη με μία λέξη: ΠΑΡΑΝΟΙΑ!

Αυτή η λέξη πρόβαλε μπροστά μου όταν είδα την κίνηση «διακεκριμένων προσωπικοτήτων» της Κύπρου που συλλέγουν υπογραφές για άσκηση πιέσεως στον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας. Είμαι σίγουρος ότι κάποιοι υπέγραψαν το κείμενο χωρίς να το διαβάσουν γιατί δεν είναι δυνατόν να συντάσσονται ενσυνειδήτως με τις Τουρκικές απόψεις, ότι δηλαδή το εμπόδιο για λύση του Κυπριακού είναι η «Ελληνοκυπριακή Διοίκηση». Εκτός κι αν δεν υπέπεσαν στην αντίληψη τους οι δηλώσεις, οι κινήσεις και οι πράξεις των Τούρκων ιθυνόντων. Το εντυπωσιακό και ακατανόητο, είναι πως πρωταγωνιστικό ρόλο στην κίνηση αυτή, έχουν σημαίνοντα στελέχη του Δημοκρατικού Συναγερμού!!

Η αγαστή συστράτευση του ΑΚΕΛ είναι το μόνο που δεν εκπλήσσει.

Έχει όμως ιδιαίτερο ενδιαφέρον πρόσφατη δημοσκόπηση προθέσεως ψήφου για τις βουλευτικές εκλογές, όπου φαίνεται ότι η ηγεσία των δύο «μεγάλων» κομμάτων συγκεντρώνει αθροιστικά λιγότερο από το 40% των ψηφοφόρων.

Χωρίς καμία αμφιβολία πολλοί παραδοσιακοί εκλογείς αμφοτέρων, θα εστρέφοντο αλλού αν είχαν δυνατότητα επιλογής...

Βέβαια, πίσω από την πονηρή και διαβρωτική κίνηση της ψευδεπίγραφης επανένωσης, διαφαίνεται η αναζήτηση υποψηφίου Προέδρου για λύση ό,τι νάναι.

Με δεδομένον αυτόν τον κίνδυνο, η ευθύνη των υπολοίπων κομμάτων είναι τεράστια. Είναι καιρός να συνέλθουν από τις αρχηγικές ματαιοδοξίες και να στηρίξουν την ΝΟΜΙΜΗ κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, σε μία περίοδο μάλιστα που ανδρώνονται ισχυρές περιοχικές συμμαχίες και η διπλωματία Κύπρου και Ελλάδος αρθρώνει υπερήφανο και σταθερά πατριωτικό λόγο, ακόμη και μέσα στην Άγκυρα.

Οψέποτε αθροιστούν οι μερικές εκατοντάδες υπογραφών των καθοδηγητών και των παρασυρμένων ας τους φωνάξει ο Πρόεδρος να τους πει «Είσαστε πολύ λίγοι και σε μέγεθος και σε αριθμό, γι’ αυτό ξυπνήστε, ή σωπάστε διαπαντός. Η Κύπρος δεν είναι για Τουρκοποίηση με την ένοχη συναίνεσή μας».