«Είναι ωραίο να σε αποδέχονται, να σε αγαπούν, να σε εγκρίνουν οι άλλοι, αλλά συχνά αυτό το ‘’εισιτήριο’’ έχει πολύ υψηλό αντίτιμο». Dennis Merritt Jones  

Μεγάλωσα βάζοντας τις ανάγκες των άλλων πάνω από τις δικές μου. Έμαθα από νωρίς ότι φροντίζοντας τις επιθυμίες των γύρω μου κέρδιζα την προσοχή και την αποδοχή τους. Και αυτές τις στιγμές ήταν οι μόνες που ένιωθα ότι άξιζα κι εγώ αγάπη. Για πολλά χρόνια δεν αναρωτιόμουν, γιατί δεν έλεγα ποτέ όχι στις απαιτήσεις των άλλων. Πίστευα πραγματικά ότι έτσι πρέπει να είναι οι σχέσεις.

Μια τρομερή κρίση πανικού ήταν η αφορμή για να συνειδητοποιήσω ότι ήμουν δυστυχισμένη για πολλά χρόνια. Προσπαθώντας να ευχαριστήσω τους πάντες έγινα μίζερη και στεναχωρημένη και όλες οι σχέσεις μου ήταν μονόπλευρες. Εξετάζοντας το παρελθόν μου κατάλαβα ότι έγινα ο άνθρωπος που θέλει να ευχαριστεί όλους τους άλλους, όχι από καλοσύνη αλλά εξαιτίας φόβου. Το συναίσθημα αυτό που καλλιεργήθηκε στην παιδική μου ηλικία με οδήγησε να δίνω τον έλεγχο της ζωής μου στους άλλους. Αναλαμβάνοντας ξανά το τιμόνι της, κατέληξα ότι αυτοί είναι οι φόβοι που με έκαναν έναν άνθρωπο με μοναδική αποστολή την ευχαρίστηση των άλλων.

Ο φόβος της απόρριψης και της εγκατάλειψης Μέσα σε κάθε άνθρωπο που θέλει να ευχαριστεί τους άλλους κρύβεται ένα μικρό παιδί που δεν αισθάνθηκε ποτέ άξιο για την αγάπη τους. Η ικανοποίηση των αναγκών τους πιστεύει ότι είναι ο μόνος τρόπος για να μην τον απορρίψουν ή τον εγκαταλείψουν. Αυτός ακριβώς ο φόβος καθορίζει και τις ενήλικες σχέσεις τους. Δεν διαφωνούν δηλαδή με τον σύντροφο τους, δεν του εκφράζουν τα παράπονα τους για μην σταματήσουν να τους αγαπούν, για να μην τους αφήσουν. Πόσο όμως ρεαλιστικός είναι αυτός ο φόβος; Εργαζόμαστε τόσο σκληρά για τις σχέσεις μας, κι όμως αυτές είναι τόσο εύθραυστες;  Στην πραγματικότητα οι αγαπημένοι μας σπάνια θα μας εγκαταλείψουν, αν δεν κάνουμε αυτό που θέλουν. Μπορεί να στεναχωρηθούν, να νευριάσουν αλλά στο τέλος θα αποδεχτούν το γεγονός ότι οι προσδοκίες τους δεν εκπληρώθηκαν. Εξάλλου δεν είμαστε εμείς υπεύθυνοι για τα συναισθήματα και τις πράξεις τους. Όταν το συνειδητοποιήσουμε αυτό, ο φόβος μας θα διαλυθεί και θα γίνει πιο εύκολο για εμάς να βάζουμε τα όρια μας.

Ο φόβος της σύγκρουσης και του θυμού Οι άνθρωποι που θέλουν να ευχαριστούν τους άλλους προσπαθούν να αποφεύγουν τις συγκρούσεις ή τις διαφωνίες με οποιοδήποτε τρόπο μπορούν. Δεν διστάζουν ούτε στιγμή να υποχωρήσουν ακόμη κι αν ο άλλος έχει άδικο. Με απλά λόγια λένε ναι, όταν θέλουν να πουν όχι. Όταν όμως αποφεύγεις να έρθεις σε αντιπαράθεση με τον απέναντι, δεν του αποκαλύπτεις όσα σε ενοχλούν ή σε πληγώνουν, συντηρείς μια σχέση βασισμένη στο ψέμα, το δικό σου ψέμα. Και η αλήθεια είναι ότι όταν το παίζουμε ειρηνοποιοί 24ώρες το 24ωρο δημιουργούμε απόσταση από τον άνθρωπο που θέλουμε να έχουμε δίπλα μας. Οι υγιείς σχέσεις έχουν διαφωνίες, γιατί πολύ απλά οι συγκρούσεις και τα προβλήματα είναι αναπόσπαστο τμήμα της ζωής μας. Η διαφορά είναι ότι οι καλές, ισορροπημένες σχέσεις μπορούν να διαχειριστούν τις όποιες διαφωνίες προκύψουν. Και όχι μόνο αυτό αλλά να μάθουν από αυτές, να γίνει πιο βαθιά η κατανόηση και η αγάπη του ενός για τον άλλον.

