Γράφει ο
Ιωάννης Ασλανίδης

«Εκείνοι που ξεχώρισαν την πολιτική από την ηθική, ποτέ δεν κατάλαβαν ούτε την μία ούτε την άλλη» [ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ]  

Είναι αλήθεια ότι, η Ελλάδα, ήτο ο προμαχώνας όλης της Ευρώπης έναντι της Ασιατικής λαίλαπας, είναι η πατρίδα μας αυτή που έδωσε φώτα πολιτισμού στην Ευρώπη και σ’ όλο τον πολιτισμένο κόσμο, κι όμως αυτή σήμερα έμεινε ένα ταπεινό λυχνάρι που και το λίγο  φως της τρεμοσβήνει επικίνδυνα.

Η Ελλάς δίδαξε στην ανθρωπότητα εδώ και 25 αιώνες την αξία της Δημοκρατίας, την αξιοκρατία στην επιλογή της Ηγεσίας και τις αρχές και αξίες που πρέπει να διέπουν τους Ηγέτες και γενικά τους πολίτες που έχουν την Ευθύνη των Κοινών.

Κατά τον 5ον αιώνα π.Χ. δηλ. κατά τον Χρυσούν αιώνα της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, για να γίνει Βουλευτής ένας πολίτης στην Πόλη-Κράτος, όπως ήταν τότε, στην Αθήνα, ο νόμος προέβλεπε:

Πρώτον: Να είναι Έλλην πολίτης, να κατέχει την Ελληνική Θρησκεία και Παιδεία και να μην είναι κίναιδος.

Δεύτερον: Να καταγραφεί όλη του η περιουσία ατομική και οικογενειακή μέχρι και τα σανδάλια που φοράει.

Εάν τηρούντο όλα τα παραπάνω ο πολίτης αυτός μπορούσε να βάλει υποψηφιότητα για να γίνει Βουλευτής.

Εάν στην συνέχεια, ο οποιοσδήποτε Βουλευτής πρότεινε και περνούσε νόμο, ο οποίος στην εφαρμογή του αποδεικνυόταν οικονομικά ζημιογόνος για την Αθήνα, τότε έπρεπε να κατασχεθεί από την περιουσία του, όλο το ποσόν κατά το οποίο ζημιώθηκε οικονομικά η Αθήνα. Εάν η περιουσία του δεν κάλυπτε το ποσόν, τότε το υπόλοιπο ποσόν το κάλυπτε ο εν λόγω πολιτικός εργαζόμενος σε δημόσια έργα.

Αν όμως, ο νόμος που πρότεινε ο εν λόγω πολιτικός ζημίωνε ηθικά, εθνικά ή εδαφικά την Πόλη-Κράτος, τότε ο νόμος προέβλεπε «Αυθημερόν τελευθησάτω…».

Αυτά τον 5ο π.Χ. αιώνα, τον χρυσούν αιώνα του Περικλέους. Σήμερα τον 21ο αιώνα:
• Σήμερα Ψάχνουμε να βρούμε χρήματα να πληρώσουμε, το τεράστιο χρέος μας που επισυσσωρεύτηκε τα τελευταία τριάντα χρόνια με αποκλειστική ευθύνη των κυβερνήσεων της Χώρας μας.
• Νοιώθουμε θλίψη και απογοήτευση από το γεγονός ότι η Αθήνα βυθίζεται κάθε τόσο στα σκουπίδια, τα καταστήματα καταστρέφονται από αταξικές ομάδες ή κλείνουν από έλλειψη χρημάτων, ο τουρισμός το ισχυρότερο μέσο εισροής εσόδων δεν ανταποκρίνεται όσο πρέπει, μπρος στην αδυναμία κρατικής θωράκισης.
• Ντρεπόμαστε για την αναξιοπιστία της χώρας μας, που προέρχεται δυστυχώς και αυτό από την αβελτηρία των πολιτικών της χώρας μας και την ολιγωρία  των κυβερνήσεων της τελευταίας τριακονταετίας, και όχι μόνο οι οποίες «… περί άλλα ετύρβαζον..».
• Και δεν ξέρω τι έφταιξε και η πατρίδα μας, η φωτοφόρος του ευρωπαϊκού Πολιτισμού είναι σήμερα για τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, «κακόν παράδειγμα προς μίμηση».

Εγώ βέβαια δεν είμαι οικονομολόγος, σαν όμως προβληματισμένος πολίτης πιστεύω ότι βρισκόμαστε σε λάθος δρόμο, διότι από την απλή οικιακή οικονομία γνωρίζουμε ότι, όταν βγάζουμε «Α» χρήματα και ξοδεύουμε στο σπίτι μας «2Α» μετά από κάποιο χρονικό διάστημα θα πάμε οπωσδήποτε φυλακή το λιγότερο. Όσο και εάν επιεικής είμαστε στην κρίση μας, ακεραία την ευθύνη έχουν οι Κυβερνήσεις και ειδικότερα οι ηγέτες των τελευταίων τριάντα ετών οι οποίοι έφεραν την χώρα μας σ’ αυτή την κατάσταση, διότι δεν έλαβαν υπ’ όψιν των , πιστεύω συνειδητά, την απλή αυτή λογική. Καταγραμμένο βέβαια ότι,  αμέσως μετά την μεταπολίτευση η χώρα μας ουδέν όφειλε. Παρ’ όλα αυτά δεν υπάρχει μέχρι σήμερα υπεύθυνος.

Πρέπει λοιπόν να βρεθεί ο από πάσης πλευράς δίκαιος εκείνος  ο Ηγέτης , ο οποίος θα πείσει τον Ελληνικό λαό ότι: «Πρέπει να τρώμε όσα βγάζουμε» και χωρίς προστάτες.

Εάν η Πολιτική Ηγεσία της χώρας μας δώσει πρώτη αυτή το παράδειγμα, με δύο απλές κινήσεις: Πρώτον μειώσει τις οποιεσδήποτε Βουλευτικές αποδοχές στο ήμισυ και Δεύτερον μειώσει τον αριθμό των Βουλευτών στις επόμενες εκλογές στους 150, ποιος δεν θα δεχθεί να συμμετάσχει με οιανδήποτε τρόπο, ανάλογα με το βαλάντιό του και τις αποφάσεις της Κυβέρνησης στην ανόρθωση της Οικονομίας μας;

Αυτός ο Ηγέτης και ανάλογη ηγετική ομάδα χρειάζεται σήμερα στη Χώρα μας. Έστω και αργά, υπάρχει ελπίδα, διότι η κατάσταση της χώρας φαίνεται ότι έχει πείσει τους πολιτικούς μας ηγέτες ότι, πρέπει να αλλάξουμε, γιατί αλλιώς είναι βέβαιο ότι βουλιάξουμε.

Είναι παρήγορο είναι ελπιδοφόρο, το ότι η Αστυνομία μας άρχισε να περνά χειροπέδες σε Υπουργούς και μεγαλοσχήμονες της Ελληνικής κοινωνίας. Ποιος το πίστευε αυτό κάποτε.

Οι Μεγάλοι πυλώνες της Δημοκρατίας μας Δικαιοσύνη, Αστυνομία, Εκκλησία και Ένοπλες Δυνάμεις πρέπει να μείνουν όρθιες και να συμπαρασταθούν στον αγώνα του Ελληνικού Λαού.

Πρέπει τέλος να βραβεύουμε την αρετή και την τόλμη στην χώρα που την γέννησε, σ’ όσους προμαχούντες ‘Έλληνες και ξένοι το αξίζουν. Λέει ο ΣΕΝΕΚΑΣ: «Η σπουδαιότερη ανταμοιβή της Αρετής είναι η γαλήνη της συνείδησης και η μεγαλύτερη τιμωρία της Κακίας οι τύψεις της ενοχής».

Υπάρχει άραγε σήμερα;

-Ο κ. Ιωάννης Μ. Ασλανίδης είναι Επίτιμος Διοικητής της Σ.Σ.Ε.