Ο φόβος της κριτικής και του να μην είμαι αρεστή Σε κανέναν δεν αρέσει να μην είναι αρεστός, ιδιαίτερα στους ανθρώπους που επιθυμούν διακαώς να ευχαριστούν τους άλλους. Η γνώμη των άλλων έχει πολύ μεγάλη σημασία για εκείνους. Αποζητούν την αποδοχή, όπου και όπως μπορούν να τη βρουν, γιατί πιστεύουν ότι αν αρέσουν στους γύρω τους είναι κατά κάποιο τρόπο προστατευμένοι. Και η αλήθεια είναι ότι φοβούμενοι την έλλειψη της έγκρισης των άλλων, σπάνια τους δείχνουν ποιοι πραγματικά είναι. Ζουν μια ζωή χωρίς αυθεντικότητα.  Εάν δεν λέτε αυτό θέλετε και δεν εκφράζετε αυτό που νιώθετε, ο περίγυρος σας θα πιστεύει ότι δεν έχετε πρόβλημα να ακολουθείτε μόνο τις δικές τους επιθυμίες. Θα θεωρήσει επίσης δεδομένο ότι θα δεχτείτε αναντίρρητα συμπεριφορές χωρίς σεβασμό, θα γίνεστε πρόθυμα ο σάκος του μποξ κάθε φορά που κάτι πηγαίνει λάθος. Η ουσία είναι ότι δεν πρέπει να μας νοιάζει η γνώμη των άλλων. Εξάλλου ότι και να πούμε, ότι και να κάνουμε δεν μπορούμε να την ελέγξουμε. Και φυσικά δεν πρέπει αυτά που λένε οι άλλοι, να καθορίζουν την πορεία της ζωής μας. Η μόνη γνώμη που θα πρέπει να μας ενδιαφέρει είναι του εαυτού μας και μόνο.

Ο φόβος της απώλειας ελέγχου και του να μην με έχουν ανάγκη Οι άνθρωποι που έχουν ως αποστολή της ζωής τους να ευχαριστούν τους άλλου, έχουν ανάγκη να νιώθουν ότι τους χρειάζονται. Παίρνουν πάνω τους την ευθύνη της ευτυχίας και της επιτυχίας των άλλων και δυστυχούν όταν οι προσπάθειες τους δεν αποδίδουν καρπούς. Δεν είναι όμως δικός μας ρόλος να κάνουμε τους άλλους χαρούμενους. Ο ουρανός δεν θα πέσει στα κεφάλια μας, αν δεν μπορέσουμε να βοηθήσουμε κάποιον που έχει ανάγκη. Το σωστό είναι να βρισκόμαστε στο πλευρό όσων αγαπάμε, να τους έχουμε εμπιστοσύνη ότι θα βρουν τη λύση με τη δική μας στήριξη. Δεν υπάρχει λόγος να κάνουμε τα προβλήματα τους δικά μας, έχουμε μια ζωή να ζήσουμε και δεν είμαστε εγωιστές όταν επικεντρωνόμαστε στην πορεία της. Όλοι μας είμαστε το αποτέλεσμα του τρόπου που μεγαλώσαμε, έχουμε τραύματα που προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε με τον καλύτερο τρόπο που μπορούμε. Η ανάγκη να ευχαριστούμε τους άλλους συνδέεται με την αυτοεκτίμηση μας.  Όταν αυτή γίνει κτήμα μας, θα καταλάβουμε ότι δεν είμαστε το παρελθόν μας, οι σκέψεις ή τα συναισθήματα μας.

Πώς να ξεπεράσετε το φόβο Επειδή οι φόβοι που μας οδηγούν στο να αναγάγαμε σκοπό της ζωής μας την ευτυχία των άλλων εδράζονται στην παιδική μας ηλικία, για να τους αντιμετωπίσουμε πρέπει να γυρίσουμε στο παρελθόν. Μια καλή άσκηση είναι να καθίσουμε κάπου ήσυχα και ήρεμα. Να θυμηθούμε ένα περιστατικό στη διάρκεια του οποίου νιώσαμε απόρριψη. Να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να επαναφέρει όλα τα αρνητικά συναισθήματα, μόνο που τώρα θα έχει στο πλευρό του να του κρατάει το χέρι ο ενήλικας εαυτός μας. Πείτε στο παιδί που ήσασταν κάποτε πόσο πολύ το αγαπάτε, ότι νοιάζεστε πραγματικά γι’ αυτό και ότι δεν υπάρχει τίποτα να φοβάται. Επαναλάβετε την άσκηση όσες φορές θέλετε μέχρι να κατανοήσετε βαθιά μέσα σας ότι το σημαντικό είναι να αγαπάμε τον εαυτό μας. Και αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να μπορέσεις να βοηθήσεις επί της ουσίας τους άλλους, όταν το έχουν πραγματικά ανάγκη. Συγγραφέας: KJ Hutchings Η KJ Hutchings είναι συγγραφέας μυθιστορημάτων και βιβλίων αυτοβοήθειας. Μεγάλος όγκος της δουλειάς της αφορά την ενδυνάμωση των γυναικών, την ενθάρρυνση της αυτοεκτίμησης τους αλλά και τα προβλήματα στις σχέσεις τους.

Πηγή: tinybuddha.com

https://www.omorfizoi.gr/4-fovoi-poy-sas-kanoyn-na-zeite-gia-na-eycharisteite-toys-alloys/